ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Ο 53χρονος αλγερινής καταγωγής Γάλλος πολιτικός Αζούζ Μπεγκάγκ ήταν ένας από τους κατηγόρους της βίαιης καταστολής της εξέγερσης των οικονομικών μεταναστών, το καλοκαίρι του 2005, από τον τότε υπουργό Εσωτερικών Νικολά Σαρκοζί.
Ο ίδιος την περίοδο εκείνη ήταν υπουργός Ισης Μεταχείρισης, επί πρωθυπουργίας Ντομινίκ ντε Βιλπέν και προεδρίας Ζακ Σιράκ. Κι όταν ο Σαρκοζί υπέβαλε υποψηφιότητα για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, ήταν ο μόνος υπουργός που δεν υποστήριξε τον υποψήφιο της κυβερνητικής παράταξης, αλλά τον κεντρώο Φρανσουά Μπαϊρού.
Ο Αζούζ Μπεγκάγκ είναι μια πολυσύνθετη προσωπικότητα. Είναι οικονομολόγος με ερευνητικό έργο στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών της Γαλλίας, ενώ παράλληλα γράφει πεζογραφία και βιβλία για παιδιά. Στα ελληνικά κυκλοφορεί μόνον το μυθιστόρημά του «Ο Αχμέντ από τη Βουργουνδία» («Παρατηρητής»), το οποίο συνυπογράφει με τον Αχμέντ Μπενεντίφ. Ο ήρωάς του είναι καταδικασμένος για πράξεις που δεν είχε ποτέ διαπράξει. Μόλις αποφυλακίστηκε, βρέθηκε ολομόναχος κάποιο πρωινό σ' ένα αλγερινό λιμάνι, μακριά από τη γενέτειρά του, τη Βουργουνδία. Με ελάχιστα δολάρια στην τσέπη, ξεκίνησε για τη δική του Οδύσσεια. Επί δύο χρόνια πάλεψε με τις κακουχίες και την πείνα. Είναι, δηλαδή, η ιστορία ενός ανθρώπου που πέρασε χίλια δυο εμπόδια, λόγω φυλής και θρησκεύματος.
Στο πρόσωπό σας συνυπάρχουν οι ιδιότητες του πολιτικού και του συγγραφέα. Πού συναντιούνται και πού αποκλίνουν;
«Η συνύπαρξη και ο εναρμονισμός των δύο πλευρών της προσωπικότητάς μου δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση. Εντούτοις, αποτελεί για μένα μια μεγάλη πρόκληση. Για να είναι κανείς καλός πολιτικός, θα πρέπει πάντα να είναι λιτός και να αποφεύγει την πολυπλοκότητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, ακόμα και αν κάτι τέτοιο απαιτεί κάποιες φορές παραπλάνηση και απόκρυψη της πραγματικότητας. Παράλληλα, πρέπει να εμπνέει αισιοδοξία, ισχυριζόμενος ότι έχει λύσεις στα διάφορα προβλήματα, προκειμένου να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων. Μ' άλλα λόγια, πρέπει να συγκαλύπτει τις ανθρώπινες αδυναμίες και ευαισθησίες του. Για να είναι κανείς συγγραφέας απαιτούνται ακριβώς τα αντίθετα χαρακτηριστικά. Πρέπει να εξερευνά την ύπαρξή του για να φανερώσει την ανθρωπιά του. Εδώ δεν υπάρχει κίνδυνος παραπλάνησης, γιατί δεν ζητά ψήφο από τους αναγνώστες του».
Πιστεύετε ότι χρειάζεται να εισέλθουν στην πολιτική νέα και άφθαρτα πρόσωπα;
«Ναι, πρέπει να επιλεγούν νέοι πολιτικοί, οι οποίοι θα αντιπροσωπεύουν πραγματικά τον τυπικό πολίτη, δηλαδή εργαζόμενοι, επιστήμονες, καθηγητές, καθώς και συγγραφείς. Η ποικιλομορφία στην πολιτική συνεπάγεται μεγαλύτερη ειλικρίνεια και ενασχόληση με τα πραγματικά προβλήματα, δεδομένου ότι η πολιτική δεν πρέπει να αποτελεί επάγγελμα. Εγώ προσωπικά ψηφίζω υπέρ της απο-πολιτικοποίησης των πολιτικών! Ετσι θα μπορούν, παραδείγματος χάρη, οι συγγραφείς να συμμετέχουν σε μια προσπάθεια αλλαγής της πολιτικής σκηνής».
