Όπως πληροφορήθηκα από φίλους εκ Σμύρνης, έλαβε χώρα χθες στην γειτονική τουρκική πόλη, με συνδιοργανωτή και τον Δήμο Σμύρνης μία επετειακή τελετή στην μνήμη διακοσίων Ελλήνων κομμουνιστών, οι οποίοι βρίσκονταν στη Σμύρνη ως μέλη του ελληνικού στρατού και εκτελέστηκαν την πρωτοχρονιά του 1921 ως προδότες καθώς στασίασαν υποστηρίζοντας ότι “η εισβολή στην Ανατολία είναι παιχνίδι του αγγλικού ιμπεριαλισμού” και αρνήθηκαν να στρέψουν τα όπλα τους κατά των Τούρκων αδερφών τους.
Στη τελετή,που ήταν η πρώτη εκδήλωση μνήμης αυτού του περιστατικού και έλαβε χώρα στην παραλία της Μπάλτσοβα, όπου σύμφωνα με την αφήγηση έγινε η εκτέλεση, διαβάστηκαν ποιήματα του Τουγρούλ Κεσκίν από το βιβλίο του Zito i Epanastasi (αυτός ήταν ο τίτλος του μανιφέστου των διακοσίων σύμφωνα με το δελτίο τύπου του βιβλίου), το οποίο περιέχει 13 ποίηματα εμπνευσμένα απ’ το περιστατικό.
Προσωπικά δεν γνώριζα τίποτε για αυτό το περιστατικό, ούτε τώρα μπορώ να είμαι βέβαιος ως προς την ιστορική του αλήθεια αλλά η εκδήλωση αυτή προφανώς είναι εξαιρετικά σημαντική.
Όποιος έχει κάποια πληροφορία επί του θέματος ας την καταθέσει..
Έφθασαν και φωτογραφίες από την χθεσινή εκδήλωση
καθώς και σχετικό ιστορικό κείμενο
Be Sociable, Share!
http://yiannismakridakis.gr/?p=5621
Η κυβέρνηση, έστω και την ύστατη στιγμή, αντέδρασε στις υπονομευτικές και διαβρωτικές ενέργειες του ΣΕΚΕ. Στις αρχές Ιουλίου εγκλείστηκε στις φυλακές Συγγρού ο διευθυντής του «Ριζοσπάστη» Γ. Πετσόπουλος. Τέσσερις μέρες αργότερα συνελήφθησαν τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΕΚΕ και της διοίκησης της ΓΣΕΕ για αντιπολεμική δράση. Στο μέτωπο συνελήφθησαν 22 στρατιώτες, που ήταν μέλη και οπαδοί της Κεντρικής Επιτροπής κομμουνιστών στρατιωτών, οι οποίοι εγκλείστηκαν στις φυλακές του Μπαρτζόβα στα περίχωρα της Σμύρνης, με την κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας». Ο Λιβιεράτος αναφέρει ότι θα δικάζονταν από στρατοδικείο και θα οδηγούνταν στο εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά σώθηκαν και έφθασαν στην Αθήνα, όταν κατέρρευσε το Μικρασιατικό μέτωπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα έγγραφα του ΣΕΚΕ που δημοσιεύτηκαν στο πεντάτομο έργο «Το ΚΚΕ, Επίσημα κείμενα», δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά για ύπαρξη ελληνικών πληθυσμών στη Μικρά Ασία και στην Ανατολική Θράκη, ούτε για την καταπίεση που υφίσταντο από τους Οθωμανούς. Ο ελληνισμός των περιοχών αυτών αντιμετωπίζονταν από τους κομμουνιστές ως ένας ξένος και απόμακρος χώρος, όπου ο ελληνικός στρατός απεστάλη για να υπερασπίσει τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.
Αρκετά χρόνια μετά την καταστροφή, ο ηγέτης του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδης, έγραψε σε άρθρο του στην εφημερίδα Ριζοσπάστης: «Η Μικρασιατική Εκστρατεία δεν χτυπούσε μόνο τη νέα Τουρκία, μα στρεφότανε και ενάντια στα ζωτικότατα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Γι’ αυτό και μεις, όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρά Ασία μα και την επιδιώξαμε».
Το ΣΕΚΕ αντιτάχθηκε πλήρως στη Μικρασιατική εκστρατεία και υποστήριζε την ακεραιότητα της νεοτουρκικής εθνικιστικής Οθωμανικής αυτοκρατορίας, γιατί αυτό ήταν το δόγμα της νεαρής, τότε, Σοβιετικής Ένωσης, η οποία ενίσχυε τον Κεμάλ, για «να οργανώσει τακτικό στρατό και να ανακόψει την επίθεση των Άγγλων και των Ελλήνων εισβολέων». Η στάση του αυτή, όμως, ήταν αντιπατριωτική, γιατί εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των Σοβιετικών, οι οποίοι ήταν εξοργισμένοι με την Ελλάδα, αφού είχε λάβει μέρος στην Ουκρανική εκστρατεία, στο πλευρό των συμμάχων, εναντίον των μπολσεβίκων.
Αναμφίβολα δεν ήταν μόνο η στάση του ΣΕΚΕ, που συνέβαλε στην ήττα του ελληνικού στρατού και στην καταστροφή. Τα λάθη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας αλλά κυρίως η εγκατάλειψη της Ελλάδας από τους υποτιθέμενους συμμάχους (Γάλλους και Ιταλούς), οι οποίοι την κρίσιμη στιγμή προσέγγισαν τον Κεμάλ και στο τέλος τον εξόπλισαν, καθώς και η προκλητική αδιαφορία των Βρετανών ήταν εκείνοι οι παράγοντες που προσδιόρισαν την έκβαση του πολέμου.