Η εξέγερση των τυφλών κατά της κρατικής Εκκλησίας & τα ανθρωποφάγα σκυλιά ενός τυραννικού παπά
του Αναγνώστη Λασκαράτου
Γράφω αυτό το άρθρο με αφορμή τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη μακροχρόνια υπόδικη για σημεία και τέρατα «φιλανθρωπικη» οργάνωση της Εκκλησίας «Αλληλεγγύη-Αποστολή» των Χριστοδουλου-Ιερώνυμου-Λαυρεντιάδη-Κυριακίδη-Φουρλεμάδη, που χρωστάει στο Κράτος εκατομμύρια ευρώ και ο κ.Τσίπρας, αντί να ελέγχει, όπως υποχρεούται, το ατελέσφορο της υπόθεσης δηλώνει: «Η Πολιτεία να εμπιστευτεί το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας» (Αυγή-23.12.2014).
Ο κ.Τσίπρας και οι βουλευτές του υποκρίνονται πως δεν διαβάζουν ούτε την «Αυγή»: «Αμαρτωλές ΜΚΟ: Το γαλάζιο «Έργο Πολιτών» και η ιερή «Αλληλεγγύη» (Κατσάκος Πέτρος 23.02.2014). Στον κ.Τσίπρα έχει απαντήσει ο συντηρητικός μακαρίτης Εισαγγελέας Δ. Τσεβάς, στη δίκη των τυφλών που είχε προκαλέσει η Αρχιεπισκοπή: «Στο εδώλιο αυτό κάθονται ήρωες, ενώ θα έπρεπε να κάθονται άλλοι που με τον μανδύα της φιλανθρωπίας προσπαθούν να προβληθούν κοινωνικά». Ας δούμε λοιπόν αυτήν την άγνωστη στους νέους και ξεχασμένη από τους παλιότερους πτυχή του κοινωνικού έργου της Εκκλησίας, για να δούμε πόσο λογική και έντιμη είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που αντί να τρυπήσει το μεσαιωνικό δράκο με το σπαθί του Διαφωτισμού, συμβιβάζεται μαζί του, ξεχνώντας να απαιτήσει, σε μια εποχή ιδιωτικοποιήσεων, την αποκρατικοποίηση της μοναδικής στον κόσμο κρατικής Εκκλησίας.
Πρωταγωνιστές της ιστορίας μας είναι ο αγράμματος, αγροίκος, διεφθαρμένος, φασίστας και κουμπουροφόρος Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, που το όνομά του ήλθε πρόσφατα στη δημοσιότητα με αφορμή μια παρακρατική αποθήκη όπλων του δικτύου «Κόκκινη προβιά» και από τους ιερείς του Δ.Σ. του ιδρύματος που θα δούμε, ο πρωτοπρεσβύτερος Εμμανουήλ Σχοινιωτάκης (του οικουμενικού Θρόνου!). Ο Σχοινιωτάκης, τ.Διευθυντὴς της Γεν. Διεύθυνσης Χριστιανικής Αλληλεγγύης της Αρχιεπισκοπής και τ.Αντιπρόεδρος του Οίκου Τυφλών, πέθανε την πρωταπριλιά του 2009, τιμημένος με πολλά παράσημα Ορθόδοξων πατριαρχείων, κηδεύτηκε από δυο επισκόπους με εξαιρετικές εκκλησιαστικές τιμές και με εκδηλώσεις πένθους του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου και των πατριαρχών Κωνσταντινούπολης και Αλεξάνδρειας. Όμως ο άνθρωπος αυτός έφυγε κουβαλώντας το ασήκωτο βάρος πελώριων δημόσιων αμαρτημάτων για τα οποία δεν ζήτησε ποτέ συγνώμη, ούτε αυτός ούτε η συνένοχη Εκκλησία του.
Η υπόθεση της εξέγερσης των τυφλών το Μάη του 1976, έχει σήμερα ξεχαστεί. Ένας από τους εξεγερμένους πρωταγωνιστές της, ο κ.Κουρουμπλής, εκλέχτηκε βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και σήμερα με το ΣΥΡΙΖΑ, ένας άλλος ήταν ο χριστιανοσοσιαλιστής αγωνιστής θεολόγος κ.Βασίλης Τσούπρας, αλλά σχεδόν τα μόνα ντοκουμέντα που θυμίζουν αυτήν την ιστορία είναι το παρακάτω ανυπόγραφο άρθρο της ‘Ελευθεροτυπίας’, 34 χρόνια μετά (3-5-2010), που υπάρχει προς το παρόν στο διαδίκτυο και ένα βίντεο, απόσπασμα από την ταινία που γύρισε τότε η εξαιρετική Μαρία Χατζημιχάλη Παπαλιού:
«Ο εξεγερμένος Μάης των ελλήνων τυφλών
…Πρόκειται για την κατάληψη του Οίκου Τυφλών Καλλιθέας από ομάδα εξεγερμένων τυφλών, που δεν δίστασαν να αντιπαρατεθούν μετωπικά με το κατεστημένο (οικονομικό, πολιτικό, θρησκευτικό), έχοντας όλο το δίκιο με το μέρος τους αλλά και όλες τις πιθανότητες εναντίον τους….. το σύνθημα-ορόσημο των τυφλών εξεγερμένων που κατέλαβαν τον Οίκο Τυφλών στις 2 Μαΐου 1976 ήταν το “ψωμί, παιδεία και όχι επαιτεία”. .. γεννήθηκε μέσα από την ανάγκη των εξεγερμένων να αποτινάξουν τον χρόνιο πατερναλισμό των αθλίων φιλανθρώπων και αποδίδει όσο κανένα το στίγμα ενός αγώνα .. διήρκεσε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Ήταν η πρώτη στην ελληνική ιστορία φορά που ένα κομμάτι του αναπηρικού χώρου εμπράκτως αμφισβήτησε τον περιθωριακό ρόλο που του είχε επιβληθεί, επιτέθηκε μετωπικά στον κοινωνικό πατερναλισμό και τους φορείς-εκπροσώπους του, θέτοντας τις βάσεις, ώστε συνολικά το κίνημα των αναπήρων να διεκδικήσει κοινά σημεία εκκίνησης με την υπόλοιπη κοινωνία.
Το χρονικό της εξέγερσης περιληπτικά έχει ως εξής: Απόγευμα γύρω στις 6, μια ομάδα τυφλών παραβιάζει-γκρεμίζει την αλυσοκλειδωμένη πόρτα του Οίκου Τυφλών επί της οδού Σπάρτης. Μια άλλη ομάδα εισβάλλει πηδώντας τον τοίχο του ιδρύματος … Μπλοκάρονται τα τηλέφωνα ώστε να μην ειδοποιηθεί άμεσα η αστυνομία και τοποθετούνται μεγάφωνα. Εντός ολίγου, οι τυφλοί καταληψίες είναι περίπου 300, ανάμεσα στους οποίους όλοι οι μαθητές (γύρω στους 100) του ιδρύματος. Βράδυ στις 10 πριν γίνει ακόμα σαφές το βάθος της εξέγερσης, σπεύδει στον Οίκο Τυφλών ο εισαγγελέας Μεταξάς και ζητάει από τη δημιουργηθείσα Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα (19μελής) αποχώρηση των καταληψιών, εισπράττοντας κάθετη άρνηση. Αργά το βράδυ στη 1 καταφθάνει επιστολή του τότε αρχιεπισκόπου (σημ.Λασκ.: ο δημοσιογράφος αποφεύγει να γράψει το όνομά του, ήταν ο Σεραφείμ) που μη αντιλαμβανόμενος την συνειδητότητα της εξέγερσης … πατρικά νουθετεί: «Αποχωρήστε και δεν θα διωχθείτε ποινικά». Κανείς δεν τη λαμβάνει σοβαρά υπόψη.
Τα πράγματα σε χρόνο μηδέν αγριεύουν. Απ’ την επόμενη κιόλας μέρα τα μέλη της Συντονιστικής καλούνται για ανακρίσεις στο Α.Τ. Καλλιθέας (διοικητής ο περιβόητος Καραθανάσης) όπου επίμονα ρωτούνται για τα πολιτικά τους φρονήματα. «Αποτελούν άμεσο εθνικό κίνδυνο, εφαρμόστε εναντίον τους τους νόμους περί συμμοριτοπολέμου» απαιτεί με επιστολή της στον τότε υπουργό Υγείας-Πρόνοιας η Εκκλησία της Ελλάδας λίγες μέρες μετά. «Αν δεν υποχωρήσουν, θα τους προσθέσω άλλη μια αναπηρία», απειλεί δημόσια (και… χριστιανικά) ο τότε διευθυντής της
Τα εγκαίνια της «Αποστολής» έκανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας. Στη φωτογραφία με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και τους επιχειρηματίες Λ. Λαυρεντιάδη (δεξιά) και Π. Κυριακίδη (αριστερά)
Χριστιανικής Αλληλεγγύης (σημ.Λ.: κι αυτός ανώνυμος, ήταν ο πρωτοπρεσβύτερος Σχοινιωτάκης). Κινούνται μηχανισμοί δίωξης και τα μέλη της Συντονιστικής κατηγορούνται για παράβαση του Ν4000 περί τεντιμποϊσμού! … Αγγίζοντας την αιτία του όλου προβλήματος ρητά ομιλούν για παραχώρηση του Ιδρύματος και ολόκληρης της περιουσίας του από την Εκκλησία στο κράτος! Η χειραφέτηση των αγωνιζομένων σύντομα αγγίζει χορδές των προοδευτικών ΜΜΕ της εποχής, προεξαρχούσης της Ελευθεροτυπίας. «Θα νικήσουμε ή θα πεθάνουμε», τιτλοφορείται σχετικό δημοσίευμα της «Ε» στις 11/5/76, στηρίζοντας απερίφραστα το δίκαιο των τυφλών και καθιστώντας τις διεκδικήσεις τους κεντρικό κοινωνικό ζήτημα. «Αξιώστε όλα σας τα δικαιώματα», μηνύει ο Μενέλαος Λουντέμης από τη μονάδα εντατικής παρακολούθησης όπου νοσηλεύεται, ο αγώνας πλέον έχει αναγορευτεί σε κρίσιμη κοινωνική υπόθεση. Λίγες μέρες μετά, 20.000 και πλέον άνθρωποι δίνουν το «παρών» στο γήπεδο του Πανιωνίου εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους στους αγωνιζόμενους τυφλούς. Στο πλευρό των εξεγερμένων και ξένοι ραδιοφωνικοί σταθμοί (όπως το BBC και η Ντόιτσε Βέλε) δίνουν στο θέμα διεθνή διάσταση… Κατάληψη του Δημαρχείου Αθηνών 1/10/76, υποχρεώνει τον Δήμο και το υπουργείο να ανταποκριθούν στο αίτημα επίδοσης άδειας μικροπωλητή σε τυφλούς που είχαν διωχθεί από τον «Οίκο» τους στο παρελθόν και αντιμετώπιζαν πρόβλημα βιοπορισμού. Το βράδυ της ίδιας ημέρας, εκατοντάδες τυφλοί κοιμούνται έξω από την Αρχιεπισκοπή απειλώντας να την καταλάβουν (!) εάν δεν προχωρήσει η παραχώρηση του Οίκου Τυφλών στο κράτος. Στις 12 τη νύχτα, 8 Οκτωβρίου 1976, εκπρόσωποι της Εκκλησίας υποχρεώνονται να υπογράψουν τη σχετική ιστορική συμφωνία. Ο εξαναγκασμός της Εκκλησίας σε συμβιβασμό από μια ομάδα εξεγερμένων τυφλών, ήταν η πρώτη (και μοναδική μέχρι σήμερα) έμπρακτη αμφισβήτηση του απαραβίαστου θεσμού της εκκλησιαστικής περιουσίας και του εκκλησιαστικού κατεστημένου. Το ευρύτερο (εκκλησιαστικό και πολιτικό) κατεστημένο της εποχής αντιλαμβανόμενο την πράξη υπογραφής συμφωνίας ως μια απλή τακτική υποχώρηση, με δριμύτητα τα επόμενα χρόνια αντεπιτέθηκε. Το Μάιο του 1977, .. σε αγωνιστική εκδήλωση διαμαρτυρίας των Ελλήνων τυφλών στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη παρεμβαίνουν αστυνομικές δυνάμεις, το ξύλο πέφτει σύννεφο και κατά δεκάδες οι τυφλοί προσάγονται στην Ασφάλεια Αθηνών! Επίσης, κάθε λίγο και λιγάκι, τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Μαΐου 1976 σύρονται στα δικαστήρια (συνολικά 114 την τετραετία ’77-’81) με βαρύτατα κατηγορητήρια αλλά και επιπτώσεις στον προσωπικό και κοινωνικό τους βίο.… το παγιωθέν κλίμα συμπαράστασης σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο, δεν επέτρεπε στο ποτάμι να γυρίσει πίσω. Με εργαλείο το ντοκιμαντέρ-ντοκουμέντο της Μαρίας Χατζημιχάλη – Παπαλιού «Ο αγώνας των τυφλών» που ολοκληρώθηκε μέσα στο 1977 και έκτοτε έκανε τον γύρο της Ευρώπης, τα δίκαια αιτήματα των Ελλήνων τυφλών έγιναν υπόθεση όλου του πολιτισμένου κόσμου. Σαρτρ, Μποβουάρ, Φουκό, Σινιορέ, Βεργόπουλος, Πουλαντζάς, Μοντάν, Γαβράς, Ζέη, Πετρόπουλος, Φασιανός, οι πλέον επώνυμοι από τους συμπαραστάτες. Ελέω λοιπόν και της διεθνούς συμπαράστασης … Τρία χρόνια μετά τη λήξη της κατάληψης του Οίκου Τυφλών και τη συμφωνία του Οκτώβρη ’76, ολοκληρώνεται η διαδικασία δημοσιοποίησης και η μετατροπή του σε Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (Ν.Π.Δ.Δ.). Στις 9 Δεκεμβρίου 1981, έγινε και η τελευταία εκκρεμούσα δίκη σε βάρος 11 μελών της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα, απ’ την οποία συγκρατούμε μια φράση της αγόρευσης του εισαγγελέα Τσεβά: (σημ.Λ. βλ. στην 1η παράγραφο).
Ο απόλυτα ανάξιος Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, που είχε καταλάβει το θρόνο με εκκλησιαστικό πραξικόπημα της χούντας Ιωαννίδη, κηδεύτηκε με μεγάλες τιμές από το βαθύ Κράτος. Στην κηδεία του (Απρίλης του 1998) προσήλθαν απαρηγόρητοι και οι Χαρίλαος Φλωράκης-Νίκος Κωνσταντόπουλος, που εκφώνησαν και επικήδειους.
Το φιλάνθρωπο έργο του πρωτοπρεσβύτερου Σχοινιωτάκη δεν τελείωσε εδώ. Το απόγευμα της 17ης Ιουλίου του 1978 τα δυο άγρια μπουλντόγκ που εκγύμναζε στο κτήμα του στη Β.Εύβοια, κατασπάραξαν με πάνω από 500 δαγκωνιές την άτυχη νεαρή ποδηλάτισσα δικηγόρο Αριάδνη Αλεξάνδρου. Ο Σχοινιωτάκης κάθισε στο σκαμνί και η καταδικαστική ετυμηγορία, μετά από μια πολύ σκληρή αγόρευση του Εισαγγελέα εκδόθηκε στις 2.11.1979. Φυλάκιση δυο χρόνων και 15 ημερών και χρηματική αποζημίωση στη μητέρα του θύματος. Η έφεση είχε, ως είθισται, ανασταλτικό αποτέλεσμα και ο σκληρόκαρδος πρωτοπρεσβύτερος, που όπως κατέθεσε ο μάρτυρας κατηγορίας δημοσιογράφος Βασίλης Καββαθάς του είχε δηλώσει ψυχρά στην Αρχιεπισκοπή λίγες ημέρες μετά το ατύχημα: «Οι νεκροί με τους νεκρούς και οι ζωντανοί με τους ζωντανούς», δεν μπήκε ποτέ στη φυλακή. Η ίδια ποινή επιβλήθηκε και στον κατά την πολιτική αγωγή «εθελοντή κατηγορούμενο», «άβουλο όργανο» του παπά, «υποτακτικό» του και επιστάτη του κτήματος, στον οποίο έγινε προσπάθεια να μεταβιβασθεί η προφανής ευθύνη του αφεντικού του, που εξέτρεφε «Κέρβερους». Η υπεράσπιση προσπάθησε πολλές φορές να θολώσει τα νερά φτάνοντας στο σημείο να καταθέσει ανώνυμη καταγγελία σε βάρος υπαλλήλου της ΔΕΗ φερόμενου ως δήθεν δράστη δήθεν δολοφονίας της δικηγόρου. Πάντως η πρόβλεψη του Εισαγγελέα στον παπά πως το συμβάν «θα σας καταδιώκει σε όλη σας τη ζωή» («Απογευματινή», 1.11.1979) δεν επαληθεύτηκε. Άλλωστε η Εκκλησία όχι μόνο δεν καθαίρεσε ή έστω έθεσε σε αργία τον παπά αλλά όπως είδαμε του επιδαψίλευσε τίτλους και τιμές.
Αυτή είναι η φασιστική Εκκλησία, που δεκάδες κληρικοί της έχουν ευλογήσει τα ορμητήρια των εγκληματικών Ταγμάτων Εφόδου και κανένας νεαρός κουφιοκεφαλάκιας πολιτικάντης της Αριστεράς δεν μπορεί να την εξωραϊσει, χωρίς να έχει ταυτόχρονα αποκαλύψει στο νοήμον κοινό πόσο «τενεκές ξεγάνωτος» είναι, για να αντιγράψω το χαρακτηρισμό που είχε προσάψει ο βωμολόχος Σεραφείμ σε ευσεβή υπουργό της ΝΔ.
ΥΓ
Η παραγωγός και σκηνοθέτις Μαρία Χατζημιχάλη-Παπαλιού (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών, Βραβείο Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου-FIPRESCI, Βραβείο Henry Ford κ.ά.) έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο ντοκιμαντέρ το 1977 με τον «Αγώνα των τυφλών» με την οποία στρατεύθηκε στον αγώνα τους. Υπήρξε παραγωγός ταινιών των Θόδωρου Αγγελόπουλου, Νίκου Παναγιωτόπουλου, Τάσου Ψαρρρά, Δήμου Θέου, Γιάννη Σμαραγδή και άλλων. Οι σειρές με θέμα τις Δήλο και Μύκονο, τη Λυκία, τη Μακεδονία και την Ήπειρο έχουν συμπεριληφθεί στη διδακτέα ύλη πολλών πανεπιστημίων της Ευρώπης και της Αμερικής.
Η ταινία προβλήθηκε και πάλι ολόκληρη σε εκδήλωση της πολύ καλής (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Οικολόγοι, ανένταχτοι) Δημοτικής Αρχής Χαλανδρίου (7.12.2014), χωρίς δυστυχώς την παρουσία του κ.Κουρουμπλή, που είχε προαναγγελθεί.
Σε όποιον την παρακολουθήσει, η σκληρότητα της Εκκλησίας θα του προκαλέσει έκπληξη, ακόμα και σε όποιον γνωρίζει το σκοτεινό ιστορικό της ρόλο. Δεν υπάρχει οίκτος από τους επαγγελματίες «φιλάνθρωπους» ούτε στα εκ γενετής τυφλά και φτωχά παιδάκια που θα ραγίσουν την καρδιά του θεατή με την τραγική ζωή τους, σερνόμενα στους θαλάμους του ιδρύματος, υφιστάμενα επί πλέον και το μαρτύριο του μίσους αυτών που θα έπρεπε να είναι οι δεύτεροι γονείς τους. Μόνη εξαίρεση από πλευράς κλήρου υπήρξε ο πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός, που δυστυχώς η συνέχειά του δεν υπήρξε και τόσο σύμφωνη με το ξεκίνημά του.
Απόσπασματά της μπορείτε να παρακολουθήσετε:
http://roides.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου