50 ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

http://www.enet.gr/

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που σε όλη την τραυματική διαδρομή του Κυπριακού, μετά τη δοτή (και κολοβή) ανεξαρτησία της Μεγαλονήσου, κάθε απόπειρα νόθων ρυθμίσεων στο πρόβλημα (όπως το σχέδιο Ατσεσον) και κάθε συνωμοτική πλεκτάνη (όπως αυτή που οδήγησε στην τραγωδία του '74) περνούσαν πάντα μέσα από την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Ως του σταθερού (και αποδεδειγμένως ισχυρού) θώρακος του Ελληνισμού σ' αυτή τη συγκεκριμένη φυσική του γεωγραφία.

Και δεν είναι αφοριστική κασσανδρολογία εάν επισημανθεί ότι τη στιγμή που αυτός ο κρατικός θώρακας -με τη γενική διεθνή αναγνώριση- είτε τρωθεί ως αποτέλεσμα βίας, είτε περισταλεί ως συνέπεια κακών λύσεων, ο Κυπριακός Ελληνισμός, θ' αποκτήσει αυτομάτως ημερομηνία εθνικής λήξεως.

Σήμερα λοιπόν 1η Οκτωβρίου, που η (εδαφικώς κρεουργημένη και γεωπολιτικά διαιρεμένη) Κυπριακή Δημοκρατία γιορτάζει τα πενηντάχρονά της, το γεγονός μπορεί ν' αξιολογηθεί εναργέστερα. Και σαφέστερα να συνειδητοποιηθούν οι δυναμικές που τη συγκροτούν. Καθώς, παρά το θανάσιμο τραύμα της τουρκικής εισβολής, η Κύπρος έχει ως συντεταγμένο κράτος ενσωματωθεί στους κοινοτικούς θεσμούς και προσδεθεί στις προοπτικές της ευρωπαϊκής ολοκληρώσεως. Και μάλιστα στη σύνολη επικράτειά της, παρά την κατοχική πραγματικότητα που εδαφικά την κρεουργεί. Χωρίς όμως να της αποστερεί τη θεσμική ακεραιότητα στο πλαίσιο της διεθνούς νομιμότητας.

Οι κίνδυνοι βίαιης καταλύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας (που στο παρελθόν εξεδηλώθησαν ως συνέπεια τηλεκινούμενης εσωτερικής συνωμοσίας και τελικά εξωτερικής επιδρομής) μπορεί μεν να έχουν σήμερα περισταλεί, αλλά στα ενδεχόμενα δοτών ρυθμίσεων, με τις οποίες αυτή ν' αποδομηθεί, όχι απλώς εξακολουθούν να ελλοχεύουν, αλλά και ανατάσσονται. Ο κίνδυνος σιωπηρής και κατά δόσεις αποαναγνωρίσεως είναι πάντα εκεί. Σοβεί. Με σοφιστικά εφευρήματα για ένα νέο κι «εκ παρθενογενέσεως» κράτος. Πέραν των εξισωτικών δυναμικών που ήδη έχουν ενεργοποιηθεί. Και αποδοχών στις οποίες έχουμε προχωρήσει με αυτοκτόνον εν πολλοίς συναυτουργίαν. Γιατί οποιαδήποτε ρύθμιση με την οποία θα έχει διαρραγεί έστω κι επ' ελάχιστον η κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα οδηγήσει αυτομάτως σε αποσυνθετική κατάλυση της ιδίας.

Το κρίσιμο ερώτημα που προκύπτει για τον Ελληνα της Κύπρου συναιρείται αυτή τη στιγμή σ' ένα και μόνο: Η ομοσπονδία (που είναι σήμερα το ζητούμενο) θα προκύψει από συνταγματική μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας; Ή από τις στάχτες της;