ΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΗΣΗ ΓΙΑ τους ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΖΗΤΑ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ

TBXS

Να εναρμονιστούν επιτέλους οι διατάξεις για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης του Νόμου 3421/2005 με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και σύμφωνα με τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη και της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ζητά η Διεθνής Αμνηστία με αφορμή το νέο νομοσχέδιο που προωθεί το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

«Δεκατρία χρόνια μετά την ψήφιση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο του πρώτου νόμου που παρέχει τη δυνατότητα εκπλήρωσης εναλλακτικής υπηρεσίας αντί στρατιωτική θητείας, η Ελλάδα συνεχίζει να παραβιάζει τους κανόνες του διεθνούς δικαίου που διέπουν το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης. Στη σημερινή χρονική συγκυρία η Ελλάδα έχει μια ευκαιρία να σταματήσει, έστω και τώρα να αγνοεί βασικές συστάσεις εθνικών και διεθνών οργανισμών και να διαμορφώσει ένα νομικό πλαίσιο με πλήρη σεβασμό στα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης» δηλώνει ο διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, Σπύρος Απέργης.

Το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης αποτελεί βασικό στοιχείο του δικαιώματος στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Αυτό διασφαλίζεται και από το ελληνικό Σύνταγμα αλλά και από πλήθος διατάξεων του διεθνούς δικαίου.

Η Διεθνής Αμνηστία, μετά από χρόνια δράσης για την αναγνώριση του δικαιώματος της αντίρρησης συνείδησης στην Ελλάδα εξακολουθεί να εκφράζει την ανησυχία της καθότι οι διατάξεις για την εναλλακτική υπηρεσία ακόμη υπολείπονται των διεθνών προτύπων και η εφαρμογή της παραμένει μη ικανοποιητική ή ακόμα και σαφώς μεροληπτική εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.

Η οργάνωση σημειώνει ότι η Ελλάδα είναι γνωστή για τις επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις διώξεις των Λάζαρου Πετρομελίδη, Δημήτρη Σωτηρόπουλου και Γιώργου Μοναστηριώτη που έρχονταν σε αντίθεση με τις διατάξεις του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα όπου ρητά ορίζεται ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας.

Με αφορμή το νέο νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο Άμυνας, η Διεθνής Αμνηστία, ζητά η διαχείριση της εναλλακτικής υπηρεσίας να υπόκειται αυστηρά σε μη στρατιωτικές αρχές κι όχι στο υπουργείο Άμυνας όπου υπάγεται μέχρι τώρα., αλλά και την περαιτέρω μείωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας.

«Παρά τη μικρή μείωση της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας, στο νόμο αυτή εξακολουθεί να έχει σαφώς χαρακτήρα διάκρισης και τιμωρίας για τους αντιρρησίες συνείδησης» αναφέρει σχετικά σε ανακοίνωσή της η οργάνωση. «Αν και ο νόμος προβλέπει τη δυνατότητα μείωσης της διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας με υπουργική απόφαση, και πάλι παραμένει τιμωρητική για τη μεγάλη πλειοψηφία των στρατεύσιμων, που αντί για στρατό ξηράς 9 μηνών θα πρέπει να υπηρετήσουν εναλλακτική υπηρεσία 12+2=14 μηνών (προσαύξηση 55,6% και σαφώς τιμωρητική).

Επιπλέον η Διεθνής Αμνηστία ζητά να μην αποτελούν λόγους αποκλεισμού για την αναγνώριση κάποιου ως αντιρρησία συνείδησης η προηγούμενη ένοπλη υπηρεσία, ώστε να μπορούν να εξαιρεθούν και όσοι υπηρετούν μόνιμα στο στρατό εφόσον γίνουν αντιρρησίες συντήρησης, η άδεια οπλοφορίας, η συμμετοχή σε δραστηριότητες σκοπευτικών αγώνων, κυνηγιού ή παρόμοιων εκδηλώσεων, οι οποίες έχουν άμεση σχέση με τη χρήση όπλων και η καταδίκη ή η εκκρεμής ποινική δίωξη (αυτός ο λόγος αποκλεισμού αντιβαίνει στο τεκμήριο της αθωότητας) για έγκλημα που έχει σχέση με χρήση όπλων, πυρομαχικών ή παράνομης βίας.

Η Διεθνής Αμνηστία ζητά επιπλέον αρκετές τροποποιήσεις έτσι ώστε να μην υπάρχει διακριτική μεταχείριση εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης, όπως για παράδειγμα να διαγραφούν οι εξαιρέσεις αναφορικά με τις περιοχές εκπλήρωσης εναλλακτικής υπηρεσίας και να ισχύει το άρθρο 68 για τις δαπάνες κίνησης αναλογικά και για τους αντιρρησίες συνείδησης. Τέλος η οργάνωση ζητά να παρέχεται επαρκής και έγκαιρη πληροφόρηση για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και τον τρόπο απόκτησης της ιδιότητας του αντιρρησία συνείδησης, δεδομένου ότι η πλειονότητα των στρατεύσιμων δεν γνωρίζουν ακόμα ότι υπάρχει η επιλογή εναλλακτικής υπηρεσίας.