Τότε αναγκαστικά φαντάρος…τότε, τώρα και πάντα συνειδητά αντιμιλιταριστής!!!

 525 ΜΤΠ Πολύκαστρο 1982

 Καλοκαίρι….όσα παιδιά, όσοι πραγματικοί Λεβέντες υπηρετούσαν τότε στο 525 ΜΤΠ στο Πολύκαστρο του Κιλκίς, τους προκαλώ να με διαψεύσουν!

Επαλήθευση και επιβεβαίωση των όσων κατά καιρούς γράφω δεν χρήζει «έξωθεν κι ετέρας επιβεβαίωσης»!!

Αν αυτό κρίνει ο κάθε εμπλεκόμενος τότε, ο κάθε συσχετιζόμενος ας το πράξει…«ιδία βούληση»!!!

Το 1982 Καλοκαίρι….λοιπόν ένα όμορφο και καλοκαιρινό πρωί …τι πρωί νύχτα ακόμα ήταν, μεγάλη κινητοποίηση των αξιωματικών στο 525 ΜΤΠ!

Εγώ αποθηκάριος του τρίτου λόχου…

Μπαίνει μέσα ο λοχαγός μας, ένα Πραγματικό Παληκάρι και Λεβέντης κι αφού μας σύναξε όλους μας λέει επί λέξη: «ότι υπάρχει στο στρατόπεδο θα φορτωθεί…δε θα μείνουν ούτε οι κορνίζες στους θαλάμους, να μην φαίνεται ότι εδώ ήταν στρατός»!!!

Τέτοια «άσκηση» εμένα και σε πολλούς άλλους σαν κι εμένα, σκεπτόμενους και προβληματισμένους φαντάρους, δεν μας είχε….ματατύχει!!!

  Κάναμε ότι οι διαταγές επέβαλαν….

Κι εγώ σαν αποθηκάριος του τρίτου λόχου…. Είχα την ευθύνη, εκτός απ’ τα «προσωπικά μου είδη»… να φορτώσω σ’ ένα Μ113, στ’ άρμα που μας πρόσταξαν, και τα υλικά από τρεις αποθήκες…σε ΣΤΑΓΙΕΡ! Όταν μετά παρέλευση σύντομου χρονικού διαστήματος τα καταφέραμε, μείναμε με άδειο στρατόπεδο, στο προαύλιο ανάμεσα στους λόχους και στο διοικητήριο, όλοι παρατεταγμένοι και σε αναμονή!

Κάτι δε μου κάθονταν όμως καλά, σαν ξεμπερδέψαμε… σαν ξεμπέρδεψα… φέρνω μια γύρα να εντοπίσω «σειρές μου», που κάποιοι απ’ αυτούς που ήμασταν πάνω από Λύκειο, υπηρετούσαν σε διοικητικές θέσεις.

Τι έγινε «ρε σειρά» ρωτούσα…δισταγμός, αποφυγή πληροφόρησης, μισόλογα…

Αλλά και σε μένα που ξέρανε πως είμαι ανυπόταχτος, αντιιμπεριαλιστής, απρόβλεπτος και μη αντιμετωπίσιμος φαντάρος, μετά από ένα δισταχτικό πικρογέλιο, δεν έβγαζαν μιλιά!

Σαλτάρω τραβάω ένα γραφιά απ’ το γιακά ….δε θ’ αποκαλύψω περισσότερα για το ποιος ήτανε, γιατί αν πω ένα μα ένα μόνο χαρακτηριστικό του, θα τον φωτογραφίσω και δε γουστάρω!

Δεν γούσταρα τότε να φορτώνω σ’ άλλων πλάτες ευθύνες, είχα πλατιές πλάτες, στον ώμο μου τις έριχνα πάντα τις ευθύνες. Δεν θα το κάνω ούτε και τώρα!

Κι ο λόγος μου, ήταν, είναι και θα ναι αντρίκιος λόγος…  ήταν κι είναι Λόγος!

Τι γίνετε ρε σειρά τον πιέζω…χαμογελάει κοκκινίζοντας και μου επαναλαμβάνει το «δεν ξέρω»!!

Ξέρεις ρε κουφάλα του λέω… και θα μου πεις τώρα!

Μα....

Δεν έχει μα… θα μου πεις τώρα ….που μας πάνε;

Τον ζόρισα και μου το «ξεφούρνισε»…

«Θα πάμε φάλαγγα μέχρι το σταθμό του τρένου στο Πολύκαστρο! Ότι φορτώνεται στο τραίνο θα φορτωθεί!! Οι άλλοι θα πάμε απ’ το δρόμο μέχρι το λιμάνι της Θεσσαλονίκης»…αυτό έγραφε το «σήμα»!

Και μετά… και μετά; τον ρωτάω!

«Θα μας φορτώσουν σε καράβι… για το Λίβανο»!!!

Εδώ πραγματικά σαλτάρισα! Στο μυαλό μου τότε σαν και τώρα ήρθε το τραγούδι:

«Ο Γέρο Νέγρο Τζίμ»… (Τι θέλουν τα παιδιά μας στα Βιετνάμ)!!!

Εδώ θα κάνω …μετά από χρόνια σιωπής…μια βαριά της ψυχής αποκάλυψη:

Του λέω:

«Όσοι από σας θέλετε να πάτε…να πάτε! Εγώ σε καράβι δεν μπαίνω»!

«Εξασφάλισα» δυο γεμιστήρες, για ν’ αμυνθώ με τ’ όπλο μου, ένα οπλοπολυβόλο ένα ΗΚ11…που το είχα στον ώμο μου!

Θ’ αυτομολήσω…. αλίμονο σ’ όποιον προσπαθήσει να μ’ αποτρέψει!

Υπερασπίζομαι την Πατρίδα μου μέσα απ’ τα σύνορά της…Σε ιμπεριαλιστικές εκστρατείες εγώ δε συμμετέχω»!

Τα παιδιά – δυο τρία άτομα, απ’ τα είκοσι περίπου, που ήμασταν ταυτοποιημένοι, χαρακτηρισμένοι, φακελωμένοι… τότε εκεί αριστεροί* συγκλονίστηκαν, ταράχτηκαν ….αφυπνίστηκαν!!!

Εμείς τι θα  κάνουμε με ρώτησαν:

«Εσείς κάντε ότι θέλετε….εγώ θα κάνω ότι η συνείδησή μου επιτάσσει!!

Σε καράβι για Λίβανο δεν μπαίνω ούτε νεκρός… πόσο μάλλον ζωντανός»!!

Τι θέλουν τα παιδιά μας στα Βιετνάμ….

prototypia: Τι θέλουν τα παιδιά μας... στα Βιετνάμ;

Μετά από κάποιες ώρες η «άσκηση ετοιμότητας» έληξε…. Και η δική μου τάση να μη συμβάλω σε Νατοϊκή Εκστρατεία…και ούτως η άλλως δεν θα συνέβαλλα!

ΥΓ 1: Ότι θυμάμαι γράφω… και για ότι γράφω, αν υπάρχουν κενά …συμπληρώστε τα, όσοι έχετε μνήμη ελέφαντα σαν κι εμένα… για να μη γράψω κάτι βαρύτερο!!!

ΥΓ 2: *«φακελωμένοι… τότε εκεί αριστεροί»…απ’ τους 250 φαντάρους που υπηρετούσαμε τότε εκεί οι 20 περίπου ήμασταν χαρακτηρισμένοι αριστεροί! Προσωπικά τον φάκελό μου τον είδα …(θα περιγράψω κάποια στιγμή αυτό το γεγονός), που, πως, πότε και ποιος (αν το επιθυμεί θ’ αναφέρω τ’ όνομά του)  μου τον αποκάλυψε!

ΥΓ 3: Αφιερωμένο στη νέα γενιά, στην έφεδρη στρατευμένη και στρατεύσιμη νεολαία μας, που πρέπει να ξέρει πως εμείς «οι παλιές καραβάνες», αν και στην εφεδρεία …ξέρουμε να κρατάμε άμυνες!!!

http://www.prototypia.gr/2014/12/blog-post_15.html