Λούφα, μπάτσοι και... ΕΣΥ

ΤΑ ΝΕΑ

Εκκινώντας από τη διάβρωση του ΕΣΥ, ο Δενδρινός συγγράφει μια θεότρελη κωμωδία που αγκαλιάζει τον παραλογισμό της καθημερινότητάς μας χρησιμοποιώντας τα αρχέτυπα του παλιού ελληνικού σινεμά, εν μέσω των κοσμογονικών αλλαγών που βιώνουμε.

Ο Γιώργος Δενδρινός, καλός γιατρός και συμπαθής άνθρωπος, πρέπει να είναι ο τύπος που όπως λέγαμε παλιά κρατάει μια παρέα ζωντανή. Απόδειξη το αυτοβιογραφικό του χρονικόΑπ΄ τα κόκαλα βγαλμένα (Κέδρος 2008) που η κινηματογραφι- κή εκδοχή του, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Γκορίτσα, προβάλλεται στους κινηματογράφους .

Οπως στο προηγούμενο βιβλίο του, έτσι κι εδώ βασικός πρωταγωνιστής είναι ένας γιατρός, ο Πολυχρόνης Πιτσιλής, που δεν τα πιάνει αφού η ειδικότητά του (εντατικολόγος) δεν προσφέρεται, όπως μαθαίνουμε, για κάτι τέτοιο. Σε μέτρια οικονομική κατάσταση, υπηρεσιακά στάσιμος, με τη γυναίκα του να το έχει ρίξει στον βουδισμό, την γιόγκα και τις εθελοντικές οργανώσεις, ο Πιτσιλής έχει επιπλέον μια ασιάτισσα υπηρέτρια και τρεις κόρες να σπουδάσει. Η πρώτη, φοιτήτρια Πολυτεχνείου, έχει προσχωρήσει στον αναρχισμό. Η δεύτερη έχει ψιλοπαρατήσει τις σπουδές για να γίνει θεούσα, ενώ η τρίτη μελετά στο Λονδίνο το ντιζάιν των Εσκιμώων. Για να τσοντάρει στο εισόδημά του ο Πιτσιλής τρέχει με τον τελωνειακό μπατζανάκη του στο υπόγειο της προικώας πολυκατοικίας στην Κυψέλη μια επιχείρηση που κατασκευάζει αρβυλόσολες. Ενας νιγηριανός μετανάστης, ένοικος του υπογείου και καρφί της Αστυνομίας, νομίζει μια μέρα εκ λάθους ότι τον βλέπει να τεμαχίζει ένα ανθρώπινο πτώμα στην πρέσα για τις αρβυλόσολες. Οι μπάτσοι πιστεύουν ότι βρίσκονται ενώπιον μιας μεγάλης υπόθεσης εμπορίας οργάνων, κανιβαλισμού και άλλων απιθανοτήτων καθώς στο μεταξύ ανακαλύπτεται η απώλεια από το νοσοκομείο ενός ασθενούς ταξιάρχου, ο οποίος αναπολεί τον Σοφοκλή Βενιζέλο, τον πόλεμο της Κορέας και την άσκηση Παρμενίων. Μια θεότρελη καταδίωξη θα αρχίσει εν μέσω απεργιών, αναχώρησης του Πιτσιλή για την Αιτωλοακαρνανία, προκειμένου να επιδοθεί σε ψάρεμα και νυχτερινή ζωή, κυνηγιού των καναλιών για τη μεγάλη είδηση και εμπλοκής των μυστικών υπηρεσιών. Εντέλει βεβαίως οι παρεξηγήσεις θα λυθούν, το «πτώμα» θα βρεθεί υγιέστατο για να δώσει αφορμή στα κανάλια και την εκκλησία να μιλήσουν για το θαύμα της Ανάστασης και ο ήρωάς μας θα ξαναβρεί ακόμη και τη χαμένη λίμπιντό του.

Ο Δενδρινός στήνει σωστά το πλαίσιο αναφοράς του και στα πρώτα κεφάλαια βγάζει αυθόρμητο γέλιο. Η διαπλοκή, ο χρηματισμός, οι δεύτερες και τρίτες δουλειές, οι κοπάνες και η ευνοιοκρατία είναι υλικό που μπορεί μέχρι και να αιτιολογήσει τη δυσπιστία των αγορών και της τρόικας απέναντι στην ικανότητα ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Εντούτοις, το χιούμορ καταντάει γρήγορα αναχρονιστικό. Το υλικό είναι τέτοιο που μπορεί άνετα να τροφοδοτήσει τηλεοπτική σειρά τύπου «Λούφα και παραλλαγή». Μόνο που αυτού του τύπου η επιφανειακή προσέγγιση των πραγμάτων ξαναβάζει στο στόχαστρο τον προ πολλού στοχευμένο δημόσιο τομέα και αφήνει στο απυρόβλητο τον εξίσου ένοχο ιδιωτικό.