ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ Η ΘΗTEIA

Από τα διαμάντια του διαδικτύου μας προέκυψε αυτό το αφιέρωμα, γεμάτο ανθρωπιά και χιούμορ, γλαφυρή περιγραφή της ιλαροτραγωδίας που ονομάζεται Ελληνικός Στρατός!

Ως Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος εκφράζουμε μια συγκεκριμένη αντίληψη για τις Ένοπλες δυνάμεις και καλούμε τους συναδέλφους φαντάρους να σταθούν με Αξιοπρέπεια και με συλλογικό, αγωνιστικό τρόπο να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους.  Ως εκ τούτου, η φράση του συγγραφέα Κωνσταντίνου Κουλίνα «Εσύ πρέπει να είσαι ο εαυτός σου και να προνοήσεις ώστε όταν απολυθείς να σε θυμούνται για καλό λόγο» μας καλύπτει απόλυτα, καθώς αναδεικνύει πολύ ουσιαστικότερα πράγματα για την στάση ζωής του κάθε ανθρώπου.

Καλή ανάγνωση.

Εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει ο στρατός, vol 1

Μια φράση που συνοψίζει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο, τα όσα διαδραματίζονται μέσα σε αυτό το δημιούργημα που ονομάζεται Ελληνικός στρατός. Δημιούργημα εκείνων που έχουν δημιουργήσει κατά καιρούς, τόσο ωραία πράγματα στη χώρα μας, από το 74’ και μετά. Σε μια χώρα που λίγες υπηρεσίες λειτουργούν και αποδίδουν σωστά, πως θα μπορούσε να διαφοροποιείται ο στρατός;

Όσοι έχουν υπηρετήσει, θα με καταλάβουν και τους ζητώ συγνώμη γιατί αυτά που θα γράψω ανήκουν στο κομμάτι εκείνο που δεν περιλαμβάνει τις ευχάριστες αναμνήσεις από τη θητεία. Όσοι θα υπηρετήσουν αργότερα, θα τα νιώσουν και εκείνοι στο πετσί τους. Η γυναικεία συντροφιά της πόλης, θα αρκεστεί στα λεγόμενά μου.

Ας ξεκινήσουμε με το θέμα των σκοπιών.  Όταν έχεις σκοπιά, έχεις την υποχρέωση να στέκεσαι μπάστακας μπροστά από το κτίριο που πρέπει να φυλάξεις. Με το μυαλό σου βάζεις ότι θα πρόκειται για κάποια σημαντική αποθήκη με πυρομαχικά, για το σημείο με τα καύσιμα, ή το κτίριο που στεγάζει τα σύγχρονα όπλα παραγωγής 1981. Γελιέσαι. Ο Ελληνικός στρατός  έχει κάνει το ένα βήμα παραπέρα. Φυλάς αποθήκες που είναι άδειες από τότε που κτίστηκε το στρατόπεδο, πρόσφατα βαμμένα παγκάκια και γενικά, σημεία που όσο και να στύψεις το μυαλό σου, δεν πρόκειται να βρεις λογική απάντηση.

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, βάζεις τη τζίφρα σου στο βιβλίο της σκοπιάς. Ένα μαγικό βιβλίο, που έχει αντέξει χιόνια, βροχές, ανέμους, ίσως και ίχνη σπέρματος από κάποιον στρατιώτη που βαριόταν. Θα το ξεχωρίσεις από το γεγονός, ότι ενώ είναι συνήθως ένα τετράδιο σαν και αυτά που είχαμε στο σχολείο, αντί να έχει διατηρήσει την ορθογώνια μορφή του, αυτό επιμένει να τυλίγεται σαν τους πάπυρους που βλέπεις να ξετυλίγουν στα έργα. Αν έχεις αργήσει δεν σε νοιάζει και πολύ. Το 8 το κάνεις 6 και το 40, 20. Όπως βολεύεσαι.  Σημασία έχει να βάζεις όσες υπογραφές σου ζητούν.

Μετά συναντάμε το πλέον περίεργο της υπόθεσης. Αντί να εφιστάς την προσοχή σου προς το εξωτερικό μέρος του στρατοπέδου,  εσύ επιμένεις να κοιτάς προς το εσωτερικό. Γιατί; Επειδή η έφοδος έρχεται από μέσα. Εσύ, σαν καλός στρατιώτης που είσαι, ενδιαφέρεσαι να μην ¨φας¨ καμιά ¨καμπάνα¨ από το στέλεχος που κάνει την έφοδο, οπότε έχεις τα μάτια σου 14 στους δρόμους από τους οποίους ξέρεις ότι είναι πιθανό να περάσει. Αν πηδήξει κάποιος από το συρματόπλεγμα, δεν χάθηκε και ο κόσμος. Εσύ πάντα κοιτάς μέσα στο στρατόπεδο.

Καφεδάκι και τσιγάρο απαγορεύονται. Για το τσιγάρο συμφωνώ 100%. Τα τζιμάνια του Ε.Σ. το έχουν ψάξει το θέμα. Όταν ανάβεις τσιγάρο στη ζούλα, κάνεις την καλύτερη σκοπιά. Τα μάτια σου είναι όντως 14, μήπως και σε πετύχει κανείς με το τσιγάρο. Επίσης δουλεύεις το μυαλό σου στο έπακρο. Σκαρφίζεσαι συνεχώς νέους τρόπους καπνίσματος. Γονατιστός, ξαπλωτός, το τσιγάρο σε κουτάκι από αναψυκτικό για να μην φαίνεται η καύτρα, τζούρες εναλλάξ με τον απέναντι σκοπό, ότι μπορείς να βάλεις με το νου σου. Η δημιουργικότητα στο ζενίθ της. 

Φοράς την εξάρτηση. Και εδώ η φαντασία οργιάζει. Στις θήκες για τις γεμιστήρες, βάζεις τσιγάρα, καφέ, σοκολάτα, κινητό. Καλωδιώνεσαι με τα ακουστικά του mp3, βάζεις το κινητό στο αθόρυβο και κουνιέσαι στους ήχους της  μουσικής. Έχεις ένα μπουκαλάκι νερό – το οποίο επιτρέπεται- ένα φακελάκι με καφέ και ένα με ζάχαρη. Δεν χάνεις χρόνο. Είσαι Έλληνας στρατιώτης και οφείλεις να αυτοσχεδιάζεις όταν δεν έχεις ποτήρι ή ¨σπαστό¨. Αδειάζεις τα φακελάκια στο πλαστικό μπουκάλι νερό των 0,10 ευρώ – ναι, τόσο κάνει το νερό μέσα στα στρατόπεδα- και αρχίζεις να κουνάς σε ρυθμό shake it, του Σάκη. Voila. Έχεις τον καφέ που ονειρευόσουν. Τακτική παμπάλαια, δοκιμασμένη από τον πατέρα σου που υπηρετούσε το 70’.

Ενώ πλησιάζει το τέλος της σκοπιάς σου, τα λεπτά, σου φαίνονται αιώνες. Αρχίζεις να κάνεις πολλές σκέψεις. Έχει σηκωθεί από το κρεβάτι ο αντικαταστάτης μου; Φοράει τα άρβυλά του; Πήρε όπλο; Έχει ξεκινήσει ο δεκανέας αλλαγής;  Θα κάνω έναν ύπνο από τις 2 μέχρι τις 6, άλλο πράγμα.

 Αν το στρατόπεδο δεν έχει πολλές ανάγκες να καλύψει, μη νομίζεις ότι θα είσαι εξοδούχος. Κάτι θα βρουν να κάνεις. Θα ανοίξουν σκοπιές, υπηρεσίες που έχουν να εκτελεστούν από το 50'. Έτσι είναι τα πράγματα εκεί. Δεν υπάρχει γιατί.  Αν αρχίσεις να σκέφτεσαι και να ρωτάς γιατί γίνεται το κάθε τι εκεί μέσα, στο τέλος θα τρελαθείς. Απλώς κάθεσαι και παίζεις και εσύ, στο θέατρο που λέγεται στρατός.

Κάπως έτσι είναι η σκοπιά στον Ελληνικό στρατό.  Αυτά τα ολίγα για σήμερα.  Εις αύριον τα σπουδαία.

ΥΓ. Τώρα που ξαναδιαβάζω το άρθρο, μου ήρθαν αρκετές ευχάριστες αναμνήσεις.

Εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει ο στρατός, vol 2

Συνεχίζουμε το αφιέρωμά μας στον Ελληνικό στρατό, μόνο που αυτή τη φορά θα μιλήσουμε για το θεσμό των ΕΠ.ΟΠ. Ένας θεσμός που δημιουργήθηκε για τον ίδιο σκοπό που έχουν δημιουργηθεί και εκατοντάδες άλλοι. Ψηφοθηρία και βόλεμα.

Νέοι, μπαίνουν στον στρατό και αφού υπηρετήσουν 7 χρόνια, μπορούν να μονιμοποιηθούν στους κόλπους του. Αυτή είναι η γενική εικόνα του συγκεκριμένου θεσμού. Δεν θέλει ιδιαίτερα υψηλό IQ  για να καταλάβεις  τι σκοπούς εξυπηρετεί. Είναι ένας πολύ εύκολος τρόπος για να βολευτούν τα πράσινα και τα γαλάζια παιδιά, ξεπληρώνοντας το αντίτιμο για τη ψήφο που προσέφεραν στις εκλογές.

ΕΠ.ΟΠ, σημαίνει επαγγελματίας οπλίτης. Στην ουσία, έχει τις ίδιες υποχρεώσεις με τον κληρωτό οπλίτη – μέχρι να πάρουν βαθμό- , αυξημένες υποχρεώσεις σε θέματα εκπαίδευσης, αλλά και πολλά προνόμια, τα οποία δικαίως τους έχουν αποδοθεί. Όπως σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν καλοί και κακοί επαγγελματίες, έτσι και εδώ υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί ΕΠ.ΟΠ. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για δημόσιο και στρατό.
Λίγοι είναι αυτοί που σέβονται τα λεφτά που παίρνουν και πολλοί είναι αυτοί που στην πρώτη ευκαιρία θα πετάξουν το μπαλάκι στον απλό φαντάρο. Έχουν δημιουργήσει μια μεγάλη κλίκα μεταξύ τους, ζημιώνοντας το Ελληνικό κράτος και επιβαρύνοντας όλους εμάς.

Οι διαφορές με τον κληρωτό οπλίτη είναι σαφείς. Ο ΕΠ.ΟΠ , αμείβεται, σχολάει στις 3, διανυκτερεύει στο σπίτι του, μπαίνει στο στρατόπεδο μετά το πρωινό εγερτήριο και εκτελεί τις υπηρεσίες που του αναλογούν – συνήθως 4 το μήνα-, ανάλογα με τις ανάγκες του στρατοπέδου. Μιλάμε για δημόσιους υπαλλήλους.

 Το πώς θα έπρεπε να λειτουργούν, έχει μεγάλη διαφορά με την πραγματικότητα. Κάνουν ζωάρα, όπως λέμε και στη στρατιωτική αργκό.  Μέχρι τις 9 καφεδάκι, μετά ο καθείς στο πόστο του. Πάντα υπάρχει η καβάντζα των φαντάρων. Δεν πρόκειται να δεις ποτέ τον ΕΠ.ΟΠ, να κάνει κάτι, αν υπήρχε περίπτωση να το κάνει ο στρατιώτης. Αράζουν σε κάποιο θαλαμάκι, μοιράζουν τις δουλειές στους κληρωτούς και αυτοί συζητούν  περί ανέμων και υδάτων, μέχρι να έρθει η ώρα που σχολάνε. Ακόμη μια δύσκολη μέρα τελείωσε.

Ας πάρουμε για παράδειγμα, τον όρχο των αρμάτων. Τεθωρακισμένα. Όλα τα άρματα μαζεμένα, περιμένουν τη συντήρησή τους. Είναι δουλειά των ΕΠ.ΟΠ, βοηθούμενοι από τους φαντάρους. Είναι δικιά τους δουλειά γιατί απλούστατα ο φαντάρος δεν  μπορεί να γνωρίζει ολόκληρο το φάσμα ενός άρματος, σε αντίθεση με τον ΕΠ.ΟΠ, ο οποίος έχει εκπαιδευτεί χρόνια πάνω στο αντικείμενο και υποχρεούται να το συντηρεί, ακόμα και αν δεν υπάρχει ίχνος κληρωτού οπλίτη.

Στην αρχή είσαι ενθουσιασμένος με την ιδέα του άρματος. Θέλεις να το δουλέψεις και να το ζήσεις. Οι ΕΠ.ΟΠ, σου το μαθαίνουν. Από μέσα σου σκέφτεσαι τι ωραία που είναι να γνωρίζεις το αντικείμενο της εκπαίδευσής σου. Λάθος. Τώρα που το έμαθες, θα το συντηρείς εσύ αποκλειστικά, αφήνοντας τους κουρασμένους ΕΠ.ΟΠ να ξαποστάσουν.  Σου προτείνουν να στήσετε ένα είδος τέντας, ώστε να προστατεύεστε από τον ήλιο. Το χτίζεις μόνος σου, ελπίζοντας ότι όταν έρθει το καλοκαίρι, θα έχεις ένα δροσερό μέρος να ξεκουραστείς. Λάθος. Δεν πρόκειται να κάτσεις ποτέ κάτω από την τέντα. Είναι ρεζερβέ.

Αυτό είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα. Ειλικρινά, δεν μπορείς να μεταδώσεις ολόκληρη την εικόνα τους μέσα σε λίγες παραγράφους. Δεν υπάρχει λογική. Θα δεις υπέρβαρα άτομα να περνούν τις αθλητικές δοκιμές περπατώντας – αφού βέβαια ο κολλητός που είναι υπεύθυνος των δοκιμών, γράψει ότι έτρεξε-, φανατικά θρησκόληπτους ανθρώπους που θα σε αναγκάσουν να προσευχηθείς μαζί τους την ώρα που εσύ τρέχεις να προλάβεις να γυαλίσεις την αρβύλα, όλων των ειδών ψεύτικους ανθρώπους που στην πρώτη ευκαιρία θα σε πατήσουν κάτω γιατί απλούστατα μπορούν.

Ο θεσμός των ΕΠ.ΟΠ είναι μάστιγα για τον Ελληνικό στρατό, έτσι όπως έχουν οι συνθήκες τη δεδομένη στιγμή. Πληρώνονται για να κάθονται. Υπάρχουν μέρες που απλώς μπαίνουν στο στρατόπεδο και περιμένουν πότε θα βγουν, μέρες που υπογράφουν βιβλία εφόδου από το παράθυρο του θαλάμου, επειδή βαριούνται να εκτελέσουν σωστά την υπηρεσία τους τις 4 μέρες του μήνα. Είναι όντως τόσο τραγικά τα πράγματα. Το ξέρουν και οι ίδιοι. Που θα βρεις όμως, καλύτερο κορόιδο από το Έλληνα φορολογούμενο;

Εξαιρέσεις υπάρχουν. Αλίμονο. Υπάρχουν όμως για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Δυστυχώς. Ο στρατός στη χώρα μας νοσεί, με ευθύνη των πολιτικών πρώτιστα και ύστερα όλων των μόνιμων υπηρετούντων. Στη μέση ο κληρωτός, τα έχει χαμένα και περιμένει να περάσουν οι 9 μήνες του.

Εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει ο στρατός, vol 3

Η υπηρεσία στα μαγειρεία είναι εμπειρία ζωής. Πρέπει να τη ζήσεις αλλιώς δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβεις πως δουλεύει το όλο σύστημα. Ειδικά όταν έρχεται το φαγητό με τα υλικά. Εκεί τα έχεις δει όλα. Ποδόσφαιρο με το παγωμένο κοτόπουλο, λαχανικά να αιωρούνται στην στρατό-σφαιρα...

Το φαγητό και η ποιότητα του, είναι τεράστιο θέμα στο στρατό. Μεταξύ άλλων, το φαγητό αποτελεί κριτήριο ανάδειξης μιας μονάδας σε καλή η κακή. Δεν θέλω να μιλήσω για τον τρόπο παρασκευής του γιατί αυτό υπόκειται στην κρίση του εκάστοτε διοικητή και του αρμόδιου αξιωματικού. Εξαρτάται πλήρως από την πείρα που έχουν οι μάγειρες αλλά και από τα διαθέσιμα υλικά. Εγώ θέλω να θέσω το θέμα, όπως πάντα, σε γενική βάση. Θέλω να αναλύσω το σκεπτικό του Ελληνικού στρατού πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.

 ΠΟΣΟΤΗΤΑ

Συνήθως, η ποσότητα του φαγητού είναι δεδομένη και εξαρτάται από τον αριθμό των στρατιωτών της μονάδας. Κάποιες μονάδες φροντίζουν να ξεκαθαρίσουν τον αριθμό των στρατιωτών που θα φάνε, παρατηρώντας για παράδειγμα, πόσοι από αυτούς είναι εξοδούχοι, πόσοι λείπουν με άδεια και πόσοι είναι δηλωμένοι ως κωλυόμενοι επειδή έχουν υπηρεσία. Άλλες μονάδες δεν ενδιαφέρονται για αυτό το ξεκαθάρισμα και παράγουν μια σταθερή ποσότητα φαγητού, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι μπορεί να λείπει το ¼ της μονάδες με άδεια. Κάπου εδώ εισάγεται η πρώτη αλόγιστη σπατάλη φαγητού.

Οι προτιμήσεις παραμένουν προτιμήσεις, ακόμα και μέσα στο στρατό. Διαφορετικής αποδοχής χαίρουν οι τηγανιτές πατάτες και διαφορετικής ο γαλέος. Οι μισοί στρατιώτες θα ζητήσουν και 2ο πιάτο όταν έχει “καλό” φαγητό και οι μισοί δεν θα φάνε όταν έχει “κακό” φαγητό. Ο στρατός υποχρεούται όμως να έχει ετοιμάσει ίδιες ποσότητες και από τα δύο. Τότε θα δεις τρία ταψιά με γαλέο να πετάγονται στα σκουπίδια, χωρίς δεύτερη σκέψη.

 ΥΛΙΚΑ

Η υπηρεσία στα μαγειρεία είναι εμπειρία ζωής. Πρέπει να τη ζήσεις αλλιώς δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβεις πως δουλεύει το όλο σύστημα. Ειδικά όταν έρχεται το φαγητό με τα υλικά. Εκεί τα έχεις δει όλα. Ποδόσφαιρο με το παγωμένο κοτόπουλο, λαχανικά να αιωρούνται στην στρατό-σφαιρα και κιβώτια με γλυκά να ανοίγονται επί τόπου για να τα δοκιμάσουν οι κουρασμένοι μάγειρες. Άλλα υλικά μπαίνουν στο ψυγείο, άλλα στην κατάψυξη, άλλα και στα δύο. Ότι βολεύει και είναι πιο γρήγορο.

Κάπου εδώ αρχίζει να δρα η κλίκα των μαγειρείων. Μάγειρες, βοηθοί, αρμόδιοι υπαξιωματικοί, βάζουν χέρι στο ψυγείο, προφανώς ξεχνώντας ότι ανήκει στον στρατό και κατ’επέκταση στον στρατιώτη. Αναψυκτικά δίνουν και παίρνουν, γλυκά και παγωτά εξαφανίζονται εν ριπή οφθαλμού. Είναι γλυκός ο πειρασμός.

Την Κυριακή μπορεί το πρόγραμμα να λέει παγωτό, αλλά μην είσαι σίγουρος ότι θα το γευτείς. Θα σου πουν ότι δεν τους το έφερε το φορτηγό. Μπορεί να ισχύει, μπορεί και όχι. Αρκετές φορές αναπαύεται στην κατάψυξη, περιμένοντας να φαγωθεί από την κλίκα. Βέβαια για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη ή η άγνοια από τον αρμόδιο υπαξιωματικό. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία.

Σε μερικούς δεν φτάνει ο μισθός και φροντίζουν να πάρουν σπίτι και μερικά τρόφιμα. Μου έχουν πει για πολιτικά αμάξια με γεμάτα πορτμπαγκάζ την ώρα που καταφθάνει το φορτηγό. Από τη στιγμή που δεν το έχω δει με τα μάτια μου δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Απλά το καταγράφω ως μαρτυρία.

Μεγάλο γλέντι γίνεται όταν φτάνει η ημερομηνία λήξης των υλικών. Μια μέρα στο κέντρο, μας είχαν δώσει μακαρόνια, γλυκό, αναψυκτικό και δύο κρύα σάντουιτς στον καθένα, γιατί όπως έλεγαν, την άλλη μέρα έληγαν. Στην αρχή νομίζαμε ότι είχαμε Χριστούγεννα, αλλά τελικά άλλη ήταν η δικαιολογία. Το να γίνει μια καλύτερη διαχείριση των υλικών, φυσικά και δεν έχει περάσει από το νου τους.

ΕΤΑΙΡΙΕΣ, ΤΥΡΟΠΙΤΕΣ ΚΑΙ ΜΙΖΑ

Ο στρατιώτης βέβαια δεν μένει νηστικός. Δίπλα υπάρχει το Κ.Ψ.Μ., γεμάτο με κρουασάν και κρύα σάντουιτς που φέρουν τη σφραγίδα εταιριών που εδώ και χρόνια πλουτίζουν, έχοντας το μονοπώλιο. Το γεγονός ότι πολλά κρούσματα τροφικής δηλητηρίασης οφείλονται σε αυτά, δεν έχει απασχολήσει κανέναν. Οι συμβάσεις παραμένουν οι ίδιες και με τις ίδιες εταιρίες. Η λέξη διαγωνισμός είναι άγνωστη στον Ε.Σ. Βέβαια, δύσκολα αλλάζεις εταιρία όταν από αυτήν “τρώνε” πολλοί. Όπως οι αμυντικοί εξοπλισμοί. Κερδισμένος θα βγει και ο ΚΨΜτζης και ο επιβλέπων υπαξιωματικός.  Τσάκα 10 τυροπιτίτσες και 10 κρουασάν για την πάρτη σου και αν θες φάε τα ή πούλα του.

ΛΥΣΕΙΣ

Νομίζω είναι οφθαλμοφανείς. Από τη στιγμή που ο στρατός παραμένει αδρανής, θα μπορούσε να επιτελεί κοινωνικό έργο. Χίλιες φορές να βοηθήσω κάποιον συμπολίτη μου, παρά να βγω για τριακοστή φορά για οπλασκήσεις, επειδή ο Ε.Σ. δεν θέλει να με βλέπει να κάθομαι το μεσημέρι.

Όλο αυτό το φαγητό, αντί να καταλήγει στα σκουπίδια, θα μπορούσε να καταλήγει στα στομάχια εκείνων που πραγματικά το έχουν ανάγκη. Δεν είναι δύσκολο να επιτευχθεί αν υπάρξει οργάνωση και συνεργασία μεταξύ στρατού και τοπικής αυτοδιοίκησης. Το σίγουρο είναι ότι το φαγητό που πετιέται, μπορεί να ταΐσει και τον τελευταίο πεινασμένο Έλληνα.

Όσον αφορά το θέμα των υλικών, θα μπορούσε να γίνεται καλύτερη χρήση και να υπάρχει εντονότερη πίεση από πλευράς διοικητή. Το σημαντικότερο πράγμα για τον στρατιώτη είναι η ψυχολογία του. Σίγουρα δεν είναι στα ύψη όταν βλέπει την αδικία και την παρανομία, πόσο μάλλον όταν γίνονται στις πλάτες του. Τέλος, για τις εταιρίες δεν μπορούν να γίνουν και πολλά. Τέτοια φαινόμενα είναι συχνά και είναι παντού. Τουλάχιστον θα μπορούσαν να πετάνε το γαμημένο κρουασάν που έχει λήξει. 10 ευρώ παραπάνω δεν είναι τίποτα μπροστά στις 2 μέρες στο νοσοκομείο.

Εκεί που σταματάει η λογική, αρχίζει ο στρατός, vol 4.

Δεν γνωρίζω αν σας κούρασα με τα τέσσερα μέρη του αφιερώματος. Αν ναι, απολογούμαι και σας ζητώ συγνώμη. Λίγη υπομονή ακόμη καθώς αυτό είναι το τελευταίο μέρος. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσα να γράψω πολλά περισσότερα. Ο στρατός είναι ολόκληρο κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής του κάθε άνδρα. Θα ακούσεις πολλά για αυτόν πριν υπηρετήσεις, αλλά σίγουρα θα καταλάβεις πολλά περισσότερα αργότερα. Ιδίως όταν απολυθείς και καθίσεις ήρεμα να αναλογιστείς καταστάσεις και συνθήκες.

Αυτό που σε “τρελαίνει” εκεί μέσα είναι η θεατρική διάσταση του στρατού. Όλα γίνονται για το θεαθήναι.  Καθημερινά δίνονται παραστάσεις και τις παρακολουθείς υποχρεωτικά.  Οι πρωταγωνιστές διαφέρουν αλλά το έργο παραμένει ίδιο. Και δεν είναι καλό το έργο.

 Αν προσπαθήσεις, να εμπεδώσεις τη λογική του και να την αλλάξεις, είσαι χαμένος από χέρι. Κανείς δεν άλλαξε το στρατό. Πολλοί προσπάθησαν κατά καιρούς, το αποτέλεσμα όμως ήταν μηδέν εις το πηλίκο. Προσπάθησαν άνθρωποι που ήσαν δυνατότεροι από τον απλό στρατιώτη όσον αφορά την εξουσία.  Απέτυχαν παταγωδώς. Ο στρατός είναι άριστα δομημένος ώστε να προστατεύει κάθε μορφή αντίρρησης και απειλής εκ των έσω. 

Αν διαφωνείς με μια διαταγή, πρώτα την εκτελείς, μετά διαμαρτύρεσαι.  Αν είστε δύο άτομα που διαμαρτύρεστε, αυτό μπορεί να θεωρηθεί στάση και ανταρσία με αποτέλεσμα να οδηγηθείτε στο στρατοδικείο.  Βέβαια αυτοί οι κανονισμοί απέχουν αρκετά από το τι γίνεται στην πράξη, οι απειλή όμως είναι σύνηθες φαινόμενο.  

Τα πράγματα είναι απλά. Ακολουθείς τους κανόνες και εκτελείς τις διαταγές. Εννιά μήνες είναι, θα περάσουν. Παρηγορείς τον εαυτό σου, τον διπλανό σου, αυτός παρηγορεί εσένα και έτσι αντέχεις. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι καλύτερες φιλίες γεννιούνται στον στρατό. Συνέβαινε πιο συχνά παλαιότερα, όταν η θητεία ήταν μεγαλύτερη, αλλά ακόμα και σήμερα συμβαίνει. Πρέπει να πιαστείς από τους συναδέλφους σου γιατί το έχεις ανάγκη. Και εκείνοι το έχουν ανάγκη. Είναι το μόνο που μπορείς να κάνεις για να καλυτερέψεις τη ζωή σου εκεί μέσα. Δεν θέλω να μιλήσω για γνωριμίες και “βύσματα” γιατί θα πάει μακριά η βαλίτσα. Ο καθένας ενεργεί αυτοβούλως και αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν.

Θέλει ιδιαίτερη προσοχή σε ποιον ανοίγεσαι και σε ποιον όχι. Δεν είναι ίδιοι όλοι οι άνθρωποι. Άλλοι έχουν συμφέροντα να εξυπηρετήσουν και δεν θα διστάσουν να σε ποδοπατήσουν αν μπεις στο δρόμο τους. Άλλοι ενδιαφέρονται για σένα και αξίζουν της προσοχής σου. Στο χέρι σου είναι.  

Κάπως έτσι κυλάει η ζωή του στρατευμένου. Όλα είναι θέμα συγκυριών. Μπορεί σήμερα το τάδε στρατόπεδο να είναι το ιδανικότερο, αύριο όμως μπορεί να αλλάξει ο διοικητής και να μετατραπεί σε “μαύρο”, όπως λένε στη στρατιωτική αργκό. Εσύ πρέπει να είσαι ο εαυτός σου και να προνοήσεις ώστε όταν απολυθείς να σε θυμούνται για καλό λόγο. Όλα τα άλλα είναι επιφανειακά και ευκαιριακά.

ΥΓ. Πέρασα εννέα υπέροχους μήνες, γνώρισα πρόσωπα και καταστάσεις, έγινα σοφότερος . Ευχαριστώ όσους μου συμπαραστάθηκαν και συγχωρώ όσους προσπάθησαν να με βλάψουν.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437  diktiospartakos.blogspot.com