Ελευθεροτυπία
Με την πραγματική αστυνομία να απουσιάζει, «ξεπηδούν» και μάλιστα ραγδαίως και ανεξέλεγκτα, εταιρείες ιδιωτικής ασφάλειας, «security», σε όλες τις βαλκανικές χώρες, ιδίως όμως, στη Βουλγαρία και στο Κοσσυφοπέδιο, σύμφωνα με δημοσιεύματα του βαλκανικού Τύπου.
Σε όλες τις χώρες της περιοχής, οι διάφορες υπηρεσίες ασφαλείας "ανταγωνίζονται" για τον έλεγχο της επικράτειας.
Είναι γεγονός, ότι το αίσθημα ανασφάλειας είναι διάχυτο, ιδίως στη Βουλγαρία, στο Κοσσυφοπέδιο και στην ΠΓΔΜ.
Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών έχουν επανειλημμένως καταγγείλει όμως φαινόμενα βίας, ληστείες, δολοφονίες, κ.ο.κ. από "μέλη-υπαλλήλους" αυτών των εταιρειών "security", καθώς έχουν πέσει οι ίδιοι θύματα.
Οι τοπικές αρχές αδυνατούν να τους προστατεύσουν, με αποτέλεσμα οι ιδιωτικές εταιρείες ασφάλειας να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Εσωτερικών της ΠΓΔΜ, λειτουργούν με άδεια 156 ιδιωτικές εταιρείες "security", οι οποίες απασχολούν περίπου 15.000 υπαλλήλους. Σημειώνεται ότι ο στρατός της ΠΓΔΜ αριθμεί περίπου 10.000 ένοπλους, ενώ η αστυνομία λίγο λιγότερους. Στα τέλη του 2009, ο Οργανισμός για την Ασφάλεια των Αγαθών και των Ανθρώπων της ΠΓΔΜ χορήγησε περισσότερες από 140.000 άδειες.
Από το 2005, το Ινστιτούτο International Crisis Group, στην έκθεση του για τη ΠΓΔΜ επισημαίνει πως "τα πολιτικά κόμματα είναι ο αδύναμος κρίκος του δημοκρατικού συστήματος της χώρας, τα οποία για να εξασφαλίσουν ψήφους προσφέρουν δουλειά στους ψηφοφόρους τους, δημιουργώντας μηχανισμούς στήριξης κατά τις προεκλογικές εκστρατείες, αντί να φροντίζουν για τον εκδημοκρατισμό της χώρας. Όλες οι αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό είναι πάντα συνδεδεμένες με τη βία και την αστάθεια και οι πολιτικοί έχουν την τάση να συστήνουν μικρούς ιδιωτικούς στρατού της δικής τους επιρροής".
Την "πρωτιά", ωστόσο, έχει η Βουλγαρία, η οποία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 είδε τον αριθμό των εταιρειών "security" να αυξάνεται κατακόρυφα, καθώς περίπου 100.000 αστυνομικοί και στρατιωτικοί έχασαν τη δουλειά τους. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο για την Ασφάλεια της Σόφιας, οι υπηρεσίες ασφαλείας απασχολούν 57.000 υπαλλήλους, 40% περισσότερους από το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων.
Οι ιδιωτικές αυτές υπηρεσίες ασφαλείας κατηγορούνται από τα βουλγαρικά μέσα ενημέρωσης ανοιχτά πλέον ότι συνδέονται με εγκληματικές ενέργειες. Λόγω των διεθνών επικρίσεων, ιδίως της Έκθεσης του ΟΗΕ το 2005 για τη Βουλγαρία, η βουλγαρική νομοθεσία για τις ιδιωτικές εταιρείες ασφαλείας πρόσφατα τροποποιήθηκε. "Ο νόμος απαγορεύει πλέον στις υπηρεσίες ασφαλείας να παρεμβαίνουν για την είσπραξη χρεών", δήλωσε ο Ιβάν Ιβάνοφ, ο πρόεδρος του Εθνικού Ινστιτούτου Ασφάλειας της χώρας.
Στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, οι υπηρεσίες ασφαλείας έχουν συσταθεί βάσει εθνοτικών κριτηρίων, ενώ οι υπάλληλοι είναι πρώην μέλη των ενόπλων δυνάμεων. Παρά την σύσταση ειδικού νόμου το 2002, τα μέσα ενημέρωσης εξακολουθούν να επισημαίνουν πως σε πολλές επιπτώσεις οι "security" εμπλέκονται σε εγκληματικές δραστηριότητες.
Στη Σερβία, αντίστοιχες εταιρείες έχουν κατηγορηθεί ακόμη και για κατασκοπεία. Δεν υπάρχει ακόμη καμία νομική ρύθμιση για το θέμα στη Σερβία, αλλά σύμφωνα με τον Djordje Vučinić, επικεφαλής της Ένωσης των υπηρεσιών ασφαλείας στο Εμπορικό Επιμελητήριο της Σερβίας, η κατάσταση "θα μπορούσε να βελτιωθεί σημαντικά μέσω της καλύτερης συνεργασίας με τις υπηρεσίες της αστυνομίας". Η σερβική κυβέρνηση σκοπεύει να ψηφίσει σχετικό νομοσχέδιο μέσα στο 2011.
Ωστόσο, οι εταιρείες "security" δεν είναι εφεύρεση των Βαλκανίων.
Η Ολλανδία διαθέτει ένα από τους μεγαλύτερους οργανισμούς ασφάλειας στην Ευρώπη, την εταιρεία Group 4, η οποία απασχολεί 4.000 εργαζόμενους.
Στις ΗΠΑ, οι "Bounty Hunters" (κυνηγοί κεφαλών) καταδιώκουν φυγάδες αντί της αστυνομίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου