www.enet.gr
Στα καφενεία του Καΐρου κυκλοφορεί εδώ και χρόνια το ακόλουθο ανέκδοτο. «Από την εποχή του Νάσερ, κάθε ηγέτης δίνει τη θέση του σε έναν άλλον, χειρότερο από αυτόν. Και τότε, γιατί ο Μπουμπάρακ είναι ακόμη γαντζωμένος στην εξουσία; Διότι μέχρι σήμερα χειρότερος από τον Μουμπάρακ δεν έχει βρεθεί». Ομως και τα ανέκδοτα έχουν ημερομηνία λήξης. Το ίδιο ισχύει και για τον Μουμπάρακ.
Οι ημέρες στην εξουσία (ενδεχομένως οι ώρες) του Αιγύπτιου προέδρου είναι πλέον μετρημένες. Ωστόσο, παρότι πρέπει να έχει έτοιμες τις βαλίτσες του, επιδιώκει παράταση.
Σε τηλεοπτικό μήνυμα την Τρίτη (1.2.2011) ανακοίνωσε ότι δεν θα θέσει ξανά υποψηφιότητα -θα ήταν η ...έκτη φορά- στις επόμενες προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν το φθινόπωρο. Για φαντάσου, πολύ συγκινητικό. «Θα φύγω τον Σεπτέμβριο που ολοκληρώνεται η θητεία μου», είπε ο Μουμπάρακ. «Οχι! Θα φύγεις την Παρασκευή», απάντησε το μεγαλειώδες σε όγκο πλήθος που είχε κατακλύσει στο Κάιρο την αχανή πλατεία Ταχρίρ.
Ο Μουμπάρακ τελειώνει, το καθεστώς του όμως; Θα επιβιώσει; Θα εξωραϊστεί η δικτατορία; Επιπλέον, από δίπλα περιμένουν οι πανίσχυροι ισλαμιστές Αδελφοί Μουσουλμάνοι· διόλου μην αμφιβάλλετε ότι -παρά τη μέχρι στιγμής διακριτική παρουσία τους- θέλουν να παίξουν ρόλο.
Η συγκλονιστική ειρηνική εξέγερση στην Αίγυπτο -αυθόρμητη εν πολλοίς- θα κατορθώσει να έχει αίσια κατάληξη; Δηλαδή θα μπορέσει η Αίγυπτος να μπει σε τροχιά εκδημοκρατισμού, παραμερίζοντας αφ' ενός ισλαμισμό και φονταμενταλισμό, αφ' ετέρου το «γυάλισμα» της δικτατορίας; Αυτό είναι το θέμα.
Ενα Τείχος κατέρρευσε στην απέναντι πλευρά της Μεσογείου. Το Τείχος του φόβου. Ειρηνικές εξεγέρσεις χωρίς προηγούμενο στον αραβικό κόσμο.
Το Τείχος έπεσε πρώτα στην Τυνησία. Οι Τυνήσιοι ανέτρεψαν τον «εκλεγμένο» δικτάτορα Μπεν Αλι, που νόμιζε (με τη στήριξη των δυτικών φίλων του) ότι θα έμενε εκεί για πάντα.
Το πιο σημαντικό. Δείτε τα πρόσωπα στις φωτογραφίες και τα βίντεο από τη συνταρακτική ειρηνική δημοκρατική εξέγερση στην Τυνησία. Είναι πρόσωπα που δεν έχουν καμία σχέση με ισλαμιστές και φανατίλα. Ακόμη και από το ντύσιμό τους το καταλαβαίνετε. Αξιοσημείωτη η παρουσία και συμμετοχή των γυναικών. Σχεδόν πουθενά μαντίλες και τα τοιαύτα. Ανθρωποι (πώς να το πω αλλιώς;), άνθρωποι κανονικοί.
Μια διευκρίνιση. Τα μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να αποκαλέσουν «Επανάσταση του γιασεμιού» την ειρηνική εξέργεση στην Τυνησία. Πολύ ατυχής ο χαρακτηρισμός. Γιατί; Διότι έτσι ακριβώς -«Επανάσταση του γιασεμιού»- αποκαλούσε ο ίδιος ο Μπεν Αλι το άθλιο, μαφιόζικο, διεφθαρμένο, καθεστώς του.
Από την Τυνησία, οι ειρηνικές διαμαρτυρίες προχώρησαν στην Αίγυπτο. Στην Ιορδανία κραδασμοί. Πόσο θα επεκταθεί το φαινόμενο της αραβικής άνοιξης; Σήμερα, στη Μέση Ανατολή και στο Μαγκρέμπ, οι λαοί του αραβο-μουσουλμανικού κόσμου σκέφτονται ότι «αφού οι Τυνήσιοι κατόρθωσαν να ανατρέψουν τον Μπεν Αλι, μπορούμε κι εμείς να κάνουμε το ίδιο».
Και η Ευρωπαϊκή Ενωση πώς αντιδρά; Παραπάνω από υποτονικά. Ακόμη μία φορά δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της. Περιορίζεται σε μισόλογα κατώτερα των περιστάσεων. Ενώ έπρεπε από την πρώτη στιγμή να είχε στηρίξει θερμά -και στην Τυνησία και στην Αίγυπτο- την ειρηνική, δημοκρατική μετάβαση. Επίδειξη της ανύπαρκτης ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής. Χάλια μαύρα.
Και οι Ηνωμένες Πολιτείες; Ο πρόεδρος Ομπάμα υποστήριξε μεν από την αρχή τα αιτήματα των διαδηλωτών χωρίς όμως να πάρει ξεκάθαρη θέση ότι το καθεστώς Μουμπάρακ έχει τελειώσει. Τώρα, οι Αμερικανοί στηρίζουν αλλά τρέχοντας ουσιαστικά πίσω από τα γεγονότα.
Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια. Στη Σοσιαλιστική Διεθνή μετέχουν 170 κόμματα. Ενα από αυτά είναι και το κόμμα (RCD) του συντρόφου Μπεν Αλι, το οποίο διεγράφη την ...επομένη της φυγής του Τυνήσιου δικτάτορα. Σημειώνω επίσης ότι μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είναι, και παραμένει, το κόμμα (NDP), του επίσης αγαπητού συντρόφου Μουμπάρακ.
Και τώρα στα δικά μας, στα πολύ δικά μας. Και ποιος δεν έχει ακούσει για τις «ιστορικές», «φιλικές» σχέσεις της Ελλάδας με τις αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής και των ακτών της Μεσογείου. Μάλιστα.
Ποια συμπαράσταση; Ποια αλληλεγγύη; Ούτε ένα πράσινο φύλλο δεν κουνήθηκε για τους Τυνήσιους και τους Αιγύπτιους που μάχονται ειρηνικά για να διώξουν τους δυνάστες τους, για ελευθερίες και δημοκρατία.
Στην Αθήνα που πνίγεται καθημερινά στις διαδηλώσεις, δεν βρέθηκαν δέκα άνθρωποι να εκφράσουν τη συμπάθεια στους χιλιάδες διαδηλωτές οι οποίοι δέχτηκαν επίθεση στην πλατεία Ταχρίρ από «φιλοκυβερνητικά στοιχεία».
Στο Κάιρο, σήμερα Παρασκευή, η πιο μεγάλη διαδήλωση. Καθοριστικής σημασίας. Το κεντρικό σύνθημα; «Μουμπάρακ, θα φύγεις σήμερα». Η επόμενη ημέρα στην Αίγυπτο αρχίζει. Η αραβική άνοιξη συνεχίζεται.
ΥΓ.Το καθεστώς Μουμπάρακ με την αιματηρή επίθεση εναντίον του πλήθους που διαδήλωνε ειρηνικά όλες αυτές τις ημέρες στην πλατεία Ταχρίρ -13 οι νεκροί και 1.200 οι τραυματίες μέχρι στιγμής- διέπραξε ακόμη ένα έγκλημα. Ας ελπίσουμε, το τελευταίο.
Σε τηλεοπτικό μήνυμα την Τρίτη (1.2.2011) ανακοίνωσε ότι δεν θα θέσει ξανά υποψηφιότητα -θα ήταν η ...έκτη φορά- στις επόμενες προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν το φθινόπωρο. Για φαντάσου, πολύ συγκινητικό. «Θα φύγω τον Σεπτέμβριο που ολοκληρώνεται η θητεία μου», είπε ο Μουμπάρακ. «Οχι! Θα φύγεις την Παρασκευή», απάντησε το μεγαλειώδες σε όγκο πλήθος που είχε κατακλύσει στο Κάιρο την αχανή πλατεία Ταχρίρ.
Ο Μουμπάρακ τελειώνει, το καθεστώς του όμως; Θα επιβιώσει; Θα εξωραϊστεί η δικτατορία; Επιπλέον, από δίπλα περιμένουν οι πανίσχυροι ισλαμιστές Αδελφοί Μουσουλμάνοι· διόλου μην αμφιβάλλετε ότι -παρά τη μέχρι στιγμής διακριτική παρουσία τους- θέλουν να παίξουν ρόλο.
Η συγκλονιστική ειρηνική εξέγερση στην Αίγυπτο -αυθόρμητη εν πολλοίς- θα κατορθώσει να έχει αίσια κατάληξη; Δηλαδή θα μπορέσει η Αίγυπτος να μπει σε τροχιά εκδημοκρατισμού, παραμερίζοντας αφ' ενός ισλαμισμό και φονταμενταλισμό, αφ' ετέρου το «γυάλισμα» της δικτατορίας; Αυτό είναι το θέμα.
Ενα Τείχος κατέρρευσε στην απέναντι πλευρά της Μεσογείου. Το Τείχος του φόβου. Ειρηνικές εξεγέρσεις χωρίς προηγούμενο στον αραβικό κόσμο.
Το Τείχος έπεσε πρώτα στην Τυνησία. Οι Τυνήσιοι ανέτρεψαν τον «εκλεγμένο» δικτάτορα Μπεν Αλι, που νόμιζε (με τη στήριξη των δυτικών φίλων του) ότι θα έμενε εκεί για πάντα.
Το πιο σημαντικό. Δείτε τα πρόσωπα στις φωτογραφίες και τα βίντεο από τη συνταρακτική ειρηνική δημοκρατική εξέγερση στην Τυνησία. Είναι πρόσωπα που δεν έχουν καμία σχέση με ισλαμιστές και φανατίλα. Ακόμη και από το ντύσιμό τους το καταλαβαίνετε. Αξιοσημείωτη η παρουσία και συμμετοχή των γυναικών. Σχεδόν πουθενά μαντίλες και τα τοιαύτα. Ανθρωποι (πώς να το πω αλλιώς;), άνθρωποι κανονικοί.
Μια διευκρίνιση. Τα μέσα ενημέρωσης έσπευσαν να αποκαλέσουν «Επανάσταση του γιασεμιού» την ειρηνική εξέργεση στην Τυνησία. Πολύ ατυχής ο χαρακτηρισμός. Γιατί; Διότι έτσι ακριβώς -«Επανάσταση του γιασεμιού»- αποκαλούσε ο ίδιος ο Μπεν Αλι το άθλιο, μαφιόζικο, διεφθαρμένο, καθεστώς του.
Από την Τυνησία, οι ειρηνικές διαμαρτυρίες προχώρησαν στην Αίγυπτο. Στην Ιορδανία κραδασμοί. Πόσο θα επεκταθεί το φαινόμενο της αραβικής άνοιξης; Σήμερα, στη Μέση Ανατολή και στο Μαγκρέμπ, οι λαοί του αραβο-μουσουλμανικού κόσμου σκέφτονται ότι «αφού οι Τυνήσιοι κατόρθωσαν να ανατρέψουν τον Μπεν Αλι, μπορούμε κι εμείς να κάνουμε το ίδιο».
Και η Ευρωπαϊκή Ενωση πώς αντιδρά; Παραπάνω από υποτονικά. Ακόμη μία φορά δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της. Περιορίζεται σε μισόλογα κατώτερα των περιστάσεων. Ενώ έπρεπε από την πρώτη στιγμή να είχε στηρίξει θερμά -και στην Τυνησία και στην Αίγυπτο- την ειρηνική, δημοκρατική μετάβαση. Επίδειξη της ανύπαρκτης ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής. Χάλια μαύρα.
Και οι Ηνωμένες Πολιτείες; Ο πρόεδρος Ομπάμα υποστήριξε μεν από την αρχή τα αιτήματα των διαδηλωτών χωρίς όμως να πάρει ξεκάθαρη θέση ότι το καθεστώς Μουμπάρακ έχει τελειώσει. Τώρα, οι Αμερικανοί στηρίζουν αλλά τρέχοντας ουσιαστικά πίσω από τα γεγονότα.
Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια. Στη Σοσιαλιστική Διεθνή μετέχουν 170 κόμματα. Ενα από αυτά είναι και το κόμμα (RCD) του συντρόφου Μπεν Αλι, το οποίο διεγράφη την ...επομένη της φυγής του Τυνήσιου δικτάτορα. Σημειώνω επίσης ότι μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είναι, και παραμένει, το κόμμα (NDP), του επίσης αγαπητού συντρόφου Μουμπάρακ.
Και τώρα στα δικά μας, στα πολύ δικά μας. Και ποιος δεν έχει ακούσει για τις «ιστορικές», «φιλικές» σχέσεις της Ελλάδας με τις αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής και των ακτών της Μεσογείου. Μάλιστα.
Ποια συμπαράσταση; Ποια αλληλεγγύη; Ούτε ένα πράσινο φύλλο δεν κουνήθηκε για τους Τυνήσιους και τους Αιγύπτιους που μάχονται ειρηνικά για να διώξουν τους δυνάστες τους, για ελευθερίες και δημοκρατία.
Στην Αθήνα που πνίγεται καθημερινά στις διαδηλώσεις, δεν βρέθηκαν δέκα άνθρωποι να εκφράσουν τη συμπάθεια στους χιλιάδες διαδηλωτές οι οποίοι δέχτηκαν επίθεση στην πλατεία Ταχρίρ από «φιλοκυβερνητικά στοιχεία».
Στο Κάιρο, σήμερα Παρασκευή, η πιο μεγάλη διαδήλωση. Καθοριστικής σημασίας. Το κεντρικό σύνθημα; «Μουμπάρακ, θα φύγεις σήμερα». Η επόμενη ημέρα στην Αίγυπτο αρχίζει. Η αραβική άνοιξη συνεχίζεται.
ΥΓ.Το καθεστώς Μουμπάρακ με την αιματηρή επίθεση εναντίον του πλήθους που διαδήλωνε ειρηνικά όλες αυτές τις ημέρες στην πλατεία Ταχρίρ -13 οι νεκροί και 1.200 οι τραυματίες μέχρι στιγμής- διέπραξε ακόμη ένα έγκλημα. Ας ελπίσουμε, το τελευταίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου