http://news.kathimerini.gr
Reuters
ΤΡΙΠΟΛΗ. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κατήγγειλαν χθες ότι περιθάλπουν στις φυλακές της Μισράτα κρατουμένους που έχουν υποστεί βασανιστήρια και οι οποίοι εν συνεχεία επιστρέφουν για νέους βασανισμούς. Η καταγγελία, που οδήγησε στην αποχώρηση της ανθρωπιστικής οργάνωσης, δεν είναι απότοκος ειδικών συνθηκών στις συγκεκριμένες φυλακές αλλά ένδειξη των κολοσσιαίων προβλημάτων οργάνωσης της μετεπαναστατικής Λιβύης.
Ενώ το λιβυκό πετρέλαιο έχει ξαναρχίσει να ρέει στις δυτικές αγορές, τέσσερις μήνες μετά την ανατροπή του Καντάφι η κατάσταση στο εσωτερικό της Λιβύης, αντί να βελτιώνεται, επιδεινώνεται. Πολλά σχολεία είναι ακόμη κλειστά, ένοπλες πολιτοφυλακές κυριαρχούν, ενώ το Μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο, που ασκεί την προσωρινή διακυβέρνηση της χώρας, κατηγορείται ότι ασκεί την εξουσία με πλήρη αδιαφάνεια, καθώς οι Λίβυοι δεν γνωρίζουν ούτε καν ποια είναι τα μέλη του. Στο Ιντερνετ αναφέρονται 43 ονόματα, ενώ το Συμβούλιο αποτελείται από 57 άτομα.
Την περασμένη εβδομάδα, οι απόπειρες σύνταξης εκλογικού νόμου οδήγησαν σε ξέσπασμα διαμαρτυρίας στη Βεγγάζη, προπύργιο του Συμβουλίου. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γκιόγκα πολιορκήθηκε την περασμένη Παρασκευή από φοιτητές στο Πανεπιστήμιο της Βεγγάζης και υπέβαλε την παραίτησή του, ενώ μία ημέρα αργότερα, πλήθη εισέβαλαν στο γραφείο του πρωθυπουργού Αμπντέλ Τζαλίλ. «Πουλάνε ένα εκατομμύριο βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα και ούτε που ξέρουμε τι γίνονται τα χρήματα», δήλωσε καθηγητής οδοντιατρικής που διαμαρτυρόταν σε πλατεία της Βεγγάζης.
Τη Δευτέρα, άνδρες στην κωμόπολη του Μπανί Ουαλίντ εξεδίωξαν τους παραστρατιωτικούς που ήλεγχαν την πόλη για λογαριασμό του Συμβουλίου, μετά από σύντομη μάχη με τέσσερις νεκρούς. Κάποιες αναφορές έκαναν λόγο για υπολείμματα του καθεστώτος Καντάφι, ενώ άλλοι αναλυτές θεωρούν πως η κυρίαρχη φυλή της πόλης, η Γουαρφάλα, μάχεται για περισσότερη εκπροσώπηση στις νέες συνθήκες.
Οπως και να έχει, ο υπουργός Αμυνας του Συμβουλίου μετέβη αυτοπροσώπως στην περιοχή για διαπραγματεύσεις, επιζητώντας «ειρηνική λύση στην κρίση». Την ίδια ημέρα, η εκπρόσωπος του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Νάβι Πίλαϊ, εξέφρασε «εντονότατη ανησυχία» για τα τεκταινόμενα στις λιβυκές φυλακές, «όπου οι συνθήκες ευνοούν την κακομεταχείριση και τα βασανιστήρια». Χθες, οι Γιατροί χωρίς Σύνορα έγιναν πιο σαφείς: «Μας έφερναν ασθενείς στη διάρκεια ανακρίσεων, ώστε να τους καταστήσουμε ικανούς να υποστούν περισσότερες ανακρίσεις», δήλωσε ο γενικός γραμματέας των ΓΧΣ, Κρίστοφερ Στόουκς. «Αυτό είναι απαράδεκτο. Ο ρόλος μας είναι να φροντίζουμε τραυματίες πολέμου και ασθενείς φυλακισμένους, όχι να περιθάλπουμε κατ’ επανάληψη τους ίδιους κρατουμένους στο μεσοδιάστημα των βασανιστηρίων». Πολλοί από τους κρατούμενους προέρχονται από την υποσαχάρια Αφρική και όλοι κατηγορούνται ως «υποστηρικτές του Καντάφι».
Ο Τζεφ Πόρτερ, αναλυτής στο North Africa Risk Consulting, χαρακτήρισε την κατάσταση «συγκρίσιμη με το Ιράκ του 2004: έριδες μεταξύ παρατάξεων, ανοιχτή αμφισβήτηση της νομιμοποίησης της κυβέρνησης και απουσία προοπτικών για άμεση ειρήνευση». Σε αντίθεση με το Ιράκ μετά τον πόλεμο του 2003, όμως, «στη Λιβύη σήμερα δεν υπάρχει κατοχική δύναμη και το πετρέλαιο ρέει».
Reuters
ΤΡΙΠΟΛΗ. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κατήγγειλαν χθες ότι περιθάλπουν στις φυλακές της Μισράτα κρατουμένους που έχουν υποστεί βασανιστήρια και οι οποίοι εν συνεχεία επιστρέφουν για νέους βασανισμούς. Η καταγγελία, που οδήγησε στην αποχώρηση της ανθρωπιστικής οργάνωσης, δεν είναι απότοκος ειδικών συνθηκών στις συγκεκριμένες φυλακές αλλά ένδειξη των κολοσσιαίων προβλημάτων οργάνωσης της μετεπαναστατικής Λιβύης.
Ενώ το λιβυκό πετρέλαιο έχει ξαναρχίσει να ρέει στις δυτικές αγορές, τέσσερις μήνες μετά την ανατροπή του Καντάφι η κατάσταση στο εσωτερικό της Λιβύης, αντί να βελτιώνεται, επιδεινώνεται. Πολλά σχολεία είναι ακόμη κλειστά, ένοπλες πολιτοφυλακές κυριαρχούν, ενώ το Μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο, που ασκεί την προσωρινή διακυβέρνηση της χώρας, κατηγορείται ότι ασκεί την εξουσία με πλήρη αδιαφάνεια, καθώς οι Λίβυοι δεν γνωρίζουν ούτε καν ποια είναι τα μέλη του. Στο Ιντερνετ αναφέρονται 43 ονόματα, ενώ το Συμβούλιο αποτελείται από 57 άτομα.
Την περασμένη εβδομάδα, οι απόπειρες σύνταξης εκλογικού νόμου οδήγησαν σε ξέσπασμα διαμαρτυρίας στη Βεγγάζη, προπύργιο του Συμβουλίου. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γκιόγκα πολιορκήθηκε την περασμένη Παρασκευή από φοιτητές στο Πανεπιστήμιο της Βεγγάζης και υπέβαλε την παραίτησή του, ενώ μία ημέρα αργότερα, πλήθη εισέβαλαν στο γραφείο του πρωθυπουργού Αμπντέλ Τζαλίλ. «Πουλάνε ένα εκατομμύριο βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα και ούτε που ξέρουμε τι γίνονται τα χρήματα», δήλωσε καθηγητής οδοντιατρικής που διαμαρτυρόταν σε πλατεία της Βεγγάζης.
Τη Δευτέρα, άνδρες στην κωμόπολη του Μπανί Ουαλίντ εξεδίωξαν τους παραστρατιωτικούς που ήλεγχαν την πόλη για λογαριασμό του Συμβουλίου, μετά από σύντομη μάχη με τέσσερις νεκρούς. Κάποιες αναφορές έκαναν λόγο για υπολείμματα του καθεστώτος Καντάφι, ενώ άλλοι αναλυτές θεωρούν πως η κυρίαρχη φυλή της πόλης, η Γουαρφάλα, μάχεται για περισσότερη εκπροσώπηση στις νέες συνθήκες.
Οπως και να έχει, ο υπουργός Αμυνας του Συμβουλίου μετέβη αυτοπροσώπως στην περιοχή για διαπραγματεύσεις, επιζητώντας «ειρηνική λύση στην κρίση». Την ίδια ημέρα, η εκπρόσωπος του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Νάβι Πίλαϊ, εξέφρασε «εντονότατη ανησυχία» για τα τεκταινόμενα στις λιβυκές φυλακές, «όπου οι συνθήκες ευνοούν την κακομεταχείριση και τα βασανιστήρια». Χθες, οι Γιατροί χωρίς Σύνορα έγιναν πιο σαφείς: «Μας έφερναν ασθενείς στη διάρκεια ανακρίσεων, ώστε να τους καταστήσουμε ικανούς να υποστούν περισσότερες ανακρίσεις», δήλωσε ο γενικός γραμματέας των ΓΧΣ, Κρίστοφερ Στόουκς. «Αυτό είναι απαράδεκτο. Ο ρόλος μας είναι να φροντίζουμε τραυματίες πολέμου και ασθενείς φυλακισμένους, όχι να περιθάλπουμε κατ’ επανάληψη τους ίδιους κρατουμένους στο μεσοδιάστημα των βασανιστηρίων». Πολλοί από τους κρατούμενους προέρχονται από την υποσαχάρια Αφρική και όλοι κατηγορούνται ως «υποστηρικτές του Καντάφι».
Ο Τζεφ Πόρτερ, αναλυτής στο North Africa Risk Consulting, χαρακτήρισε την κατάσταση «συγκρίσιμη με το Ιράκ του 2004: έριδες μεταξύ παρατάξεων, ανοιχτή αμφισβήτηση της νομιμοποίησης της κυβέρνησης και απουσία προοπτικών για άμεση ειρήνευση». Σε αντίθεση με το Ιράκ μετά τον πόλεμο του 2003, όμως, «στη Λιβύη σήμερα δεν υπάρχει κατοχική δύναμη και το πετρέλαιο ρέει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου