Γιατί η Τουρκία σκληραίνει τη στάση της απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση
Στα ομιχλώδη και θολά πεδία της αμφιβολίας μοιάζει να βρίσκεται η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Τα εξ Ευρώπης μηνύματα μάλιστα εκφράστηκαν με πρώτο αγγελιαφόρο τον Νικολά Σαρκοζί. «Αντιλαμβάνομαι τη γεωπολιτική σπουδαιότητα της Τουρκίας, όμως επιμένω ότι το καθεστώς της προνομιακής σχέσης είναι πολύ καλύτερο από την πλήρη ένταξη» διεμήνυσε για μια ακόμη φορά ο κ. Σαρκοζί, μία ημέρα πριν από το αστραπιαίο πέρασμά του από την Αγκυρα, στις 25 Φεβρουαρίου.
Τέσσερις μόνον ώρες διήρκεσε η παραμονή του στην Τουρκία υπό την ιδιότητα του προέδρου της Ομάδας των 20, όπως ο Γάλλος πρόεδρος δεν έπαψε να επαναλαμβάνει, θέλοντας να αποφύγει τυχόν παρεξηγήσεις εκ μέρους της τουρκικής ηγεσίας κατά τη «σύντομη συνάντησή» του μαζί της. Τη δυσφορία του για τη σύγχυση ιδιοτήτων και το σύντομο της «επίσκεψης εργασίας» του κ. Σαρκοζί εξέφρασε προειδοποιητικώς ο Ταγίπ Ερντογάν, που αντάλλαξε χειραψία με τον Γάλλο πρόεδρο αφ’ υψηλού από τα σκαλοπάτια και από απόσταση περίπου ενάμισι μέτρου, «προφανώς για λόγους προεκλογικής κατανάλωσης», μετέδωσαν τουρκικά μέσα ενημέρωσης.
Προειδοποιητικός -έως και αυστηρός - εμφανίστηκε και ο πρόεδρος Γκιουλ προς τον κ. Σαρκοζί στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες, μας πληροφορεί αρθρογράφος της «Χουριέτ». «Πρέπει να σας πω ότι ο αποκλεισμός των διαπραγματεύσεων εκ μέρους της Γαλλίας επισκιάζει τη διμερή συνεργασία σε πολλούς άλλους τομείς» λέγεται ότι είπε ο κ. Γκιουλ, που υπενθύμισε ότι όταν ο θείος του κ. Σαρκοζί ζούσε στη Θεσσαλονίκη η πόλη ήταν τουρκική. «Γνωρίζοντας την ιστορία της οικογένειάς σας, θα περίμενε κανείς να είστε πλησιέστερος στην ιδέα μιας Τουρκίας ενταγμένης στην Ευρώπη», συμπλήρωσε. Αλλά η στάση του κ. Σαρκοζί δεν μετεβλήθη.
«Θα αντισταθμίσω την κατάσταση στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες», πρέπει να σκέφτηκε ο Ταγίπ Ερντογάν, που ετοιμαζόταν για τετραήμερη περιοδεία πειθούς στη Γερμανία και το Βέλγιο, όπου θα είχε συναντήσεις με τον πρόεδρο της Κομισιόν και τον πρόεδρο της Ε. Ε., κ. Μπαρόζο και Ρομπέι.
Για δεύτερη φορά σε τρία χρόνια, ο Τούρκος πρωθυπουργός επέλεξε ένα μεγάλο στάδιο για να απευθυνθεί στους συμπατριώτες του στη Γερμανία. Στις 11 Φεβρουαρίου του 2008 είχε κάνει μεγαλειώδη εμφάνιση στο στάδιο της Κολωνίας, με παραστάτη τη μαντιλοφορούσα σύζυγό του Εμινέ. Αυτοκρατορικός, είχε απευθυνθεί σε 20.000 συμπατριώτες του, τους οποίους τότε κάλεσε να διαπρέψουν στη Γερμανία. Τότε ακόμη μαινόταν η σύγκρουση με τους στρατηγούς, ο κ. Ερντογάν και το κόμμα του κινδύνευαν να τεθούν εκτός νόμου από το Συνταγματικό Δικαστήριο, ο Τούρκος πρωθυπουργός όμως δεν διστασε να εμφανιστεί «σουλτανικός». Λίγους μήνες αργότερα κέρδισε τη μάχη και ήταν ο πρώτος πολιτικός ηγέτης που δεν ετέθη εκτός νόμου από τους στρατηγούς.
Αυτή τη φορά απευθύνθηκε και πάλι στους «δικούς του ανθρώπους» σε στάδιο του Ντίσελντορφ. «Είμαι εδώ για να καταλάβετε ότι δεν είστε μόνοι», κραύγασε.
Η συγκέντρωση ήταν μεγάλη, ο ενθουσιασμός του πλήθους ανάλογος. Και ο κ. Ερντογάν, που όπως η καγκελάριος Μέρκελ στους επόμενους μήνες και ο κ. Σαρκοζί το 2012, αντιμετωπίζει κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση τον Ιούνιο, κάλεσε τους συμπατριώτες του της Γερμανίας να διδάσκουν τα παιδιά τους πρώτα τη μητρική γλώσσα και έπειτα τα γερμανικά. «Ενταχθείτε. Μάθετε γερμανικά, γίνετε γιατροί, δικηγόροι, πολιτικοί, αλλά μην αφομοιωθείτε», συμβούλευσε. Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβελε τον επέπληξε, όμως ο Χριστιανοδημοκράτης επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Ομοσπονδιακής Βουλής Ρούπρεχτ Πόλεντς δεν διέκρινε «τίποτε το επιλήψιμο» στα λόγια του Τούρκου πρωθυπουργού.
«Ολα αυτά δεν θα του βγούν σε καλό στα ενταξιακά», συμπέραναν αναλυτές, ενώ ο κ. Ερντογάν ετοιμαζόταν για τις Βρυξέλλες. Τον πρόλαβε ο θάνατος του Νετσμετίν Ερμπακάν. Κι έτσι αφησε την πρωτεύουσα της Ε. Ε. και τους κ. Μπαρόζο και Βαν Ρομπέι για να παραστεί στη μεγαλοπρεπή κηδεία του πατέρα του πολιτικού Ισλάμ...
Το νεο-οθωμανικό όραμα της Αγκυρας στη Μέση Ανατολή
Η Λιβύη φλέγεται, ο αραβικός κόσμος διέρχεται τη δεύτερη μεγάλη φάση της επανάστασής του μετά τον Λώρενς της Αραβίας και η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν σταθμίζει καταστάσεις με γνώμονα το μη επακριβώς ομολογημένο αλλά υφέρπον στις συνειδήσεις οθωμανικό της όραμα. Οι τωρινές εξελίξεις στην Εγγύς και τη Μέση Ανατολή προϊδεάζουν για μια νέα εποχή ανακατατάξεων. Στην εποχή αυτή η Τουρκία, η οποία εκτός των άλλων προσπαθεί να απλώσει την επιρροή της στα Βαλκάνια, στην Κεντρική Ασία και σε αφρικανικές ή ασιατικές χώρες με μουσουλμανικούς πληθυσμούς, διεκδικεί περίοπτη θέση, με γνώμονα την ευρωπαϊκή της προοπτική, την οποία διαχειρίζεται αναλόγως των περιστάσεων. Η Ευρώπη, αντιμέτωπη με μια τεράστια αναταραχή στη Μέση Ανατολή, σκέφτεται πάντα πού να βρίσκονται τα σύνορά της. Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν είχε πει ότι τα σύνορα της Ευρώπης δεν είναι δυνατόν να βρίσκονται στην Ασία, αναφερόμενος στην τουρκική ένταξη. Τα σύνορα, όμως, δεν είναι μόνον γήινα. Είναι και θαλάσσια και ως προς την παράμετρο αυτή πολλές είναι οι εκκρεμότητες. Τα θαλάσσια σύνορα της Ε. Ε. δεν έχουν καθοριστεί, τώρα όμως, λόγω ακριβώς της αραβικής συγκυρίας, η Ευρώπη μοιάζει να προσδίδει όλο και μεγαλύτερο βάρος στα σύνορά της. Το ειδικό αυτό ενδιαφέρον αφορά άμεσα την Ελλάδα, καθώς δεν υφίσταται διάστιξη των θαλασσίων συνόρων της βορείως της Δωδεκανήσου, μεταξύ των νήσων και της μικρασιατικής ακτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου