Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΜΠΡΟΣ ΘΑ ΛΕΓΕΤΑΙ «ΠΑΡΟΧΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ»! ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ «ΑΜΥΝΑΣ-ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΛΑΟΥ

Θυμόμαστε όλοι την αίσθηση που είχε προκαλέσει η Άτυπη Σύνοδος των Υπουργών Πολέμου της Ε.Ε. στην Αθήνα, υπό την ηγεσία του τότε ΥΕΘΑ Δ.Αβραμόπουλου, η οποία είχε τονίσει τη δράση των ευρωπαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων σε (5) κρίσιμες για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο περιοχές –Μάλι, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Λιβύη, Βοσνία, Σομαλία-, όπου, μεταξύ άλλων, είχε απειλήσει τον εξεγερμένο λαό της Βοσνίας ότι αν δεν σταματούσε άμεσα την εξέγερση του ενάντια και στις τρεις διεφθαρμένες εθνικιστικές αστικές ηγεσίες που προωθούσαν ακραία αντεργατικά μέτρα, θα προχωρούσε σε επέμβαση για να την καταστείλει. Και φυσικά σοβαρό ρόλο στην νέα αυτή βάρβαρη επέμβαση θα αναλάμβανε η 71^η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία.

Η χρονική απόσταση που μας χωρίζει από την σύνοδο αυτή είναι μικρή, αλλά γεμάτη από σημαντικά πολιτικά γεγονότα που επιτάχυναν την εφαρμογή των όποιων αποφάσεων, εμπλουτίζοντας τη διάθεση για ακόμη μεγαλύτερο επεμβατικό ρόλο του ευρωπαϊκού αστικού κόσμου, με αναβαθμισμένη στρατιωτική παρουσία και δράση παντού στον πλανήτη. Αυτό έγινε ξεκάθαρο και στο πρόσφατο  Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων (ΣΕΥ) της ΕΕ, όπου την ελληνική κυβέρνηση εκπροσώπησε στο Συμβούλιο η αναπληρωτής υπουργός Πολέμου, Φ. Γεννηματά.

Πλέον στέλνεται σε όλους το μήνυμα, ότι ο αστικός κόσμος είναι αποφασισμένος να ενισχύσει την εξουσία του και το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, εντός και εκτός ευρωπαϊκών συνόρων, ενισχύοντας την στρατιωτική του παρουσία και δράση σε μια σειρά, μεγάλης γεωστρατηγικής και οικονομικής αξίας, περιοχές του πλανήτη. Ενώ παράλληλα εντείνεται η καπιταλιστική κρίση και οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί.

Μάλιστα, το ΣΕΥ τονίζει στα «Συμπεράσματά» του «την επείγουσα ανάγκη να μπορέσει η ΕΕ και τα κράτη μέλη να αναλάβουν αυξημένες αρμοδιότητες για να ενεργήσουν ως πάροχος ασφάλειας, σε διεθνές επίπεδο και ιδιαίτερα στην ιμπεριαλιστική της περιφέρεια, ενισχύοντας έτσι τη δική τους ασφάλεια και τον παγκόσμιο στρατηγικό ρόλο τους ανταποκρινόμενοι στις προκλήσεις αυτές από κοινού». Επίσης, «το Συμβούλιο τονίζει τη σημασία της συνεργασίας της ΕΕ με τους εταίρους της, ιδίως τα Ηνωμένα Έθνη, το ΝΑΤΟ, τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, και την Αφρικανική Ένωση, καθώς και τους στρατηγικούς εταίρους και άλλες χώρες εταίρους, μέσα στη ζώνη γειτονίας της και ευρύτερα («more globally»).

Σε άλλο σημείο των συμπερασμάτων αποκαλύπτει το μέγεθος του ευρωπαϊκού επεμβατικού ρόλου και ποιες είναι εκείνες οι ζώνες που προκαλούν το ενδιαφέρον του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού κόσμου καθώς αναφέρει: «Υπογραμμίζοντας τη συμβολή των αποστολών και επιχειρήσεων στο πλαίσιο της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας για τη διεθνή ειρήνη και τη σταθερότητα, το Συμβούλιο χαιρετίζει την ανάπτυξη, το 2014, της στρατιωτικής επιχείρησης προγεφυρώματος στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (EUFOR RCA), την πολιτική αποστολή στην Ουκρανία (EUAM Ουκρανία), την πρόοδο που έχει επιτευχθεί για την έναρξη μιας μη στρατιωτικής αποστολής στο Μάλι (EUCAP SAHEL Μάλι)». Τέλος, «το Συμβούλιο εκφράζει την ικανοποίησή του για τη συνεχιζόμενη δράση από τις άλλες εννέα στρατιωτικές αποστολές που διεξάγονται στο πλαίσιο της ΚΠΑΑ και τις τέσσερις στρατιωτικές επιχειρήσεις σε τρεις ηπείρους», αναφέροντας ονομαστικά τις αποστολές και επιχειρήσεις UBAM Libya, EUBAM Rafah, ΕUCAP Nestor, EUCAP SAHEL Niger, EUFOR Althea, EULEX Kosovo, EUMM Georgia, EUNAVFOR Atalanta, EUPOL Afghanistan, EUPOL COPPS, EUSEC RD Congo, EUTM Somalia και EUTM Mali».

Η Ε.Ε. φαίνεται να ενσωματώνει την νατοϊκή εμπειρία και τις αμερικανικές μεθόδους καμουφλαρισμένης στρατιωτικής παρουσίας, όπως αυτές εφαρμόστηκαν σε Ιράκ και Αφγανιστάν, όταν η πίεση της κοινής γνώμης (σε συνδυασμό βεβαίως με τις ευρύτερες ανακατανομές ισχύος και ιεραρχήσεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού) συνέβαλε στην προεδρική απόφαση για την έξοδο των μισθοφορικών στρατευμάτων κατοχής, για να παραμείνει όμως σημαντικό τμήμα τους ως «εκπαιδευτές». Με τον τρόπο αυτό ταυτόχρονα οι ΗΠΑ επιτυγχάνουν να περιορίσουν και το κόστος από τη δική τους στρατιωτική παρουσία, εκπαιδεύοντας τους ντόπιους ταγματασφαλίτες. Είναι μια πρακτική που ακολούθησε ήδη η Ε.Ε. και η Γαλλία στην περίπτωση της επέμβασης στο Μάλι, χωρίς να ξεχνούμε ότι εκπαιδευτές έστειλε και ο Ελληνικός Στρατός.

Έτσι λοιπόν το ευρωπαϊκό φαίνεται να επεκτείνει την εφαρμογή αυτής της πρακτικής καθώς το ΣΕΥ αποφάσισε να επιταχυνθούν τα βήματα προς ενίσχυση της ικανότητας τρίτων χωρών και περιφερειακών οργανισμών να «προλαμβάνουν και να διαχειρίζονται από μόνες τους κρίσεις», μέσω της ανάπτυξης δυνάμεων της ΕΕ στις χώρες αυτές, υπό τον τύπο αποστολής «εκπαιδευτών» και λοιπών ειδικών! Στα «Συμπεράσματα» και πάλι, αναφέρονται ως «πιλοτικές υποθέσεις» («pilot cases») οι αντίστοιχες αποστολές στο Μάλι και τη Σομαλία που προγραμματίζονται για τις αρχές του 2015.

Ακολούθως, υιοθέτησε ένα Πλαίσιο Πολιτικής Κυβερνοάμυνας της ΕΕ, καθώς ο λεγόμενος κυβερνοχώρος εξελίσσεται σε σημαντικότατο πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων. Υιοθέτησε, επίσης, το Πλαίσιο Πολιτικής για Συστηματική και Μακροπρόθεσμη Αμυντική Συνεργασία μεταξύ των κρατών - μελών, λαμβάνοντας υπόψη και τα αντίστοιχα σχέδια του ΝΑΤΟ.

ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΩΝ ΑΜΥΝΑΣ-ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ!

Το αυταρχικό και ταξικό περιεχόμενο όλων αυτών των σχεδιασμών αποδεικνύεται και από την αναφορά στην αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών, του «εσωτερικού εχθρού», του ευρωπαϊκού και όχι μόνο προλεταριάτου. Η εκμετάλλευση και η καταπίεση του οποίου είναι αλληλένδετη με την συνολική προσπάθεια διεκδίκησης του ευρωπαϊκού αστικού κόσμου ολοένα μεγαλύτερου τμήματος από την παγκόσμια παραγωγή υπεραξίας  και τη νέα μοιρασιά του πλούτου σε πλανητικό επίπεδο, αλλά και την συνολική επιβολή της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Από αυτή την σκοπιά επομένως πρέπει να διαβαστεί και κατανοηθεί το σύγχρονο ολοκληρωτικό περιεχόμενο των αποφάσεων του ΣΕΥ που απαιτεί μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ των στρατιωτικών δυνάμεων και των άλλων κατασταλτικών Σωμάτων της ΕΕ, «ενίσχυση των δεσμών μεταξύ της εξωτερικής και της εσωτερικής ασφάλειας, κυρίως μέσω μιας πιο δομημένης προσέγγισης για τη συνεργασία μεταξύ των αποστολών και επιχειρήσεων της ΚΠΑΑ και των παραγόντων Ελευθερίας-Ασφάλειας - Δικαιοσύνης της ΕΕ - ΕUROPOL, FRONTEX και CEPOL (της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Ακαδημίας) - την Ιντερπόλ και την Ευρωπαϊκή Δύναμη Χωροφυλακής. Αυτό, μεταξύ άλλων, θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση σημαντικών οριζόντιων θεμάτων όπως η παράνομη μετανάστευση, το οργανωμένο έγκλημα, η τρομοκρατία, οι ξένοι μαχητές και η ασφάλεια στον κυβερνοχώρο».

Η Ε.Ε. δεν επιτρέπει καμιά ψευδαίσθηση εναλλακτικής διαχείρισης και μεταρρύθμισης.

Μόνο ο σύγχρονος εργατικός διεθνιστικός αντικαπιταλιστικός επαναστατικός αγώνας μπορεί να σταθεί απέναντι της. 

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