Antonio Tajani: Επίτροπος Βιομηχανίας | Cecilia Malmström: Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων | Lorenzo Mariani: Διευθυντής της εταιρείας Selex | Luigi Rebuffi: Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης για την Ασφάλεια (EOS)
Ο «Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης», η γνωστή Frontex, ξεκίνησε να λειτουργεί την 1η Μάη του 2005. Η σύστασή του είχε προταθεί ένα χρόνο νωρίτερα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με κύριο αντικείμενο τη βελτίωση της φύλαξης των εξωτερικών συνόρων των κρατών μελών της ΕΕ και του επιχειρησιακού συντονισμού μεταξύ τους. Η Frontex βοηθά τα κράτη μέλη στην εκπαίδευση των συνοριακών φρουρών τους, παρακολουθεί τις εξελίξεις των ερευνών σχετικά με τον έλεγχο και την επιτήρηση των εξωτερικών συνόρων και συντονίζει τις πτήσεις απέλασης.
Τα τελευταία χρόνια, ο οργανισμός έχει αποκτήσει μεγαλύτερη αυτονομία και έχει διευρύνει τη δυνατότητά του να λαμβάνει επιχειρησιακές αποφάσεις αναφορικά με τον έλεγχο των συνόρων. Ο αρχικός προϋπολογισμός του ήταν 6 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το 2013 πήρε πάνω από 90 εκατομμύρια για τη χρηματοδότηση των δράσεών του. Η αυτονομία που έχει η Φροντεχ, της δίνει το δικαίωμα της λήψης αποφάσεων σχετικά με τις έρευνες, τους σχεδιασμούς και τις δράσεις που αναπτύσσει. Αυτές οι δράσεις χρηματοδοτούνται απευθείας από δημόσιους πόρους, προερχόμενους από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η Frontex είναι αυτή που επιλέγει τους προμηθευτές και προτείνει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη μέλη τις κατάλληλες εταιρείες για την ανάπτυξη των στρατηγικών ελέγχου. Έτσι, η Frontex λειτουργεί ως σύνδεσμος ανάμεσα στα κράτη μέλη και τον ιδιωτικό τομέα που δραστηριοποιείται στον τομέα της ασφάλειας.
Ο εκτελεστικός διευθυντής της Frontex, ο Φιλανδός IlkkaLaitinen, τέως συνοριοφύλακας, είναι επίσης μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής Ασφάλειας και Άμυνας (SDA, Security and Defense Agenda), ενός λόμπι μεγάλων εταιρειών παροχής υπηρεσιών ασφάλειας, όπως η Eads, η Thales και η Ισπανική Indra. Ταυτόχρονα, οι ίδιες αυτές εταιρείες αποτελούν τμήμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια(EOS), ενός λόμπι που αποτελείται από περισσότερες από 30 εταιρείες, και του οποίου την προεδρία ανέλαβε πρόσφατα ο SantiagoRoura, διευθύνων σύμβουλος της Indra.
Η SDA και ο EOS διοργάνωσαν μια συνάντηση στις Βρυξέλλες το 2011. Στη συνάντηση παραβρέθηκαν, ως ομιλητές, μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Frontex, και ο επιχειρηματικός κλάδος της ασφάλειας. Κατά τη διάρκεια του φόρουμ συζητήθηκε το ενδεχόμενο μιας νέας συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που θα μπορούσε να συμβάλει στη βελτίωση της ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΥΨΗΛΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Το λόμπι του EOS οργάνωσε το 2012 στις Βρυξέλλες μια συζήτηση “στρογγυλής τραπέζης” για την υψηλή ασφάλεια. Ο κύριος στόχος της συνάντησης ήταν να συζητηθεί το πώς μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή βιομηχανική πολιτική για την ασφάλεια θα μπορούσε να στηρίξει, με εγγυημένη επιτυχία, την εφαρμογή της στρατηγικής εσωτερικής ασφάλειας της ΕΕ και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού επιχειρηματικού κλάδου της ασφάλειας. Σύμφωνα με τον EOS, η επιτυχία της συνάντησης έδειξε όχι μόνο τη βούληση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να συνεργαστούν με τον ιδιωτικό τομέα για την υλοποίηση της πολιτικής της ΕΕ προς μια ασφαλέστερη κοινωνία, αλλά, επίσης, τη στήριξη στην ανάπτυξη μιας ισχυρότερης ευρωπαϊκής βιομηχανίας, βασισμένης στον ηγεμονικό ρόλο της τεχνολογίας και τη δημιουργία θέσεων εργασίας για την τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης.
Ανάμεσα στους επιφανείς καλεσμένους ήταν ο Επίτροπος Βιομηχανίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Ιταλός Antonio Tajani και η Επίτροπος για τις Εσωτερικές Υποθέσεις, η Σουηδή Cecilia Malmström. Ως επικεφαλής της μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, η Malmström αμφισβήτησε την αποτελεσματικότητα των λεπίδων στο φράχτη της Μελίγια (δήλωσε ότι η χρήση τους μπορεί να μην αποτρέπει την παράνομη μετανάστευση και να περιορίζεται στο να προκαλεί τραυματισμούς), αλλά διαβεβαίωσε ότι δεν παραβιάζουν τη νομοθεσία της ΕΕ.
Την εκδήλωση παρακολούθησε ο σημερινός διευθυντής Ανάπτυξη της Frontex, Erik Berglund, που είναι και ο συντάκτης της αναφοράς «Ανάγκες που εντόπισε η Frontex». Η αναφορά, που δημοσιεύθηκε το 2008 στον ιστότοπό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υποστηρίζει ότι τα σύνορα πρέπει να είναι ανοικτά για το εμπόριο και την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων αλλά κλειστά στις εγκληματικές δραστηριότητες, στις οποίες συμπεριλαμβάνει και τη λεγόμενη «λαθρομετανάστευση». Η αναφορά εξηγεί επίσης εν συντομία το πρόγραμμα Eurosur.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ FRONTEX
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, το 2012, συζητήθηκε εκτενώς το πρόγραμμα Eurosur, που παρουσίασε η ΕΕ στις 22 Οκτωβρίου 2013, ως απάντηση στο πολύνεκρο ναυάγιο στη Λαμπεντούζα, που είχε συμβεί δεκαεννέα ημέρες νωρίτερα. Η ανακοίνωση του νέου αυτού προγράμματος είχε ως αποτέλεσμα δημοσιεύσεις με πηχυαίους τίτλους, όπως «το Eurosur μπαίνει σε εφαρμογή για να αποτρέψει κι άλλες τραγωδίες τύπου Λαμπεντούζα» ή «Eurosur: νέα εργαλεία που θα σώσουν ζωές μεταναστών». Το πρόγραμμα Eurosur είναι το νέο Ολοκληρωμένο Σύστημα Ελέγχου των Εξωτερικών Συνόρων της ΕΕ. Αποτελείται από ένα σύστημα παρακολούθησης και ανταλλαγής πληροφοριών, σχεδιασμένο έτσι, ώστε τα μέλη του δικτύου (η Frontex και τα κράτη μέλη) να μπορούν να μοιράζονται, σε πραγματικό χρόνο, δεδομένα σχετικά με τα σύνορα, μέσω των εθνικών τους κέντρων συντονισμού. Ένας από τους θεμελιώδεις στόχους του Eurosur είναι η αποτροπή εισόδου μεταναστών και προσφύγων στην ΕΕ, μέσω μιας διαδικασίας «εξωτερικοποίησης» των συνόρων. Αυτή η διαδικασία χρηματοδοτεί συνεργατικά έργα, όπως το ισπανικό σχέδιο «Αφρική», μέσω του οποίου η ΕΕ έχει θέσει σε εφαρμογή συστήματα επιτήρησης στις ακτές της Μαυριτανίας και της Σενεγάλης και έχει εγκαταστήσει ένα δίκτυο κέντρων κράτησης αλλοδαπών (CIE) σε χώρες της βόρειας Αφρικής.
Στο στρογγυλό τραπέζι για την υψηλή ασφάλεια συμμετείχε και ο Antonio González Gorostiza, μέλος του EOS και διευθυντής προστασίας κρίσιμων υποδομών της εταιρείας Indra. Ο González Gorostiza ήταν ο συντονιστής του προγράμματος Περσέας, που διαμόρφωσαν η Frontex και οι πολυεθνικές εταιρείες, Indra και Eads. Το πρόγραμμα Περσέας, που επί του παρόντος βρίσκεται στο στάδιο της επίδειξης, είναι ένα σύστημα παρακολούθησης και παρέμβασης στην προ-συνοριακή περιοχή της Μεσογείου, μέσω ενός δικτύου συστημάτων υψηλής τεχνολογίας. Μεταξύ 2007 και 2013, το πρόγραμμα Περσέας είχε προϋπολογισμό 43 εκατ. ευρώ για την αναπτυξιακή του φάση. Αυτή η χρηματοδότηση προήλθε από τοFP7 (Έβδομο Πρόγραμμα Πλαίσιο για την Έρευνα και την Ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Το FP7 είναι μια πρωτοβουλία για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων έρευνας και ανάπτυξης που προβάλλεται ως επένδυση στην ανάπτυξη του ανθρώπου. Οι επιδοτήσεις δίνονται μετά από μια «διαδικασία υποβολής προτάσεων και αξιολόγησης από ειδικούς» και ο προϋπολογισμός που προβλέπεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προέρχεται από δημόσιους πόρους. Μέσω του FP7, η ΕΕ χρηματοδοτεί ερευνητικά προγράμματα που, στην πραγματικότητα, είναι συστήματα ελέγχου και ευνοούν τις μεγάλες εταιρείες που έχουν αναλάβει την έρευνα και την περαιτέρω ανάπτυξή τους.
Το FP7 έχει χρηματοδοτήσει, μεταξύ άλλων, τα ολοκληρωμένα προγράμματα παρακολούθησης και συνοριακής διαλειτουργικότητας Seabilla, που αναπτύχθηκαν από τις εταιρείες Selex, Eads, Thales, TTI Norte και Indra, με προϋπολογισμό 15.000.000 ευρώ, το πρόγραμμα Τάλως, που εκπονήθηκε από την TTI Norte και την Αεροναυπηγική Βιομηχανία του Ισραήλ (IAI), με προϋπολογισμό 3.900.000 ευρώ και τοOperamar που δημιουργήθηκε από την Thales, την Indra και τη Selex, με προϋπολογισμό 669.000 ευρώ. Κάποια από αυτά τα προγράμματα, περιλαμβάνονται, ως σημείο αναφοράς, στο κείμενο εργασίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2011 για τον καθορισμό της τεχνικής και επιχειρησιακής δομής του προγράμματος Eurosur και τη θέσπιση των μέτρων που πρέπει να ληφθούν για να τεθεί σε λειτουργία. Σε αυτό το κείμενο γίνεται αναφορά στα προγράμματα Περσέας, Τάλως και Operamar βεβαιώνοντας ότι αυτά ήδη φέρνουν τα πρώτα αποτελέσματα, τα οποία θα ληφθούν υπόψη στην πορεία ανάπτυξης του Eurosur. Ο Ισπανός υπουργός Εσωτερικών Χόρχε Φερνάντες Ντίας, κατά τη διάρκεια δημόσιας παρουσίασης στη Μαδρίτη, στις 24 του Σεπτέμβρη του 2013, παρουσίασε τη σύλληψη ενός σκάφους ως δείγμα των πρώτων αποτελεσμάτων του προγράμματος Περσέας.
Κατά τη διάρκεια του φόρουμ, που διοργάνωσε ο EOS, ο González Gorostiza αναγνώρισε δημόσια την πρόθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να ολοκληρώσει την ερευνητική φάση των προγραμμάτων Περσέας, Τάλως και Operamar, και να περάσει στη φάση της εφαρμογής τους. Στα τέλη του 2013, η Thales, η Amper, η Eads και οι ισπανικές εταιρείες Indra και GMW υπέγραψαν συμβάσεις με τα υπουργεία Εσωτερικών πολλών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ανάπτυξη του προγράμματος Eurosur. Ο προϋπολογισμός του προγράμματος για την περίοδο 2014-2020 θα ανέρχεται στα 244 εκατ. ευρώ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ CEOE ΠΛΟΥΤΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΡΑΧΤΗ ΤΗΣ ΜΕΛΙΓΙΑ
Συμβουλευτική Επιτροπή της Miura Private Equity. Ο Joan Rosell στο κέντρο της εικόνας.
