Η εκδίωξη των Γερμανών από τη Σερβία και τα Βαλκάνια,
μαζί με τη συντριβή των τσέτνικς, συνέβαλε στην οριστική νίκη του Τίτο
67 χρόνια πριν
Επιμέλεια: Νικος Xρυσολωρας
Στις αρχές φθινοπώρου 1944, η ήττα της ναζιστικής Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο φαινόταν πλέον αναπόφευκτη. H Ιταλία είχε αλλάξει στρατόπεδο, η Βουλγαρία είχε επίσης προσχωρήσει στους Συμμάχους μετά το αντιμοναρχικό πραξικόπημα, το ίδιο και η Ρουμανία. Τα μόνα ερωτήματα που έμενε να απαντηθούν ήταν το πότε θα συνθηκολογoύσε η Γερμανία και υπό ποιες συνθήκες. Ιδιαίτερα στα Βαλκάνια, οι ναζιστικές δυνάμεις βρίσκονταν σχεδόν περικυκλωμένες από πρώην συμμάχους τους, οι οποίοι πλέον λογίζονταν ως εχθροί, ενώ ο Κόκκινος Στρατός προέλαυνε ακάθεκτος. Η απελευθέρωση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και της Ελλάδας ήταν θέμα εβδομάδων. Εντούτοις, είχε μεγάλη σημασία τόσο για την ΕΣΣΔ, όσο και για τη Δύση, να μην επιτραπεί στο 5ο και στο 6ο γερμανικό Σώμα Στρατού που ακόμη κατείχαν τη χώρα μας και τη Γιουγκοσλαβία να υποχωρήσουν συντεταγμένα, προς τα βόρεια και με τελική κατεύθυνση την πατρίδα τους. Ο στόχος αυτός επετεύχθη εν μέρει, χάρη στην αποφασιστική συνδρομή που παρείχε ο Σοβιετικός Στρατός στην επιχείρηση απελευθέρωσης της Σερβίας. Η συνδρομή αυτή παραγνωρίστηκε επί μακρόν στη γειτονική μας χώρα - κυρίως για πολιτικούς λόγους. Αυτό βέβαια σε τίποτα δεν υποβαθμίζει τον ηρωισμό και την αποφασιστικότητα των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων. Γεγονός όμως παραμένει ότι οι γερμανικές δυνάμεις δεν είχαν εξασθενήσει τόσο ώστε να τις αντιμετωπίσουν μόνοι τους οι αντιστασιακοί. Αντιθέτως, η σκληρή αντίσταση που προέβαλαν οι ναζί έδειξε ότι θα χρειάζονταν ακόμη αρκετοί μήνες και αναρίθμητες ανθρώπινες ζωές για να τελειώσει επιτέλους η μεγαλύτερη πολεμική σύγκρουση της ανθρώπινης ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου