Παράπονα Στρατιωτών στο Δ ΣΩΜΑ ΣΤΡΑΤΟΥ-Του Παραλόγου η Θητεία στο 479 ΤΔΒ

Όταν πήγαμε στα κέντρα πάντα ακούγαμε να λένε ότι στην μονάδα θα ηρεμήσουμε. Γενικά επικρατεί η άποψη ότι τα βύσματα καλοπερνάμε ενώ οι υπόλοιποι κακοπερνούν. Ομολογουμένως, το Δ Σώμα Στρατού είναι βυσματικού στρατόπεδο με την συντριπτική πλειοψηφία των στρατιωτών να είναι και κάτοικοι της Ξάνθης, πόλης στο κέντρο της οποίας βρίσκεται αυτό το στρατόπεδο. Δεν θα κάνουμε εκτενείς αναφορές στο θέμα των βυσμάτων αλλά στο θέμα της αντιμετώπισης και των καταστάσεων που επικρατούν εκεί μέσα και συγκεκριμένα στο 479ΤΔΒ.  Ελάχιστοι φαντάροι (αν και πιο πολλοί σε δύναμη από τις υπόλοιπες μονάδες που στεγάζονται μέσα στο σώμα) με άφθονες υπηρεσίες για όλους. Όσοι είχαν το λεγόμενο μέσον ή την ''τύχη'' να βολευτούν σε κάποια καλή υπηρεσία σωπαίνουν. Οι υπόλοιποι παραπονιούνται περιμένοντας απλώς τις ημέρες να περάσουν, οι οποίες είναι αρκετές. Είτε λίγες είτε πολλές, κάτω από δύσκολες συνθήκες, δεν περνούν με τίποτα. Στις 10 λέξεις που θα ακουστούν από το στόμα κάποιου στρατιώτη, οι 9 είναι μετάθεση-απόσπαση και η μια αναβολή. Βέβαια ελάχιστοι μπαίνουν στην διαδικασία να πάρουν αναβολή.

 Θα παρουσιάσουμε αναλυτικά  για ποιο λόγο η μονάδα αυτή είναι η λεγόμενη “μαύρη”. Οι πιο παλιοί έχουν να θυμούνται ότι στην 8μηνη τους παραμονή εκεί είχαν το πολύ 7 καθαρές εξόδους. Δεν θα μιλήσουμε για άδειες οι οποίες στην πλειοψηφία τους κόβονται από τον διοικητή του τάγματος κυρίως για τον λόγο του ότι δεν υπάρχουν άτομα. Και από τη στιγμή που άτομα δεν υπάρχουν θα ήταν συνετό να δοθούν υπηρεσίες και στις υπόλοιπες μονάδες , οι στρατιώτες των οποίων χαίρουν εξόδων, εκτίμησης και καλοπέρασης. Σημαντικό δεδομένο είναι ότι ακόμα και τα ίδια τα στελέχη αντιδρούν μπροστά σε αυτά που περνούν οι στρατιώτες και τα ίδια, αλλά μόνο πηγαδάκια και κουβέντες γίνονται , οι οποίες ξεχνιούνται με το πέρας της ημέρας, καθώς αυτοί θα απολαύσουν τη ζεστασιά του σπιτιού τους, ενώ οι στρατιώτες τον παγωμένο και αφιλόξενο θάλαμο.
Τα καλοριφέρ δεν ανάβουν παρά μόνο ελάχιστες ώρες(ούτε καν 4 όλη την ημέρα), με αποτέλεσμα ο θάλαμος να είναι κρύος. Για ζεστό νερό, το θέμα λύθηκε και έτσι στις 4 ντουζιέρες που υπάρχουν, εκ των οποίων οι 2 δεν λειτουργούν, υπάρχει ζεστό νερό σε μη σταθερές ώρες. Η πίεση του ελάχιστη και φυσικά δυο άτομα δεν μπορούν να κάνουν ταυτόχρονα και αυτό διότι πέφτουν σταγόνες μια κρύου και μια καυτού νερού. Ας μην είμαστε και αχάριστοι καθώς τους προηγούμενους μήνες το νερό ήταν μόνιμα κρύο και έπρεπε να σκληραγωγηθεί ο στρατιώτης με το παγωμένο νερό να πέφτει πάνω του.
Γνωρίζουμε σίγουρα, πως αυτά τα έζησαν πολλοί και σε πιο παλιές εποχές ήταν χειρότερα, μα η Ελλάδα όπως και ο στρατός εκσυγχρονίζονται και θεωρούμε, πως έτσι πρέπει να γίνονται και αυτά. Γιατί, δεν νοείται να λέγεται από πολλούς ο στρατός είναι κολλέγιο όταν τέτοιες συνθήκες συνεχίζουν να επικρατούν.
Και να πούμε τι;  Ότι δεν υπάρχει πετρέλαιο;  Φυσικά και υπάρχει αλλά είναι φυλαγμένο για τις συνεχείς ασκήσεις και κινήσεις οχημάτων που αξίζουν πιο πολύ από την υγεία και προσωπική υγιεινή του στρατιώτη.
Ας αφήσουμε αυτά τα «μηδαμινής σημασίας» δεδομένα και ας πάμε στα φλέγοντα θέματα. Συνεχόμενες υπηρεσίες επί καθημερινής βάσεως. Οι έξοδοι συνεχίζουν να υφίστανται μόνο για τα λεγόμενα βύσματα, ενώ η υπηρεσία της σκοπιάς στη κεντρική πύλη, σε συνάρτηση με το περίπολο, ισχύουν για κάθε στρατιώτη. Αυτό, γιατί ελάχιστες φόρες θα είναι μόνο η προβλεπόμενη 2ωρη. Άτομα έκαναν 21 υπηρεσίες στη πύλη συνεχόμενες και οι ώρες ήταν συνεχόμενα 4ωρα μέχρι και 12ωρα ορθοστασίας με τους δεκανείς αλλαγής να μην κάνουν ουσιαστική αλλαγή. Αυτά πιο παλιά βέβαια. Πλέον είναι 2ωρα μέχρι4ωρα, πράγμα όχι και νόμιμο.
Κανένας όμως δεν ασχολείται γιατί οι στρατιώτες είναι για αυτό το λόγο. Κάνουν υπηρεσίες και ελέγχονται από τις κάμερες του στρατοπέδου για το αν τις κάνουν σωστά. Πόσο πιο σωστά να φυλάξεις σκοπιά από το να είσαι ακίνητος με ένα όπλο πάνω σου με εξάρτηση και τελαμώνες. Το ευτυχές είναι πως δεν υπάρχουν και αλεξίσφαιρα για να επιβαρύνεται το βάρος επάνω στο σώμα με τα 20 κιλά, που σε κάποιους σε άλλα στρατόπεδα δημιούργησαν προβλήματα στη μέση τους.
Οι υπηρεσίες δεν βγαίνουν ποτέ άρτιες. Πάντα αργούν οι αλλαγές επειδή ποτέ κανένας δεν ενημερώνεται για τις υπηρεσίες νωρίς. Πρέπει να βγουν στη 1 το μεσημέρι και βγαίνουν πάντα στης 2. Σύνηθες φαινόμενο, άτομο που είχε 4ο νούμερο να συνεχίζει υπηρεσία την επόμενη ημέρα με 1ο νούμερο, έτσι απλά, τόσο αξιοκρατικά και όμορφα.
Να αναφέρουμε τι; Ότι μας θεωρούν κομμάτια; Ότι είμαστε τα παιδιά για όλες τις δουλειές; Φυσικά και γίνεται παντού αυτό. Άλλωστε τα στελέχη πρέπει να ευημερούν εις βάρος άλλων. Γνωστά Ελληνικά δεδομένα άλλωστε. Ευτυχώς που δεν έχουν κόψει το φαγητό. Είναι αποδεκτό ως καλό στην πλειοψηφία, αλλά ύστερα από έντονη κούραση και αϋπνία αρκετοί δεν προλαβαίνουν να το φανέ. Ιερός ο ύπνος και το φαγητό για το στρατό. Τόσο ιερός που μερικοί το συνδυάζουν και τρώνε κοιμώμενοι.
Την ίδια ώρα οι υπόλοιπες μονάδες έχουν υπηρεσίες 1-1 με εξόδους και υπηρεσιακά. Και εμείς έχουμε υπηρεσιακά πολλές φορές και την ίδια ώρα που έχουμε υπηρεσία. Μερικές φορές οι υπηρεσίες βγαίνουν διπλές έτσι απλά, επειδή κάποιος βαρέθηκε να τις δώσει εκτενέστερη προσοχή, με άτομα να είναι παράλληλα σε δυο διαφορετικές υπηρεσίες.
Όσο και αν γίνουν παράπονα κανένας δεν νοιάζεται. Αυτά που κάνουμε μέσα στο στρατόπεδο δεν συγκινούν κανέναν και δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια συνεχή μονοτονία. Εγκλωβισμένοι όλοι στην “ήμερα της μαρμότας’’ όντας στο ίδιο έργο θεατές σε ένα συνεχές μονόπρακτο με πρωταγωνιστές πάντα τα ίδια άτομα. Οι πιο πολλοί λένε ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι «και όντως στην περίπτωση αυτή έτσι γίνεται. Ένα ανέκδοτο ήθελε τον Κωστίκα να είναι αντίθετα στο ρεύμα την ώρα που άκουγε στο ραδιόφωνο πως κάποιος μπήκε στο αντίθετο ρεύμα στην εθνική οδό. Η απάντηση του ήταν “ αδύνατον εδώ εγώ συνάντησα άπειρους να έρχονται στο αντίθετο ρεύμα’’.
Δεν θα θίξουμε ονόματα ούτε θα κατονομάσουμε κάποιον, κυρίως από φόβο για το μετέπειτα. Όλοι θέλουν να κάνουν μια αθόρυβη θητεία και ο φόβος είναι μεγάλος. Απλά θα αναφέρουμε, πως αρκετά άτομα κάνουν τον γύρο του στρατοπέδου προκειμένου να αποφύγουν επαφή με τον διοικητή. Ο φόβος και ο τρόμος. Φυλακές χωρίς ιδιαίτερο λόγο υπάρχουν. Όχι αρκετές αλλά αρκετά χτυπητές, για να θεωρηθεί ότι αυτός που τις έφαγε είτε έχει προσωπικά με το διοικητή, είτε κάποιο βύσμα του πήρε τηλέφωνο για καλύτερη μεταχείριση του όντας του σώματος. Και πώς να μην πάρει όταν το παλικάρι έχει να δει το σπίτι του πόσους μήνες;
Κάπως έτσι είναι η κατάσταση. Οι πιο πολλοί κλαίνε αλλά δεν το λένε. Φάτσες νωχελικές, χωρίς κέφι, με μοναδική χαρά την υπόνοια μετάθεσης που μπορεί να τους έχει υποσχεθεί κάποιος δικός τους, μόνο και μόνο για να χαρούν. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε και με πολλά παραπάνω, απλά ο λόγος είναι ότι, αφενός κανένας δε θέλει να καρφωθεί και αφετέρου διότι είπαμε να περάσουμε αθόρυβη θητεία.
Μακάρι κάποιος να διαβάσει αυτό το κείμενο-παράπονο και να μπορέσει να δώσει μια λύση σύντομα. Όλοι απολύονται κάποτε, μα όλοι κατατάσσονται κάποτε.
Αν όχι για τους νυν στρατιώτες του 479ΤΔΒ τότε για τους επομένους που θα έρθουν……
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437
Diktiospartakos.blogspot.com