Η Χρυσή Αυγή και ο Εθνικοφονταμενταλισμός

ου Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Γιατί το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής δεν είναι -μόνο- δημιούργημα της κρίσης και ήρθε για να μείνει. Πώς το εξέθρεψαν με τις πολιτικές τους Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Ο ρόλος των χούλιγκαν και το βρόμικο χρήμα. Οι επαφές της ΧΑ με τη Ρωσία του Πούτιν. Γράφει ο Α. Χ. Παπανδρόπουλος.

Ώστε επειδή ξέσπασε κρίση, κάπου 536.000 Νεοέλληνες, για να εκτονώσουν την οργή τους άρχισαν να ψηφίζουν μανιωδώς τη Χρυσή Αυγή (Χ.Α.). Γιατί είναι θυμωμένοι, μας λένε κάποιοι ειδικοί πολιτικοί αναλυτές. Άλλοι, πάλι, υποστηρίζουν ότι αυτοί οι ψηφοφόροι είναι παραπλανημένοι και άρα δεν ξέρουν τι ψηφίζουν.

Δυστυχώς για την Ελλάδα και την πορεία της στον πολύπλοκο σημερινό κόσμο -όπου τις πολιτικές ιδεολογίες υποκαθιστούν θρησκευτικοί και εθνικιστικοί φονταμενταλισμοί- η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη.

Ευθύς εξαρχής κάνουμε την ασφαλή πρόβλεψη ότι η Χ.Α. ως πολιτική οργάνωση απότοκος εγκληματικής συμμορίας ήλθε για να μείνει - ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πολιτική ζωή της χώρας και την ποιότητα της δημοκρατίας μας. Σπεύδουμε δε να υπογραμμίσουμε ότι η Χ.Α. ως ιδεολογικό μόρφωμα έχει ισχυρές ρίζες, οι οποίες «ποτίστηκαν» από τοντριτοκοσμικό λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ και τον έρποντα εθνικισμό μέρους της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και από το αντιδυτικό και αντιευρωπαϊκό κομμάτι της ελληνικής Εκκλησίας. Σε αυτό το ιδεολογικό τοπίο ήλθε να προστεθεί και ο εγχώριος αντισημιτισμός, που κατέχει και τις πρώτες θέσεις στην Ευρώπη.

Από την άλλη πλευρά, καλές και «προχωρημένες» δείχνουν να είναι οι σχέσεις της Χ.Α. με τη Ρωσίακαι τις εδώ υπηρεσίες της. Εξάλλου, για τις σχέσεις αυτές επαίρεται και η επίσημη εφημερίδα του κόμματος «Εμπρός», η οποία στην έκδοσή της του Σαββάτου 31 Μαΐου έγραφε, μεταξύ άλλων: «Όσο για τη Χ.Α., οι δυτικές πρεσβείες στην Ελλάδα φοβούνται ότι από τη συνάντηση που είχε πρόσφατα στη Μόσχα κλιμάκιό της με επικεφαλής τους Ελένη Ζαρούλια και Αρτέμη Ματθαιόπουλο με τον σύμβουλο του προέδρου Πούτιν και καθηγητή του Πανεπιστημίου της Μόσχας Αλεξάντερ Ντούγκιν, ενδεχομένως να προμηνύει την υποστήριξη της Ρωσίας στον Λαϊκό Σύνδεσμο.

Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι τυχαίο πως οι θέσεις Ντούγκιν ότι "πλησιάζει ο καιρός που θα οικοδομηθεί μια Ευρώπη των Εθνών και του Πολιτισμού ενάντια στην Ευρώπη των τοκογλύφων και της παρακμής" συμπίπτουν με τις διακηρύξεις των Ελλήνων Εθνικιστών περί μιας Ευρώπης των Λαών».

Θα πρέπει να σημειώσουμε επίσης ότι σημαντικό εκκολαπτήριο της Χ.Α. είναι κάποιοι Σύνδεσμοι «φιλάθλων» στους οποίους «εκπαιδεύονται» ομού τραμπούκοι και χούλιγκαν με την γενναία χρηματοδότηση «πρωτοπόρων» επιχειρηματιών, οι οποίοι και χρησιμοποιούν αυτές τις ορδές υπανθρώπων κάθε φορά που τις χρειάζονται. Ο ποδοσφαιρικός χουλιγκανισμός, εξάλλου, είναι μέγας τροφοδότης ακροδεξιών παρατάξεων σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως στη Γαλλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Στην Ελλάδα εκπλήσσει, ωστόσο, η ανοχή που επιδεικνύεται απέναντι στο φαινόμενο και η οποία σίγουρα συνδέεται με το άφθονο βρόμικο χρήμα που κυκλοφορεί στον χώρο αυτόν. Βρόμικο χρήμα που ουδείς βέβαια διανοείται να πλησιάσει γιατί κάποια πολύ δυσάρεστα πράγματα θα μπορούσαν να του συμβούν.

Εντυπωσιακή είναι επίσης και η διακίνηση της χρυσαυγίτικης ιδεολογίας μέσω του Διαδικτύου το οποίο βρίθει από εθνικιστικά και υβριστικά για τη δημοκρατία κείμενα, που προσκαλούν στη βία και στον τόσο προσφιλή στα φασιστικά συνθήματα μηδενισμό. Μπορούμε έτσι να πούμε ότι η Χ.Α. δεν είναι ένα αμιγώς φασιστικό ή ναζιστικό κόμμα. Αντίθετα, είναι ένα εθνικοφονταμενταλιστικό κίνημα με πολιτικές επιδιώξεις. Το κίνημα αυτό δεν επιδιώκει να δώσει πολιτικοοικονομικές λύσεις σε υπαρκτά προβλήματα, αλλά ικανοποιεί βαθιά ριζωμένα συναισθήματα και ανορθόλογες επιλογές σε συγκεκριμένα ορθολογικά αδιέξοδα.

Υπό αυτήν της την ιδιότητα, η Χ.Α. ικανοποιεί ψυχολογικά μία βαθύτατα αντιδραστική κοινωνία, πωρωμένη από το πελατειακό πολιτικό σύστημα -το οποίο σήμερα εγκαταλείπει γιατί, απλούστατα, αυτό το τελευταίοδεν έχει πλέον τίποτε να της προσφέρει. Οι διορισμοί στο Δημόσιο τελείωσαν, το μεταπρατικό εισαγωγικό εμπόριο πνέει τα λοίσθια, η φοροδιαφυγή περιορίζεται, οι συντάξεις-μαϊμού αποκαλύπτονται, οι αγροτικές επιδοτήσεις ελέγχονται πιο αυστηρά και η οικοδομική αυθαιρεσία φορολογείται. Για έναν ολόκληρο κόσμο όλα αυτά είναι κακά νέα.

Επίσης, με δεδομένο το γεγονός ότι όλος αυτός ο κόσμος επί δεκαετίες ετρέφετο ιδεολογικά με συνωμοσίες, πατριδοκαπηλίες, μεταφυσικές ερμηνείες της πραγματικότητας και με υποθετικούς εχθρούς, είναι πολύ εύκολο να ακολουθήσει οποιουσδήποτε τραμπούκους του πνεύματος και της πολιτικής.

Από την κοινωνιολογική σύνθεση των ψηφοφόρων της Χ.Α. φαίνεται ότι διαθέτει αξιόλογη δύναμη, περί το 10%, στις αποκαλούμενες «μεσαίες» περιοχές (Ελληνικό, Ζωγράφου, Γαλάτσι, Βύρωνας), με το ποσοστό της να πλησιάζει το 19% στους μικροεπιχειρηματίες και αυτοαπασχολούμενους. Δηλαδή σε στρώματα που παραδοσιακά στηρίζουν οποιασδήποτε αποχρώσεως λαϊκισμό, αρκεί ο τελευταίος να εγγυάται την... οπισθοδρόμηση. Σαφώς δε τα στρώματα αυτά σήμερα έλκονται από τον χρυσαυγίτικο φονταμενταλισμό, αν ο τελευταίος θεωρηθεί μαχητικός συντηρητισμός. Επιδιώκει, δηλαδή, τη δυναμική στήριξη στην ακινησία και άρα την προσήλωση της κοινωνίας στο χθες. Επίσης, με παρουσία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η Χ.Α. θα σταθεροποιηθεί και θα ενισχυθεί στην ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή όχι ως πρόταση βελτιώσεώς της, αλλά ως εργαλείο καλλιέργειας κακίας και καταστροφής της δημοκρατικής μεσότητος διά της υπερβολής.

Ως γνωστόν, ο φονταμενταλισμός ενεργοποιείται στο παρόν και κινείται προς το μέλλον προβάλλοντας το παρελθόν ως αποκλειστική αλήθεια και πολεμώντας κάθε δύναμη που μπορεί να το αλλοτριώσει. Ούτε ο συντηρητισμός ούτε ο φονταμενταλισμός αποτελούν αυθεντικά παραδοσιακά φαινόμενα.

Ο πρώτος καθηλώνεται στο παρελθόν και αδιαφορεί για την οργανική επέκταση της παράδοσης στο παρόν και στο μέλλον. Ο δεύτερος ενδιαφέρεται για το παρόν και το μέλλον, αλλά επιχειρεί να το ζωογονήσει με αποστεωμένα κελύφη του παρελθόντος. Πρόκειται δηλαδή για μία δομική αντίδραση στην πρόοδο, που ιδεολογικά οχυρώνεται πίσω από το μίσος του άλλου, την «πατριωτική» ρητορεία και την καταγγελία ανύπαρκτων εχθρών.

Πολύ φοβούμεθα έτσι ότι νέα δεινά προδιαγράφονται για τη χώρα, η οποία δεν γνωρίζουμε αν έχει τις απαραίτητες πνευματικές, ηθικές και ψυχικές δυνάμεις για να τα αντιμετωπίσει.