Ενώ το ISIS έχει σχεδόν απωθηθεί από την Kobanê, οι κίνδυνοι των αμερικανικών ιμπεριαλιστικών επιβουλεύσεων παραμονεύουν στη γωνία για τις κουρδικές φιλοδοξίες για τη δημοκρατική αυτονομία.
Τώρα που διάφορες αναφορές επιβεβαιώνουν ότι οι εκπληκτικά γενναίοi κουρδοι άνδρες και γυναίκες έχουν καταφέρει να κρατήσουν την πόλη της Kobanê, ακόμη και να διώξουμε τους φασίστες του ISIS, είναι καιρός να σκεφτούμε. Πώς καταφέρνουν να απωθήσουν τις συμμορίες του ISIS; Γιατί οι ΗΠΑ συμμετέχουν όλο και πιο έντονα; Και τι κίνδυνοι παραμονεύουν μπροστά;
Πριν από δύο εβδομάδες, οι αδάμαστες Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (YPG) βγήκαν με μια προκλητική δήλωση υπογραμμίζοντας την αίσθηση της "ιστορικής ευθύνης" τους, υποσχόμενοι ότι «η ήττα και η εξαφάνιση του ISIS θα ξεκινήσει στην Kobanê. Κάθε δρόμος και κάθε σπίτι της Kobanê θα είναι ένας τάφος για το ISIS. "Πολλοί θαυμάζουν το θάρρος των Κούρδων. Τούρκοι και άλλοι σύντροφοι προσπάθησαν ακόμα και να συμμετάσχουν στην άμυνα της Kobanê και σε όλο τον κόσμο εκστρατείες έχουν συσταθεί για να συγκεντρωθούν χρήματα για αυτούς.
Αλλά υπήρχαν πιθανώς πολύ λίγοι που πραγματικά πίστευαν ότι η δολοφονική επίθεση του ISIS «θα μπορούσε να σταματήσει, με αρκετά δημοσιευμένα άρθρα που πρόβαλαν την σχεδόν ολική πτώση της Kobanê. Αυτό σε μεγάλο μέρος οφείλεται στην εγκληματική και αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας από το κλείσιμο των γραμμών εφοδιασμού της Κομπανί, και την έλλειψη ενδιαφέροντος των ΗΠΑ σε ό, τι σύμφωνα – με τους «αυτοκρατορικούς» υπολογισμούς τους - ήταν μια στρατηγικά ασήμαντη πόλη.
Δύο εβδομάδες αργότερα, η κατάσταση παρουσιάζεται να έχει γυρίσει, με το ISIS να φέρεται να υποχωρεί και σύμφωνα με μια κουρδική επίσημη ανακοίνωση ότι "δεν υπάρχουν εισβολείς του ISIS στην Kobanê αυτή την στιγμή," αν και οι μάχες συνεχίζονται στα ανατολικά προάστια. Σε αυτές τις ίδιες εβδομάδες, οι ΗΠΑ έχουν εντείνει τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς του ενάντια στις θέσεις του ISIS μέσα και έξω από την Kobanê, και εμπλέκονται για πρώτη φορά σε απευθείας συνομιλίες με το κουρδικό Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD). Ο Κούρδος διοικητής των YPG Baharin Kandal, εν τω μεταξύ, δήλωσε ότι «οι ομάδες της πολιτοφυλακής είχαν λάβει τα όπλα, προμήθειες και μαχητές." Αν και δεν αποκάλυψε περισσότερες πληροφορίες, οι δημοσιογράφοι στην τουρκική πόλη της Suruc, 15 χιλιόμετρα από τα σύνορα της Kobanê, φέρεται να «μιλούν για μαχητές που μετακινούνται περνώντας από την μία στην άλλη πλευρά των συνόρων. "Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στην βαθιά γνώση που έχουν οι μαχητές της περιοχής, αλλά κατά μία άλλη άποψη που εξέφρασε το Τουρκικό BBC ότι" ο εφοδιασμός είχε επί της ουσίας επιτραπεί.
Όπως αναφέρθηκε στο ROAR Μagazine πριν από δύο εβδομάδες, αν η Kobanê είχε πέσει, οι ΗΠΑ και η Τουρκία θα ήταν κατηγορούμενες για αυτό. Και οι δύο χώρες είχαν την ικανότητα και την στρατιωτική δύναμη να σταματήσουν το ISIS να φτάσει στην πόλη. Επιπλέον, και το πιο σημαντικό, υπήρξαν διάφορες αναφορές που φάνηκε να αποδεικνύουν ότι η Τουρκία έχει βοηθήσει ενεργά το ISIS:
επιτρέποντας τραυματίες μαχητές του ISIS να λάβουν θεραπεία σε τουρκικά νοσοκομεία, και να επιστρέφουν μετά πίσω στη Συρία για την εκ νέου προσχώρησή τους στις μάχες,
επιτρέποντας στο ISIS να διασχίζει τα σύνορα και να πουλά το πετρέλαιο από τα κοιτάσματα που ελέγχει στην μαύρη αγορά της Τουρκίας, ένα γεγονός τεράστιας οικονομικής σημασίας για αυτό,
εμποδίζοντας τις έμπειρες στην μάχη δυνάμεις του PKK από την διέλευση τους στη Συρία για να βοηθήσουν στην υπεράσπιση της Kobanê και στην καταπολέμηση του ISIS, καθώς και το μπλοκάρισμα στην τροφοδοσία με όπλα και άλλα απαραίτητα εφόδια,
και την περασμένη εβδομάδα με την ενεργό εκ νέου εμπλοκή στον πόλεμο κατά των ίδιων των Κούρδων της Τουρκίας όταν βομβάρδισε θέσεις του ΡΚΚ στη νοτιοανατολική περιοχή της Dağlıca.
Αν και όλα τα παραπάνω εξακολουθούν να υφίστανται, η ιμπεριαλιστική πολιτική και οι υπολογισμοί είναι πολύπλοκοι και αντανακλούν την ανάγκη υπεράσπισης διαφορετικών και αντικρουόμενων συμφερόντων. Στην περίπτωση της Kobanê, είναι προφανές ότι η Τουρκία θα ήταν ευχαριστημένη αν το ISIS κατάφερνε ένα βαρύ πλήγμα στις κουρδικές δυνάμεις, και ενδεχομένως αν έσφαζε χιλιάδες Κούρδους. Αναζητούσε επίσης την δημιουργία βάσης για την ανάπτυξη διεθνών πιέσεων για ένα ανανεωμένο μέτωπο ενάντια στον Άσαντ της Συρίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, επίσης, θα ήταν σε απόλυτα ευχάριστη θέση να πεθαίνουν αυτά τα «ανάξια αναφοράς θύματα», και κατέστησε σαφές ότι η Kobanê δεν είχε καμία σημασία για αυτούς.
Τι άλλαξε αυτή την κατάσταση; Παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ εξακολουθούν να δίνουν προτεραιότητα στην καταπολέμηση του ISIS στο Ιράκ, στο οποίο έχουν πολλά περισσότερα οικονομικά συμφέροντα και τη φήμη τους για να υπερασπιστούν, αύξησαν τις επιθέσεις από αέρα ενάντια στο ISIS γύρω από την Kobanê, ενδεχομένως σε συντονισμό με τους Κούρδους. Οι Κούρδοι της περιοχής δικαιολογημένα πανηγυρίζουν για αυτές τις αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ στις θέσεις του ISIS, και από την αρχή η κουρδική αντίσταση ζητούσε περισσότερες ή πιο αποτελεσματικές αεροπορικές επιδρομές.
Δύο λόγοι φαίνεται να εξηγούν κατ εμέ την εντονότερη εμπλοκή των ΗΠΑ
Πρώτον, οι καλά εκπαιδευμένες δυνάμεις του YPG-ΡΚΚ αποδείχθηκαν οι πιο αποτελεσματικοί στρατιωτικοί αντίπαλοι του ISIS, ακόμα και όντας πολύ λιγότεροι και χειρότερα οπλισμένοι. Ότι, στο Ιράκ, ο στρατός - παρά την επί δεκαετία εκπαίδευσή του από τις ΗΠΑ και τα προηγμένα όπλα - κατέρρευσε στην απλή θέα των μαχητών του ISIS, οι δυνάμεις των YPG-PKK απέδειξαν την «αξία» του τους για δεύτερη φορά, μετά την πρώτη φορά που ενεπλάκησαν στη διάσωση των ιρακινών Yezidi . Δεδομένου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θέλουν να βάλουν «μπότες στο έδαφος», δεδομένου ότι οι περιφερειακοί σύμμαχοί τους, δεν έδειξαν κάποια σοβαρή δέσμευση μέχρι σήμερα, και με την εναέρια εκστρατεία της να είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, χρειάζεται συμμάχους οι οποίοι να είναι αποφασισμένοι να πολεμήσουν ενάντια στο ISIS.
Δεύτερον, οι ΗΠΑ βοηθάνε στο Kobanê για "λόγους προπαγάνδας», σύμφωνα με τα λόγια του συντάκτη διπλωματίας και άμυνας του BBC, Mark Urban. Όπως σε κάθε καλό δίκτυο της μαφίας, στις διεθνείς σχέσεις, η φήμη είναι το παν. Με τις ΗΠΑ να ανακοινώνουν ότι θα «υποβαθμίσουν, και τελικά να καταστρέψουν" το ISIS, και με τα μάτια του κόσμου στραμμένα στην Kobanê λόγω του σκληρού αγώνα και της αυτοθυσίας των αγωνιστών και την δράση των Κούρδων και των αλληλέγγυων τους σε όλο τον κόσμο, μια σφαγή στην Kobanê θα αποτελούσε ένα πλήγμα στην αξιοπιστία των ΗΠΑ. Η Kobanê "είναι κάτι περισσότερο από ένα σύμβολο από ένα στρατηγικό πλεονέκτημα, αλλά η απώλεια του θα ενισχύσει την αίσθηση ότι το ISIS είναι ασταμάτητο», προσθέτει ο Michael O'Hanlon στρατιωτικός αναλυτής του Brookings Institution.
Οι Κούρδοι έχουν ήδη αναγκαστεί σε μια φαινομενικά αναπόφευκτη αλλά και επικίνδυνη στρατηγική συμμαχία με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αναπόφευκτη, δεδομένου ότι ήταν αντιμέτωποι με το ISIS και απαιτούνται προηγμένα όπλα από την πλευρά τους για να αποκρουστεί η φονική μηχανή του Ισλαμικού χαλιφάτου και να δημιουργήσει μια ανάπαυλα ανάσας στην συνεχή πίεση. Επικίνδυνο, γιατί τα κουρδικά συμφέροντα και οι προθέσεις είναι διαμετρικά αντίθετες με αυτές των ΗΠΑ, κάτι του οποίου οι δύο έχουν επίγνωση. Οι κουρδικές προσπάθειες στη δημιουργία αυτόνομων δημοκρατικών ζωνών είναι εξίσου απειλή για ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ΗΠΑ, όπως είναι το ISIS. Ο ακρογωνιαίος λίθος της αμερικανικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή ήταν πάντα η υποστήριξη για σταθερά καθεστώτα που θα μπορούσαν να μπλοκάρουν με επιτυχία οποιαδήποτε έκκληση για δημοκρατία ή εθνικό έλεγχο επί των φυσικών πόρων της χώρας. Υπό την έννοια αυτή, η σύγκριση του David Graeber των Κούρδων με τους ισπανούς αναρχικούς το 1936 αποκτά νόημα. Όταν οι αναρχικοί αγωνίστηκαν ενάντια στους ίδιους φασίστες, όλες οι μεγάλες δυτικές δυνάμεις τους αντιτάχθηκαν και μπλόκαραν την μεταφορά όπλων, με πρώτο τον περίφημο Churchill που δήλωνε ότι προτιμά τους φασίστες έναντι των αναρχικών και των κομμουνιστών.
Υπό αυτό το πρίσμα αυτής της συνεργασίας YPG-Η.Π.Α. είναι χρήσιμο να θυμηθούμε μια πιο σύγχρονη ιστορία, από το 1991, την προδοσία των Σιιτών και των Κούρδων του Ιράκ.
Ήταν το 1991, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν το 2014, όταν ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης σημείωσε ότι "Οι Αμερικανοί θα προτιμούσαν να έχουν έναν άλλο Assad, ή ακόμα καλύτερα, ένα άλλο Μουμπάρακ στη Βαγδάτη." Αυτό ήταν κατά τη διάρκεια του πρώτου Πολέμου του Κόλπου, που ξεκίνησε γιατί ο μέχρι τότε σύμμαχος τους Σαντάμ Χουσεΐν είχε παρακούσει της εντολές της Αμερικής με την εισβολή του Κουβέιτ. Η επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράκ δημιούργησε ελπίδες μεταξύ των καταπιεσμένων Κούρδων και των Σιιτών, που ενισχύθηκε από την ανοιχτή ενθάρρυνση του Μπους να ξεσηκωθούν κατά του Σαντάμ Χουσεΐν, δημιουργώντας έτσι την εντύπωση ότι οι ΗΠΑ θα είναι πίσω τους. Ωστόσο, οι αβεβαιότητες του μετα-Σαντάμ Ιράκ έκανε τις ΗΠΑ να αποφασίσουν να κρατήσουν τον Σαντάμ στην εξουσία. Σε μερικές από τα πιο φοβερές εβδομάδες της ιρακινής ιστορίας, οι ΗΠΑ - σε πλήρη έλεγχο του ιρακινού εναέριου χώρου - στήριξαν και επέτρεψαν τον Σαντάμ Χουσεΐν ώστε να «σπάσει» την υπό τον έλεγχο τους ζώνη απαγόρευσης πτήσεων και να χρησιμοποιήσει ελικόπτερα για να καταστείλει τις εξεγέρσεις και να πραγματώσει τη σφαγή των Κούρδων και των Σιιτών πολιτών.
Οι Κούρδοι πρέπει βασανιστικά να θυμούντε αυτά τα γεγονότα. Οι οικογένειές τους ζήσαν μέσα σε αυτές και άλλες ιμπεριαλιστικές προδοσίες. Την ίδια στιγμή βέβαια δεν θα σπαταλήσουν το χρόνο τους με τους από την πολυθρόνα καθήμενους δυτικούς φιλόσοφους οι οποίοι καταδικάζουν οποιαδήποτε συνεργασία με τις αμερικανικές βόμβες - και δικαίως. Είναι η ίδια τους η ζωή στην πρώτη γραμμή.
Αλλά αυτή η νέα κατάσταση είναι που έχει δημιουργήσει μεγάλες δυσκολίες. Το γεγονός ότι οι ΗΠΑ συνεχίζουν να υπερτονίζουν τη σημασία του Ιράκ σε σχέση με την Kobanê και ότι ο διοικητής του στρατού των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, Λόιντ Όστιν, την Παρασκευή εξακολουθούσε να θεωρεί ότι είναι «πολύ πιθανό» ότι η Kobanê τελικά θα πέσει στο ISIS εγείρει σοβαρά ερωτήματα. Πόσο καιρό θα συνεχίσουν οι ΗΠΑ την ενίσχυση της αντίστασης με αεροπορικές επιδρομές; Τι συζητείται στις συνομιλίες υψηλού επιπέδου μεταξύ εκπροσώπων PYD με το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ; Τι θα προσπαθήσουν οι ΗΠΑ να «πάρουν» από τους Κούρδους; Πιο ενεργή συνεργασία στον αγώνα κατά του ISIS; Σε αντάλλαγμα για αυτό;
Μια απάντηση δόθηκε σήμερα στη δήλωση της Γενικής Διοίκηση των YPG. Σε αυτήν επιβεβαιώνουν ότι έκαναν μια συμφωνία με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA), την ομάδα που έχει αγωνιστεί ενάντια στο τυραννικό καθεστώς του Άσαντ και απολαμβάνει ως ένα βαθμό της δυτικής υποστήριξης. Επιβεβαιώνουν επίσης ότι η FSA έχει αγωνιστεί στο πλευρό τους στην Kobanê και ότι από τώρα και στο εξής θα συνεργάζονται στην «καταπολέμηση της τρομοκρατίας και την οικοδόμηση μιας ελεύθερης και δημοκρατικής Συρίας." Αυτή είναι μια σημαντική αλλαγή στη στρατηγική, η οποία συνεπάγεται την καταπολέμηση όχι μόνο του ISIS, αλλά επίσης του Assad - ένα βασικό αίτημα της Τουρκίας – ‘ και η οποία στηρίζεται επίσης σε μια «πραγματική εταιρική σχέση για τη διαχείριση αυτής της χώρας απο όλες τις κοινωνικές τάξεις»
Αυτό είναι το τίμημα που το αριστερό YPG έπρεπε να πληρώσει για να ανοίξει τις γραμμές εφοδιασμού; Είναι ένα ανοικτό ερώτημα τι αυτό θα σημαίνει για την κοινωνική επανάσταση στην Rojava.
Δεν είναι απίθανο, για παράδειγμα, ότι οι γραμμές ανεφοδιασμού σε όλα τα τουρκικά σύνορα να γίνουν συγκεκαλυμμένα ανεκτές από την Τουρκία λόγω της πίεσης των ΗΠΑ και / τη συμφωνία που έγινε με την FSA. Μπορούν όμως επίσης να διακοπούν και οι αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ μπορούν επίσης να σταματήσουν, και η ιμπεριαλιστική εκτιμήση μπορεί να αλλάξει. Ο κατάλογος εκείνων που, από ανάγκη ή επιλογή, συνεργάστηκαν με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αλλά στη συνέχεια αφέθηκαν να πεθάνουν είναι ατελείωτες. Το λυπηρό γεγονός είναι ότι οι σύγχρονοι αυτοκράτορες μπορούν να αποφασίσουν ποιος ζει ή πεθαίνει.
Δεδομένου ότι οι Κούρδοι έχουν επίγνωση, ότι σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, η συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι ασυμβίβαστη με τις δικές τους φιλοδοξίες και τις προσδοκίες για μια περιοχή και την κοινωνία απελευθερωμένη από όλες τις μορφές καταπίεσης. Αλλά αν υπάρχουν άλλες επιλογές βραχυπρόθεσμα είναι μια άλλη ερώτηση. Ακόμη και για τη συνεχή παροχή του απαραίτητου βαρύ οπλισμού και την ελεύθερη κυκλοφορία των δυνάμεων εξαρτούνται σε μεγάλο βαθμό από τις προτιμήσεις των «αυτοκρατορικών πλοιάρχων».
Αυτή τη φορά, χάρη στη δική τους ανδρεία, ανάγκασαν το αυτοκρατορικό χέρι να τους στηρίξει ώστε να είναι σε θέση να πολεμήσουν για άλλη μία ημέρα. Αλλά τι γίνεται με το αύριο; Η Τουρκία είναι εδώ και δεκαετίες ένας από τους πιο σημαντικούς περιφερειακούς συμμάχους των ΗΠΑ, και παρόλο που οι ΗΠΑ χρειάζονται τώρα τους Κούρδους, αυτό στην καλύτερη περίπτωση θα είναι μια προσωρινή συμμαχία.
Για εμάς, ως Δυτικοί που στέκονται αλληλέγγυοι με τους Κούρδους συντρόφους μας, αυτό είναι το κλειδί για να κρατήσει την πίεση στις δικές μας χώρες, για να κρατήσει τα μάτια του κόσμου επικεντρωμένα στην Kobanê και τον ευρύτερο κουρδικό αγώνα. Περισσότερο από αυτό, θα πρέπει να υποστηρίξουμε ανοιχτά τις εκκλήσεις των YPG για προμήθειες και να υποστηρίξουμε το PKK να βγει απο τον τερατώδη «κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων». Κολλημένοι μεταξύ σφύρας και άκμονος, οι Κούρδοι στο τέλος μπορεί να υπολογίζουν μόνο στον εαυτό τους. Όσο μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων έχουν, όσο καλύτερα οπλισμένες είναι, τόσο αυτή θα είναι η καλύτερη συνθήκη για να προστατεύσουν την κοινωνική επανάσταση στην Rojava και την περαιτέρω καταπολέμηση του ISIS.
του Jelle Bruinsma υποψήφιου διδάκτορος Ιστορίας στο European University Institute, και ο συντάκτη του ROAR Magazine.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου