ΝΤΟΠΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ

Ελευθεροτυπία

του Ν.ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ

Τους μήνες της προολυμπιακής προετοιμασίας, οι ομοσπονδίες που χρεώθηκαν να κουβαλήσουν στις πλάτες τους τη «Μεγάλη Ιδέα», έριξαν τις μάσκες. «Να παίξουμε το παιχνίδι όπως το παίζουν όλοι», εισηγήθηκαν στις αρχές. Τη γαλανόλευκη σημαία ανέλαβαν να κρατήσουν ψηλά από κοινού δύο προπονητές των οποίων το όνομα αργότερα αμαυρώθηκε. Στο άρμα του Χρήστου Τζέκου εμφανίζονταν καμαρωτοί οι δύο κορυφαίοι εκπρόσωποι του ελληνικού στίβου την πενταετία που προηγήθηκε, ο Κώστας Κεντέρης και η Κατερίνα Θάνου. Ο Χρήστος Ιακώβου ήταν ο συνταγματάρχης της περιώνυμης «Ντριμ Τιμ» της άρσης βαρών.

Μετάλλια της ντροπής

Στους Αγώνες του 2004, η Ελλάδα κατέκτησε 17 μετάλλια. Το ένα από αυτά υποχρεώθηκε να το επιστρέψει ύστερα από μερικές ημέρες στη ΔΟΕ, ντροπιασμένος λόγω ντόπινγκ, ο Λεωνίδας Σαμπάνης, από τα επίλεκτα τέκνα του Ιακώβου. «Ορκίζομαι στα παιδιά μου ότι δεν πήρα τίποτε», έλεγε κλαίγοντας, λίγο πριν αποδειχθεί η ενοχή του.

Από τα 6 χρυσά μετάλλια, τα δύο θάμπωσαν αρκετά χρόνια αργότερα, όταν η Φανή Χαλκιά και η Αθανασία Τσουμελέκα πιάστηκαν φαρμακωμένες με απαγορευμένες ουσίες που ώς το 2008 δεν ανιχνεύονταν. Η Θάνου και ο Κεντέρης έμειναν σε διετή καραντίνα για το σκάνδαλο της 12ης Αυγούστου 2004 και θα καθίσουν και στο σκαμνί των ποινικών δικαστηρίων. Ο τελευταίος είχε επιλεγεί για να ανάψει και την Ολυμπιακή Φλόγα στην Τελετή Εναρξης...

Από τους υπόλοιπους μεταλλιούχους του 2004, ορισμένοι εξαφανίστηκαν δίχως ίχνη από το στερέωμα. Η δισκοβόλος Τασούλα Κελεσίδου εγκατέλειψε την ενεργό δράση και αφοσιώθηκε στην οικογένειά της, η ακοντίστρια Μιρέλα Μανιάνι τραυματίστηκε και τα παράτησε, ο καταδύτης Νίκος Συρανίδης και ο κωπηλάτης Νίκος Σκιαθίτης αποσύρθηκαν, ενώ ο παλαιστής-φάντασμα Αρτιόμ Κιουρεγκιάν δεν είχε την παραμικρή διάκριση μετά το χάλκινο της Αθήνας.

Ναυάγιο

Στο Πεκίνο, όπου κερδίσαμε μόνο 4 μετάλλια από τα 29 της περιόδου 2000-04, ο ελληνικός στίβος ναυάγησε με εξαίρεση το μετάλλιο της Πηγής Δεβετζή, ενώ η άρση βαρών ταξίδεψε αποδεκατισμένη για το θεαθήναι. Λίγες εβδομάδες πριν από τους Αγώνες, σύσσωμη σχεδόν η Εθνική ομάδα του αθλήματος των δυνατών βρέθηκε ντοπαρισμένη.

Ανάμεσα στους Ελληνες αθλητές που πιάστηκαν φορτωμένοι με βαριά αναβολικά ή τιμωρήθηκαν για παραβάσεις του κανονισμού ντόπινγκ την εξαετία που ξεκίνησε το 2004 περιλαμβάνονται και κάτοχοι ολυμπιακών μεταλλίων ή άλλων διεθνών διακρίσεων: Χαλκιά, Τσουμελέκα, Κεντέρης, Θάνου, Μήτρου, Φιλιππίδης, Γκούσης, Δρυμωνάκος, Ρέγας. Λερώσαμε ακόμα και την ιερή Λαμπαδηδρομία με τη συμμετοχή της τιμωρημένης Χαλκιά.

Καγχασμοί

Η παταγώδης πτώση των ινδαλμάτων έφερε την απαξίωση του αθλητισμού μας, όχι μόνο εκτός των συνόρων (όπου κάθε αναφορά στο «ελληνικό θαύμα» της περιόδου 2000-4 συνοδεύεται από καγχασμούς) αλλά και μέσα στη χώρα.

Σε απεγνωσμένη προσπάθεια να αποσυνδέσει τον αθλητισμό από τον πάση θυσία πρωταθλητισμό και το ντόπινγκ, η Πολιτεία αποφάσισε να περικόψει μέχρι αποψίλωσης τα προνόμια των κορυφαίων αθλητών. Πρόσφατο νομοσχέδιο υποχρεώνει σε «αποστράτευση» από τα γήπεδα όποιον αθλητή επιθυμεί να διοριστεί σε κρατικό ή δημοτικό φορέα.

Σχεδόν όλες οι ομοσπονδίες κατέγραψαν πτώση στον αριθμό των εγγεγραμμένων αθλητών την τελευταία πενταετία, ενώ τα ποσά των κρατικών επιχορηγήσεων παραπέμπουν σε περιόδους ισχνών αγελάδων (μείωση 12% φέτος σε σχέση με το 2009). Ο ΣΕΓΑΣ υποχρεώθηκε φέτος να ματαιώσει όλες τις προγραμματισμένες διεθνείς ημερίδες κλειστού στίβου, ενώ η ομοσπονδία του μπάσκετ αναγκάστηκε να καταργήσει όλα τα περιφερειακά της πρωταθλήματα. Οταν τα αθλήματα που μονοπωλούν το παλκοσένικο κινούνται σε κενό οξυγόνου, αντιλαμβάνεστε ποια είναι η κατάσταση στο τζούντο, στο χάντμπολ, στο τάε κβο ντο...

Αντε γειά...

Από τους χορηγούς που στήριξαν τον ελληνικό αθλητισμό το 2004, οι περισσότεροι απομακρύνθηκαν ή έβαλαν φρένο στη γενναιοδωρία τους. Παραμένουν στο προσκήνιο μόνο οι λίγες που δικαιώθηκαν από το εμπορικό αποτέλεσμα και οι ελάχιστες που ακολούθησαν τον χορό του ανταγωνισμού.

Ορισμένοι διακεκριμένοι αθλητές του στίβου, της ιστιοπλοΐας ή του τένις έχουν ακόμη στο πλευρό τους πιστούς σπόνσορες, αλλά πρόκειται για μεμονωμένα παραδείγματα. Τα βαριά χαρτιά πέφτουν στο τραπέζι του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ. Τα δύο λαοφιλή ομαδικά αθλήματα δεν χρειάζονταν Ολυμπιακούς Αγώνες για να προσελκύσουν κοινό και χρήμα. Μονοπωλούν, άλλωστε, την προβολή από τα ΜΜΕ και όσα οφέλη αυτή συνεπάγεται.

Οικογενειακά...

Οι αγώνες των λεγόμενων «μικρών» σπορ, από στίβο και κάτω, διεξάγονται μεταξύ συγγενών και φίλων. Το ωραίο κοινό που το 2004 γέμισε τα στάδια ξαναγύρισε στα σπίτια του, τρομαγμένο από την επιστροφή των ανενόχλητων χούλιγκανς. Αλλη μία χαμένη ευκαιρία.

Εν έτει 2010, ο ελληνικός αθλητισμός παίζεται στους προ 2004 αγωνιστικούς χώρους, σαν να μην έγιναν ποτέ Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα: ΟΑΚΑ, ΣΕΦ, ΣΕΦ, ΟΑΚΑ. Από τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, η μοναδική που χρησιμοποιείται σήμερα για αθλητικές εκδηλώσεις, σποραδικά έστω, είναι το κλειστό του μπάσκετ στο Ελληνικό. Στους υπόλοιπους γίνονται συναυλίες, εκθέσεις, συνέδρια ή τίποτε απολύτως.

«Λευκοί ελέφαντες»

Ο πρόεδρος της ΔΟΕ Ζακ Ρογκ μίλησε στο Πεκίνο για «τους λευκούς ελέφαντες της Αθήνας» και επανέλαβε τη φράση σε πρόσφατο άρθρο του αποκλειστικά για την «Ε». Η ΓΓΑ πληρώνει 32 εκ. ευρώ τον χρόνο για τη συντήρηση των εγκαταστάσεων του ΟΑΚΑ, ενώ οι υπόλοιπες, κλειστές σημειωτέον για το ευρύ κοινό, κοστίζουν γύρω στα 100 εκατομμύρια ετησίως.

Ρημαγμένη από την οικονομική κρίση, η Πολιτεία απαγόρευσε την ανάληψη διεθνών αθλητικών διοργανώσεων για τα επόμενα 3-4 χρόνια και προχώρησε στην περικοπή κατά τα δύο τρίτα του προϋπολογισμού των Μεσογειακών Αγώνων του 2013. Προκειμένου να αναλάβει μια διοργάνωση με μηδενικό κύρος και να βολέψει ξανά όσους έφαγαν με χρυσά κουτάλια το 2004, η Ελλάδα συμφώνησε αρχικά να ξοδέψει 186 εκατομμύρια ευρώ. Πλέον, η κυβέρνηση μιλάει για κόστος 50-60 εκατομμυρίων και μειώνει και το αντίστοιχο κονδύλι των Special Olympics του 2011, από τα 86 στα 65 εκατομμύρια.