Το La Revue Dessinée είναι ένα εξαιρετικό γαλλικό περιοδικό που ασχολείται με τα κόμικς. Στο τέταρτο τεύχος του, που μόλις κυκλοφόρησε, δημοσιεύει ένα εκτενές αφιέρωμα στη Χρυσή Αυγή. Υπεύθυνοι για το αφιέρωμα είναι ο Sylvain Ricard (σεναριογράφος της προσαρμογής σε κόμικς του «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», του εμβληματικού βιβλίου του Χρόνη Μίσσιου), ο ιστορικός Δημήτρης Κουσουρής και ο σχεδιαστής Damien Vidal, που με τη βοήθεια της Μυρτώς Ράις και του Δημήτρη Ψαρρά («Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής», η ενδελεχής έρευνα του Ελληνα δημοσιογράφου μόλις κυκλοφόρησε και στα γαλλικά), δημιούργησαν μια διεξοδική ανάλυση του φαινομένου του νεοναζιστικού μορφώματος, πλούσια εικονογραφημένη και βασισμένη σε ιστορικά στοιχεία.
Το αφιέρωμα εκκινεί από τα πρώτα χρόνια μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, περιγράφει και αιτιολογεί τη δικτατορία του Μεταξά και τα χρόνια του εμφυλίου, αναφέρεται στο μεταπολεμικό ζοφερό και αντιδημοκρατικό κλίμα με τις διώξεις και φυλακίσεις των κομμουνιστών καθώς και στην πολιτική δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και καταλήγει στη δικτατορία των συνταγματαρχών την επταετία της χούντας. Από τα πλούσια ιστορικά στοιχεία, προκύπτει μια θλιβερή παράδοση του ελληνικού φασισμού, που είναι βαθιά ριζωμένος στην ελληνική κοινωνία και εν μέρει ερμηνεύει την ανάδυση και τη διάδοση των ιδεών της Χρυσής Αυγής, που σε συνθήκες οικονομικής κρίσης βρίσκουν ευήκοα ώτα σε πλατιές μάζες πληθυσμού. Σε ό,τι αφορά το παρόν, οι συγγραφείς του αφιερώματος αναφέρονται στη σχέση της Εκκλησίας με την Ακροδεξιά, στους φασιστικούς θύλακες των χούλιγκαν, στις επιθέσεις εναντίον μεταναστών, στις κακές σχέσεις της Ελλάδας με τις όμορες χώρες. Και τότε ξεκινά ένα κόμικς 27 σελίδων για τη Χρυσή Αυγή.
Με τεκμηρίωση και ακρίβεια σε κάθε λεπτομέρεια, η Χρυσή Αυγή παρουσιάζεται ως ένα ακροδεξιό, αντισημιτικό, ξενοφοβικό και υπερεθνικιστικό κόμμα, που δεν προέκυψε το 2012 ως κεραυνός εν αιθρία αλλά επωαζόταν αργά και σταθερά με αναφορές στον Χίτλερ και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, με στρατιωτικές αμφιέσεις και ναζιστικούς χαιρετισμούς, με δολοφονικές ενέργειες και λαϊκιστική, ρατσιστική ρητορεία. Ο Νίκος Μιχαλολιάκος παρομοιάζεται με τον Χίτλερ, καθώς φιλοδοξία του ήταν πάντα να αποτελεί τον Ελληνα φύρερ, ενώ ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στα σύμβολα των νεοναζιστών, τις σβάστικες και τις περικεφαλαίες του Ηλία Κασιδιάρη και τις απόπειρες των μελών της Χρυσής Αυγής να υποβαθμίσουν τις ναζιστικές αναφορές τους. Περιγράφονται με μελανά χρώματα η λειτουργία των παραστρατιωτικών και παρακρατικών ταγμάτων εφόδου που σκορπούν τον τρόμο σε περιοχές μεταναστών υπό την ανοχή, αν όχι και τη βοήθεια, της αστυνομίας, οι επιθέσεις των χρυσαυγιτών σε λαϊκές αγορές, τα γεγονότα της Μανωλάδας, τα απάνθρωπα και παράνομα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι αναφορές στη σχέση της Δεξιάς του Αντώνη Σαμαρά με την ακροδεξιά επέλαση. Οι συγγραφείς περιγράφουν τις ρατσιστικές δηλώσεις του Ελληνα πρωθυπουργού για τα παιδιά των μεταναστών στους παιδικούς σταθμούς, το πογκρόμ με τον «Ξένιο Δία» και τους ξυλοδαρμούς μεταναστών που συλλαμβάνονται, φυλακίζονται, βασανίζονται και συχνά δολοφονούνται χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα, την ανοχή της ελληνικής κυβέρνησης στη Χρυσή Αυγή που θεωρούνταν δεξαμενή ψήφων και γι’ αυτό παρέμενε στο απυρόβλητο. Το αφιέρωμα κλείνει με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τις σχέσεις της Χρυσής Αυγής με άλλα ναζιστικά κόμματα και συμμορίες της Ευρώπης που, επίσης, αργά αλλά σταθερά αυξάνουν τη δύναμή τους. Αλλωστε η τρομακτική αύξηση των ποσοστών του λεπενικού Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία κατά τις πρόσφατες εκλογές δείχνει ότι η Ελλάδα δεν αποτελεί την εξαίρεση. Δυστυχώς, όμως, παίζει τον ρόλο της σύγχρονης ευρωπαϊκής «πρωτοπορίας» του νεοναζισμού. Αυτό επιδιώκουν να καταγγείλουν οι εμπνευστές και δημιουργοί του εξαιρετικού κόμικς Aube Dorée και να προειδοποιήσουν τους Ελληνες και τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης ότι όταν σπέρνεις νεοναζιστικές συμμορίες, θερίζεις ολοκαυτώματα. Ισως γι’ αυτό στο τελευταίο καρέ επιλέγουν να παρουσιάσουν το εφιαλτικό σύνθημα από κάποιον τοίχο της Αθήνας: «Νέο Ολοκαύτωμα. Να ξεβρωμίσει ο τόπος». Με την υπογραφή της Χρυσής Αυγής.
Αντιρατσιστικά, αντιναζιστικά και αντιφασιστικά κόμικς έχουν υπάρξει πολλά. Το πιο διάσημο είναι αναμφίβολα το Maus (κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Zoobus), το βραβευμένο με Pulitzer, εν μέρει αυτοβιογραφικό αριστούργημα του Art Spiegelman για το Ολοκαύτωμα μέσω των αφηγήσεων του επιζήσαντος από το Αουσβιτς, Πολωνοεβραίου πατέρα του. Το Maus, πέραν της προφανούς καταγγελίας της ναζιστικής θηριωδίας, είναι κι ένα σχόλιο πάνω στην κοινοτοπία του κακού και στον ελλοχεύοντα ρατσισμό ακόμα και όσων τον έχουν υποστεί οδυνηρά στο πετσί τους.
Μια αριστουργηματική και προφητική ολιγοσέλιδη ιστορία του Moebius από το μακρινό 1974, με τίτλο Cauchemar Blanc (Λευκός Εφιάλτης), περιγράφει τον «εφιάλτη» ενός ρατσιστή που ονειρεύεται ότι κατά τη διάρκεια της καταδίωξης ενός Αραβα μετανάστη από τη συμμορία του, όλα πηγαίνουν στραβά, οι περίοικοι προστατεύουν το ανυποψίαστο θύμα, η αστυνομία κάνει τη δουλειά της και συλλαμβάνει τους ρατσιστές κ.λπ. Θα ήταν πολύ ωραίο για να είναι αληθινό. Η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή. Το επόμενο πρωί ο ρατσιστής ξυπνά, βγαίνει με την παρέα του για κυνήγι μεταναστών και εντέλει σκοτώνουν τον αθώο Αραβα…
Ο Βραζιλιάνος Carlos Latuff πολύ εύστοχα το 2013 παρουσίασε τον Αντώνη Σαμαρά να «κόβει» υποκριτικά τα κλαδιά της Χρυσής Αυγής, ενώ παράλληλα οι ρίζες της παραμένουν άθικτες…
Τη μετάφραση του κόμικς έκανε η Διαλεκτή Αγγελήhttp://www.efsyn.gr/?p=208956
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου