Η σιωπή και τα χαμόγελα των αγαλμάτων*
Tου Κων. Φράγκου
Η σιωπή δεν κάνει ποτέ γκάφες
Μπέρναρ Σω
Έχω εκδηλώσει πολλάκις την άποψη ότι περιττεύει ν' ασχολούμεθα με τυμβωρυχία θαμένων υποθέσεων εξοπλισμών. Αναπαύονται σε μαυσωλεία υπό την σκέπη της OMERTA και Ατιμωρησίας. Μόνο αυτοί που επωφελήθησαν τις θυμούνται. Οι οικονομισάριοι... Μερικές όμως, απ' αυτές δεν μ' αφήνουν ν' αγιάσω. Επανέρχονται, ως βρυκόλακες, στο προσκήνιο....
Με την επάνοδο του έντιμου (πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για πολιτικό) κ. Γιάννη Λαμπρόπουλου στο Υφυπουργείο Άμυνας αναζωπυρώθηκε η υπόθεση της "απώλειας" του θρυλικού φακέλλου του... υπερσκανδαλώδους σκανδάλου του Ηλεκτρονικού Πολέμου Στρατού (ΗΠΣ) - που τώρα, έστω αργά, ελέγχεται από δικαστικούς - κατά την πρώτη θητεία του στο ΥΕΘΑ (2006 - 2009).
Με λίγες αράδες σας θυμίζω ότι ο φάκελλος αυτός του ΓΕΣ με δύο (2) εισηγήσεις - καταπέλτες των Υφυπουργών (Λαμπρόπουλου - Μιχαλολιάκου) προς τον τότε ΥΕΘΑ κ. Ε. Μεϊμαράκη, προτεινόταν: Η άμεση κήρυξη ως έκπτωτου του προμηθευτή, η επιστροφή της παχυλής προκαταβολής (με εντολή Άκη) στο ΓΕΣ, η επανάληψη του διαγωνισμού και η αποστολή του φακέλλου στην Εισαγγελέα! Ο φάκελλος αυτός, λοιπόν χάθηκε, αναλήφθηκε από το Γραφείο του τότε ΥΕΘΑ κ. Ευάγγελου Μεϊμαράκη και έκτοτε απωλέσθηκαν τα ίχνη του.
Προς τούτοις, άδραξα την ευκαιρία και δημοσίευσα στην Κ. Ελευθεροτυπία (03.08.14) πλήρες και τεκμηριωμένο ρεπορτάζ με τίτλο "χάσαμε τον θείο ΣΤΟΠ" κατά παράφραση του γνωστού θεατρικού έργου του Γιώργου Διαλεγμένου.
Η απώλεια του φακέλλου ή μάλλον το "πνίξιμο" του ουδόλως ανησύχησε τον τότε Γεν. Διευθυντή Εξοπλισμών, και στενό συνεργάτη του Υπουργού, κ. Ε. Βασιλάκο. Διότι αν τον ανησυχούσε θα έσπευδε να καταγγείλει το γεγονός στον Εισαγγελέα.
Το μόνο που έκανε, πολύ αργότερα, ο κ. Ε. Βασιλάκος είναι ότι ενημέρωσε τον διάδοχο του Μ. κ. Ευάγγελο Βενιζέλο ο οποίος ουδεμία σημασία έδωσε στο γεγονός. Ο ίδιος δεν είχε "απωλέσει" επί 15 μήνες την λίστα Λαγκάρντ; Συμβαίνουν αυτά σε πολυάσχολους, πατριώτες Υπουργούς.
Παράλληλα με το δημοσίευμά μου, το ΟΝ ALERT έβγαλε στον αέρα συγκλονιστικές λεπτομέρειες για εκβιασμούς προμηθευτών από μιζαδόρους στο χώρο του ΥΕΘΑ, τον ίδιο χρόνο. Κήπος με τις ορτανσίες το Υπουργείο Άμυνας επί κ. Ε.Μ.!
Και για τον φάκελο και για τους εκβιασμούς, με ονόματα, ήταν, όπως προκύπτει, πλήρως ενημερωμένοι οι δύο Ευάγγελοι από τον τρίτο, κ. Βασιλάκο ο οποίος πάλι εμφανίζεται ως μη εκτελών το καθήκον του αφού δεν έστειλε και την υπόθεση των εκβιαστών στον Εισαγγελέα. Μετά την λαμπράν και ένδοξη θητεία του στο Υπουργείο Άμυνας ο κ. Ε. Μεϊμαράκης προήχθη σε Πρόεδρο της Βουλής, ο δε κ. Ευάγγελος Βενιζέλος σε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και ΥΠΕΞ! "Αυτή είναι η Ελλάδα της αξιοκρατίας και της διαφάνειας" θα υποτονθόριζε ο κ. Κ. Σημίτης.
Οι δύο λοιπόν, αυτοί, μεγαλοπαράγοντες της πολιτικής ζωής του τόπου ΣΙΩΠΟΥΝ. Και για τον φάκελλο και για τους εκβιαστές. Ούτε σχολιάζουν. Σιωπούν ως χαμογελώντα αγάλματα (*για να θυμηθώ και λίγο Σεφέρη). Γνωρίζουν και καλά κάνουν, ότι ο Λαός ξεχνάει σύντομα και εύκολα. Η μνήμη των Ελλήνων, όντως, είναι κοντή, ρηχή και ασθενής.
Και οι Στρατιωτικοί.
Θα ήμουν μεροληπτικός αν δεν απέδιδα ευθύνες και στο ΓΕΣ. Ο τότε Α/ΓΕΣ (και μετέπειτα, επί Μεϊμαράκη Α/ΓΕΕΘΑ) έντιμος Στρατηγός κ. Γράψας ουδόλως ανησύχησε, τότε, και ν' αναζητήσει, επίμονα, τον φάκελό του. Αν δεν τον έβρισκε έπρεπε να καταγγείλει το γεγονός, την υπεξαίρεση, και να φθάσει μέχρι παραίτησης. Δεν το έκανε και εξέθεσε εαυτόν και το Στράτευμα. Ας το κάνει τώρα. Θυμίζω ότι ο Στρατός είχε πληρώσει ένα τεράστιο ποσό για ένα υλικό που το είχε αδήριτη ανάγκη και που του λείπει σήμερα.
Θα σταματούσα εδώ αλλά όπως πληροφορούμαι, ο κ. Μεϊμαράκης έχει χολωθεί με τον κ. Λαμπρόπουλο (Ελευθεροτυπία 26/09) που ασχολήθηκε με το θέμα. Μα ο δυστυχής Μεσσήνιος πολιτικός δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να ακροασθεί τις καταγγελίες της ΚΕ, του ΟΝ ALERT (για την υπόθεση Χαντζή) και αυτές της Εισαγγελίας που ζήτησε τα "χαρτιά". Μήπως έπρεπε να τα κουκουλώσει μιμούμενος τους τρεις Ευάγγελους; Βέβαια οι αποκαλύψεις έγιναν σε ακατάλληλες στιγμές. Όταν ο κ. Ε. Μεϊμαράκης προτάθηκε από τον νέο βουλευτή κ. Αν. Ψυχάρη (που εκτίμησε ασφαλώς την επιτυχή θητεία του στο Υπουργείο Άμυνας με την απώλεια φακέλλου, με την πλήρη συγκάλυψη - OMERTA των ΣημιτοΑκοΓιαννικών σκανδάλων καθώς επίσης τα "μπινελίκια" ή αλλιώς γαλλικά που εκτόξευσε μεγαλοφώνως στη Βουλή ο κ. Ε.Μ. κατά των αφώνων κ. Παυλόπουλου και Ι. Κοράντη) ως Π.τ.Δ.. Αν ακούσουμε την λογική "Αφού έγινε ο Σατζ και ο Κάρολος γιατί να μη γίνει κι αυτός" κι εγώ θα ψήφιζα τον κ. Ε.Μ. και τον Πετσάλνικο, αν χρειαζόταν. Εξάλλου τι είναι ο Πρόεδρος της Ελλάδος, μιας πτωχευμένης και εξευτελισμένης χώρας, χωρίς εθνική κυριαρχία;
Έτσι την κατάντησε η κλεπτομανής συντεχνία των πολιτικών. Και ο κ. Ε. Βενιζέλος, που έχει, πέραν του ΥΕΘΑ, τις δάφνες της χρεωκοπίας του ως ΥΠΟΙΚ, μπορεί και πρέπει να γίνει ένας θαυμάσιος Πρωθυπουργός. Η έντονη προσωπικότητά του, εξάλλου, καταφαίνεται αφού κατόρθωσε από το 2009 να έχει υπό τον απόλυτο έλεγχό του την ΓΔΑΕΕ, δηλαδή τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς με τον Γ.Διευθ. Πτέραρχο κ. Δημ. Γεωργιόπουλο αλλά και τον Πρωθυπουργό κ. Α. Σαμαρά.
Ας θυμηθούμε και τον Τίγρη της Γαλλίας, Κλεμανσό, που είπε το αμίμητο "Τα πιο άχρηστα πράγματα στον κόσμο είναι ο προστάτης και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας".
Ο κ. Ε. Μεϊμαράκης και ο Τύπος
Είναι καλλίτερα να σιωπάς και να
θεωρείσαι βλάκας παρά να μιλάς
και να αίρεις κάθε αμφιβολία.
Αβραάμ Λίνκολν
Ο κ. Ε.Μ. φαίνεται ν' απεχθάνεται τον Τύπο, τον περιφρονεί. Δεν αντέχει την κριτική, τους δημοσιογράφους. Δεν ομιλώ, βέβαια, για τα κραγμένα παπαγαλάκια των Συγκροτημάτων που ήταν γραμμένα στα pay - rolls του ΥΕΘΑ και αλλαχού.
Έχω χειροπιαστή απόδειξη. Ιδού.
Όταν ο τότε βουλευτής Ηρακλείου κ. Στ. Ματζαπετάκης, εντιμότατος πολιτικός και εξαίρετος άνθρωπος, υπέβαλε ερώτηση (5094/05-03-07) στο ΥΕΘΑ με θέμα την οικτρή κατάσταση των αεροστρώμνων ZUBR. Εντελώς ακατάλληλων για το Πολεμικό Ναυτικό.
.... Σας γνωρίζουμε ότι το ΥΕΘΑ δεν σχολιάζει πληροφορίες και δημοσιεύματα Τύπου μέσω της διαδικασίας του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου..." . Πλήρης εφαρμογή της OMERTA για τα πεπραγμένα "συναδέλφων".
Θα κλείσω με ένα χαρακτηρισμό του περί ού ο λόγος από Νεοελληνικό Σατυρικό Λεξικό - Μιχ. Πιτσιλίδη και ένα σχόλιο του έγκριτου δημοσιογράφου κ. Γ. Μαλούχου (Κ.14/10/06).
Μεϊμαράκης Βαγγέλης: Στρατηγός του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Λόγω της εμπειρίας που απέκτησε από τις εσωκομματικές μάχες, ανέλαβε δύο Υπουργεία, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και το συναφές Υπουργείο Κομματικής Άμυνας. Από το δεύτερο διορίζει στο πρώτο, ώστε να μπορεί να βοηθήσει το δεύτερο που τον στηρίζει στο πρώτο.
Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΑΦΙΣΟΚΟΛΛΗΣΗΣ
"Μ'ένα δύσκολο και επικίνδυνο θέμα καταπιάστηκε ξαφνικά ο Υπουργός Άμυνας Βαγγέλης Μεϊμαράκης: με τη συνείδηση. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα της εμπλοκής του ήταν ότι της φόρτωσε έναν προσδιορισμό που κατ' ουσίαν την ακυρώνει: παραταξιακή.
Φυσικά, η έννοια "παραταξιακή συνείδηση" δεν είναι τίποτα άλλο από μια "ευπρεπής" εκδοχή της έννοιας "κομματική συνείδηση". Κι εδώ πρέπει να αναγνωριστεί στον κ. Μεϊμαράκη ότι, αν και στρογγυλεύει τις έννοιες, είναι ειλικρινής. Αυτή είναι η συνείδηση του, η κομματική. Προϊόν του κόμματος είναι, στο θερμοκήπιο του έχει περάσει τη ζωή του, τις φοιτητικές νεολαίες της (ασφαλούς) δημοκρατικής μεταπολίτευσης θεωρεί αρένα των πολιτικών του... αγώνων, το κόμμα τον ανέδειξε, το κόμμα τον έκανε γραμματέα και του έδωσε δημόσια υπόσταση, για να καταλήξει τώρα υπουργός Άμυνας. Το άλλο που πρέπει να αναγνωρίσει κανείς στον κ. Μεϊμαράκη, είναι ότι είναι πιστός. Τόσο πιστός στο κόμμα, που δεν περνάει στιγμή που να μην ασχολείται μαζί του.
Είναι η πρώτη φορά που το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ένα από τα κρισιμότερα για τη χώρα, δεν αποτελεί το κύριο έργο αλλά το εξόφθαλμο πάρεργο του υπουργού του. Από την ώρα που το ανέλαβε ο κ. ΜεΪμαράκης είναι μονίμως "αλλού", ακόμα κι όταν είναι εκεί. Αυτό του υπαγορεύει η... "παραταξιακή του συνείδηση". Ειδικά δε τους δύο τελευταίους μήνες, το μέγιστο ποσοστό των ενημερώσεων που έρχονται επισήμως από το Γραφείο Τύπου του ΥΕΘΑ προς τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους αφορά κομματικές παρεμβάσεις του κ. Μεϊμαράκη και παρουσία του σε διάφορες εκπομπές για τις δημοτικές εκλογές. Ίσως θα πρέπει να το δει κανείς από τη θετική του πλευρά: μπορεί να είναι καλύτερα για το έρμο το υπουργείο...
Εκείνο όμως που καταντά εξωφρενικό και απελπιστικό για την ελληνική κοινωνία με τέτοιου είδους "κορυφαίους" παράγοντες του πολιτικού βίου είναι το πόσο πίσω οδηγούν τη χώρα. Αυτά τα παιδιά της κομματικής αφισοκόλλησης που έγιναν σήμερα... μεγάλοι υπουργοί, είναι αναμενόμενο να θέτουν ως πρότυπα αυτά που τους παρήγαγαν. Και μόνον ο όρος "παραταξιακή συνείδηση" παραπέμπει στο "πρωτοπασόκ" των αρχών του '80, στον κόσμο που αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά ανήκουν και στον οποίο από κάθε άποψη έχουν ξεμείνει. Είναι απορίας άξιον: αν ο κ. Μεϊμαράκης ζούσε στην Ελλάδα της φωτιάς του 1961 κι έβλεπε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να φέρνει από την Αμερική το γιο του μεγάλου αντιπάλου του Γεωργίου Παπανδρέου, τον Ανδρέα, και να του δίνει κορυφαίο ρόλο στην οικονομική και ιδεολογική ζωή του τόπου τι θα έλεγε για την...παραταξιακή συνείδηση του Καραμανλή; Θα τι σχολίαζε ανάλογα;
Φυσικά, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον πολιτισμό του κομματικού πεζοδρομίου, των "δικών μας παιδιών", των μπουζουκιών της νύχτας και των σκυλάδικων... Όλο αυτό το "πολιτισμικό ενιαίο" δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική, πνευματική και ηθική κληρονομιά του Καραμανλή και όλη του την προσπάθεια να στήσει τον τόπο αυτό στα πόδια του. Ο Καραμανλής, που στο όνομά του - πλην όμως ερήμην του - είναι σήμερα υπουργοί άνθρωποι σαν τον Μεϊμαράκη, δεν χώρισε ποτέ τις συνειδήσεις σε παραταξιακές και μη και δεν πήγε ποτέ του στα μπουζούκια. Δεν ήξερε ούτε τι είναι τα μπουζούκια.
Ο Κων. Φράγκος είναι Υπ/γος ε.α. Αναλυτής Αμυντ. Θεμάτων
Συγγραφέας – DEA Σορβόννης στα Αμυντικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου