www.tovima.gr
ΣΤΙΣ 16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010 στον 7ο όροφο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ η Χίλαρι Κλίντον, έχοντας δεξιά της τον αιγύπτιο ομόλογό της Αχμεντ Αμπούλ Γκέιτ, με τον οποίο είχε συνομιλία μιάμισης ώρας, χαιρέτιζε τη συμμαχία Αμερικής- Αιγύπτου ως «θεμέλιο λίθο της σταθερότητας και ασφάλειας στη Μέση Ανατολή και πέραν αυτής». Τρεισήμισι μήνες αργότερα αυτός ο θεμέλιος λίθος είναι θρύψαλα. Οι δραματικές εξελίξεις στην
Αίγυπτο- που όλα δείχνουν ότι θα έχουν μιμητές και στα άλλα αραβικά κράτη της περιοχής- ανέτρεψαν μια στρατηγική μισού και πλέον αιώνα της Αμερικής (και ως έναν βαθμό όλης της Δύσης) στην ευρύτερη περιοχή του αραβικού κόσμου και δημιουργούν ένα νέο πολιτικό περιβάλλον με ασαφείς ισορροπίες, στις οποίες το Ισραήλ απομονώνεται περισσότερο και οι ελπίδες για μια συνθήκη ειρήνης με τους Παλαιστίνιους εξανεμίζονται,ενώ οι πιθανότητες ισλαμιστικής παρουσίας στις κυβερνήσεις της περιοχής αυξάνονται.
Η Αμερική αλλά και το Ισραήλ κυριολεκτικά αιφνιδιάστηκαν. Ακόμη και μετά την καθεστωτική αλλαγή στην Τυνησία η κυρία Κλίντον δήλωνε ότι η κυβέρνηση Μουμπάρακ είναι σταθερή και μάλιστα «αναζητεί τρόπους να απαντήσει στις ανάγκες και στα συμφέροντα του αιγυπτιακού λαού». Και ο υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ Γιούναλ Στέινιτς ομολογούσε προ ημερών ότι «κυβέρνηση και λαός αιφνιδιαστήκαμε (...) Το αιγυπτιακό καθεστώς έδειχνε πολύ ισχυρό και πολύ σταθερό» . Εκπληκτοι οι Αμερικανοί άκουσαν τον εκπρόσωπο του Πενταγώνου να δηλώνει ότι «δεν είχαν ποτέ ασχοληθεί με σχέδια για την περίπτωση αλλαγών στο καθεστώς Μουμπάρακ».
Ακόμη και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η Ουάσιγκτον δεν έχει διαμορφώσει πολιτική για τη «μετά τον Μουμπάρακ εποχή». Την περασμένη Τετάρτη η κυρία Κλίντον συγκέντρωσε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ περίπου τριακόσιους(!) διπλωμάτες για να συζητήσουν «νέες κατευθύνσεις» στην πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Δύο ημέρες νωρίτερα το ίδιο πρόβλημα συζήτησαν αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου, του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, της CΙΑ, του Πενταγώνου και ο Τομ Μαλινόφσκι , εκπρόσωπος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Αν κρίνουμε από την αμηχανία των αρμοδίων, δεν κατέληξαν σε κάτι συγκεκριμένο. Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα κάλεσε τον Χόσνι Μουμπάρακ να αποχωρήσει «τώρα» και ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Ρόμπερτ Γκιμπς εξήγησε πως «όταν λέμε τώρα, εννοούμε χθες», μάλιστα του έκανε υπαινιγμό για διακοπή της βοήθειας (περίπου 2 δισ. δολάρια τον χρόνο). Ως και ο Τζορτζ Μπους επιστρατεύθηκε- ως φίλος του Μουμπάρακ αυτόςγια να τον πείσει, η Χίλαρι Κλίντον μίλησε στον νεόκοπο αντιπρόεδρο Ομάρ Σουλεϊμάν, ο υπουργός Αμυνας Ρόμπερτ Γκέιτς και ο αρχηγός των Γενικών Επιτελείων ναύαρχος Μάικλ Μιούλεν έδωσαν το μήνυμα στους αιγύπτιους ομολόγους του, αλλά ο Μουμπάρακ δεν δείχνει να εγκαταλείπει το Κάιρο.
Την Ουάσιγκτον όμως δεν την απασχολεί μόνο η Αίγυπτος. Ο Λευκός Οίκος διαπιστώνει τώρα ότι κακώς επί 30 χρόνια ταύτισε την Αίγυπτο με τον Μουμπάρακ και τα αμερικανικά συμφέροντα με το στυγνό καθεστώς του. Και αντιλαμβάνεται ότι η απώλεια της Αιγύπτου είναι μια τεραστίων διαστάσεων ήττα της Αμερικής, η οποία ενεργεί ήδη ως «ντόμινο» για όλη τη Μέση Ανατολή, με πολλές πιθανότητες να επιβληθεί στη μία μετά την άλλη χώρα λαϊκο-εθνικιστικό καθεστώς και το ενδεχόμενο να οξυνθούν οι σχέσεις με το Ισραήλ σε βαθμό που να εξελιχθούν σε πόλεμο πολύ διαφορετικών διαστάσεων από τις ως σήμερα συγκρούσεις. Είναι ενδεικτικό ότι στην Ιερουσαλήμ επικρατεί πολιτικό χάος, καθώς όλη η στρατηγική του, η οποία στηριζόταν στην υποστήριξη του Μουμπάρακ, καταρρέει και το Ισραήλ βρίσκεται όσο ποτέ άλλοτε απομονωμένο- με τη Χαμάς στη Γάζα, τους Χεζμπολάχ στον Λίβανο, τους «σκληρούς» στη Συρία και, στο βάθος, το Ιράν. Εκκληση του πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου προς την Ουάσιγκτον και σε ορισμένες δυτικές κυβερνήσεις να υποστηρίξουν «επί του παρόντος» τον Μουμπάρακ έπεσε στο κενό. Την ίδια στιγμή η Αμερική «δεν έχει ούτε ένα αξιόμαχο αντιτορπιλικό στη Μεσόγειο» , έγραψε προχθές η ισραηλινή «Ηaaratz»- προτρέποντας την κυβέρνηση να σπεύσει να κλείσει «κάποια συμφωνία ειρήνης» με τους Παλαιστινίους «όσο υπάρχει ακόμη καιρός».
Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ
Ο βασιλιάς Αμπντάλα Β΄ της Ιορδανίας, ύστερα από εβδομάδες διαδηλώσεων με αίτημα «αλλαγή», αντικατέστησε τον πρωθυπουργό Σαμίρ Ριφάι με τον «άφθαρτο» στρατηγό Μαρούφ αλ Μπακίτ, στον οποίο έδωσε εντολή να προχωρήσει «το ταχύτερο σε πρακτικά βήματα για κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές αλλαγές»και«να εξασφαλίσει διάλογο με την αντιπολίτευση».
Ταυτόχρονα αύξησε κατά 125 εκατ.
δολάρια το κονδύλι μισθοδοσίας των κρατικών υπαλλήλων.
Στην Υεμένη, όπου ο ένας στους δύο διαβιοί με σχεδόν 2 δολάρια την ημέρα, ο επί 28 χρόνια πρόεδρος Αλί Αμπντουλά Σαλέχ αύξησε τον μισθό των υπαλλήλων κατά 47 δολάρια και δήλωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος το 2014. Η αντιπολίτευση απάντησε με «πρόσκληση για διαδηλώσεις κάθε Πέμπτη, όλον τον Φεβρουάριο». Ο εμίρης του Κατάρ ανέβαλε την επίσημη επίσκεψή του στη Νότια Αφρική και συγκάλεσε χθες «συμβούλιο σοφών»- για πρώτη φορά στην ιστορία του Εμιράτου- το οποίο «καθορίζει νέες κοινωνικές και οικονομικές πολιτικές». Στη Δυτική Οχθη ο παλαιστίνιος πρωθυπουργός Σαλάμ Φαγιάντ ανακοίνωσε δημοτικές εκλογές - οι οποίες είχαν αναβληθεί το καλοκαίρι - «το ταχύτερον»,με τα προγνωστικά να προβλέπουν θρίαμβο της Χαμάς.
Στη Συρία ο πρόεδρος Μπασέρ αλ Ασαντ δήλωσε ότι «αναγνωρίζει» τα αιτήματα του λαού του, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι οργανώνουν το Σαββατοκύριακο «Ημέρες Οργής» με αίτημα «τέρμα στη ληστεία, στη διαφθορά, στην αυθαιρεσία» και το ισχυρό Ισλαμικό Κίνημα δηλώνει ότι «δεν θέλουμε μια χαοτική επανάσταση» αλλά «μέτρα για λαϊκές ελευθερίες και οικονομικές αλλαγές».
Η Αμερική αλλά και το Ισραήλ κυριολεκτικά αιφνιδιάστηκαν. Ακόμη και μετά την καθεστωτική αλλαγή στην Τυνησία η κυρία Κλίντον δήλωνε ότι η κυβέρνηση Μουμπάρακ είναι σταθερή και μάλιστα «αναζητεί τρόπους να απαντήσει στις ανάγκες και στα συμφέροντα του αιγυπτιακού λαού». Και ο υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ Γιούναλ Στέινιτς ομολογούσε προ ημερών ότι «κυβέρνηση και λαός αιφνιδιαστήκαμε (...) Το αιγυπτιακό καθεστώς έδειχνε πολύ ισχυρό και πολύ σταθερό» . Εκπληκτοι οι Αμερικανοί άκουσαν τον εκπρόσωπο του Πενταγώνου να δηλώνει ότι «δεν είχαν ποτέ ασχοληθεί με σχέδια για την περίπτωση αλλαγών στο καθεστώς Μουμπάρακ».
Ακόμη και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η Ουάσιγκτον δεν έχει διαμορφώσει πολιτική για τη «μετά τον Μουμπάρακ εποχή». Την περασμένη Τετάρτη η κυρία Κλίντον συγκέντρωσε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ περίπου τριακόσιους(!) διπλωμάτες για να συζητήσουν «νέες κατευθύνσεις» στην πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Δύο ημέρες νωρίτερα το ίδιο πρόβλημα συζήτησαν αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου, του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, της CΙΑ, του Πενταγώνου και ο Τομ Μαλινόφσκι , εκπρόσωπος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Αν κρίνουμε από την αμηχανία των αρμοδίων, δεν κατέληξαν σε κάτι συγκεκριμένο. Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα κάλεσε τον Χόσνι Μουμπάρακ να αποχωρήσει «τώρα» και ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Ρόμπερτ Γκιμπς εξήγησε πως «όταν λέμε τώρα, εννοούμε χθες», μάλιστα του έκανε υπαινιγμό για διακοπή της βοήθειας (περίπου 2 δισ. δολάρια τον χρόνο). Ως και ο Τζορτζ Μπους επιστρατεύθηκε- ως φίλος του Μουμπάρακ αυτόςγια να τον πείσει, η Χίλαρι Κλίντον μίλησε στον νεόκοπο αντιπρόεδρο Ομάρ Σουλεϊμάν, ο υπουργός Αμυνας Ρόμπερτ Γκέιτς και ο αρχηγός των Γενικών Επιτελείων ναύαρχος Μάικλ Μιούλεν έδωσαν το μήνυμα στους αιγύπτιους ομολόγους του, αλλά ο Μουμπάρακ δεν δείχνει να εγκαταλείπει το Κάιρο.
Την Ουάσιγκτον όμως δεν την απασχολεί μόνο η Αίγυπτος. Ο Λευκός Οίκος διαπιστώνει τώρα ότι κακώς επί 30 χρόνια ταύτισε την Αίγυπτο με τον Μουμπάρακ και τα αμερικανικά συμφέροντα με το στυγνό καθεστώς του. Και αντιλαμβάνεται ότι η απώλεια της Αιγύπτου είναι μια τεραστίων διαστάσεων ήττα της Αμερικής, η οποία ενεργεί ήδη ως «ντόμινο» για όλη τη Μέση Ανατολή, με πολλές πιθανότητες να επιβληθεί στη μία μετά την άλλη χώρα λαϊκο-εθνικιστικό καθεστώς και το ενδεχόμενο να οξυνθούν οι σχέσεις με το Ισραήλ σε βαθμό που να εξελιχθούν σε πόλεμο πολύ διαφορετικών διαστάσεων από τις ως σήμερα συγκρούσεις. Είναι ενδεικτικό ότι στην Ιερουσαλήμ επικρατεί πολιτικό χάος, καθώς όλη η στρατηγική του, η οποία στηριζόταν στην υποστήριξη του Μουμπάρακ, καταρρέει και το Ισραήλ βρίσκεται όσο ποτέ άλλοτε απομονωμένο- με τη Χαμάς στη Γάζα, τους Χεζμπολάχ στον Λίβανο, τους «σκληρούς» στη Συρία και, στο βάθος, το Ιράν. Εκκληση του πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου προς την Ουάσιγκτον και σε ορισμένες δυτικές κυβερνήσεις να υποστηρίξουν «επί του παρόντος» τον Μουμπάρακ έπεσε στο κενό. Την ίδια στιγμή η Αμερική «δεν έχει ούτε ένα αξιόμαχο αντιτορπιλικό στη Μεσόγειο» , έγραψε προχθές η ισραηλινή «Ηaaratz»- προτρέποντας την κυβέρνηση να σπεύσει να κλείσει «κάποια συμφωνία ειρήνης» με τους Παλαιστινίους «όσο υπάρχει ακόμη καιρός».
Ο ΙΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ
Ο βασιλιάς Αμπντάλα Β΄ της Ιορδανίας, ύστερα από εβδομάδες διαδηλώσεων με αίτημα «αλλαγή», αντικατέστησε τον πρωθυπουργό Σαμίρ Ριφάι με τον «άφθαρτο» στρατηγό Μαρούφ αλ Μπακίτ, στον οποίο έδωσε εντολή να προχωρήσει «το ταχύτερο σε πρακτικά βήματα για κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές αλλαγές»και«να εξασφαλίσει διάλογο με την αντιπολίτευση».
Ταυτόχρονα αύξησε κατά 125 εκατ.
δολάρια το κονδύλι μισθοδοσίας των κρατικών υπαλλήλων.
Στην Υεμένη, όπου ο ένας στους δύο διαβιοί με σχεδόν 2 δολάρια την ημέρα, ο επί 28 χρόνια πρόεδρος Αλί Αμπντουλά Σαλέχ αύξησε τον μισθό των υπαλλήλων κατά 47 δολάρια και δήλωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος το 2014. Η αντιπολίτευση απάντησε με «πρόσκληση για διαδηλώσεις κάθε Πέμπτη, όλον τον Φεβρουάριο». Ο εμίρης του Κατάρ ανέβαλε την επίσημη επίσκεψή του στη Νότια Αφρική και συγκάλεσε χθες «συμβούλιο σοφών»- για πρώτη φορά στην ιστορία του Εμιράτου- το οποίο «καθορίζει νέες κοινωνικές και οικονομικές πολιτικές». Στη Δυτική Οχθη ο παλαιστίνιος πρωθυπουργός Σαλάμ Φαγιάντ ανακοίνωσε δημοτικές εκλογές - οι οποίες είχαν αναβληθεί το καλοκαίρι - «το ταχύτερον»,με τα προγνωστικά να προβλέπουν θρίαμβο της Χαμάς.
Στη Συρία ο πρόεδρος Μπασέρ αλ Ασαντ δήλωσε ότι «αναγνωρίζει» τα αιτήματα του λαού του, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι οργανώνουν το Σαββατοκύριακο «Ημέρες Οργής» με αίτημα «τέρμα στη ληστεία, στη διαφθορά, στην αυθαιρεσία» και το ισχυρό Ισλαμικό Κίνημα δηλώνει ότι «δεν θέλουμε μια χαοτική επανάσταση» αλλά «μέτρα για λαϊκές ελευθερίες και οικονομικές αλλαγές».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου