Το Ιράκ διαλύεται. Αυτή ήταν η μέγιστη επιτυχία της Δύσης, η οποία, μετά από δύο πολέμους, αντικατέστησε μια στυγνή δικτατορία με το απόλυτο χάος. Το «defence-point.gr» έχει και παλαιότερα αναφερθεί στο ζήτημα του Ιράκ και ειδικά στις προόδους που οι φανατικοί ισλαμιστές μαχητές του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Λεβαντίνης (ISIL), έχουν σημειώσει.
Του Παντελή Καρύκα
Η οργάνωση αυτή, παρακλάδι της αλ Κάιντα, όπως και το Μέτωπο αλ Νούσρα, κέρδισε έδαφος στο Ιράκ, μετά την νέα εξυπνάδα της πρόκλησης του συριακού «εμφυλίου» πολέμου. Στον πόλεμο ενεπλάκη, αν δεν τον προκάλεσε κιόλας, η Τουρκία, η οποία τώρα βρυχάται γιατί οι ισλαμιστές αντάρτες απήγαγαν τον πρόξενο και αρκετούς Τούρκους διπλωματικού υπαλλήλους, αλλά και απλούς οδηγούς φορτηγών στο Ιράκ. Πολλοί θα σκεφτούν μετά βεβαιότητας και τοενδεχόμενο «συνωμοσίας» για να δικαιολογηθεί τουρκική επέμβαση στην ευρύτερη περιοχή ενδιαφέροντος.
Η κατάληψη της Μοσούλης, από την αλ Κάιντα ουσιαστικά, έχει τεράστια σημασία. Ανατρέπει όλο τον δυτικό σχεδιασμό στη Μέση Ανατολή και τις εξαιρετικά λεπτές ισορροπίες – του τρόμου – που είχαν επιτευχθεί στην περιοχή αυτή. Είναι εμφανές, ότι η αποχώρηση των αμερικανικών και των συμμαχικών τους στρατευμάτων από το Ιράκ, αλλά και από το Αφγανιστάν, έχει αφήσει ένα κενό ισχύος στην ευρύτερη περιοχή, το οποίο πολλοί θα επιχειρήσουν να καλύψουν, προσωρινά έστω το επιχειρούν οι Ισλαμιστές. Και λέμε προσωρινά, διότι ουδείς πλέον είναι σε θέση να προβλέψει τις εξελίξεις.
Η Μοσούλη δεν είναι μια τυχαία πόλη. Πέραν από πετρελαϊκή καρδιά του ιρακινού Κουρδιστάν, αποτελούσε επί αιώνες τον «κυματοθραύστη» κάθε εξ Ανατολών απόπειρας εισβολής προς την Εγγύς Ανατολή, από την άνω κοιλάδα του Τίγρη ποταμού. Η κατάληψή της σηματοδοτεί ακριβώς αυτό το φράγμα… ποιος όμως τα ορθώνει και γιατί; Μήπως οι σουνίτες ισλαμιστές επιχειρώντας να αποκόψουν την επιρροή του σιιτισμού στη Μεσόγειο;
Δεν υποστηρίζουμε ότι συνεργάζονται και το τονίζουμε προς αποφυγή παρεξηγήσεων, αλλά αυτός ήταν στόχος και των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Το λέμε, διότι τα τετελεσμένα στο έδαφος και οι στοχεύσεις των ισχυρών, θα καθορίσουν και το επίπεδο εμπλοκής τους από εδώ και πέρα…
Μήπως μιλάμε πλέον για τη δημιουργία ενός ενιαίου ισλαμικού μετώπου που εκτείνεται από την αρχαία Μεσοποταμία, μέχρι το ιρακινό Κουρδιστάν και την ανατολική Συρία; Πρόκειται, ουσιαστικά, για το ευρύτερο, γεωγραφικά, ισλαμικό μόρφωμα, που έχει σχηματιστεί, από την εποχή του Χαλιφάτου Αράβων και Οθωμανών.
Και αυτό το κατόρθωμα ανήκει φυσικά στη Δύση. Το γεγονός όμως παραμένει και το νέο χαλιφάτο που ονειρεύεται και έχει ήδη εγκαταστήσει το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Λεβαντίνης, προκαλεί πλέον τριγμούς σε ολόκληρο το οικοδόμημα της περιοχής. Πέραν της Συρίας, κινδυνεύουν πλέον άμεσα και η Ιορδανία και έμμεσα η Σαουδική Αραβία, εντός της οποίας οι υποστηρικτές των φανατικών ισλαμιστών είναι χιλιάδες.
Κινδυνεύει όμως και η Τουρκία, η οποία ποντάρισε στο «άλογο» των ακραίων ισλαμιστών, για να πλήξει την Συρία άμεσα και το Ισραήλ, έμμεσα, αλλά τελικά το άλογο αποδείχτηκε τίγρης, έτοιμη να κατασπαράξει τον θηριοδαμαστή της, που πίστευε ότι ήταν η Τουρκία.
Το πλήγμα για την Τουρκία είναι και οικονομικό, καθώς μόλις είχε αρχίσει η υλοποίηση της συμφωνίας με την αυτόνομη κουρδική κυβέρνηση για τη διάθεση του πετρελαίου της Μοσούλης,αλλά πρωτίστως είναι πολιτικό, καθώς εμφανίζεται στον ορίζοντα, ολοφώτεινο, το ενδεχόμενο η κουρδική πολιτική Ερντογάν να ανατραπεί από έναν εξωγενή παράγοντα, που η Τουρκία, βαυκαλιζόμενη στην εικόνα ισχύος που ή ίδια έχει δημιουργήσει και συντηρεί για τον εαυτό της, αρνούνταν να δει.
Υπάρχει όμως και το Ισραήλ, το οποίο, με κρύα καρδιά, άρχισε να υποστηρίζει, υγειονομικά, πολύ συγκεκριμένες ομάδες της συριακής αντιπολίτευσης, καθώς χάρη στους Τούρκους, ήδη οι ισλαμιστές του Μετώπου Αλ Νούσρα βρίσκονται ήδη σε απόσταση μικρότερη των 2 χλμ. από τη μεθόριο στο Γκολάν. Το Ισραήλ, εξαρχής τήρησε επιφυλακτική στάση έναντι του πολέμου στην Συρία και αν στράφηκε υπέρ της αντιπολίτευσης ήταν μόνο και μόνο γιατί το καθεστώς Άσαντ δεν του έδινε τις απαραίτητες εγγυήσεις σχετικά με τη Χεζμπολάχ.
Τώρα όμως η κατάσταση χειροτερεύει και η όλη περιοχή βαδίζει, με μαθηματική ακρίβεια σε πλήρη αποσταθεροποίηση, αυτό δηλαδή ακριβώς που δεν επιθυμεί το Ισραήλ. Υπό αυτό το πρίσμα και με δεδομένο το νέο αρνητικό κλίμα για τις ΗΠΑ στο Τελ Αβίβ, υπάρχει το ενδεχόμενο να βρεθούμε προ εκπλήξεων, που πριν λίγο καιρό δεν θα μπορούσαμε καν να φανταστούμε, καθώςπρωταρχικός στόχος του εβραϊκού κράτους είναι και σωστά η ασφάλεια και κατ’ επέκταση επιβίωσή του.
Παρόμοιους κινδύνους αντιμετωπίζει όμως και το σιιτικό Ιράν, το οποίο, αποτελεί φυσικό αντίπαλο γα τη σουνιτική αλ Κάιντα. Έτσι γίνεται φανερό, ότι ολόκληρη η Εγγύς και η Μέση Ανατολή παίρνουν, κυριολεκτικά, φωτιά. Η επιτυχία της αλ Κάιντα να καταλάβει, μέσω του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Λεβαντίνης, τη Μοσούλη, ανατρέπει όλα τα δεδομένα και κυρίως τινάζει στον αέρα τη μυωπική θεώρηση των σχεδιαστών της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
http://www.defence-point.gr/news/?p=104486
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου