http://www.tovima.gr
Η ανατροπή των Μουµπάρακ, Καντάφι, Σαλέχ άφησε ένα κενό γεµάτο κινδύνους
Αντικυβερνητικός διαδηλωτής στην πρωτεύουσα Σαναά της Υεμένης μεταφέρεται τραυματισμένος από συναγωνιστές του. Μετά από 33 χρόνια ο πρόεδρος Αλί Αμπντουλάχ Σαλέχ παρέδωσε στον αντιπρόεδρο
Στα γραφεία και στους διαδρόµους του κτιρίου του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη παίζεται ένα (µακάβριο) στοίχηµα αυτό τον καιρό. Ποια χώρα της «Αραβικής Ανοιξης» θα είναι η πρώτη που θα κατρακυλήσει σε εµφύλιο πόλεµο; Προκαταβολικά, η Συρία «δεν παίζει». Η χώρα βρίσκεται ήδη άτυπα σε εµφύλιο, έστω κι αν η ∆αµασκός και η Γραµµατεία του ΟΗΕ εξακολουθούν να µιλούν για «εσωτερικές διενέξεις», κάνοντας πως δεν βλέπουν ότι οι νεκροί έφθασαν τους 3.450, οι τραυµατίες τους 6.200 και εκείνοι που κατέφυγαν σε γειτονικές χώρες ξεπερνούν τις 11.500.
Τα πρωτεία δεν είναι σταθερά. Τα κατακτούν πότε η µία και πότε η άλλη χώρα της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το µεσηµέρι της περασµένης Τετάρτης τα προγνωστικά έδειχναν τη Λιβύη, καθώς η «µιλίτσια» που έπιασε και κρατά τον γιο του Καντάφι απειλούσε «να προσφύγει στη βία» αν ο πρωθυπουργός δεν έδινε το υπουργείο Στρατιωτικών σε δικό της άνθρωπο. Λίγες ώρες αργότερα, ο αρχηγός της «µιλίτσια» αναλάµβανε το υπουργείο και ο κίνδυνος σύγκρουσης µεταξύ των διαφόρων πάνοπλων φυλών αποµακρύνθηκε.
Ετσι, τα πρωτεία της πιθανότητας εµφυλίου µετακινήθηκαν στην Αίγυπτο, όπου η πλατεία Ταχρίρ µετρά πάντοτε θύµατα και η χώρα παραµένει υπό ανεπίσηµο στρατιωτικό νόµο. Με το «επαναστατικό µικρόβιο» να έχει εξαπλωθεί από την Αλεξάνδρεια ως το τουριστικό Λούξορ, οι εκλογές αύριο ∆ευτέρα µάλλον θα εντείνουν το χάος, καθώς οι Αδελφοί Μουσουλµάνοι, που αναµένεται να πλειοψηφήσουν, και οι «ταχριριστές» αµφισβητούν προκαταβολικά τα αποτελέσµατα.
Για µία ακόµη φορά «η επόµενη ηµέρα» αποκαλύπτεται πολύ διαφορετική από εκείνην που περίµεναν (είτε σχεδίαζαν) όσοι δηµιούργησαν, υποστήριξαν και ενίσχυσαν µία «αλλαγή». Η ανατροπή των Μουµπάρακ, Καντάφι, Σαλέχ κ.ά. είναι ασφαλώς πολύ θετική εξέλιξη, αλλά το κενό που άφησε δηµιούργησε καταστάσεις πολύ επικίνδυνες όχι µόνο για την περιοχή, αλλά και για τον διεθνή χώρο. Είναι ενδεικτική η ένταση η οποία εκδηλώθηκε απότοµα από το καλοκαίρι στις σχέσεις της Ουάσιγκτον και της ΕΕ µε τη Μόσχα και το Πεκίνο είτε για τα µέτρα εναντίον του Ιράν είτε για τη µορφή της ενίσχυσης των «απελευθερωµένων»(!) Αράβων. Μιλώντας στην Εθνοσυνέλευση στο Παρίσι, ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Φρανσουά Φιγιόν παραδέχτηκε ότι «δεν είχε εκτιµηθεί όσο έπρεπε και δεν προσδιορίστηκε» το αποτέλεσµα της στρατιωτικής επέµβασης του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, επέµβαση η οποία, ας υπενθυµίσουµε, έγινε µε γαλλοβρετανική πίεση.
«Το πάθηµα του Μπους ο οποίος εισέβαλε στο Ιράκ χωρίς να σχεδιάσει τι θα γίνει µετά τη νίκη µας (...) δεν έγινε µάθηµα», γράφει ο αµερικανός διπλωµάτης Τζορτζ Μπόλεν αναλύοντας τις εξελίξεις στον αραβικό κόσµο.
Την ανησυχία τους για την τύχη των αράβων χριστιανών στη νέα κατάσταση που διαµορφώνεται στον αραβικό κόσµο εκδήλωσαν ο Λευκός Οίκος και το Βατικανό. Οι κόπτες στην Αίγυπτο αποτελούν το 10% των 80 εκατ. κατοίκων της, όµως δεν ελπίζουν να εξασφαλίσουν στοιχειώδη θρησκευτικά δικαιώµατα στο νέο Σύνταγµα που – κάποτε – θα διατυπώσει η νέα Βουλή. Στη Συρία η χριστιανική µειονότητα υποστηρίζει τον Μπασάρ αλ Ασαντ όχι για κανέναν άλλον λόγο, παρά επειδή φοβάται ότι « το Ισλάµ που έρχεται (...) διακηρύσσει ότι δεν θα ανεχθεί άλλη θρησκεία στη χώρα», δηλώνει στο «New Yorker» σύρος χριστιανός.
Εξελίξεις πρέπει να αναµένονται και στην Υεµένη. Υστερα από έξι και πλέον µηνών διαδηλώσεις, ένοπλες συγκρούσεις, διεθνείς πιέσεις και δολοφονικές απόπειρες την περασµένη Τρίτη, ο επί 33 συνεχή χρόνια πρόεδρος Αλί Αµπντουλάχ Σαλέχ παρέδωσε την εξουσία στον αντιπρόεδρο. Λίγες ώρες αργότερα χιλιάδες διαδηλωτές, ανάµεσά τους πολλοί ένοπλοι, κατέκλυσαν το κέντρο της πρωτεύουσας Σαναά µε συνθήµατα για ελευθερίες και «επιστροφή στη σαρία». Σηµειώνεται ότι τρεις «µεγάλες φυλές» είναι εναντίον του σκληρού ισλαµικού δογµατισµού και υποστηρίζουν τους «αυτόνοµους» της Υεµένης που έχουν εγκατασταθεί στις βόρειες περιοχές της χώρας.
Αλλες δύο χώρες µπήκαν στο «στοίχηµα» για το πού θα εκδηλωθεί αραβικός εµφύλιος. Το Μπαχρέιν και η Σαουδική Αραβία. Για την πρώτη ήταν αναµενόµενο, αλλά για το βασίλειο της οικογένειας των Σαούντ ήταν η µεγάλη έκπληξη. Μια λιτή «βασιλική ανακοίνωση» την περασµένη Τρίτη µιλούσε για σύγκρουση της Αστυνοµίας µε «ενόπλους» τους οποίους παρακινεί «ξένη χώρα» µε αποτέλεσµα δύο αστυνοµικούς νεκρούς (γαλλικές πηγές κάνουν λόγο για εννέα νεκρούς και µια δεκάδα τραυµατίες). Είναι η πρώτη φορά που οι Σαουδάραβες δηµοσιοποιούν ένοπλη σύγκρουση στη χώρα, αλλά αµερικανικές πηγές επανειληµµένως έκαναν λόγο τους τελευταίους µήνες για «επιθέσεις αγνώστων εναντίον κρατικών κτιρίων» και το περιοδικό «New Yorker» αποκάλυψε ότι τµήµατα της επικράτειας που κατοικούνται από σιίτες είναι εκτός σαουδικής διοίκησης.
Αλλες πηγές αναφέρουν ότι από τον περασµένο Ιούνιο έχει αυξηθεί δραµατικά ο αριθµός των κρατουµένων – τριπλασιάστηκε ο αριθµός εκείνων που κρατούνται (δήθεν) για «ανάρµοστη θρησκευτική συµπεριφορά» –, ένδειξη ότι η προικοδότηση µε σχεδόν 5.500 δολάρια του µισού και πλέον πληθυσµού από το βασιλικό ταµείο δεν έφερε αποτέλεσµα. Στην ένταση που είχε λάβει η «Αραβική Ανοιξη» το καλοκαίρι ο οίκος των Σαούντ προσπάθησε να προλάβει εξέγερση και άλλες αντιδράσεις µε τη µέθοδο του «λαδώµατος».
Ούτε φαίνεται να σηµείωσε επιτυχία η αποστολή σαουδικού στρατού στο Μπαχρέιν το καλοκαίρι, όταν οι κάτοικοι του Βασιλείου ξεσηκώθηκαν ζητώντας ελευθερίες και οικονοµικές παροχές. Την περασµένη εβδοµάδα η «αστυνοµία ασφαλείας» έκανε έφοδο σε µεγάλο αριθµό γραφείων, δηµόσιων κτιρίων αλλά και οικιών όπου «ανακάλυψε σηµαντικό αριθµό όπλων, εκρηκτικές ύλες και άλλο παράνοµο υλικό», όπως µετέδωσε το γερµανικό πρακτορείο. Οι «New York Times» έγραψαν την περασµένη Πέµπτη ότι γίνονται συνεχώς «µαζικές αντικυβερνητικές εκδηλώσεις», ότι οι συλλήψεις και τα βασανιστήρια έχουν πάρει µεγάλες διαστάσεις και ότι η χώρα «είναι βαθιά πολιτικά διχασµένη», γεγονός που προοιωνίζεται ίσως «δραµατικές εξελίξεις».
Τα πρωτεία δεν είναι σταθερά. Τα κατακτούν πότε η µία και πότε η άλλη χώρα της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Ενδεικτικά αναφέρω ότι το µεσηµέρι της περασµένης Τετάρτης τα προγνωστικά έδειχναν τη Λιβύη, καθώς η «µιλίτσια» που έπιασε και κρατά τον γιο του Καντάφι απειλούσε «να προσφύγει στη βία» αν ο πρωθυπουργός δεν έδινε το υπουργείο Στρατιωτικών σε δικό της άνθρωπο. Λίγες ώρες αργότερα, ο αρχηγός της «µιλίτσια» αναλάµβανε το υπουργείο και ο κίνδυνος σύγκρουσης µεταξύ των διαφόρων πάνοπλων φυλών αποµακρύνθηκε.
Ετσι, τα πρωτεία της πιθανότητας εµφυλίου µετακινήθηκαν στην Αίγυπτο, όπου η πλατεία Ταχρίρ µετρά πάντοτε θύµατα και η χώρα παραµένει υπό ανεπίσηµο στρατιωτικό νόµο. Με το «επαναστατικό µικρόβιο» να έχει εξαπλωθεί από την Αλεξάνδρεια ως το τουριστικό Λούξορ, οι εκλογές αύριο ∆ευτέρα µάλλον θα εντείνουν το χάος, καθώς οι Αδελφοί Μουσουλµάνοι, που αναµένεται να πλειοψηφήσουν, και οι «ταχριριστές» αµφισβητούν προκαταβολικά τα αποτελέσµατα.
Για µία ακόµη φορά «η επόµενη ηµέρα» αποκαλύπτεται πολύ διαφορετική από εκείνην που περίµεναν (είτε σχεδίαζαν) όσοι δηµιούργησαν, υποστήριξαν και ενίσχυσαν µία «αλλαγή». Η ανατροπή των Μουµπάρακ, Καντάφι, Σαλέχ κ.ά. είναι ασφαλώς πολύ θετική εξέλιξη, αλλά το κενό που άφησε δηµιούργησε καταστάσεις πολύ επικίνδυνες όχι µόνο για την περιοχή, αλλά και για τον διεθνή χώρο. Είναι ενδεικτική η ένταση η οποία εκδηλώθηκε απότοµα από το καλοκαίρι στις σχέσεις της Ουάσιγκτον και της ΕΕ µε τη Μόσχα και το Πεκίνο είτε για τα µέτρα εναντίον του Ιράν είτε για τη µορφή της ενίσχυσης των «απελευθερωµένων»(!) Αράβων. Μιλώντας στην Εθνοσυνέλευση στο Παρίσι, ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Φρανσουά Φιγιόν παραδέχτηκε ότι «δεν είχε εκτιµηθεί όσο έπρεπε και δεν προσδιορίστηκε» το αποτέλεσµα της στρατιωτικής επέµβασης του ΝΑΤΟ στη Λιβύη, επέµβαση η οποία, ας υπενθυµίσουµε, έγινε µε γαλλοβρετανική πίεση.
«Το πάθηµα του Μπους ο οποίος εισέβαλε στο Ιράκ χωρίς να σχεδιάσει τι θα γίνει µετά τη νίκη µας (...) δεν έγινε µάθηµα», γράφει ο αµερικανός διπλωµάτης Τζορτζ Μπόλεν αναλύοντας τις εξελίξεις στον αραβικό κόσµο.
Την ανησυχία τους για την τύχη των αράβων χριστιανών στη νέα κατάσταση που διαµορφώνεται στον αραβικό κόσµο εκδήλωσαν ο Λευκός Οίκος και το Βατικανό. Οι κόπτες στην Αίγυπτο αποτελούν το 10% των 80 εκατ. κατοίκων της, όµως δεν ελπίζουν να εξασφαλίσουν στοιχειώδη θρησκευτικά δικαιώµατα στο νέο Σύνταγµα που – κάποτε – θα διατυπώσει η νέα Βουλή. Στη Συρία η χριστιανική µειονότητα υποστηρίζει τον Μπασάρ αλ Ασαντ όχι για κανέναν άλλον λόγο, παρά επειδή φοβάται ότι « το Ισλάµ που έρχεται (...) διακηρύσσει ότι δεν θα ανεχθεί άλλη θρησκεία στη χώρα», δηλώνει στο «New Yorker» σύρος χριστιανός.
Εξελίξεις πρέπει να αναµένονται και στην Υεµένη. Υστερα από έξι και πλέον µηνών διαδηλώσεις, ένοπλες συγκρούσεις, διεθνείς πιέσεις και δολοφονικές απόπειρες την περασµένη Τρίτη, ο επί 33 συνεχή χρόνια πρόεδρος Αλί Αµπντουλάχ Σαλέχ παρέδωσε την εξουσία στον αντιπρόεδρο. Λίγες ώρες αργότερα χιλιάδες διαδηλωτές, ανάµεσά τους πολλοί ένοπλοι, κατέκλυσαν το κέντρο της πρωτεύουσας Σαναά µε συνθήµατα για ελευθερίες και «επιστροφή στη σαρία». Σηµειώνεται ότι τρεις «µεγάλες φυλές» είναι εναντίον του σκληρού ισλαµικού δογµατισµού και υποστηρίζουν τους «αυτόνοµους» της Υεµένης που έχουν εγκατασταθεί στις βόρειες περιοχές της χώρας.
ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Οι Σαούντ προ εκπλήξεων
Αλλες δύο χώρες µπήκαν στο «στοίχηµα» για το πού θα εκδηλωθεί αραβικός εµφύλιος. Το Μπαχρέιν και η Σαουδική Αραβία. Για την πρώτη ήταν αναµενόµενο, αλλά για το βασίλειο της οικογένειας των Σαούντ ήταν η µεγάλη έκπληξη. Μια λιτή «βασιλική ανακοίνωση» την περασµένη Τρίτη µιλούσε για σύγκρουση της Αστυνοµίας µε «ενόπλους» τους οποίους παρακινεί «ξένη χώρα» µε αποτέλεσµα δύο αστυνοµικούς νεκρούς (γαλλικές πηγές κάνουν λόγο για εννέα νεκρούς και µια δεκάδα τραυµατίες). Είναι η πρώτη φορά που οι Σαουδάραβες δηµοσιοποιούν ένοπλη σύγκρουση στη χώρα, αλλά αµερικανικές πηγές επανειληµµένως έκαναν λόγο τους τελευταίους µήνες για «επιθέσεις αγνώστων εναντίον κρατικών κτιρίων» και το περιοδικό «New Yorker» αποκάλυψε ότι τµήµατα της επικράτειας που κατοικούνται από σιίτες είναι εκτός σαουδικής διοίκησης.
Αλλες πηγές αναφέρουν ότι από τον περασµένο Ιούνιο έχει αυξηθεί δραµατικά ο αριθµός των κρατουµένων – τριπλασιάστηκε ο αριθµός εκείνων που κρατούνται (δήθεν) για «ανάρµοστη θρησκευτική συµπεριφορά» –, ένδειξη ότι η προικοδότηση µε σχεδόν 5.500 δολάρια του µισού και πλέον πληθυσµού από το βασιλικό ταµείο δεν έφερε αποτέλεσµα. Στην ένταση που είχε λάβει η «Αραβική Ανοιξη» το καλοκαίρι ο οίκος των Σαούντ προσπάθησε να προλάβει εξέγερση και άλλες αντιδράσεις µε τη µέθοδο του «λαδώµατος».
Ούτε φαίνεται να σηµείωσε επιτυχία η αποστολή σαουδικού στρατού στο Μπαχρέιν το καλοκαίρι, όταν οι κάτοικοι του Βασιλείου ξεσηκώθηκαν ζητώντας ελευθερίες και οικονοµικές παροχές. Την περασµένη εβδοµάδα η «αστυνοµία ασφαλείας» έκανε έφοδο σε µεγάλο αριθµό γραφείων, δηµόσιων κτιρίων αλλά και οικιών όπου «ανακάλυψε σηµαντικό αριθµό όπλων, εκρηκτικές ύλες και άλλο παράνοµο υλικό», όπως µετέδωσε το γερµανικό πρακτορείο. Οι «New York Times» έγραψαν την περασµένη Πέµπτη ότι γίνονται συνεχώς «µαζικές αντικυβερνητικές εκδηλώσεις», ότι οι συλλήψεις και τα βασανιστήρια έχουν πάρει µεγάλες διαστάσεις και ότι η χώρα «είναι βαθιά πολιτικά διχασµένη», γεγονός που προοιωνίζεται ίσως «δραµατικές εξελίξεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου