Πόσα έχουμε πληρώσει για εξοπλισμούς από το 1988. Επίσημα στοιχεία-πίνακες

Με αφορμή την «Παγκόσμια ημέρα κατά των στρατιωτικών δαπανών» προβαίνουμε στη δημοσιοποίηση σχετικών στοιχείων και πινάκων.

Όμως η μέρα προσφέρεται και για την ανάπτυξη μιας πλατιάς συζήτησης για την χρησιμότητα των πολεμικών εξοπλισμών, το ρόλο της πολεμικής βιομηχανίας, για το συνολικό κόστος του πολέμου που καλείται να υποστεί η κοινωνία μας σε μια εποχή συντριβής των εργατικών δικαιωμάτων και των κοινωνικών κατακτήσεων.

Αυτό που μπορούμε να παρατηρήσουμε επομένως είναι το εξής: οι κρίσεις στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, με υπόβαθρο τη μοιρασιά του Αιγαίου και τη διεκδίκηση ρόλου περιφερειακής ιμπεριαλιστικής δύναμης επιφέρουν σημαντική κλιμάκωση των αγορών όπλων (1987, 1996). Από το 1996, όταν ο Κ.Σημίτης εξήγγειλε από το Πεντάγωνο το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα μέχρι και σήμερα έχουμε δαπανήσει 14 δις!

Οι εξοπλισμοί επομένως εξυπηρετούν τις εξής ανάγκες:

• Την κλιμάκωση του αστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού
• Την συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές αποστολές των ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ
• Τη Διπλωματία των Εξοπλισμών, όπου μαζί με τα όπλα αγοράζεται και πολιτική υποστήριξη στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ελληνικού κεφαλαίου (Ελλάδα Ηγεμονική Δύναμη στα Βαλκάνια που θεωρούνται Ζωτικός της Χώρος)
• Εξυπηρέτηση των αναγκών ασφάλειας του ελληνικού κεφαλαίου (αγορά ωκεάνιων φρεγατών για την υπεράσπιση των εφοπλιστικών συμφερόντων από την πειρατεία) και διαπραγματευτικά χαρτιά για τη διεκδίκηση μέρους της Ανοικοδόμησης των χωρών που επλήγησαν από νατοϊκούς βομβαρδισμούς ή τμήματος των πλουτοπαραγωγικών πηγών λαών που υφίστανται την επικυριαρχία  ή την κατοχή του  ΝΑΤΟ.
• Τέλος, με αφορμή τους πολεμικούς εξοπλισμούς δεν στήθηκε μόνο ένας ολόκληρος κόσμος διαφθοράς μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-εμπόρων όπλων και πολυεθνικών ή ελληνικών βιομηχανιών του ολέθρου, αλλά κυρίως ανδρώθηκε η ελληνική ιδιωτική και μετοχοποιημένη πολεμική βιομηχανία που όντας κρατικοδίαιτη, αποκτά τα εφόδια να εξαπλωθεί στις διεθνείς αγορές (Κόκκαλης, Μυτιληναίος, Χούμπαυλης κλπ.).

Και ενώ τα αστικά κόμματα εξουσίας μαζί με το σύνολο του αστικού κόσμου έχουν στήσει αυτό το πάρτι των κερδών, η αριστερά –ΣΥΡΙΖΑ, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, ΚΚΕ και τμήμα της εξωκοινοβουλευτικής- έχουν παγιδευτεί στα θέσφατα της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας και πολιτικής, στη λογική του έθνους και των «εθνικών αναγκών», υποτάσσοντας τις εργατικές ανάγκες στην προτεραιότητα της «εθνικής οικονομίας και άμυνας», αποδεχόμενες ουσιαστικά την κατακρεούργηση των κοινωνικών αναγκών στο όνομα της διαφύλαξης της «Εθνικής Ανεξαρτησίας και Ακεραιότητας».  

Πόσο τραγικά εκτός τόπου και ενσωματωμένη στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς φαντάζει η πρόταση της Αριστεράς για Εθνική Αμυντική Πολεμική Βιομηχανία όταν η ΕΑΒ φτιάχνει τμήμα από τα Τουρκικά F-16, τον «Προαιώνιο Εχθρό» κατά το ΛΑΟΣ, εξαιτίας του οποίου απαιτούνται θυσίες για να αγοραστούν όπλα που θα μας προστατεύσουν από την «τουρκική επιθετικότητα» και τις τουρκικές παραβιάσεις που κάνουν τα τουρκικά F-16; Ή όταν τα ελληνικά F-16 εγκλωβίζονται από τα τουρκικά αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα ΠΑΤΡΙΟΤ, τμήμα των οποίων κατασκευάζει ο Κόκκαλης;

Μήπως λοιπόν μας δουλεύουν;

Μήπως ο εθνικισμός και η προβολή των εθνικών κινδύνων αποτελεί το καλύτερο μέσο για την εμβάθυνση της εργατικής μας εκμετάλλευσης και τις υποταγής μας στους αστικούς-εθνικούς στόχους;

Μήπως με τις δικές μας θυσίες στήνεται μια αδίστακτη ελληνική ιδιωτική και μετοχοποιημένη δημόσια πολεμική βιομηχανία, με εξαγωγικούς προσανατολισμούς που πουλά όπλα στον «Τούρκο Εχθρό» και διεκδικεί πίτα από την παγκόσμια σφαγή των λαών;

Μήπως τελικά το ερώτημα δεν είναι ο περιορισμός αλλά το μπλοκάρισμα των πολεμικών εξοπλισμών, όχι η δημόσια εθνική πολεμική βιομηχανία, αλλά η κατάργηση της και η χρησιμοποίηση των παραγωγικών της μέσων για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών;

Δηλαδή, αντί τα ναυπηγεία να φτιάχνουν υποβρύχια που γέρνουν και φρεγάτες για τους εφοπλιστές να κατασκευάζουν πλοία για τα αποκλεισμένα νησιά του Αιγαίου, για δωρεάν δημόσιες θαλάσσιες συγκοινωνείς.  

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του  SIPRI υπολογίζεται πως το σύνολο των στρατιωτικών δαπανών το 2010 στην Ευρώπη ήταν 382 δις. δολάρια (268 δις δολάρια στη Δυτική Ευρώπη, 65,5 δις στην Ανατολική Ευρώπη, 48,3 δις στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη). 

Παρά μια μικρή μείωση, οι στρατιωτικές δαπάνες στην Ευρώπη παραμένουν 11,9% υψηλότερες από ότι το 2001.
Εννοείται ότι η Ελλάδα έχει σημαντικά υψηλή θέση στις δαπάνες των εξοπλισμών. Δείτε το πίνακα με τις ελληνικές αμυντικές δαπάνες, στον οποίο αναφέρονται τα ποσά σε ευρώ, σε δολάρια, αλλά και σε ποσοστό του ΑΕΠ.
Τα στοιχεία αφορούν στη περίοδο από το 1988 ,μέχρι και το 2010. Η χρονιά με το χαμηλότερο ποσοστό του ΑΕΠ για εξοπλισμούς, ήταν το 2003, με 2,6% και η χρονιά με το υψηλότερο το 1988 ,όταν οι εξοπλιστικές δαπάνες έφθασαν το 4,2 %