Ο Αλάα Αλ-Ασουάνι της Ταχρίρ

http://www.tanea.gr
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Της Μικέλας Χαρτουλάρη

«Δεν φοβάμαι ότι η δημοκρατία θα κινδυνέψει στη νέα Αίγυπτο από τους αδελφούς Μουσουλμάνους. Περισσότερο φοβάμαι τους εξωτερικούς εχθρούς της. Μην ξεχνάμε ότι ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ήταν για χρόνια έμμισθος (payroll) των ΗΠΑ!». Η φωνή του Αλάα Αλ-Ασουάνι, στεντόρεια φωνή βαρύτονου, δεν έχει ίχνος δισταγμού όταν κάνει αυτή τη δήλωση. Είναι ο πιο πολυδιαβασμένος διεθνώς σύγχρονος συγγραφέας του αραβικού κόσμου και ο πιο διάσημος πολέμιος του καθεστώτος Μουμπάρακ που τιμωρήθηκε επί χρόνια για την αντιπολιτευτική αρθρογραφία του και σήμερα, ακριβώς πέντε μήνες μετά τον αιματηρό Ιανουάριο της Πλατείας Ταχρίρ, είναι αισιόδοξος.

«Επί τρεις εβδομάδες», διηγείται με πάθος, «ο κόσμος κατέβαινε στην κεντρική πλατεία του Καΐρου ξέροντας ότι τον σημαδεύουν ελεύθεροι σκοπευτές και παρέμενε εκεί ζητώντας να φύγει ο Μουμπάρακ και αψηφώντας τα δακρυγόνα, τις λαστιχένιες σφαίρες, τις ριπές νερού και τα κλομπ. Αυτό δεν ήταν μια "εξέγερση", όπως ήθελαν να την παρουσιάζουν τα μέσα ενημέρωσης της Δύσης. Ηταν μια πραγματική επανάσταση αφού ο όγκος των διαδηλωτών ήταν τεράστιος - 20 εκατομμύρια - και τα αιτήματά τους ήταν καθολικά: να αλλάξει το καθεστώς». Ο ίδιος ο Αλ-Ασουάνι κοιμήθηκε αρκετές νύχτες στην πλατεία και συμμετείχε στις ζυμώσεις που γίνονταν - άλλωστε, ξεχώριζε από καιρό στις τάξεις του κινήματος Kifaya («Φτάνει πια»). «Είναι γεγονός», λέει σήμερα, «ότι μια επανάσταση μπορεί να "κλαπεί" - να γίνει αντικείμενο σφετερισμού - ή να οδηγηθεί σε στραβό δρόμο, αλλά αυτό δεν μειώνει τη σημασία της».Οταν τον συναντήσαμε την περασμένη Παρασκευή, με τον Ανταίο Χρυσοστομίδη για τη σειρά «Κεραίες της εποχής μας» (ΝΕΤ, παραγωγή S.M.Art, σκηνοθ. Γιάννης Μαυρογένης), οι λέξεις «δικτατορία» και «δημοκρατία» επανέρχονταν διαρκώς στα λόγια του. Μας μίλησε για το «διεφθαρμένο και μονοκομματικό σύστημα» Μουμπάρακ, για την αναπάντεχη μεταστροφή του στρατού υπέρ του λαού μετά τον Ιανουάριο και εξήγησε ότι διαφωνεί με εκείνους που πιστεύουν ότι οι προγραμματισμένες για τον Σεπτέμβριο εκλογές, θα ήταν καλύτερο να αναβληθούν. «Η αρχή πρέπει να γίνει κι ας κάνουμε λάθη. Είναι δικαίωμά μας στο κάτω κάτω»

Περάσαμε κι εμείς αρκετές φορές από την αχανή Ταχρίρ, όπου δεν είδαμε πολιτικές συγκεντρώσεις, παρά πωλητές με σημαίες και μικρές ομάδες να συζητούν στο γρασίδι ή στις παρυφές της. Το Σάββατο την επισκέφθηκαν - και φυσικά φωτογραφήθηκαν εκεί - οι αμερικανοί γερουσιαστές ΜακΚέιν και Κέρι, ενώ σε κάποια απομακρυσμένη γειτονιά περίπου 800 διαδηλωτές φώναζαν συνθήματα υπέρ του Μουμπάρακ (τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ είδαν «ταραχές») και κάποιοι κατέληξαν να συλληφθούν. Οπως μας είπε ο οδηγός του βαν μας, «μετά τον Ιανουάριο, έχει αλλάξει τελείως η στάση της Αστυνομίας, οι αυθαιρεσίες, το ξύλο, τα βασανιστήρια σταμάτησαν, και οι κρατικές υπηρεσίες ανταποκρίνονται καλύτερα στα αιτήματα του πολίτη». Επίσης, η ελευθερία του λόγου έχει κατά πολύ αποκατασταθεί στην Αίγυπτο, αλλά τα στρατοδικεία εξακολουθούν να δικάζουν πολίτες, και για τους Κόπτες τα πράγματα εξακολουθούν να είναι εκρηκτικά. «Δεν δέχονται τον γιο μου στο δημόσιο σχολείο», μας είπε άλλος οδηγός.

Ενοχλημένος ο Αλάα Αλ-Ασουάνι εξηγεί σχετικά: «Οι πολιτικοί σχολιαστές στην Ευρώπη και την Αμερική θέτουν διαρκώς το ερώτημα αν είναι η Αίγυπτος έτοιμη για τη δημοκρατία. Λες και ο αιγυπτιακός λαός είναι κατώτερος· λες και το ότι έχουμε αναλφάβητους μάς εμποδίζει να ασκήσουμε τη δημοκρατία. Μην ξεχνάμε ότι η Αίγυπτος έχει την αρχαιότερη Βουλή της Ανατολής!».