Ο «Αχμέντ από τη Βουργουνδία» σε ποιο βαθμό βασίζεται στην αυτοβιογραφία σας;
«Είναι απολύτως μία πλήρης αυτοβιογραφία! Μία εκατό τοις εκατό πραγματική ιστορία, που δεν θα μπορούσε να γραφτεί διαφορετικά. Είναι ένα βιβλίο που επιδεικνύει τη μεγάλη ανθρωπιά, που πραγματικά υπάρχει στον κόσμο».
Τι σας κίνησε το ενδιαφέρον να ασχοληθείτε και με τη συγγραφή βιβλίων για παιδιά;
«Ο τρόπος με τον οποίο μπορώ να αλλάξω τον κόσμο, σχετίζεται άμεσα με το να γράφω βιβλία για παιδιά. Γι' αυτό το πρώτο μου βιβλίο ήταν παιδική λογοτεχνία, συγκεκριμένα το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα "Le Gone du Chaaba" (1986, Παρίσι). Αργότερα, άρχισα να γράφω και μυθιστορήματα για ενηλίκους, καθώς μεγάλωσα και ωρίμασα και ο ίδιος. Ο αυθορμητισμός, η σπιρτάδα και η φρεσκάδα της παιδικής ηλικίας μού ανοίγουν την ψυχή».
Ως πρώην υπουργός Ισων Ευκαιριών, πώς βλέπετε να διαμορφώνεται ο νέος ευρωπαϊκός χάρτης των οικονομικών μεταναστατών;
«Οι σημαντικές διαφορές στην οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική και άλλη ανάπτυξη μεταξύ του βορειο-δυτικού κόσμου και του νοτιο-ανατολικού διευρύνονται συνεχώς και επομένως θα έρχονται όλο και περισσότεροι οικονομικοί μετανάστες στην Ευρώπη από την Αφρική, τη Ρουμανία, την Πολωνία και άλλες χώρες. Την ίδια στιγμή, δεν μπορούν πλέον οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης να κρύψουν ότι έχουν την ανάγκη όλο και μεγαλύτερου εργατικού δυναμικού, που προέρχεται από μετανάστες».
Εκτιμάτε ότι η Γαλλία θα ξαναζήσει εξεγέρσεις σαν εκείνες στα προάστια του Παρισιού;
«Είμαι σίγουρος για κάτι τέτοιο. Ο πρόεδρος Σαρκοζί έχει παίξει σημαντικό ρόλο στο να αυξηθεί το πρόβλημα της ανασφάλειας στις πόλεις. Η αλλαγή της γαλλικής ταυτότητας, οι νέοι των προαστίων, οι μετανάστες από την Αφρική, όλα αυτά τα ζητήματα είναι αμφιλεγόμενα και ταυτόχρονα προκαλούν και έντονο πάθος. Ο Σαρκοζί δεν είχε απαντήσεις σε βασικά προβλήματα, όπως της απασχόλησης, του δημοσιονομικού ελλείμματος, των πτωχεύσεων, της μετεγκατάστασης των γαλλικών εταιρειών».
Το μουσουλμανικό στοιχείο θα λειτουργήσει συνεκτικά ή διασπαστικά στο γαλλικό έθνος-κράτος;
«Σήμερα στη Γαλλία αντιμετωπίζουμε μια κρίσιμη κατάσταση που θα προκαλέσει μια πιθανή εθνική-κοινωνική-αστική έκρηξη. Ταυτόχρονα, η ισλαμοφοβία αυξάνεται με εντυπωσιακούς ρυθμούς, αναγκάζοντας τις μουσουλμανικές κοινότητες να οργανωθούν για την αντιμετώπιση του φαινομένου και να δημιουργήσουν μια νέα μουσουλμανική ταυτότητα μέσα στη γαλλική κοινωνία. Διαμορφώνεται σήμερα κάτι καινούργιο, που δεν ξέρει κανείς πού θα μας οδηγήσει. Βίαιες και εθνο-κεντρικές κοινωνικές διαταραχές μπορούν να ξεσπάσουν ανά πάσα στιγμή. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι αισιόδοξος για τη συνοχή της γαλλικής κοινωνίας στο άμεσο μέλλον. Ωστόσο, ως πολιτικός, συγγραφέας αλλά και κοινωνιολόγος, δουλεύω σκληρά για να αποφύγουμε μια τέτοια δυσμενή εξέλιξη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου