http://portal.kathimerini.gr
Κλονίζεται ο ιστορικός συμβιβασμός μεταξύ του στρατού και των ισλαμιστών
Του Πετρου Παπακωνσταντινου
Ενώ συμπληρώνεται αυτές τις μέρες ένας χρόνος από την έναρξη της αιγυπτιακής εξέγερσης που έφερε την ανατροπή του «τελευταίου Φαραώ», Χόσνι Μουμπάρακ, ο κοινωνικός αναβρασμός παρατείνεται σε όλη τη χώρα, το αίμα εξακολουθεί να ρέει στην πλατεία Ταχρίρ, τα έκτακτα στρατοδικεία συνεχίζουν να φυλακίζουν ακτιβιστές και τίποτα δεν δείχνει ότι η ιστορική αναμέτρηση για το μέλλον της πολυπληθέστερης αραβικής χώρας οδεύει προς το τέλος της.
Η στρατιωτική ηγεσία θυσίασε, αναγκαστικά, τον Μουμπάρακ για να διασώσει το καθεστώς, συνεχίζοντας να ασκεί την πραγματική εξουσία πίσω από τη βιτρίνα μιας δημοκρατικά εκλεγμένης, πολιτικής κυβέρνησης - κάτι ανάλογο με την Τουρκία προ του Ερντογάν ή με το Πακιστάν. Ο παραλληλισμός με το Πακιστάν είναι ίσως περισσότερο πρόσφορος, αφού παραπέμπει στην υπόγεια συνδιαλλαγή στρατού - ισλαμιστών με στόχο την εξουδετέρωση κάθε απειλητικής, κοινωνικής αντιπολίτευσης. Αλλωστε, η αιγυπτιακή στρατοκρατία, ήδη επί εποχής Ανουάρ Σαντάτ, επέτρεψε στους Αδελφούς Μουσουλμάνους να αναπτυχθούν ως η μόνη νόμιμη ή μισονόμιμη αντιπολίτευση, την ίδια στιγμή που περνούσε διά πυρός και σιδήρου τους αριστερούς αμφισβητίες του ιστορικού συμβιβασμού στον οποίο σύρθηκε η χώρα του Νάσερ με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι Σαλαφιστές (σκληροπυρηνικοί ισλαμιστές) ήταν οι τελευταίοι που μπήκαν, με κρύα καρδιά, στο κίνημα εναντίον του Μουμπάρακ. Στη συνέχεια, αποδέχθηκαν μια «πειθαρχημένη μεταπολίτευση», η οποία θα διαιώνιζε τα προνόμια του στρατού, με αντάλλαγμα τη βιαστική διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών, προτού προλάβουν να οργανωθούν τα φιλελεύθερα και αριστερά κόμματα, υπολογίζοντας ότι το οργανωτικό πλεονέκτημα και τα οικονομικά μέσα που διέθεταν θα τους εξασφάλιζαν άνετη νίκη.
Αυτό πάνω - κάτω συνέβη στις βουλευτικές εκλογές, ο τρίτος γύρος των οποίων ολοκληρώθηκε την εβδομάδα που πέρασε. Αδελφοί Μουσουλμάνοι και Σαλαφιστές εξασφαλίζουν περίπου το 60% των εδρών (γύρω στο 40% και 20% αντίστοιχα), πράγμα που προοιωνίζεται ισλαμική σφραγίδα στο νέο σύνταγμα της χώρας.
Η Αριστερά
Στην επιτυχία τους συνέβαλαν τόσο η αδυναμία των πραγματικών πρωταγωνιστών της εξέγερσης να βρουν ενιαία πολιτική έκφραση, όσο και η πολιτική αυτοκτονία του ιστορικού κόμματος της πάλαι ποτέ ισχυρής αιγυπτιακής Αριστεράς (Ταγκαμού), το οποίο κατέβηκε στις εκλογές ως φτωχός συγγενής του κατ' εξοχήν μεγαλοαστικού σχηματισμού «Αιγυπτιακό Μπλοκ», του Ναγκίμπ Σαουίρις.
Ωστόσο, είναι πολύ αμφίβολο ότι οι εκλογές θα λειτουργήσουν ως βαλβίδα εκτόνωσης του λαϊκού ριζοσπαστισμού. Το απεργιακό κύμα, οι καταλήψεις εργοστασίων με στόχους όχι μόνο μισθολογικούς, αλλά και την κάθαρση του οικονομικού και κρατικού μηχανισμού από τους ανθρώπους του παλιού καθεστώτος, συνεχίζονται με αμείωτη ένταση σε όλα τα αστικά κέντρα. Στα δύο νέα κύματα διαδηλώσεων της πλατείας Ταχρίρ, τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, με κεντρικό αίτημα την έξωση του στρατιωτικού διευθυντηρίου από την εξουσία, οι δυνάμεις καταστολής σκότωσαν 54 και 17 διαδηλωτές αντίστοιχα. Οι εξελίξεις αυτές υπονόμευσαν καίρια τη λαϊκή νομιμοποίηση του στρατού και προκάλεσαν σοβαρές ρωγμές στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, η νεολαία των οποίων ήδη διαφοροποιείται ανοιχτά από την ιστορική ηγεσία.
Θανατική ποινή για τον Μουμπάρακ
Τη θανατική ποινή σε βάρος του πρώην Αιγύπτιου προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ ζητεί ο εισαγγελέας του Καΐρου. «Ο νόμος προβλέπει τη θανατική ποινή για τον φόνο εκ προμελέτης», είπε ο κ. Μουσταφά Σουλεϊμάν κατά την ολοκλήρωση της αγόρευσής του ενώπιον του δικαστηρίου στο οποίο δικάζεται ο Μουμπάρακ. Την επιβολή της θανατικής ποινής ζήτησε επίσης και για τον πρώην υπ. Εσωτερικών και έξι ανώτατους αξιωματούχους, οι οποίοι δικάζονται μαζί με τον Μουμπάρακ.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Κλονίζεται ο ιστορικός συμβιβασμός μεταξύ του στρατού και των ισλαμιστών
 |
Του Πετρου Παπακωνσταντινου
Ενώ συμπληρώνεται αυτές τις μέρες ένας χρόνος από την έναρξη της αιγυπτιακής εξέγερσης που έφερε την ανατροπή του «τελευταίου Φαραώ», Χόσνι Μουμπάρακ, ο κοινωνικός αναβρασμός παρατείνεται σε όλη τη χώρα, το αίμα εξακολουθεί να ρέει στην πλατεία Ταχρίρ, τα έκτακτα στρατοδικεία συνεχίζουν να φυλακίζουν ακτιβιστές και τίποτα δεν δείχνει ότι η ιστορική αναμέτρηση για το μέλλον της πολυπληθέστερης αραβικής χώρας οδεύει προς το τέλος της.
Η στρατιωτική ηγεσία θυσίασε, αναγκαστικά, τον Μουμπάρακ για να διασώσει το καθεστώς, συνεχίζοντας να ασκεί την πραγματική εξουσία πίσω από τη βιτρίνα μιας δημοκρατικά εκλεγμένης, πολιτικής κυβέρνησης - κάτι ανάλογο με την Τουρκία προ του Ερντογάν ή με το Πακιστάν. Ο παραλληλισμός με το Πακιστάν είναι ίσως περισσότερο πρόσφορος, αφού παραπέμπει στην υπόγεια συνδιαλλαγή στρατού - ισλαμιστών με στόχο την εξουδετέρωση κάθε απειλητικής, κοινωνικής αντιπολίτευσης. Αλλωστε, η αιγυπτιακή στρατοκρατία, ήδη επί εποχής Ανουάρ Σαντάτ, επέτρεψε στους Αδελφούς Μουσουλμάνους να αναπτυχθούν ως η μόνη νόμιμη ή μισονόμιμη αντιπολίτευση, την ίδια στιγμή που περνούσε διά πυρός και σιδήρου τους αριστερούς αμφισβητίες του ιστορικού συμβιβασμού στον οποίο σύρθηκε η χώρα του Νάσερ με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και οι Σαλαφιστές (σκληροπυρηνικοί ισλαμιστές) ήταν οι τελευταίοι που μπήκαν, με κρύα καρδιά, στο κίνημα εναντίον του Μουμπάρακ. Στη συνέχεια, αποδέχθηκαν μια «πειθαρχημένη μεταπολίτευση», η οποία θα διαιώνιζε τα προνόμια του στρατού, με αντάλλαγμα τη βιαστική διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών, προτού προλάβουν να οργανωθούν τα φιλελεύθερα και αριστερά κόμματα, υπολογίζοντας ότι το οργανωτικό πλεονέκτημα και τα οικονομικά μέσα που διέθεταν θα τους εξασφάλιζαν άνετη νίκη.
Αυτό πάνω - κάτω συνέβη στις βουλευτικές εκλογές, ο τρίτος γύρος των οποίων ολοκληρώθηκε την εβδομάδα που πέρασε. Αδελφοί Μουσουλμάνοι και Σαλαφιστές εξασφαλίζουν περίπου το 60% των εδρών (γύρω στο 40% και 20% αντίστοιχα), πράγμα που προοιωνίζεται ισλαμική σφραγίδα στο νέο σύνταγμα της χώρας.
Η Αριστερά
Στην επιτυχία τους συνέβαλαν τόσο η αδυναμία των πραγματικών πρωταγωνιστών της εξέγερσης να βρουν ενιαία πολιτική έκφραση, όσο και η πολιτική αυτοκτονία του ιστορικού κόμματος της πάλαι ποτέ ισχυρής αιγυπτιακής Αριστεράς (Ταγκαμού), το οποίο κατέβηκε στις εκλογές ως φτωχός συγγενής του κατ' εξοχήν μεγαλοαστικού σχηματισμού «Αιγυπτιακό Μπλοκ», του Ναγκίμπ Σαουίρις.
Ωστόσο, είναι πολύ αμφίβολο ότι οι εκλογές θα λειτουργήσουν ως βαλβίδα εκτόνωσης του λαϊκού ριζοσπαστισμού. Το απεργιακό κύμα, οι καταλήψεις εργοστασίων με στόχους όχι μόνο μισθολογικούς, αλλά και την κάθαρση του οικονομικού και κρατικού μηχανισμού από τους ανθρώπους του παλιού καθεστώτος, συνεχίζονται με αμείωτη ένταση σε όλα τα αστικά κέντρα. Στα δύο νέα κύματα διαδηλώσεων της πλατείας Ταχρίρ, τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, με κεντρικό αίτημα την έξωση του στρατιωτικού διευθυντηρίου από την εξουσία, οι δυνάμεις καταστολής σκότωσαν 54 και 17 διαδηλωτές αντίστοιχα. Οι εξελίξεις αυτές υπονόμευσαν καίρια τη λαϊκή νομιμοποίηση του στρατού και προκάλεσαν σοβαρές ρωγμές στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, η νεολαία των οποίων ήδη διαφοροποιείται ανοιχτά από την ιστορική ηγεσία.
Θανατική ποινή για τον Μουμπάρακ
Τη θανατική ποινή σε βάρος του πρώην Αιγύπτιου προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ ζητεί ο εισαγγελέας του Καΐρου. «Ο νόμος προβλέπει τη θανατική ποινή για τον φόνο εκ προμελέτης», είπε ο κ. Μουσταφά Σουλεϊμάν κατά την ολοκλήρωση της αγόρευσής του ενώπιον του δικαστηρίου στο οποίο δικάζεται ο Μουμπάρακ. Την επιβολή της θανατικής ποινής ζήτησε επίσης και για τον πρώην υπ. Εσωτερικών και έξι ανώτατους αξιωματούχους, οι οποίοι δικάζονται μαζί με τον Μουμπάρακ.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου