"ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΕΥΚΟΙ, ΟΧΙ ΣΑΝ ΑΥΤΟΥΣ"

Πηγή: Τα Νέα


του Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ


Το σύνθημα στα στόρια πίσω του είναι γραμμένο δύο φορές, για να το εμπεδώσει όποιος δεν το συγκράτησε με την πρώτη: «Εξω οι ξένοι». Ο ΧότζαΜπεσνίκ, μετανάστης από την Αλβανία, λέει ότι δεν απευθύνεται σ΄αυτόν. «Εμείς είμαστε Βαλκάνιοι. Είμαστε άσπροι. Αυτά είναι για τους Αφγανούς», λέει. Στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα τομίσος δεν έχει εθνικότητα. 



Oι τρεις άντρες στην οδό Αλκιβιάδου βράζουν από θυμό. Οι δύο κάθονται στο περβάζι ενός μαγαζιού που δεν σήκωσε αυτό το πρωινό τα ρολά του. Ακουμπούν τις πλάτες τους σε στόρια λερωμένα με συνθήματα. «Εξω οι ξένοι», γράφει ένα και από κάτω φέρει την υπογραφή: «Χρυσή Αυγή». Το μαγαζί είναι κομμωτήριο, με πινακίδα σε τρεις γλώσσες: ελληνικά, αγγλικά και αραβικά. Ανήκει σε μετανάστη. Οι άντρες που ξαποσταίνουν στον ίσκιο του είναι και αυτοί μετανάστες, αλλά Αλβανοί.

«Αυτοί δεν έχουν κουλτούρα», λέει ο Χότζα Μπεσνίκ, ο τρίτος της παρέας, αναφερόμενος στους αφγανούς ή πακιστανούς μετανάστες που μένουν ή συχνάζουν στον Αγιο Παντελεήμονα. Είναι αδύνατος, με γκρίζο μούσι. Οταν κάνει χειραψία γραπώνει το άλλο χέρι ψηλά, από τον αντίχειρα, και σε κοιτάζει στα μάτια. Οικοδόμος, 41 ετών, που μετρά δύο δεκαετίες παραμονής στην Ελλάδα.

«Εμείς όταν ήρθαμε εδώ ντρεπόμασταν να βγούμε. Κοιμόμασταν στα κρυφά. Αυτοί (οι Αφγανοί) γεμίζουν τις πλατείες. Δεν μπορούμε να βγάλουμε τα παιδιά μας έξω», λέει. Εκείνη τη στιγμή δύο παιδιά, όχι μεγαλύτερα από οκτώ ετών, κατηφορίζουν από την πλατεία. Δεν είναι εύκολο να μαντέψει κανείς την εθνικότητά τους. Ομως στους τρεις άντρες μοιάζουν για αφγανικής καταγωγής. «Τα βλέπεις;», λέει ο ένας. Και ο άλλος πετάει πάνω τους το καπάκι από την Αmstel του. «Ουστ ρε... Φύγετε από δω!» φωνάζει. «Το βράδυ θα ΄χει πόλεμο», λέει ο διπλανός του.

Προχτές το βράδυ, σε μια συμπλοκή με Αφγανούς τραυματίστηκαν δύο Ελληνες και ένας Αλβανός. Η συμπλοκή ήταν η αφορμή για να ξεσπάσουν επεισόδια, μάλιστα άγνωστοι έφτασαν να πυρπολήσουν το κατάστημα ενός αλλοδαπού με μολότοφ. Σύμφωνα με κατοίκους, ο πόλεμος μαίνεται κάθε νύχτα, εδώ και μήνες, στα στενά που ζώνουν την πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Ελληνες, Αλβανοί, Αφγανοί και άλλες εθνικότητες μπλέκουν συχνά σε καβγάδες ή κυνηγιούνται στους γύρω δρόμους. Οι διηγήσεις είναι πολλές για τις αφορμές και τα αίτια των συγκρούσεων. Οι μαρτυρίες συγχέονται. Σύμφωνα με την Αστυνομία, τα περιστατικά που σημειώθηκαν προχθές ξεκίνησαν από μια ομάδα Αφγανών που επιτέθηκαν πρώτοι σε έναν ανήλικο από την Αλβανία. Δεν είναι όμως πάντα ξεκάθαρο ποιος ρίχνει πρώτος την μπουνιά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο ρατσισμός δεν λέει να σβήσει από την πλατεία, μαζί με συνθήματα του στυλ, «Ελλάς ή τέφρα», που διαβάζονται εδώ και μήνες στους τοίχους και όπως φαίνεται έχουν ποτίσει και ορισμένες ψυχές.

Το κυνηγητό

«Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τους Αλβανούς», λέει ένας έλληνας κάτοικος που παίζει σκάκι με δύο αλβανούς φίλους του στην πλατεία. Δεν θέλει να δημοσιοποιήσει το όνομά του, όπως και οι υπόλοιποι της περιοχής. «Θέλουμε έναν Χίτλερ ή ένα Χότζα για να κόψει κεφάλια. Είμαι υπέρ της αυστηρότητας», λέει ένας ψαρομάλλης αλβανός που παρακολουθεί την παρτίδα.

Στη στενόμακρη αίθουσα ενός καφενείου πίσω από την εκκλησία, οι έλληνες θαμώνες δίνουν τη δική τους εκδοχή- και αυτοί ανώνυμα- για τα κατά καιρούς επεισόδια. «Ομάδες νέων τα ξεκινούν. Ελληνες και Αλβανοί μαζί σταματούν κάποιον μετανάστη, ζητούν τσιγάρο και έπειτα τον χτυπούν. Είναι δεν είναι 17 ετών αυτοί που τα ξεκινούν. Κάποιος τους παρακινεί», λέει ένας. Ενώ ο διπλανός του θυμάται ότι πριν από είκοσι μέρες ένας νέος έσπασε με κλωτσιά τη βιτρίνα στο μαγαζί ενός μετανάστη και στην προσπάθειά του κόπηκε από τα θραύσματα στο πόδι.

Αστυνομία δεν υπάρχει πουθενά στην πλατεία και σε διάστημα τριών ωρών δεν περνάει ούτε μια μηχανή της ομάδας ΔΙΑΣ. Δέκα μαθητές, πιθανόν λυκείου, κατηφορίζουν την οδό Αλκιβιάδου. Μπροστά τους περπατούν δύο μετανάστες. Οι μαθητές πλησιάζουν και κινούνται πιο γρήγορα. Οι μετανάστες τρομάζουν και τρέχουν. Τα παιδιά τούς κυνηγούν μέχρι το επόμενο στενό και μετά σκάνε στα γέλια για το κατόρθωμά τους. Οι μετανάστες κοιτούν απορημένοι. Ο φόβος του «άλλου» έγινε αστείο. Κι ενώ τα γέλια θα έπρεπε να ακούγονται από την παιδική χαρά της πλατείας, η είσοδός της παραμένει κλειστή, με λουκέτο και σύρματα. Εκεί μαζεύονταν για καιρό οι Αφγανοί. Κάποιοι προτίμησαν να τη σφραγίσουν, κι ας μην τη χαρούν τα παιδιά τους. Σήμερα, πλάι στις άδειες κούνιες, μια ξεκοιλιασμένη μπάλα καλαθοσφαίρισης συνθέτει το σκηνικό της εγκατάλειψης.

Η εικόνα δεν ξενίζει τον Χότζα Μπεσνίκ. Την έχει συνηθίσει, άλλα θέλει να αλλάξει. «Γιατί αγωνίζομαι; Γιατί με νοιάζει τι συμβαίνει εδώ; Γιατί τα παιδιά μου γεννήθηκαν εδώ. Στα χαρτιά τους, στον τόπο γέννησης, γράφει Ελλάδα. Για μένα η Αλβανία πέθανε», λέει.