ΚΗΛΙΔΕΣ ΕΝΤΑΣΗΣ ΣΤΑ ΦΟΚΛΑΝΤ

Ελευθεροτυπία

της Κ.ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η νέα σύρραξη στα Φόκλαντ θα γίνει για το πετρέλαιο; Ελάχιστοι πιστεύουν στ' αλήθεια ότι ο φραστικός πόλεμος που έχει ξεσπάσει μεταξύ Αργεντινής και Βρετανίας θα λάβει διαστάσεις ένοπλης σύγκρουσης, όπως το 1982.

Το βέβαιο είναι ότι η απόφαση της Βρετανίας να αντλήσει πετρέλαιο στη θαλάσσια περιοχή των Φόκλαντ, σε απόσταση αναπνοής από την Αργεντινή, θα ταράξει επ' αόριστο τα λιμνάζοντα ύδατα στην περιοχή.

Η πρόεδρος της χώρας, Κριστίνα Φερνάντες, η οποία επίσης φιλοδοξεί να εκμεταλλευτεί τα εν λόγω πετρελαϊκά κοιτάσματα, θεωρεί επιθετική την κίνηση της Βρετανίας και ανακοίνωσε ότι όσα πλοία πλέουν κοντά στα χωρικά της ύδατα με κατεύθυνση τα Φόκλαντ θα περνούν από αυστηρότατο έλεγχο.

Κι ενώ η εταιρεία Desire Petroleum έχει ξεκινήσει τις εργασίες άντλησης από την περασμένη Δευτέρα, το σύνολο των κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής κατά την πρόσφατη σύνοδό τους στο Μεξικό εξέφρασαν την πλήρη υποστήριξή τους στην Αργεντινή και τις εδαφικές διεκδικήσεις της.

Η Αργεντινή, η οποία δεν έπαψε ποτέ να διεκδικεί τα Φόκλαντ ή Μαλβίνες, όπως τα ονομάζουν οι ισπανόφωνοι, δείχνει αποφασισμένη να μην κάνει πίσω. Οχι τόσο για το «ονόρε» αυτή τη φορά, αλλά για το πετρέλαιο.

Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι τα κοιτάσματα που κρύβονται στο αρχιπέλαγος των νησιών θα μπορούσαν να δώσουν έως και 3,5 δισ. βαρέλια πετρέλαιο και περίπου πέντε τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Η ποσότητα δεν είναι τόσο μεγάλη ώστε να μεταμορφώσει τα Φόκλαντ σε μια νέα Σαουδική Αραβία, είναι όμως αρκετή για να καλύψει ενεργειακές ανάγκες για ικανοποιητικό χρονικό διάστημα και να επιφέρει σημαντικά κέρδη σε όποιον την εκμεταλλευτεί.

Η Αργεντινή, η οποία μαστίζεται από σοβαρή οικονομική και ενεργειακή κρίση, χρειάζεται αυτό το πετρέλαιο, το οποίο μάλιστα βρίσκεται στη γειτονιά της. Το ίδιο και η Βρετανία, η οποία βλέποντας τα πετρελαϊκά της αποθέματα στη Βόρεια Θάλασσα να λιγοστεύουν, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τις υπερπόντιες κτήσεις της. Και αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η χώρα επιχειρεί να αντλήσει πετρέλαιο από την ίδια περιοχή.

Σε ανάλογη απόπειρα είχε προβεί το 1998 η British Petroleum (ΒΡ). Τότε, όμως, η τιμή του πετρελαίου είχε πέσει στα 10 δολάρια το βαρέλι. Η εταιρεία έκρινε ότι το σχετικά περιορισμένο μέγεθος του κοιτάσματος, σε συνδυασμό με τη χαμηλή τιμή του πετρελαίου στην παγκόσμια αγορά, καθιστούσε την επιχείρηση ασύμφορη, οπότε την εγκατέλειψε. Σήμερα, βέβαια, που η τιμή του βαρελιού έχει εκτοξευθεί στα 75 δολάρια, τα δεδομένα αλλάζουν.

Διμερής συμφωνία

Η Αργεντινή στο μεταξύ υπέβαλε πέρυσι αίτημα στον ΟΗΕ να επεκτείνει την υφαλοκρηπίδα της προς την Ανταρκτική και τις Μαλβίνες/Φόκλαντ, γεγονός που θα της έδινε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει εργασίες στο αρχιπέλαγος. Αργεντινή και Βρετανία, παρεμπιπτόντως, είχαν υπογράψει διμερή συμφωνία που προέβλεπε από κοινού εκμετάλλευση του πετρελαίου στην επίμαχη περιοχή.

Το 2007 ωστόσο, ο τότε πρόεδρος της Αργεντινής, Νέστορ Κίρτσνερ, σύζυγος της σημερινής προέδρου Κριστίνα Φερνάντες, απεσύρθη μονομερώς από τη συμφωνία, πιστεύοντας, προφανώς, ότι στο τέλος θα κατάφερνε να κερδίσει τη μερίδα του λέοντος. Το αποτέλεσμα είναι, σήμερα, η Βρετανία, όταν ακούει τις διεκδικήσεις της Αργεντινής, να της απαντά ότι μόνη της τέθηκε εκτός συνεργασίας.

Το ζήτημα θα παραμείνει για καιρό στον αφρό. Η Αργεντινή βιώνει μια μακρά προεκλογική περίοδο και θεωρείται βέβαιο ότι το ζεύγος Φερνάντες-Κίρτσνερ που αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα στο εσωτερικό θα παίξει στο έπακρο το χαρτί του πατριωτισμού προκειμένου να επωφεληθεί στις προεδρικές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο του 2011.

Σε εποχές μάλιστα οικονομικής και ενεργειακής ένδειας, όσο υπάρχει πετρέλαιο τόσο θα ανεβαίνουν οι τόνοι και, ενδεχομένως, θα αυξάνονται και οι εστίες έντασης. Χαρακτηριστικό είναι, μεταξύ άλλων, το παράδειγμα του Μεξικού, το οποίο ανέθεσε πριν από μερικούς μήνες σε επιστημονική αποστολή τον εντοπισμό ενός μικροσκοπικού νησιού που του ανήκε παλιά και βυθίστηκε πριν από πολλές δεκαετίες.

Η τυχόν χαρτογράφησή του θα επιτρέψει στο Μεξικό να επεκτείνει την υφαλοκρηπίδα του και μαζί με αυτή τις πετρελαϊκές του δραστηριότητες. Είναι, όμως, δυνατό να μείνουν με σταυρωμένα χέρια οι ΗΠΑ, καθώς το χαμένο νησί υποτίθεται ότι βρίσκεται κοντά στα δικά τους χωρικά ύδατα;