Βαλκάνια: Γήπεδα αρένα ή γεωπολιτική αρένα;

Τα όσα έγιναν στο Βελιγράδι, στον ποδοσφαιρικό αγώνα Σερβίας-Αλβανίας, που απλά επανέλαβαν τα όσα έγιναν την περασμένη βδομάδα στο Βουκουρέστι στον αγώνα Ρουμανίας-Ουγγαρίας, είναι ίσως τα πιο τρανταχτά παραδείγματα της ταχύτατης ενσωμάτωσης των Βαλκανίων στον υποτιθέμενο “ευρωπαϊκό δρόμο του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης”, που θα έβγαζε τη Βαλκανική χερσόνησο από τον “μπρουτάλ επαρχιωτισμό” της και την υπανάπτυξη.

Το “φάρμακο” μιας εικοσαετίας δεν ήταν παρά το “μαστίγιο” των νατοϊκών βομβαρδισμών και το “καρότο” της “ένταξης” στην… ευημερούσα Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για μια πολιτική που διαμέλισε κράτη, δημιούργησε κρατίδια-μαριονέτες, χώρες-δορυφόρους, όρισε πολιτικές ελίτ-μανδαρίνους, ξετίναξε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, οδηγώντας τους στη φτώχια και την εξαθλίωση. Πρόκειται για μια πολιτική που αντιμετώπισε τις βαλκανικές χώρες ως “Eldorado”, όπου τα “αρπαχτικά” ως “επενδυτές” λαφυραγωγούν πλούτο, πόρους, επιχειρήσεις, ζωές και στο τέλος “κανιβαλίζουν” και χώρες.

Ποια είναι η εικόνα σήμερα, 20 χρόνια μετά το βίαιο “εξευρωπαϊσμό” των περισσότερων Βαλκανικών χωρών;

Σερβία: Λεηλατημένη οικονομικά, με τη θηλιά στο λαιμό, υποχρεωμένη να ακολουθήσει το δυτικό δρόμο, όσο κι αν εσχάτως η Ρωσία επιχειρεί εκ νέου διείσδυση, μάλλον κάπως αργά.

Κόσοβο – Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας: Δύο κράτη που υπάρχουν για να φιλοξενούν τη μεγαλύτερη βάση που διατηρούν οι ΗΠΑ σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Επιπλέον, οι εθνοτικές διαφορές στο εσωτερικό τους αποτελούν την καλύτερη εργαλειοθήκη χειραγώγησής τους.

Ρουμανία και Βουλγαρία, μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., μα πάνω απ’ όλα αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις για τον έλεγχο της Ρωσίας.

Μαυροβούνιο: Κράτος-λαθρέμπορος, παράδεισος του ξεπλύματος αυτή τη στιγμή για κάθε είδους δραστηριότητα.

Αλβανία: Ο μικρομέγαλος των Βαλκανίων, που επενδύει σε μεγάλες ιδέες εθνικών ολοκληρώσεων.

Στον κατάλογο αυτό θα ήταν παράλειψη να μην τοποθετήσουμε τις αφομοιωμένες απόλυτα Δημοκρατίες της Σλοβενίας και Κροατίας, καθώς και τη “μαύρη τρύπα” της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, με αυτό το μοναδικό κρατικό μόρφωμα που ανάλογά του κάποιοι με το σχέδιο Ανάν γύρευαν και γυρεύουν να επιβάλουν και στην Κύπρο.

Όσο για την Ελλάδα… όλοι γνωρίζουμε τι ακριβώς και πόσο κοστίζει το «ανήκομεν – άνευ όρων – εις την Δύσιν».

Τα αποτελέσματα της “ευρωπαϊκής αναμόρφωσης” των Βαλκανίων είναι σχεδόν πανομοιότυπα: φτώχια, ταπείνωση, αδικία και απόγνωση και κυρίως απώλεια και της παραμικρής ικμάδας ατομικής και εθνικής αξιοπρέπειας. Όλα αυτά όμως που σήμερα απουσιάζουν από τους λαούς των Βαλκανίων γίνονται η πλέον “εκρηκτική μαγιά” για εθνικισμούς, μεγάλες ιδέες και φασισμούς, όλα αυτά δηλαδή τα χαρακτηριστικά που τροφοδοτούν το φαύλο κύκλο των εντάσεων και των πολέμων έναντι των άλλων, ή και εμφυλίων.

Μία εβδομάδα νωρίτερα, στον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας στο Βουκουρέστι, οι ναζί Ούγγροι «φίλαθλοι» έκαναν πεδίο μάχης το γήπεδο υπερασπιζόμενοι την ουγγρική μειονότητα στη Ρουμανία.

Στον αγώνα Σερβίας-Αλβανίας ο αδελφός του πρωθυπουργού της Αλβανίας οργάνωσε – απ’ ότι φαίνεται – την ιστορία με το τηλεκατευθυνόμενο αεροπλανάκι που ανέμισε τη σημαία της «Μεγάλης Αλβανίας» πάνω από τον αγωνιστικό χώρο, γεγονός που πυροδότησε τη σύρραξη.

Είναι προφανές τι ακριβώς υποδηλώνει αυτή η αλβανική σημαία, αφού η πίστη σ’ αυτήν υπόσχεται ένα νέο γύρο αιματηρών ανακατατάξεων… Με “αλυτρωτικές μεγαλομανίες” από τη Σερβία και το Κόσοβο μέχρι τα Σκόπια και από εκεί έως τη Θεσπρωτία και την Κέρκυρα.

Λένε πως στα γήπεδα, πέρα από τη μαγική τέχνη των ποδοσφαιριστών, εξίσου αυθεντικά ανοίγει και η βεντάλια του κοινωνικού υπόγειου ρεύματος, με τόση αμεσότητα που ούτε ο στίβος της πολιτικής μπορεί να καταγράψει.

Ό,τι συνέβη σε λιγότερο από 10 μέρες μεταξύ οπαδών-λαών, στα γήπεδα του Βουκουρεστίου και του Βελιγραδίου, περιγράφει αυθεντικά το εύφλεκτο κατάλοιπο που αφήνει πίσω της η διαχείριση των Βαλκανικών κρατών από τις μεγάλες δυνάμεις. Ιστορικά τα Βαλκάνια είναι ο πιο αιματηρός χώρος μιας τέτοιας διαχείρισης στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Σημειώστε όμως ότι, αν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας δεν μπορεί να εκτονώσει το αρχέγονο ανθρώπινο πάθος για νίκη και επικράτηση, αλλά αντίθετα λειτουργεί ως πυροκροτητής για την έκρηξή του, τότε ίσως θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας μακριά από τον ποδοσφαιρικό αγωνιστικό χώρο και να την επικεντρώσουμε στην πραγματική αρένα. Τη διεθνή πολιτική αρένα, τις τεκτονικές γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές αλλαγές, εκεί όπου οι ισχυροί κεντούν τους νέους μηχανισμούς της εξάρτησης και της υποτέλειας των υποτελών τους.

Εκεί έχουν σφυρίξει ήδη την έναρξη του πραγματικού παιχνιδιού και, αν το κατανοήσουμε και μάλιστα αρκετά σύντομα, ίσως να μπορέσουμε τελικά να εκμηδενίσουμε την πιθανότητα να βρεθούμε μέσα σε μια πραγματική πολεμική αρένα… όπου η εξέδρα των μεγάλων να είστε βέβαιοι δε θα έχει συγκρούσεις αλλά παρέες-παρέες, που θα τζογάρουν έτσι κι αλλιώς στην αλληλοεξόντωση των Βαλκανίων μέχρι του βαθμού που να μπορούν να ξαναπαίξουν στο επόμενο “στοίχημα” της εξέδρας...Πηγή:inprecor

Τα όσα έγιναν στο Βελιγράδι, στον ποδοσφαιρικό αγώνα Σερβίας-Αλβανίας, που απλά επανέλαβαν τα όσα έγιναν την περασμένη βδομάδα στο Βουκουρέστι στον αγώνα Ρουμανίας-Ουγγαρίας, είναι ίσως τα πιο τρανταχτά παραδείγματα της ταχύτατης ενσωμάτωσης των Βαλκανίων στον υποτιθέμενο “ευρωπαϊκό δρόμο του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης”, που θα έβγαζε τη Βαλκανική χερσόνησο από τον “μπρουτάλ επαρχιωτισμό” της και την υπανάπτυξη.

Το “φάρμακο” μιας εικοσαετίας δεν ήταν παρά το “μαστίγιο” των νατοϊκών βομβαρδισμών και το “καρότο” της “ένταξης” στην… ευημερούσα Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για μια πολιτική που διαμέλισε κράτη, δημιούργησε κρατίδια-μαριονέτες, χώρες-δορυφόρους, όρισε πολιτικές ελίτ-μανδαρίνους, ξετίναξε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, οδηγώντας τους στη φτώχια και την εξαθλίωση. Πρόκειται για μια πολιτική που αντιμετώπισε τις βαλκανικές χώρες ως “Eldorado”, όπου τα “αρπαχτικά” ως “επενδυτές” λαφυραγωγούν πλούτο, πόρους, επιχειρήσεις, ζωές και στο τέλος “κανιβαλίζουν” και χώρες.

Ποια είναι η εικόνα σήμερα, 20 χρόνια μετά το βίαιο “εξευρωπαϊσμό” των περισσότερων Βαλκανικών χωρών;

Σερβία: Λεηλατημένη οικονομικά, με τη θηλιά στο λαιμό, υποχρεωμένη να ακολουθήσει το δυτικό δρόμο, όσο κι αν εσχάτως η Ρωσία επιχειρεί εκ νέου διείσδυση, μάλλον κάπως αργά.

Κόσοβο – Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας: Δύο κράτη που υπάρχουν για να φιλοξενούν τη μεγαλύτερη βάση που διατηρούν οι ΗΠΑ σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Επιπλέον, οι εθνοτικές διαφορές στο εσωτερικό τους αποτελούν την καλύτερη εργαλειοθήκη χειραγώγησής τους.

Ρουμανία και Βουλγαρία, μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., μα πάνω απ’ όλα αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις για τον έλεγχο της Ρωσίας.

Μαυροβούνιο: Κράτος-λαθρέμπορος, παράδεισος του ξεπλύματος αυτή τη στιγμή για κάθε είδους δραστηριότητα.

Αλβανία: Ο μικρομέγαλος των Βαλκανίων, που επενδύει σε μεγάλες ιδέες εθνικών ολοκληρώσεων.

Στον κατάλογο αυτό θα ήταν παράλειψη να μην τοποθετήσουμε τις αφομοιωμένες απόλυτα Δημοκρατίες της Σλοβενίας και Κροατίας, καθώς και τη “μαύρη τρύπα” της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, με αυτό το μοναδικό κρατικό μόρφωμα που ανάλογά του κάποιοι με το σχέδιο Ανάν γύρευαν και γυρεύουν να επιβάλουν και στην Κύπρο.

Όσο για την Ελλάδα… όλοι γνωρίζουμε τι ακριβώς και πόσο κοστίζει το «ανήκομενεν – άνευ όρων – εις την Δύσιν».

Τα αποτελέσματα της “ευρωπαϊκής αναμόρφωσης” των Βαλκανίων είναι σχεδόν πανομοιότυπα: φτώχια, ταπείνωση, αδικία και απόγνωση και κυρίως απώλεια και της παραμικρής ικμάδας ατομικής και εθνικής αξιοπρέπειας. Όλα αυτά όμως που σήμερα απουσιάζουν από τους λαούς των Βαλκανίων γίνονται η πλέον “εκρηκτική μαγιά” για εθνικισμούς, μεγάλες ιδέες και φασισμούς, όλα αυτά δηλαδή τα χαρακτηριστικά που τροφοδοτούν το φαύλο κύκλο των εντάσεων και των πολέμων έναντι των άλλων, ή και εμφυλίων.

Μία εβδομάδα νωρίτερα, στον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας στο Βουκουρέστι, οι ναζί Ούγγροι «φίλαθλοι» έκαναν πεδίο μάχης το γήπεδο υπερασπιζόμενοι την ουγγρική μειονότητα στη Ρουμανία.

Στον αγώνα Σερβίας-Αλβανίας ο αδελφός του πρωθυπουργού της Αλβανίας οργάνωσε – απ’ ότι φαίνεται – την ιστορία με το τηλεκατευθυνόμενο αεροπλανάκι που ανέμισε τη σημαία της «Μεγάλης Αλβανίας» πάνω από τον αγωνιστικό χώρο, γεγονός που πυροδότησε τη σύρραξη.

Είναι προφανές τι ακριβώς υποδηλώνει αυτή η αλβανική σημαία, αφού η πίστη σ’ αυτήν υπόσχεται ένα νέο γύρο αιματηρών ανακατατάξεων… Με “αλυτρωτικές μεγαλομανίες” από τη Σερβία και το Κόσοβο μέχρι τα Σκόπια και από εκεί έως τη Θεσπρωτία και την Κέρκυρα.

Λένε πως στα γήπεδα, πέρα από τη μαγική τέχνη των ποδοσφαιριστών, εξίσου αυθεντικά ανοίγει και η βεντάλια του κοινωνικού υπόγειου ρεύματος, με τόση αμεσότητα που ούτε ο στίβος της πολιτικής μπορεί να καταγράψει.

Ό,τι συνέβη σε λιγότερο από 10 μέρες μεταξύ οπαδών-λαών, στα γήπεδα του Βουκουρεστίου και του Βελιγραδίου, περιγράφει αυθεντικά το εύφλεκτο κατάλοιπο που αφήνει πίσω της η διαχείριση των Βαλκανικών κρατών από τις μεγάλες δυνάμεις. Ιστορικά τα Βαλκάνια είναι ο πιο αιματηρός χώρος μιας τέτοιας διαχείρισης στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Σημειώστε όμως ότι, αν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας δεν μπορεί να εκτονώσει το αρχέγονο ανθρώπινο πάθος για νίκη και επικράτηση, αλλά αντίθετα λειτουργεί ως πυροκροτητής για την έκρηξή του, τότε ίσως θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας μακριά από τον ποδοσφαιρικό αγωνιστικό χώρο και να την επικεντρώσουμε στην πραγματική αρένα. Τη διεθνή πολιτική αρένα, τις τεκτονικές γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές αλλαγές, εκεί όπου οι ισχυροί κεντούν τους νέους μηχανισμούς της εξάρτησης και της υποτέλειας των υποτελών τους.

Εκεί έχουν σφυρίξει ήδη την έναρξη του πραγματικού παιχνιδιού και, αν το κατανοήσουμε και μάλιστα αρκετά σύντομα, ίσως να μπορέσουμε τελικά να εκμηδενίσουμε την πιθανότητα να βρεθούμε μέσα σε μια πραγματική πολεμική αρένα… όπου η εξέδρα των μεγάλων να είστε βέβαιοι δε θα έχει συγκρούσεις αλλά παρέες-παρέες, που θα τζογάρουν έτσι κι αλλιώς στην αλληλοεξόντωση των Βαλκανίων μέχρι του βαθμού που να μπορούν να ξαναπαίξουν στο επόμενο “στοίχημα” της εξέδρας.

- See more at: http://www.inprecor.gr/archives/257383#sthash.P2HAyE5w.dpuf

Τα όσα έγιναν στο Βελιγράδι, στον ποδοσφαιρικό αγώνα Σερβίας-Αλβανίας, που απλά επανέλαβαν τα όσα έγιναν την περασμένη βδομάδα στο Βουκουρέστι στον αγώνα Ρουμανίας-Ουγγαρίας, είναι ίσως τα πιο τρανταχτά παραδείγματα της ταχύτατης ενσωμάτωσης των Βαλκανίων στον υποτιθέμενο “ευρωπαϊκό δρόμο του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης”, που θα έβγαζε τη Βαλκανική χερσόνησο από τον “μπρουτάλ επαρχιωτισμό” της και την υπανάπτυξη.

Το “φάρμακο” μιας εικοσαετίας δεν ήταν παρά το “μαστίγιο” των νατοϊκών βομβαρδισμών και το “καρότο” της “ένταξης” στην… ευημερούσα Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για μια πολιτική που διαμέλισε κράτη, δημιούργησε κρατίδια-μαριονέτες, χώρες-δορυφόρους, όρισε πολιτικές ελίτ-μανδαρίνους, ξετίναξε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, οδηγώντας τους στη φτώχια και την εξαθλίωση. Πρόκειται για μια πολιτική που αντιμετώπισε τις βαλκανικές χώρες ως “Eldorado”, όπου τα “αρπαχτικά” ως “επενδυτές” λαφυραγωγούν πλούτο, πόρους, επιχειρήσεις, ζωές και στο τέλος “κανιβαλίζουν” και χώρες.

Ποια είναι η εικόνα σήμερα, 20 χρόνια μετά το βίαιο “εξευρωπαϊσμό” των περισσότερων Βαλκανικών χωρών;

Σερβία: Λεηλατημένη οικονομικά, με τη θηλιά στο λαιμό, υποχρεωμένη να ακολουθήσει το δυτικό δρόμο, όσο κι αν εσχάτως η Ρωσία επιχειρεί εκ νέου διείσδυση, μάλλον κάπως αργά.

Κόσοβο – Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας: Δύο κράτη που υπάρχουν για να φιλοξενούν τη μεγαλύτερη βάση που διατηρούν οι ΗΠΑ σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Επιπλέον, οι εθνοτικές διαφορές στο εσωτερικό τους αποτελούν την καλύτερη εργαλειοθήκη χειραγώγησής τους.

Ρουμανία και Βουλγαρία, μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., μα πάνω απ’ όλα αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις για τον έλεγχο της Ρωσίας.

Μαυροβούνιο: Κράτος-λαθρέμπορος, παράδεισος του ξεπλύματος αυτή τη στιγμή για κάθε είδους δραστηριότητα.

Αλβανία: Ο μικρομέγαλος των Βαλκανίων, που επενδύει σε μεγάλες ιδέες εθνικών ολοκληρώσεων.

Στον κατάλογο αυτό θα ήταν παράλειψη να μην τοποθετήσουμε τις αφομοιωμένες απόλυτα Δημοκρατίες της Σλοβενίας και Κροατίας, καθώς και τη “μαύρη τρύπα” της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, με αυτό το μοναδικό κρατικό μόρφωμα που ανάλογά του κάποιοι με το σχέδιο Ανάν γύρευαν και γυρεύουν να επιβάλουν και στην Κύπρο.

Όσο για την Ελλάδα… όλοι γνωρίζουμε τι ακριβώς και πόσο κοστίζει το «ανήκομενεν – άνευ όρων – εις την Δύσιν».

Τα αποτελέσματα της “ευρωπαϊκής αναμόρφωσης” των Βαλκανίων είναι σχεδόν πανομοιότυπα: φτώχια, ταπείνωση, αδικία και απόγνωση και κυρίως απώλεια και της παραμικρής ικμάδας ατομικής και εθνικής αξιοπρέπειας. Όλα αυτά όμως που σήμερα απουσιάζουν από τους λαούς των Βαλκανίων γίνονται η πλέον “εκρηκτική μαγιά” για εθνικισμούς, μεγάλες ιδέες και φασισμούς, όλα αυτά δηλαδή τα χαρακτηριστικά που τροφοδοτούν το φαύλο κύκλο των εντάσεων και των πολέμων έναντι των άλλων, ή και εμφυλίων.

Μία εβδομάδα νωρίτερα, στον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας στο Βουκουρέστι, οι ναζί Ούγγροι «φίλαθλοι» έκαναν πεδίο μάχης το γήπεδο υπερασπιζόμενοι την ουγγρική μειονότητα στη Ρουμανία.

Στον αγώνα Σερβίας-Αλβανίας ο αδελφός του πρωθυπουργού της Αλβανίας οργάνωσε – απ’ ότι φαίνεται – την ιστορία με το τηλεκατευθυνόμενο αεροπλανάκι που ανέμισε τη σημαία της «Μεγάλης Αλβανίας» πάνω από τον αγωνιστικό χώρο, γεγονός που πυροδότησε τη σύρραξη.

Είναι προφανές τι ακριβώς υποδηλώνει αυτή η αλβανική σημαία, αφού η πίστη σ’ αυτήν υπόσχεται ένα νέο γύρο αιματηρών ανακατατάξεων… Με “αλυτρωτικές μεγαλομανίες” από τη Σερβία και το Κόσοβο μέχρι τα Σκόπια και από εκεί έως τη Θεσπρωτία και την Κέρκυρα.

Λένε πως στα γήπεδα, πέρα από τη μαγική τέχνη των ποδοσφαιριστών, εξίσου αυθεντικά ανοίγει και η βεντάλια του κοινωνικού υπόγειου ρεύματος, με τόση αμεσότητα που ούτε ο στίβος της πολιτικής μπορεί να καταγράψει.

Ό,τι συνέβη σε λιγότερο από 10 μέρες μεταξύ οπαδών-λαών, στα γήπεδα του Βουκουρεστίου και του Βελιγραδίου, περιγράφει αυθεντικά το εύφλεκτο κατάλοιπο που αφήνει πίσω της η διαχείριση των Βαλκανικών κρατών από τις μεγάλες δυνάμεις. Ιστορικά τα Βαλκάνια είναι ο πιο αιματηρός χώρος μιας τέτοιας διαχείρισης στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο.

Σημειώστε όμως ότι, αν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας δεν μπορεί να εκτονώσει το αρχέγονο ανθρώπινο πάθος για νίκη και επικράτηση, αλλά αντίθετα λειτουργεί ως πυροκροτητής για την έκρηξή του, τότε ίσως θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας μακριά από τον ποδοσφαιρικό αγωνιστικό χώρο και να την επικεντρώσουμε στην πραγματική αρένα. Τη διεθνή πολιτική αρένα, τις τεκτονικές γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές αλλαγές, εκεί όπου οι ισχυροί κεντούν τους νέους μηχανισμούς της εξάρτησης και της υποτέλειας των υποτελών τους.

Εκεί έχουν σφυρίξει ήδη την έναρξη του πραγματικού παιχνιδιού και, αν το κατανοήσουμε και μάλιστα αρκετά σύντομα, ίσως να μπορέσουμε τελικά να εκμηδενίσουμε την πιθανότητα να βρεθούμε μέσα σε μια πραγματική πολεμική αρένα… όπου η εξέδρα των μεγάλων να είστε βέβαιοι δε θα έχει συγκρούσεις αλλά παρέες-παρέες, που θα τζογάρουν έτσι κι αλλιώς στην αλληλοεξόντωση των Βαλκανίων μέχρι του βαθμού που να μπορούν να ξαναπαίξουν στο επόμενο “στοίχημα” της εξέδρας.

- See more at: http://www.inprecor.gr/archives/257383#sthash.P2HAyE5w.dpuf