Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ 20 ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΣΠΥΡΟΥ ΡΩΜΙΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ


Ο ΥΕΘΑ Α.Τσοχατζόπουλος εκείνη την περίοδο...
Στις 17 Ιουνίου 1997 ένας στρατιώτης δολοφονείται εν ψυχρώ στο 640ο Τάγμα Πεζικού στο Σουφλί Έβρου. Είναι 20 ετών και το όνομα του Σπύρος Ρωμιόπουλος. Την ιστορία την έμαθαν όλοι μέσα από τηλεοπτικά κανάλια, σόου και ριάλιτι, ο νεκρός δεν δικαιώθηκε ποτέ.
Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς παρουσιάζονται στο Σουφλί νέοι στρατιώτες, μεταξύ αυτών και ο Ρωμιόπουλος. Πριν περάσει μία βδομάδα, ξεκινούν για άσκηση, παρόλο που είναι εβδομάδα προσαρμογής και οι νέοι στρατιώτες δεν ασκούν καμιά υπηρεσία, ούτε φυσικά παίρνουν μέρος σε ασκήσεις. Η άσκηση έχει τεράστια οργανωτικά προβλήματα, οι στρατιώτες υποφέρουν και τα νεύρα όλων να είναι τεντωμένα. Κατά τη διάρκεια της άσκησης, ο λοχαγός Μπακατινάκης παίρνει το Ρωμιόπουλο μαζί του για να προετοιμάσουν τους στόχους κάποια βολής. Στα μέσα όμως της διαδρομής διατάζει το Ρωμιόπουλο να επιστρέψει στον υπόλοιπο λόχο, με τα πόδια. Η απόσταση αυτή είναι περίπου 500 μέτρα κι ο στρατιώτης είναι φορτωμένος με ιδιαίτερα βαρύ εξοπλισμό (κράνος, εξάρτηση, σάκο εκστρατείας, όπλο κλπ.), ενώ, λόγο ώρας -περίπου 3:00 το μεσημέρι- έχει αφόρητη ζέστη.

Όταν, μετά από ώρες, δεν έχει δώσει σημεία ζωής, οι υπόλοιποι στρατιώτες τον αναζητούν και τελικά τον βρίσκουν νεκρό…

«Είμαι μεγαλύτερος, είχα συνηθίσει να τον προστατεύω, ήταν για μένα πάντα ο μικρός. Ηταν ο φίλος μου και ο αδελφός μου. Και εκείνη τη στιγμή, εκείνη την τρομερή στιγμή που έπρεπε να ήμουν δίπλα του να τον βοηθήσω, εγώ ήμουνα μακριά του. Η ζωή μου έχει αλλάξει, βλέπω συνέχεια έναν εφιάλτη. Είναι νύχτα και ο Σπύρος τρέχει στο δάσος. Φωνάζει: Ιορδάνη, Ιορδάνη βοήθησέ με. Και ξυπνώ κάθιδρος. Ένα παιδί ήταν ο αδελφός, ένα παιδί χαρούμενο, αισιόδοξο και καλοσυνάτο, ένα παιδί που θα πήγαινε μπροστά. Αλλά δεν πρόλαβε. Δολοφονήθηκε νωρίς. Πέρασε τόσος καιρός και η αλήθεια ακόμα δεν αποκαλύφθηκε. Θέλω να τιμωρηθούν οι ένοχοι για να μου φύγει ένα βάρος…»

Ιορδάνης Ρωμιόπουλος, αδερφός
Την επόμενη ημέρα στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης η ιατροδικαστής Ζαγκελίδου, μετά τη νεκροψία και νεκροτομή που διενεργεί, γνωματεύει ότι ο στρατιώτης πέθανε από φυσικά αίτια, και συγκεκριμένα από πνευμονικό οίδημα.

Αμέσως γίνεται με τιμητικό άγημα η μεταφορά του νεκρού στρατιώτη στον τόπο καταγωγής του, τη Νέα Λάμψακο της Εύβοιας και προγραμματίζεται η κηδεία του την επόμενη μέρα. Ωστόσο, λίγες ώρες πριν, ένας έφεδρος στρατιώτης από το Τ.Π. του Ρωμιόπουλου που συμμετείχε στο άγημα πλησιάζει τους συγγενείς του νεκρού συναδέλφου του και τους εκμυστηρεύεται ότι «τον Σπύρο τον έχουν… φάει από μέσα».

Στο σημείο αυτό αλλάζουν όλα άρδην. Ο πατέρας επιμένει να ανοίξει το φέρετρο πριν την ταφή και διαπιστώνει ότι το κορμί του παιδιού του έχει φανερά σημάδια κακοποίησης, που όμως δεν καταγράφηκαν κατά την πρώτη νεκροψία. Από τους ιατροδικαστές Νόνα και Κουτσάφτη θα μάθει αργότερα ότι κάποιος του έχει αφαιρέσει τα σπλάχνα και τα νύχια. Έτσι, οι αρχικές πλημμελείς ιατρικές εξετάσεις ανατρέπονται από τα πορίσματα των ιατροδικαστών, που αποκαλύπτουν σωρεία χτυπημάτων στο σώμα του.

Ο επίτιμος προϊστάμενος της ιατροδικαστικής υπηρεσίας και τεχνικός σύμβουλος της οικογένειας Ρωμιόπουλου, Γιαμαρέλλος, επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για δολοφονία, που έγινε περίπου ως εξής: Ο Σπύρος Ρωμιόπουλος χτυπήθηκε κατ’ αρχάς στα γεννητικά όργανα και όταν “διπλώθηκε” στα γόνατα του κατάφεραν χτυπήματα (γονατιά) στο πρόσωπο (εξ ου και το σκισμένο κάτω χείλος) και τη συνέχεια χτυπήματα στο κεφάλι (χτες διαπιστώθηκε ένα ακόμα στο πίσω μέρος του κεφαλιού). Ο δράστης στη συνέχεια, που ενδεχομένως είχε και βοηθό, τον στραγγάλισε, χρησιμοποιώντας τον αντίχειρα του, στεκόμενος πίσω από το θύμα. Προηγουμένως όμως τον είχε πιάσει (ο δράστης) από το λαιμό με την παλάμη χρησιμοποιώντας τα δάχτυλα του χεριού του.

«Ό,τι κάνουμε πλέον, το κάνουμε για τα υπόλοιπα παιδιά που υπηρετούν ή πρόκειται να υπηρετήσουν στον Έβρο. Για μένα η ζωή έχει τελειώσει. Θα σας κυνηγήσω μέχρι το τέλος. Μόνο έτσι θα γλιτώσουν τα παλικάρια μας στον Έβρο. Σε περίοδο ειρήνης είναι αδύνατον να χάνουν τη ζωή τους οι στρατιώτες μας»

Τρύφων Ρωμιόπουλος, πατέρας
Σε χρόνο ρεκόρ αλλάζει και η ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Στρατού, για τα αίτια θανάτου του Ρωμιόπουλου. Τα φυσικά αίτια θανάτου μετατρέπονται γρήγορα σε εγκληματική ενέργεια. Ταυτοχρόνως, δίδεται εντολή στο Διαρκές Στρατοδικείο της Ξάνθης να διεξαγάγει έρευνες για τις συνθήκες θανάτου του στρατιώτη. Ως βασικός ένοχος κρίνεται ο δεκανέας Mπακατινάκης, που φέρεται επίσης να είναι μέλος κυκλώματος εμπορίας ναρκωτικών και γνώστης πολεμικών τεχνών. Ωστόσο, το στρατοδικείο τον αθωώνει λόγω ανεπάρκειας στοιχείων.

Τα ΜΜΕ ξεσαλώνουν. Η ζωή και ο θάνατος του Ρωμιόπουλου γίνονται τηλεοπτικό σόου, και η επίσκεψη του «χαροκαμένου βιοπαλαιστή» πατέρα στον Έβρο, όπου συναντάται με τον διοικητή της μονάδας και με υπευθύνους του νοσοκομείου της Αλεξανδρούπολης καλύπτεται από επιτελεία δημοσιογράφων και καναλιών.

Ξεκινούν νέα δικαστήρια. Τη διχογνωμία των ειδικών επιστημόνων, που διενήργησαν τις δύο πρώτες νεκροψίες και νεκροτομές, έχουν επιφορτιστεί να ξεκαθαρίσουν πέντε συνάδελφοί τους από τα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων και Κρήτης, καθώς και από τις ιατροδικαστικές υπηρεσίες της Χαλκίδας και του Νοσοκομείου των Σερρών. Μετά τις εκ διαμέτρου αντίθετες γνωματεύσεις των ιατροδικαστών της Αλεξανδρούπολης και των Αθηνών γίνεται εκταφή του νεκρού στρατιώτη.

Το διάστημα εκείνο, η οικογένεια δέχεται συνεχώς απειλητικά τηλεφωνήματα, ενώ ανώτατοι αξιωματικοί την προτρέπουν «να μην τα βάζει με το Στρατό». Φαίνεται ότι πολλοί γνωρίζουν, αλλά κανείς δεν μιλάει. Ο πατέρας Ρωμιόπουλος αναφέρει κάποιο χαρακτηριστικό τηλεφώνημα από μία κοπέλα, που τους λέει ότι τα έχει δει όλα, αλλά φοβάται να μιλήσει. Στις προτροπές της οικογένειας ότι θα την προστατεύσει ο δικηγόρος τους, απαντά «Άμα πέσει η νύχτα εδώ πάνω είμαστε ο θεός, ο διάολος και εμείς. Τι να μου κάνει ο δικηγόρος σας; Πώς θα με προστατεύσει; Θα σας πω κάτι χαρακτηριστικό για να καταλάβετε ότι δε λέω ψέματα. Έχετε ένα κοριτσάκι; Είχε τη φωτογραφία του ο γιος σας μέσα στο πορτοφόλι του. Ήταν έτσι κι έτσι, φορούσε αυτά κι αυτά, σ’ αυτή τη στάση…. Τα είδα όλα”.

“Είμαι πεισμένη ότι το παιδί μου το σκότωσαν. Ο Σπύρος μου πάει δεν ξαναγυρίζει πίσω, εγώ όμως δεν πρέπει να το “κουκουλώσω”, γιατί δε θέλω να συμβεί και σε άλλα παιδιά που πάνε να υπηρετήσουν”.
Μαριάνθη Ρωμιοπούλου, μητέρα

Μέσα σε όλα αυτά, εμφανίζεται στο ίντερνετ κάποιος που θέλει για λόγους ασφαλείας να διατηρήσει την ανωνυμία του, που ισχυρίζεται ότι το Ρωμιόπουλο τον σκότωσε η τοπική μαφία των ναρκωτικών. Οι έμποροι συχνά προσπαθούσαν να εκφοβίσουν τους φαντάρους, πετώντας τους πέτρες ή πυροβολώντας στον αέρα έξω από τα φυλάκια, ελπίζοντας ότι έτσι θα μπορούσαν να δράσουν ανενόχλητοι στο ποτάμι και να περνάν τις τεράστιες ποσότητες ναρκωτικών. Η ιστορία λέει ότι υπεύθυνος για τη δολοφονία ήταν κάποιος Ιωάννης Τσιάπης, σεσημασμένος κάτοικος Δισυμότειχου, με δίκες για υποθέσεις ναρκωτικών, χωρίς καμία φυλάκιση ωστόσο. Συγκάλυψη εγκληματιών; Προβοκάτσια; Κανείς δεν θα μάθει…
Δώδεκα χρόνια μετά, η οικογένεια του Ρωμιόπουλου δεν έχει λάβει σαφή απάντηση, ενώ στο μεταξύ, όλοι όσοι είχαν σχέση με την υπόθεση – απλοί φαντάροι και ανώτεροι αξιωματικοί – μετατέθηκαν σχεδόν αμέσως σε άλλες μονάδες, ενώ ο φάκελος με το σχετικό υλικό έκανε 11 μήνες να φτάσει από το γραφείο του ανακριτή σε αυτό του εισαγγελέα.

Θα μάθει ποτέ κανείς εάν ο Ρωμιόπουλος:

* έπεσε θύμα καψωνιού από συναδέλφους του;
* δολοφονήθηκε από λαθρεμπόρους ναρκωτικών, που έπεσε στο δρόμο τους;
* έπεσε θύμα “κυκλώματος λαθρεμπόρων ναρκωτικών και δουλεμπορίας που έχουν άκρες και μέσα στη μονάδα όπου υπηρετούσε”, όπως ισχυρίζεται ο πατέρας;

“Μάνα μου, είμαι καλά, αλλά έχω δει πολλά, όταν πάρω άδεια θα ‘ρθώ να σας τα πω. Τα γράφω στο ημερολόγιό μου. Εδώ γίνεται χαμός. Δεν μπορώ να τα πω από το τηλέφωνο. Το βράδυ θα πάω περιπολία και αύριο έχουμε άσκηση. Μην ανησυχείς… Δεν έλαβα χρήματα. Τα έστειλες τα χρήματα; Εντάξει; Θα σου ξανατηλεφωνήσω σύντομα”.

Σπύρος Ρωμιόπουλος

Υ.Γ. Αθήνα, 13 Φεβρουαρίου 2002, Υπουργείο Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης

Δημοσιογράφος: Σήμερα, οι γονείς του νεκρού φαντάρου Ρωμιόπουλου, που έχασε τη ζωή του κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, επισκέφθηκαν το Μέγαρο Μαξίμου και ζήτησαν να δουν τον Πρωθυπουργό και να του παραδώσουν ένα φάκελο με τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους. Αυτή η υπόθεση, εκκρεμεί εδώ και περίπου 55 μήνες. Έχετε κάποιο σχόλιο επ` αυτού;

Εκπρόσωπος Τύπου Κυβέρνησης: Όποιος πολίτης το θέλει, μπορεί να απευθυνθεί στον Πρωθυπουργό εγγράφως, να αποστείλει το αίτημά του. Και σας πληροφορώ ότι κάθε φορά το γραφείο του Πρωθυπουργού εξετάζει, με ιδιαίτερη προσοχή και σεβασμό, τα θέματα των πολιτών ή τις αναφορές τους και επικοινωνεί με τα αρμόδια υπουργεία, προκειμένου να δοθούν οι απαντήσεις. Γνωρίζω ότι πολλές φορές υπάρχουν επιστολές στο γραφείο του Πρωθυπουργού με αιτήματα πολιτών, τα οποία εξετάζονται, προκειμένου να δίνεται η σωστή απάντηση.
απο Silentcrossing's blog
 
18 ΙΟΥΝΙΟΥ 1997 : ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΡΩΜΙΟΠΟΥΛΟΥ

Ο 20χρονος Σπύρος Ρωμιόπουλος εντοπίζεται νεκρός στο στρατόπεδο όπου υπηρετεί την θητεία του. Στο 640 τάγμα πεζικού στο Σουφλί Έβρου. Οι αρχές εκτιμούν αμέσως ότι πρόκειται για αυτοκτονία. Όλοι έχουν αποκλείσει το ενδεχόμενο της δολοφονίας. Όλοι εκτός από την οικογένεια του νεαρού στρατιώτη που προσπαθεί να βρει την άκρη του νήματος. Να εντοπίσει τον δράστη ή τους δράστες που αφαίρεσαν τη ζωή του παιδιού τους. O πατέρας του 20χρονου στρατιώτη, Τρύφων Ρωμιόπουλος, δίνει πολυετή αγώνα σε μια προσπάθεια να αποδείξει ότι ο θάνατος του γιου του δεν οφειλόταν σε φυσικά αίτια. Η υπόθεση συγκλονίζει το πανελλήνιο. Άλλωστε ποιος δεν θυμάται τον τραγικό πατέρα, ο οποίος μέσα από τα μέσα ενημέρωσης κάνει συνεχείς εκκλήσεις για να αποδειχθεί η αλήθεια;

Ο Τρύφων Ρωμιόπουλος δικαιώνεται λίγα χρόνια αργότερα. Οι ισχυρισμοί ανατρέπονται από τα πορίσματα των ιατροδικαστών οι οποίοι στις ιατροδικαστικές εκθέσεις κάνουν λόγο «για ανακοπτικό θάνατο κεφαλοκλειδώματος, καθώς και για σωρεία χτυπημάτων στο σώμα και το κεφάλι του 20χρονου στρατιώτη. Οι αρχές αναζητούν τον ύποπτο και λίγες μέρες αργότερα φτάνουν στα ίχνη του. Τον συλλαμβάνουν, σε βάρος του σχηματίζεται δικογραφία. Ο εισαγγελέας ασκεί ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία, ωστόσο λίγο καιρό αργότερα, με βούλευμα του στρατοδικείου Ξάνθης αφήνεται ελεύθερος, καθώς δεν έχουν προκύψει ικανά ενοχοποιητικά στοιχεία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου