Μουντιάλ 2014 στη Βραζιλία – Όταν η σάμπα έλαβε τέλος…

Για τους περισσότερους από εμάς, η λέξη Βραζιλία θυμίζει μπάλα, σάμπα, καρναβάλι και Copacabana. Για τους ίδιους τους Βραζιλιάνους, όμως, μόνο έτσι δεν είναι η καθημερινότητα.  Μια από τις δέκα μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, οι κάτοικοι της οποίας έχουν βιώσει στο πετσί τους την ‘ανάπτυξη’ που πολλοί ευαγγελίζονται και στην Ελλάδα, οι συνθήκες διαβίωσης για την πλειοψηφία του κόσμου είναι απάνθρωπες. 50.000.000 κάτω από το όριο της φτώχειας, 18.000.000 αναλφάβητοι, 15.000.000 άστεγοι, 1.000.000 παιδιά που δουλεύουν καθημερινά σε άθλιες συνθήκες, 45.000 νεκροί ετησίως από εγκληματικότητα, 4.5% των παιδιών που γεννιούνται σε φτωχές γειτονιές πεθαίνουν πριν γίνουν ενός έτους…

Αυτή η Βραζιλία, λοιπόν, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, είναι η χώρα που ανέλαβε να διοργανώσει την Ολυμπιάδα του 2016 και το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 2014. Αυτή η Βραζιλία ξόδεψε ως τώρα για τη λεγόμενη ‘παγκόσμια γιορτή του ποδοσφαίρου’ πάνω από 20 δις δολάρια), ενώ μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το μπάτζετ, που προέρχεται φυσικά από τη φορολογία των πολιτών, αναμένεται να αυξηθεί πολύ ακόμα. Και όπως είναι φυσικό, σε αυτή τη Βραζιλία, όπου η συσσωρευμένη οργή του κόσμου ψάχνει τρόπο για να εκφραστεί, η απόφαση της κυβέρνησης, πριν από ένα χρόνο, να αυξήσει τα εισιτήρια των μέσων μεταφοράς κατά 15 περίπου σεντς αρκούσε για να ξεσπάσουν οι μεγαλύτερες διαδηλώσεις της χώρας εδώ και 30 χρόνια, από τότε δηλαδή που ο λαός είχε ξεσηκωθεί ενάντια στη δικτατορία.

Κύπελλο για τους Πλούσιους, εκτόπιση για τους Φτωχούς

Τον περασμένο Ιούνιο, τις ημέρες που προηγήθηκαν αλλά και κατά τη διάρκεια του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών, πάνω από 1.000.000 διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους των μεγάλων πόλεων της χώρας με αφορμή την αύξηση των εισιτηρίων, αλλά πρακτικά διαμαρτυρόμενοι συνολικότερα για τις ανύπαρκτες κοινωνικές υποδομές, την ακρίβεια με φόντο το Μουντιάλ, την κυβερνητική διαφθορά αλλά και την αστυνομική βία των δακρυγόνων και των πλαστικών σφαιρών. Με κύριο σύνθημα το “θέλουμε φαγητό, στέγη, εκπαίδευση και υγεία αντί για γήπεδα και μπάλα”, οι πληβείοι από τις φαβέλες, οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι-δούλοι, οι άστεγοι και οι ιθαγενείς που ξεριζώνονται από τη γη τους, ξεκίνησαν μια από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις των τελευταίων ετών παγκοσμίως η οποία κατέληξε σε καθημερινές σχεδόν συγκρούσεις με τη πιο διεφθαρμένη ίσως αστυνομία του πλανήτη. Η απόφαση της κυβέρνησης να πάρει πίσω τις αυξήσεις, λίγο καιρό μετά, δεν μπορούσε να σταματήσει πια την οργή του λαού, ο οποίος συνέχισε να διαδηλώνει, οργανώνοντας μάλιστα την πρώτη γενική απεργία στη χώρα ύστερα από 22 χρόνια, δείχνοντας ότι κάτι βαθύτερο κρύβεται πίσω από την αγανάκτηση του.

Το διάστημα από το τέλος του Ιουλίου ως και πρόσφατα, αν και υπήρχε μια σχετική αποκλιμάκωση του λαϊκού ξεσηκωμού, η κατάσταση δεν σταμάτησε ποτέ να είναι έκρυθμη. Οι μαζικές πορείες και οι μεγάλες απεργίες όπως αυτή των εκπαιδευτικών αλλά και των εργαζομένων στον πετρελαϊκό τομέα, έδειξαν ότι η Βραζιλία δύσκολα θα ξαναέρθει σε κατάσταση ομαλότητας. Μάλιστα, την κατάσταση φάνηκε να δυναμιτίζει και ο αυξανόμενος αριθμός των νεκρών εργατών αλλά και οι εξώσεις χιλιάδων οικογενειών από τα σπίτια τους, φαινόμενα συνηθισμένα πια στις Ολυμπιάδες και τα Μουντιάλ. Την ίδια στιγμή, ο ΄καθαρισμός’ των βραζιλιάνικων μεγαλουπόλεων, όπως ακριβώς έγινε το 1936 στο Βερολίνο με τους Ρομά, το 1968 στο Μεξικό με τους εξεγερμένους φοιτητές και το 2004 στην Αθήνα με τους ναρκομανείς και τους άστεγους, αφορά κυρίως στους ιθαγενείς και τους φτωχούς ντόπιους που ζουν στις φαβέλες. Η αστυνομία έχει διώξει αυτό το διάστημα 250.000 ανθρώπους από τα σπίτια τους ώστε να χτισθούν πολυτελή κτίρια, τεράστια γήπεδα και λεωφόροι, ενώ οι εισβολές στις φαβέλες και οι εκκενώσεις ολόκληρων γειτονιών, με πρόσχημα την πάταξη του εμπορίου ναρκωτικών, έχει οδηγήσει σε τουλάχιστον 4 θανάτους παιδιών.

Όλα αυτά, καθώς και η αφορμή της έναρξης του Μουντιάλ που είναι προγραμματισμένη για τις 12 Ιουνίου, έχουν φέρει ξανά στο προσκήνιο τον τελευταίο μήνα το λαό που εξεγέρθηκε και πριν από ένα χρόνο. Ο νέος τρομονόμος που ψήφισε η κεντροαριστερή κυβέρνηση και απαγορεύει πρακτικά την οποιαδήποτε συμμετοχή σε δημόσιες διαμαρτυρίες, δεν φαίνεται να πτοεί τους εξαθλιωμένους Βραζιλιάνους. Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις στη χώρα τις τελευταίες εβδομάδες αυξάνονται διαρκώς με οδηγούς λεωφορείων, εισπράκτορες, καθηγητές, υπαλλήλους μουσείων αλλά και εργαζόμενους σε σίτιση και ξενοδοχεία να βρίσκονται στους δρόμους, την ώρα που το κίνημα των ‘Εργαζομένων χωρίς στέγη’, μετά και από τις πολλές χιλιάδες εξώσεις κατοίκων τον τελευταίο χρόνο, αποκτά πρωταγωνιστικό ρόλο στις κινητοποιήσεις.

Não Vai Ter Copa!! - Δεν θα γίνει το Παγκόσμιο Κύπελλο!!

Φωνάζουν οι εξεγερμένοι Βραζιλιάνοι και το μόνο που μένει να δούμε είναι το αν για πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία μια τόσο μεγάλη αθλητική διοργάνωση όπως το Μουντιάλ θα έχει μη ομαλή διεξαγωγή εξαιτίας ενός κινήματος. Φυσικά, η αστυνομία δηλώνει πάνοπλη για τον πόλεμο κατά των φτωχών, καθώς πάνω από 150.000 αστυνομικοί και στρατιωτικοί καθώς και 20.000 στελέχη ιδιωτικών εταιρειών ασφαλείας είναι ετοιμοπόλεμοι για τη μεγάλη μάχη εκτός των γηπέδων. Είναι μεγάλο στοίχημα για το λαό της Βραζιλίας να μην φοβηθεί από την καταστολή που του ετοιμάζουν εδώ και καιρό. Ο μόνος «εθνικός στόχος» για  την σκληρά δοκιμαζόμενη πλειττόμενη πλειοψηφία στη Βραζιλία είναι η επιτυχία του αγώνα ενάντια στην κυβέρνηση που διεκδίκησε το Μουντιάλ και την Ολυμπιάδα, ενάντια στην FIFA που κερδοσκοπεί εις βάρος των λαών εκμεταλλευόμενη ένα άθλημα, ενάντια στη βραζιλιάνικη ολιγαρχία που κερδοφορεί ενώ τα παιδιά στις φαβέλες πεθαίνουν το ένα μετά το άλλο. Εν τέλει ο αγώνας ενάντια στο σάπιο αυτό σύστημα, που λέγεται καπιταλισμός και γεννά πείνα για τους πολλούς και κέρδη για τους λίγους, ο οποίος πρέπει να κλιμακωθεί στη Βραζιλία αλλά και σε όλο τον κόσμο, τόσο τον αναπτυσσόμενο όσο και τον δήθεν ανεπτυγμένο.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