Ο πρόεδρος της Ισπανικής Συνομοσπονδίας Επιχειρηματικών Οργανώσεων (CEOE), Joan Rosell δήλωσε στο κανάλι Cope, τον Ιούλιο του 2012: «ανοίξαμε τα σύνορα και επί σειρά ετών, περίπου μισό εκατομμύριο αλλοδαποί έμπαιναν στην Ισπανία σε ετήσια βάση. Σήμερα, βλέποντάς το εκ των υστέρων, είναι ξεκάθαρο ότι αυτό ήταν πρόβλημα». Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν στον τύπο τίτλους όπως «Πρόβλημα το άνοιγμα της χώρας στους μετανάστες, τη στιγμή που η ανεργία έφτανε το 8%» ή «Η μετανάστευση επιδείνωσε το πρόβλημα της ανεργίας.»
Ο ίδιος ο Joan Rosell είναι πρόεδρος του ταμείου υψηλού ρίσκου Miura Private Equity από το 2008. Υπό την ηγεσία του, η εταιρεία απέκτησε στα μέσα του 2009, το 60% της Proytecsa, της εταιρείας παροχής υπηρεσιών ασφαλείας που είχε αναλάβει το σχεδιασμό και την εγκατάσταση του φράχτη της Μελίγια και τη συντήρηση της συνοριακής περιμέτρου. Για την αναδιαμόρφωση του φράχτη, το 2006, από τις εταιρείες Indra και Sallén, επενδύθηκαν 20.000.000 ευρώ.
Antonio Tajani: Επίτροπος Βιομηχανίας | Cecilia Malmström: Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων | Lorenzo Mariani: Διευθυντής της εταιρείας Selex | Luigi Rebuffi: Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οργάνωσης για την Ασφάλεια (EOS)
Ο «Ευρωπαϊκός Οργανισμός για τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης», η γνωστή Frontex, ξεκίνησε να λειτουργεί την 1η Μάη του 2005. Η σύστασή του είχε προταθεί ένα χρόνο νωρίτερα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με κύριο αντικείμενο τη βελτίωση της φύλαξης των εξωτερικών συνόρων των κρατών μελών της ΕΕ και του επιχειρησιακού συντονισμού μεταξύ τους. Η Frontex βοηθά τα κράτη μέλη στην εκπαίδευση των συνοριακών φρουρών τους, παρακολουθεί τις εξελίξεις των ερευνών σχετικά με τον έλεγχο και την επιτήρηση των εξωτερικών συνόρων και συντονίζει τις πτήσεις απέλασης.
Ο εκτελεστικός διευθυντής της Frontex, ο Φιλανδός IlkkaLaitinen, τέως συνοριοφύλακας, είναι επίσης μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής Ασφάλειας και Άμυνας (SDA, Security and Defense Agenda), ενός λόμπι μεγάλων εταιρειών παροχής υπηρεσιών ασφάλειας, όπως η Eads, η Thales και η Ισπανική Indra. Ταυτόχρονα, οι ίδιες αυτές εταιρείες αποτελούν τμήμα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια(EOS), ενός λόμπι που αποτελείται από περισσότερες από 30 εταιρείες, και του οποίου την προεδρία ανέλαβε πρόσφατα ο SantiagoRoura, διευθύνων σύμβουλος της Indra.
Η SDA και ο EOS διοργάνωσαν μια συνάντηση στις Βρυξέλλες το 2011. Στη συνάντηση παραβρέθηκαν, ως ομιλητές, μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Frontex, και ο επιχειρηματικός κλάδος της ασφάλειας. Κατά τη διάρκεια του φόρουμ συζητήθηκε το ενδεχόμενο μιας νέας συνεργασίας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που θα μπορούσε να συμβάλει στη βελτίωση της ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
ΥΨΗΛΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Το λόμπι του EOS οργάνωσε το 2012 στις Βρυξέλλες μια συζήτηση “στρογγυλής τραπέζης” για την υψηλή ασφάλεια. Ο κύριος στόχος της συνάντησης ήταν να συζητηθεί το πώς μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή βιομηχανική πολιτική για την ασφάλεια θα μπορούσε να στηρίξει, με εγγυημένη επιτυχία, την εφαρμογή της στρατηγικής εσωτερικής ασφάλειας της ΕΕ και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού επιχειρηματικού κλάδου της ασφάλειας. Σύμφωνα με τον EOS, η επιτυχία της συνάντησης έδειξε όχι μόνο τη βούληση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να συνεργαστούν με τον ιδιωτικό τομέα για την υλοποίηση της πολιτικής της ΕΕ προς μια ασφαλέστερη κοινωνία, αλλά, επίσης, τη στήριξη στην ανάπτυξη μιας ισχυρότερης ευρωπαϊκής βιομηχανίας, βασισμένης στον ηγεμονικό ρόλο της τεχνολογίας και τη δημιουργία θέσεων εργασίας για την τόνωση της οικονομικής ανάπτυξης.
Ανάμεσα στους επιφανείς καλεσμένους ήταν ο Επίτροπος Βιομηχανίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο Ιταλός Antonio Tajani και η Επίτροπος για τις Εσωτερικές Υποθέσεις, η Σουηδή Cecilia Malmström. Ως επικεφαλής της μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, η Malmström αμφισβήτησε την αποτελεσματικότητα των λεπίδων στο φράχτη της Μελίγια (δήλωσε ότι η χρήση τους μπορεί να μην αποτρέπει την παράνομη μετανάστευση και να περιορίζεται στο να προκαλεί τραυματισμούς), αλλά διαβεβαίωσε ότι δεν παραβιάζουν τη νομοθεσία της ΕΕ.
Την εκδήλωση παρακολούθησε ο σημερινός διευθυντής Ανάπτυξη της Frontex, Erik Berglund, που είναι και ο συντάκτης της αναφοράς «Ανάγκες που εντόπισε η Frontex». Η αναφορά, που δημοσιεύθηκε το 2008 στον ιστότοπό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υποστηρίζει ότι τα σύνορα πρέπει να είναι ανοικτά για το εμπόριο και την ελεύθερη μετακίνηση των ανθρώπων αλλά κλειστά στις εγκληματικές δραστηριότητες, στις οποίες συμπεριλαμβάνει και τη λεγόμενη «λαθρομετανάστευση». Η αναφορά εξηγεί επίσης εν συντομία το πρόγραμμα Eurosur.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ FRONTEX
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, το 2012, συζητήθηκε εκτενώς το πρόγραμμα Eurosur, που παρουσίασε η ΕΕ στις 22 Οκτωβρίου 2013, ως απάντηση στο πολύνεκρο ναυάγιο στη Λαμπεντούζα, που είχε συμβεί δεκαεννέα ημέρες νωρίτερα. Η ανακοίνωση του νέου αυτού προγράμματος είχε ως αποτέλεσμα δημοσιεύσεις με πηχυαίους τίτλους, όπως «το Eurosur μπαίνει σε εφαρμογή για να αποτρέψει κι άλλες τραγωδίες τύπου Λαμπεντούζα» ή «Eurosur: νέα εργαλεία που θα σώσουν ζωές μεταναστών». Το πρόγραμμα Eurosur είναι το νέο Ολοκληρωμένο Σύστημα Ελέγχου των Εξωτερικών Συνόρων της ΕΕ. Αποτελείται από ένα σύστημα παρακολούθησης και ανταλλαγής πληροφοριών, σχεδιασμένο έτσι, ώστε τα μέλη του δικτύου (η Frontex και τα κράτη μέλη) να μπορούν να μοιράζονται, σε πραγματικό χρόνο, δεδομένα σχετικά με τα σύνορα, μέσω των εθνικών τους κέντρων συντονισμού. Ένας από τους θεμελιώδεις στόχους του Eurosur είναι η αποτροπή εισόδου μεταναστών και προσφύγων στην ΕΕ, μέσω μιας διαδικασίας «εξωτερικοποίησης» των συνόρων. Αυτή η διαδικασία χρηματοδοτεί συνεργατικά έργα, όπως το ισπανικό σχέδιο «Αφρική», μέσω του οποίου η ΕΕ έχει θέσει σε εφαρμογή συστήματα επιτήρησης στις ακτές της Μαυριτανίας και της Σενεγάλης και έχει εγκαταστήσει ένα δίκτυο κέντρων κράτησης αλλοδαπών (CIE) σε χώρες της βόρειας Αφρικής.
Στο στρογγυλό τραπέζι για την υψηλή ασφάλεια συμμετείχε και ο Antonio González Gorostiza, μέλος του EOS και διευθυντής προστασίας κρίσιμων υποδομών της εταιρείας Indra. Ο González Gorostiza ήταν ο συντονιστής του προγράμματος Περσέας, που διαμόρφωσαν η Frontex και οι πολυεθνικές εταιρείες, Indra και Eads. Το πρόγραμμα Περσέας, που επί του παρόντος βρίσκεται στο στάδιο της επίδειξης, είναι ένα σύστημα παρακολούθησης και παρέμβασης στην προ-συνοριακή περιοχή της Μεσογείου, μέσω ενός δικτύου συστημάτων υψηλής τεχνολογίας. Μεταξύ 2007 και 2013, το πρόγραμμα Περσέας είχε προϋπολογισμό 43 εκατ. ευρώ για την αναπτυξιακή του φάση. Αυτή η χρηματοδότηση προήλθε από τοFP7 (Έβδομο Πρόγραμμα Πλαίσιο για την Έρευνα και την Ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης). Το FP7 είναι μια πρωτοβουλία για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων έρευνας και ανάπτυξης που προβάλλεται ως επένδυση στην ανάπτυξη του ανθρώπου. Οι επιδοτήσεις δίνονται μετά από μια «διαδικασία υποβολής προτάσεων και αξιολόγησης από ειδικούς» και ο προϋπολογισμός που προβλέπεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προέρχεται από δημόσιους πόρους. Μέσω του FP7, η ΕΕ χρηματοδοτεί ερευνητικά προγράμματα που, στην πραγματικότητα, είναι συστήματα ελέγχου και ευνοούν τις μεγάλες εταιρείες που έχουν αναλάβει την έρευνα και την περαιτέρω ανάπτυξή τους.
Το FP7 έχει χρηματοδοτήσει, μεταξύ άλλων, τα ολοκληρωμένα προγράμματα παρακολούθησης και συνοριακής διαλειτουργικότητας Seabilla, που αναπτύχθηκαν από τις εταιρείες Selex, Eads, Thales, TTI Norte και Indra, με προϋπολογισμό 15.000.000 ευρώ, το πρόγραμμα Τάλως, που εκπονήθηκε από την TTI Norte και την Αεροναυπηγική Βιομηχανία του Ισραήλ (IAI), με προϋπολογισμό 3.900.000 ευρώ και τοOperamar που δημιουργήθηκε από την Thales, την Indra και τη Selex, με προϋπολογισμό 669.000 ευρώ. Κάποια από αυτά τα προγράμματα, περιλαμβάνονται, ως σημείο αναφοράς, στο κείμενο εργασίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2011 για τον καθορισμό της τεχνικής και επιχειρησιακής δομής του προγράμματος Eurosur και τη θέσπιση των μέτρων που πρέπει να ληφθούν για να τεθεί σε λειτουργία. Σε αυτό το κείμενο γίνεται αναφορά στα προγράμματα Περσέας, Τάλως και Operamar βεβαιώνοντας ότι αυτά ήδη φέρνουν τα πρώτα αποτελέσματα, τα οποία θα ληφθούν υπόψη στην πορεία ανάπτυξης του Eurosur. Ο Ισπανός υπουργός Εσωτερικών Χόρχε Φερνάντες Ντίας, κατά τη διάρκεια δημόσιας παρουσίασης στη Μαδρίτη, στις 24 του Σεπτέμβρη του 2013, παρουσίασε τη σύλληψη ενός σκάφους ως δείγμα των πρώτων αποτελεσμάτων του προγράμματος Περσέας.
Κατά τη διάρκεια του φόρουμ, που διοργάνωσε ο EOS, ο González Gorostiza αναγνώρισε δημόσια την πρόθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να ολοκληρώσει την ερευνητική φάση των προγραμμάτων Περσέας, Τάλως και Operamar, και να περάσει στη φάση της εφαρμογής τους. Στα τέλη του 2013, η Thales, η Amper, η Eads και οι ισπανικές εταιρείες Indra και GMW υπέγραψαν συμβάσεις με τα υπουργεία Εσωτερικών πολλών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ανάπτυξη του προγράμματος Eurosur. Ο προϋπολογισμός του προγράμματος για την περίοδο 2014-2020 θα ανέρχεται στα 244 εκατ. ευρώ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ CEOE ΠΛΟΥΤΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΡΑΧΤΗ ΤΗΣ ΜΕΛΙΓΙΑ
Συμβουλευτική Επιτροπή της Miura Private Equity. Ο Joan Rosell στο κέντρο της εικόνας.
Ο πρόεδρος της Ισπανικής Συνομοσπονδίας Επιχειρηματικών Οργανώσεων (CEOE), Joan Rosell δήλωσε στο κανάλι Cope, τον Ιούλιο του 2012: «ανοίξαμε τα σύνορα και επί σειρά ετών, περίπου μισό εκατομμύριο αλλοδαποί έμπαιναν στην Ισπανία σε ετήσια βάση. Σήμερα, βλέποντάς το εκ των υστέρων, είναι ξεκάθαρο ότι αυτό ήταν πρόβλημα». Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν στον τύπο τίτλους όπως «Πρόβλημα το άνοιγμα της χώρας στους μετανάστες, τη στιγμή που η ανεργία έφτανε το 8%» ή «Η μετανάστευση επιδείνωσε το πρόβλημα της ανεργίας.»
Ο ίδιος ο Joan Rosell είναι πρόεδρος του ταμείου υψηλού ρίσκου Miura Private Equity από το 2008. Υπό την ηγεσία του, η εταιρεία απέκτησε στα μέσα του 2009, το 60% της Proytecsa, της εταιρείας παροχής υπηρεσιών ασφαλείας που είχε αναλάβει το σχεδιασμό και την εγκατάσταση του φράχτη της Μελίγια και τη συντήρηση της συνοριακής περιμέτρου. Για την αναδιαμόρφωση του φράχτη, το 2006, από τις εταιρείες Indra και Sallén, επενδύθηκαν 20.000.000 ευρώ.
Η FRONTEX ΣΥΝΤΟΝΙΖΕΙ ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ
Η ΕΕ χρησιμοποιεί γραφειοκρατικά τερτίπια για να παρακάμψει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου σχετικά με τις απελάσεις.
Η ΕΕ χρησιμοποιεί γραφειοκρατικά τερτίπια για να παρακάμψει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου σχετικά με τις απελάσεις.
Αεροδρόμιο Barajas (Μαδρίτη). Προσπάθεια απέλασης σε μια εμπορική πτήση από τη Μαδρίτη στο Quito.
Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται στον διαδικτυακό τόπο της Frontex, στις 8 Οκτωβρίου του 2013, ένα αεροπλάνο απογειώθηκε από την Ισπανία κατευθυνόμενο προς τον Ισημερινό και την Κολομβία, με ενδιάμεσες στάσεις στην Ιταλία και τη Βουλγαρία. Το κόστος της επιχείρησης ήταν 310.000 ευρώ. Στο αεροπλάνο επέβαιναν άνθρωποι χωρίς άδεια παραμονής στην ΕΕ. Αυτό που η Frontex αποκαλεί κοινές επιχειρήσεις επαναπατρισμού, είναι, στην ουσία, επιχειρήσεις μαζικών απελάσεων. Όταν μια χώρα μέλος της ΕΕ θέλει να οργανώσει μια πτήση απέλασης, ενημερώνει τη Frontex και αυτή συντονίζει την πτήση μαζί με τις άλλες ενδιαφερόμενες να συμμετάσχουν χώρες. Το αεροσκάφος αναχωρεί από τη διοργανώτρια χώρα και περνάει από τις συμμετέχουσες χώρες, πριν καταλήξει στη χώρα στην οποία πραγματοποιείται η απέλαση.
Για τις περιπτώσεις επαναπροώθησης, απέλασης και έκδοσης, το άρθρο 19 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ αναφέρει ρητά: «Απαγορεύονται οι μαζικές απελάσεις». Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Πρωτόκολλο αριθ. 4 λέει: «Απαγορεύονται οι μαζικές απελάσεις αλλοδαπών». Παρόλα αυτά, το ιδρυτικό κείμενο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Επαναπροώθησης, για την περίοδο 2008-2013, δικαιολογεί τη μαζική απέλαση δηλώνοντας: «Λαμβάνοντας υπόψη ότι η μαζική απέλαση απαγορεύεται, δυνάμει του Πρωτοκόλλου 4 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, μόνο άτομα για τα οποία υπάρχουν ατομικές αποφάσεις απομάκρυνσης, θα μπορούν να επαναπατριστούν μέσω κοινών επιχειρήσεων επαναπροώθησης, που είναι επιλέξιμες για χρηματοδότηση βάσει της παρούσας απόφασης». Έτσι, ένα γραφειοκρατικό τεχνικό τερτίπι επιτρέπει την πρακτική της μαζικής απέλασης στην Ευρώπη.
Αυτές οι πτήσεις «κοινής επιστροφής» χρηματοδοτούνται από την Frontex, όπως δημοσιεύεται στο διαδικτυακό τόπο του οργανισμού. Στο τέλος του επεξηγηματικού κειμένου για αυτό το είδος των επιχειρήσεων αναφέρεται : «Οι δαπάνες που καλύπτει η Frontex μπορεί να ποικίλλουν, δεδομένου ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλες πηγές χρηματοδότησης για τις πτήσεις επιστροφής, όπως, για παράδειγμα, το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επαναπατρισμού».
ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΕΠΑΝΑΠΑΤΡΙΣΜΟΥ
Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επαναπατρισμού χρηματοδοτεί το πρόγραμμα Εθελοντικού Επαναπατρισμού, που προωθεί το ισπανικό κράτος ως σχέδιο οικονομικής βοήθειας προς τους μετανάστες που επιθυμούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους οικειοθελώς.
Το Μάιο του 2012, η Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης και ο Ερυθρός Σταυρός, που είχαν αναλάβει την ανάπτυξη τμήματος του Σχεδίου Εθελοντικού Επαναπατρισμού, ανακοίνωσαν την αναστολή του προγράμματος λόγω έλλειψης πόρων αλλά και λόγω της ύπαρξης μιας συνεχούς λίστας αναμονής περίπου 700 ανθρώπων.
Σύμφωνα με τις οικονομικές αξιολογήσεις του Υπουργείου Εσωτερικών για τα προγράμματα, οι συνολικές δαπάνες ξεπέρασαν τα 26.000.000 ευρώ, για το 2012, κατά τη διάρκεια του οποίου, η ισπανική κυβέρνηση διέθεσε πάνω από τρία εκατομμύρια σε έξοδα διαβίωσης κρατούμενων σε Κέντρα για τους Αλλοδαπούς, ένα εκατομμύριο ευρώ για την υγειονομική περίθαλψη όσων εξ αυτών κρατούνται σ’ αυτά τα κέντρα, εν αναμονή του επαναπατρισμού τους, δύο εκατομμύρια για τη διατροφή των υπαλλήλων-συνοδών της αποστολής κατά τη διάρκεια απέλασης και έντεκα εκατομμύρια για τα έξοδα του ταξιδιού των απελαθέντων και τη διαχείριση των πτήσεων απέλασης. Την ίδια χρονιά, το υπουργείο παραχώρησε μια σύμβαση έντεκα εκατομμυρίων ευρώ στις επιχειρήσεις Air Europa και Swift Air, για την εναέρια μεταφορά αλλοδαπών και δημοσίων υπαλλήλων μέσα και έξω από τη χώρα.
Στο άρθρο 6 – για τις κοινοτικές δράσεις- του ιδρυτικού εγγράφου του Ταμείου, ως ένας από τους στόχους του προϋπολογισμού αναφέρεται η «στήριξη, η επεξεργασία και η τακτική επικαιροποίηση, σε συνεργασία με τον Οργανισμό (Frontex), ενός κοινού εγχειρίδιου βέλτιστων πρακτικών για τον επαναπατρισμό.
Τον Δεκέμβριο του 2013, η Frontex δημοσίευσε στην ιστοσελίδα της τον κώδικα δεοντολογίας για τις επιχειρήσεις μαζικού επαναπατρισμού. Το άρθρο 6 σχετικά με τα μέτρα καταναγκασμού, απαγορεύει τη χρήση ηρεμιστικών για τη διευκόλυνση της απέλασης, εκτός από περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης και για χάρη της ασφάλειας των πτήσεων. Οι επιχειρήσεις μαζικών απελάσεων που διαχειρίζεται η Frontex είναι μέρος μιας στρατηγικής για τη μείωση του κόστους των διαδικασιών απέλασης, αλλά και του αποκλεισμού κάθε δυνατότητας αντίστασης των απελαυνομένων, με τη χρήση ηρεμιστικών και την παρουσία στις πτήσεις αποκλειστικά και μόνο του πληρώματος, του ιατρικού προσωπικού, μελών της Frontex, της αστυνομίας και των απελαυνομένων.
Δημοσιεύτηκε στη Setmanari Directa nº344
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου