Οι αδυναμίες των ανταρτών προβληματίζουν το ΝΑΤΟ

www.ethnos.gr

Τελικά δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να θρυμματιστεί η ανθρωπιστική «βιτρίνα» των επιχειρήσεων της Δύσης κατά των κανταφικών δυνάμεων. Είναι εμφανές ότι η αντιπαράθεση με τον συνταγματάρχη απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τον υποτιθέμενο στόχο της: την προστασία των αμάχων.

Η ανθεκτικότητα του Καντάφι, οι πολλές αδυναμίες των ανταρτών και οι διαφωνίες στους κόλπους της συμμαχίας συνθέτουν ένα χαοτικό σκηνικό, καθιστώντας σαφές ότι αυτό που συμβαίνει στη Λιβύη είναι ένα θολό εγχείρημα με αβέβαιη έκβαση και δίχως ένα υποτυπώδες χρονοδιάγραμμα απεμπλοκής.

Οι αδυναμίες των ανταρτών προβληματίζουν το ΝΑΤΟ

Οι σύμμαχοι και κυρίως οι ΗΠΑ βρίσκονται σε μια θέση που θα μπορούσε να περιγραφεί ως «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Πολλά μέλη του Κογκρέσου διαμαρτύρονται επειδή ο Ομπάμα «δεν είπε την αλήθεια» για την επέμβαση στη Λιβύη. «Είναι τρελό να λέμε ότι η επιχείρηση δεν έχει στόχο την ανατροπή του καθεστώτος» δήλωσε χαρακτηριστικά ο ρεπουμπλικάνος βουλευτής Μάικ Κόφμαν.

Στο επίκεντρο του προβληματισμού βρίσκεται ο τρόπος διαχείρισης των αντικαθεστωτικών και το ενδεχόμενο εξοπλισμού τους από τους Δυτικούς, κάτι που συνιστά πάγιο αίτημα των πρώτων. Οταν έγινε γνωστό ότι ο Αμερικανός πρόεδρος έδωσε το πράσινο φως για «μυστική δράση» της CIA στη βορειοαφρικανική χώρα, επιδιώκοντας την επαφή με αντάρτες και τον εντοπισμό στρατηγικών στόχων ώστε να είναι πιο αποτελεσματικά τα συμμαχικά χτυπήματα, φούντωσε η συζήτηση για το τι ακριβώς περιλαμβάνει το? μενού της επιχείρησης και αν ανοίγει έτσι ο δρόμος για τον εφοδιασμό των αντικαθεστωτικών με όπλα.

Δεν επιβεβαίωσε

Σ' αυτό το σημείο επι­­κράτησε αλαλούμ. Ο Ομπάμα αρνήθηκε να επιβεβαιώσει αλλά απέφυγε και να αποκλείσει το ενδεχόμενο. Ο Αμερικανός υπ. Αμυνας Ρόμπερτ Γκέιτς έριξε το μπαλάκι στους συμμάχους, λέγοντας ότι θα μπορούσαν εκείνοι να εκπαιδεύσουν και να εφοδιάσουν τους αντάρτες και όχι η Ουάσινγκτον, ενώ έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι όσο βρίσκεται στη θέση του δεν θα υπάρξουν χερσαίες επιχειρήσεις.

Στη συνέχεια -σύμφωνα με τους «New York Times»- δύο Αμερικανοί αξιωματούχοι άφησαν να εννοηθεί ότι μάλλον δεν θα είναι οι ΗΠΑ αυτές που θα στείλουν όπλα. Ο Γάλλος υπ. Εξωτερικών, Αλέν Ζιπέ, δήλωσε ότι τέτοιες ενέργειες δεν προβλέπονται από το ψήφισμα του ΟΗΕ, αλλά θα μπορούσε να γίνει συζήτηση μεταξύ συμμάχων. Διαφορετική ήταν η ερμηνεία της ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Χ. Κλίντον, που θεώρησε ότι το ψήφισμα του ΟΗΕ προβλέπει εμπάργκο όπλων για το καθεστώς και όχι για τους αντάρτες, ενώ ο γ.γ. του ΝΑΤΟ, Αντερς Φ. Ράσμουσεν, υποστήριξε ότι αποστολή των συμμαχικών δυνάμεων είναι να επιβάλουν εμπάργκο για όλους και να προστατεύσουν τον λαό, όχι να τον εξοπλίσουν.

Ο προβληματισμός δεν εξαντλείται εδώ, καθώς οι ΗΠΑ -που έχουν καεί στο παρελθόν σε χώρες όπως το Αφγανιστάν- αναρωτιούνται κατά πόσο είναι σοφό να σταλούν όπλα σε μια ομάδα εξεγερμένων οι οποίοι -εκτός ορισμένων εξαιρέσεων- παραμένουν άγνωστοι για τη Δύση, δεν διαθέτουν συγκεκριμένη ατζέντα και στρατιωτική εκπαίδευση, ενώ, σύμφωνα με αναφορές, μέλη της Αλ Κάιντα έχουν διεισδύσει στους κόλπους τους.

Η ΕΥΧΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ

Με όλα αυτά τα εμπόδια και καθώς διαφαίνεται ότι μόνο η στρατιωτική πίεση δεν αρκεί για να υποχωρήσει ο Καντάφι, ευχή των συμμάχων είναι η σταδιακή απομόνωσή του μετά τις αυτομολήσεις σημαντικών συνεργατών του όπως ο ΥΠΕΞ, Μούσα Κούσα, να οδηγήσει σε κατάρρευση του καθεστώτος.

ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ

Τα πυρομαχικά του Καντάφι

Το καθεστώς δεν λύγισε κάτω από την πίεση των νατοϊκών επιδρομών και ανάγκασε τους αντάρτες να υποχωρήσουν. Ενώ οι Δυτικοί διαφωνούσαν ως προς τον εξοπλισμό των αντικαθεστωτικών, ο συνταγματάρχης μοιάζει να έχει βρει τρόπο ενίσχυσης του δικού του. Σύμφωνα με τη «Repubblica», ο Καντάφι είναι επαρκώς πλούσιος ώστε να μπορεί να πληρώσει για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του. Καλοί συνεργάτες του σ' αυτό αποδεικνύονται, σύμφωνα με την εφημερίδα, οι μαφίες των Βαλκανίων και όχι μόνο, οι οποίες διαθέτοντας οργανωμένα δίκτυα μπορούν να διακινούν λαθραία όπλα προς Τρίπολη. Από λιμάνια στο Μαυροβούνιο, την Αλβανία και τη Συρία φθάνουν στη Λιβύη -μέσω Αιγύπτου- όπλα κυρίως ρωσικής και κινεζικής κατασκευής. Ανάλογος οπλισμός φθάνει από Τσαντ, Σουδάν και Μαρόκο.