ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΟΡΕΙΟΥΣ

Τα Νέα

ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

(1861-1865) Η ΣΤΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΒΟΡΕΙΩΝ ΚΑΘΩΣ

ΠΡΟΕΛΑΥΝΕΙ ΣΤΟΝ ΝΟΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ

ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΕΙ ΤΙΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΕΣ

ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΔΙΝΕΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΜΥΘΟΠΛΑΣΤΙΚΟ

ΥΛΙΚΟ ΣΤΟΝ Ε.Λ. ΝΤΟΚΤΟΡΟΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΨΕΙ

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΤΙ-ΗΡΩΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΑΝΤΑΞΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ

ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ

Η τριτοπρόσωπη αφήγηση αρχίζει από ένα σπίτι του Νότου όπου αντηχούν τα τύμπανα της επερχόμενης στρατιάς. Τα αφεντικά στο κτήμα ετοιμάζονται να φύγουν και μόνον η μικρή Περλ απομένει μαζί με άλλους σκλάβους. Κάποιοι γνωρίζουν ότι ο τελειωμός αυτού του Εμφυλίου θα σημάνει την απαρχή της δικής τους ελευθερίας. Οι Νότιοι δεν επιθυμούν την ισότητα, η σκλαβιά είναι δεμένη με αλυσίδες στο υποσυνείδητό τους. Οι μαύροι σκλάβοι περιμένουν αμήχανοι τη στρατιά της απελευθέρωσης. Είναι ένας στρατός εξήντα χιλιάδων στρατιωτών που κινείται σαν ένα φίδι, σαν ένα καφετί σύννεφο, που ο ήχος του φτάνει σαν μακρινό βουητό, ήχος παράταιρος με την ύπαιθρο. Είναι «η μεγάλη πομπή των στρατευμάτων της Ενωσης που ωστόσο είχε τόση υπόσταση όση και μια στρατιά φαντασμάτων». Ασε που τους μύριζε κιόλας.

Οι Νότιες Πολιτείες, η Τζόρτζια, οι Καρολίνες, ήταν πλούσιες, τα πολυτελή μέγαρα ξεπροβάλλουν από τα χωράφια. Τώρα τα σπίτια λεηλατούνται, οι πεινασμένοι στρατιώτες εισβάλλουν στα κελάρια και στα δωμάτια. Μαζί τους προστίθενται και οι μαύροι σκλάβοι που παρελαύνουν στο τέλος της στρατιάς.

Η Περλ, η λευκή μιγάδα, ενώνεται με τη μεγάλη πομπή και ντύνεται με αγορίστικα ρούχα ως τυμπανιστής.

Θα περάσει καιρός ώσπου να καταλάβουν ποια είναι, ενώ εμείς ανακαλύπτουμε ότι γεννήθηκε από τις σελίδες του Ναθάνιελ Χόθορν του Αλικου γράμματος και της Αγαπημένης της Τόνι Μόρισον.

Το υλικό άλλωστε του συγγραφέα είναι παρμένο από τα Απομνημονεύματα του στρατηγού Γουίλιαμ Τεκάμσε Σέρμαν και από ιστορικές καταγραφές της εποχής. Αν ο στρατηγός Σέρμαν υπακούει στην αληθοφάνεια όσων μαρτυριών του επιφύλαξε το αρχείο της ιστορίας, οι μυθοπλαστικοί Αρλι και Γουίλ, στρατιώτες της Συνομοσπονδίας, δεν θα διστάσουν να ντυθούν με τις στολές των στρατιωτών της Ενωσης και αναμειχθούν στο μεγάλο ρεύμα της πολεμικής μηχανής ώσπου ο Αρλι να αποπειραθεί να δολοφονήσει τον στρατηγό Σέρμαν.

Ο μηχανισμός της εκστρατείας άλλοτε διασπάται για λόγους τακτικής, άλλοτε συσπειρώνεται ή αναδιπλώνεται και κάθε φορά εμείς παρακολουθούμε τους ελιγμούς του μέσα από διαφορετικούς ήρωες που είτε συμπορεύονται με τη στρατιά είτε την πολεμάνε απέξω.

Πρόκειται για ένα πελώριο αρθρωτό σώμα, ένα πλάσμα σαν θεόρατος οργανισμός με μικρό εγκέφαλο, δηλαδή αυτόν του στρατηγού Σέρμαν που όλοι ακούνε και λίγοι βλέπουνε. Ο Σέρμαν που όταν θα φτάσει κοντά στο τέλος της εκστρατείας, θα πιστέψει ότι έχει χαθεί κάθε νόημα που έδινε «στο ίδιο το χώμα που πατούμε». Ομως ο αληθινός πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι η στρατιά, ο ίδιος ο πόλεμος.