Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στην ανατολική Ουκρανία οδήγησαν στα στρατεύματα του Κιέβου σε μια τεράστια απώλεια οπλικών συστημάτων - κυρίως αρμάτων μάχης. Κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών έχει υπολογιστεί ότι καταστράφηκαν έως 200 άρματα μάχης των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, ή καταλήφθηκαν από τον εχθρό (εδώ συγκεντρωμένη η μεγαλύτερη συλλογή από φωτογραφίες και βίντεο της τύχης των τεθωρακισμένων οχημάτων στον πόλεμο της Ουκρανίας). Η επανάληψη των ενεργών εχθροπραξιών, φυσικά, οδήγησε σε νέες απώλειες.
Από τις αρχές του 2015 έως τα μέσα Φεβρουαρίου έχουν καταστραφεί περί τα 50 άρματα μάχης, τουλάχιστον 40 καταλήφθηκαν από τους αυτονομιστές και τα υπόλοιπα αποσύρθηκαν στα εργοστάσια για επισκευές, λόγω σοβαρών ζημιών. Έτσι, το Κίεβο έχασε σε περίπου έναν μήνα μαχών πάνω από 100 άρματα μάχης, ή τουλάχιστον 300 από την έναρξη των επιχειρήσεων πέρυσι το καλοκαίρι. Ο παράγοντας ηλικία πρέπει να ληφθεί υπόψη - τα περισσότερα από τα ουκρανικά τανκς παρήχθησαν περίπου 30 χρόνια πριν, κατά την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό αυξάνει το ποσοστό των αποτυχιών και άλλων δυσλειτουργιών αυτών των οχημάτων.
Δεν μπορούν ακόμη περισσότερο
Θεωρητικά, οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι σε θέση να αντισταθμίσουν τις απώλειες, διότι εκτός από 600 Τ-64 που κατείχαν κατά την έναρξη των εχθροπραξιών, στις αποθήκες βρίσκονται άλλα 600 Τ-64, 600 Τ-72 και 150 Τ-80 (αν και δεν είναι όλα τους λειτουργικά). Ωστόσο, υπήρξαν σοβαρά προβλήματα με το να χρησιμοποιηθούν αυτά τα τεθωρακισμένα στο στρατό. Πρώτον, από το απόθεμα των Τ-72 αποδείχτηκαν το καλοκαίρι του 2014 τουλάχιστον 300 ακατάλληλα για την επισκευή/ανακαίνιση. Στην πραγματικότητα, πολλές από αυτές τις μονάδες είναι μόνο τα σασί, όπως νωρίτερα αυτά τα τανκς κόπηκαν για την εκτέλεση εξαγωγικών συμβάσεων. Από την στιγμή της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας συνολικά 800 άρματα μάχης αυτού του τύπου πωλήθηκαν, και τα υπόλοιπα χρησιμοποιήθηκαν ως πηγή ανταλλακτικών. Αν και δεν εξήχθησαν T-64 (με εξαίρεση των λίγων μονάδων που πωλήθηκαν το φθινόπωρο του 2014), οι ακατάλληλες συνθήκες αποθήκευσης είχαν ως αποτέλεσμα την αποτυχία πολλών μονάδων και του εξωτερικού εξοπλισμού αυτών.
Ο πρόεδρος και ο υπουργός Άμυνας της Ουκρανίας παρέδωσαν κατά τη διάκρεια επίσημων και τελετών μια σειρά από εκσυγχρονισμένα και ανακαινισμένα οπλικά συστήματα στους εκπροσώπους των μονάδων του στρατού. Από τις φωτογραφίες και βίντεο από αυτά τα γεγονότα κρίνουμε ότι συνολικά παραδόθηκαν περίπου 100 ανακαινισμένα και εκσυγχρονισμένα άρματα μάχης. Τουλάχιστον το 1/3 από αυτά ήταν άρματα μάχης που έπρεπε να εξαχθούν στο Κονγκό και τη Νιγηρία, και παρήχθησαν πριν από την έναρξη του πολέμου στην ανατολική Ουκρανία. Θα πρέπει επίσης να γνωρίζετε ότι η παράδοση 31 αρμάτων μάχης (ένα τάγμα σε όρους διαίρεσης του Ουκρανικού Στρατού), τα οποία εκσυγχρονίστηκαν στις εγκαταστάσεις επισκευής στο εργοστάσιο στο Λβίβ της δυτικής Ουκρανίας, κατέληξαν σε ένα σκάνδαλο. Μετά την επίσημη παράδοση από τον πρόεδρο Ποροσένκο, ο διοικητής της 14ης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας αρνήθηκε να τα παραλάβει, αφού η τεχνική τους κατάσταση δεν ήταν ικανοποιητική. Σύντομα, μετά την τελετή, κατευθύνθηκαν στο εργοστάσιο για επιπλέον επισκευές.
Είναι ενδιαφέρον ότι το εργοστάσιο Μαλίσεφ, όπως είχε δηλώσει ο ασκών αρμοδιότητες γενικού διευθυντή, και ο οποίος ήταν παρών σε μια από αυτές τις τελετές παράδοσης, έχει μια ικανότητα να επισκευάσει μέχρι 20 άρματα μάχης τύπου Bulat - ουκρανική τροποποίηση του Τ-64. Αν σκεφτεί κανείς ότι η εγκατάσταση στο Λβίβ και το εργοστάσιο Μαλίσεφ είναι οι καλύτερα διατηρημένες βιομηχανικές μονάδες, τότε το σύνολο της ουκρανικής βιομηχανίας είναι σε θέση, μόλις και μετά βίας, να εξοπλίσει τον Ουκρανικό Στρατό σε έναν μήνα με ένα τάγμα αρμάτων μάχης. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστούν 3-4 μήνες για να αντισταθμίσει την απώλεια ενός μήνα.
Όσον αφορά την προμήθεια των νεόδμητων κατασκευών, οι προοπτικές είναι ακόμη πιο ζοφερές. Το μοναδικό εργοστάσιο στην Ουκρανία, το οποίο μπορεί να παράγει νεόδμητα άρματα μάχης, είναι το εργοστάσιο Μαλίσεφ στο Χάρκοβο. Ο γενικός δεθυντής του εργοστασίου, Νικολάι Μπελόφ, ανέφερε τον κύκλο παραγωγής για ένα άρμα μάχης με εννέα μήνες. Δεν είναι σαφές πόσα τανκς μπορούν να παραχθούν ταυτόχρονα. Σύμφωνα με την πιο αισιόδοξη εκτίμηση της Ukroboronprom (η ουκρανική ένωση των κρατικών αμυντικών βιομηχανιών), η ουκρανική βιομηχανία κατασκευής τεθωρακισμένων το 2015 θα είναι σε θέση να κατασκευάσει έως και 40 νέα άρματα μάχης. Ο αριθμός αυτός δεν είναι και τόσο μικρός, αν σκεφτεί κανείς ότι το εργοστάσιο τα τελευταία δύο χρόνια δεν είχε κατασκευάσει περισσότερα από 10 νεόδμητα άρματα μάχης. Αλλά θα εξακολουθήσει να είναι απαραίτητο να βρει αξιόπιστους προμηθευτές για να αντικαταστήσει κάποια από τα συστατικά που παράγονται στη Ρωσία, έτσι ώστε να μπορεί να επιτευχθεί η παραγωγή, όσο μικρή και να είναι αυτή, σε σύγκριση με τις απαιτήσεις του μετώπου.
Στις αρχές Φεβρουαρίου η κυβέρνηση στο Κίεβο ενέκρινε το πρόγραμμα κρατικών εξοπλισμών για το 2015. Παρόλο που το έγγραφο αυτό ήταν αυστηρά εμπιστευτικό, έχει ήδη επικριθεί από πολλούς πολιτικούς και το περιεχόμενό του έχει εν μέρει αποκαλυφθεί. Από τις παρατηρήσεις του είναι ιδιαίτερα σαφές ότι η κύρια εστίαση είναι στην παραγωγή και την επιδιόρθωση των αρμάτων μάχης, καθώς για το σκοπό αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθούν αρκετά χρήματα. Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι πολλές εταιρείες της Ουκρανίας θέλοντας να εξασφαλίσουν την ανάγκη της χρηματοδότησης τους, και έτσι υπερβάλλουν τις επιλογές τους σε μεγάλο βαθμό. Το πρόβλημα φαίνεται να είναι τόσο σοβαρό ώστε ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλείου Ασφαλείας, Τουρχίνοφ, πρότεινε προστίματα για τη μη συμμόρφωση με αυτές τις κυβερνητικές συμβάσεις. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήταν ευρέως κοινό στους κύκλους της βιομηχανίας να μην εκπληρώνουν τις παραγγελίες που δόθηκαν σε αυτές τις συμβάσεις. Αυτό φαίνεται λογικό, αν κάποιος δει ότι δεν είναι μόνο η παραγωγική ικανότητα που λείπει από την ουκρανική βιομηχανία, αλλά και οι εργαζομένοι. Η ελπίδα να βρεθούν χιλιάδες ειδικευμένοι εργαζόμενοι με μηνιαίο μισθό 80 έως 100 δολάρια, φαίνεται περισσότερο σαν ένα κακόγουστο αστείο.
Λαμβάνοντας όλα τα σχόλια που διατυπώθηκαν προηγουμένως υπόψη, οι τεθωρακισμένες δυνάμεις του Ουκρανικού Στρατού θα συρρικνωθούν τάχιστα σε μια επανάληψη των συγκρούσεων, ή θα πρέπει να εισαχθούν έτοιμα λειτουργικά άρματα μάχης. Εάν δεν υπάρξει καμία εισαγωγή αρμάτων μάχης, οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις μετά από δύο ή τρεις άλλες μάχες με τη μορφή αυτής που έλαβε χώρα στη Ντεμπαλτσέβε, θα βιώσουν μια σοβαρή έλλειψη τεθωρακισμένων μονάδων.
Ξένη βοήθεια;
Προφανώς, οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις θα πρέπει να ψάξουν για μια γρήγορη λύση, για την εισαγωγή σοβιετικής κατασκευής αρμάτων μάχης. Λαμβάνοντας υπόψη τα χαρακτηριστικά των σοβιετικών εξαγωγών και την τρέχουσα διεθνή κατάσταση, εδώ ταιριάζει μόνο το μοντέλο Τ-72 που βρίσκεται στην Ανατολική Ευρώπη. Συνολικά υπάρχουν σήμερα περίπου 800 άρματα μάχης αυτού του τύπου στους στρατούς της Τσεχικής Δημοκρατίας, της Βουλγαρίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας, της Σλοβακίας και σε ορισμένες Δημοκρατίες της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Περί τα 500 από αυτά βρίσκονται στον Πολωνικό Στρατό. Περισσότερα από 600 Τ-72 βρίσκονται σε καθεστώς αποθήκευσης σε αυτές τις χώρες. Φυσικά, όλα αυτά τα τανκς βρίσκονται σε μια προβληματική τεχνική κατάσταση, πολλές φορές δεν έχουν μια συνολική εικόνα ούτε οι κρατικές αρχές, όπως ήταν η περίπτωση στην Ουκρανία. Ωστόσο, θεωρητικά θα μπορούσαν να αναμένονται αρκετές εκατοντάδες τανκς από αυτές τις χώρες στον Ουκρανικό Στρατό. Ωστόσο, τα σχέδια αυτά αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες.
Πρώτον, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι η Ουκρανία έχει έναν σοβαρό ανταγωνιστή εδώ, όπως τα Τ-72 στην Ευρώπη τα αγοράζει το Ιράκ. Ο στρατός του Ιράκ έχει υποστεί σοβαρές απώλειες των βαρέων οχημάτων τους στις μάχες με τους τζιχανιστές ισλαμιστές. Από τα περίπου 150 Abrams που παρείχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στο Ιράκ, οι τεθωρακισμένες ιρακινές μονάδες έχουν χάσει σχεδόν το ήμισυ αυτού του υλικού. Με ίδια ταχύτητα σημειώνονται και οι απώλειες των σοβιετικής προέλευσης ιρακινών αρμάτων μάχης. Το 2009 το υπουργείο Άμυνας στην Βαγδάτη δήλωσε την πρόθεσή του να αγοράσει μέχρι 2.000 T-72. Στην πραγματικότητα, είχαν παραδοθεί 77 τανκς που ήταν σε αποθήκευση στην Ουγγαρία, και εκσυγχρονίστηκαν σε αμερικανικές εκγαταστάσεις. Επιπλέον η Βουλγαρία παρέδωσε θωρακισμένα οχήματα, το καθολικής χρήσης MTLB από παλαιά αποθέματα.
Με το ξέσπασμα των εχθροπραξιών στο Ιράκ το καλοκαίρι του 2014 τέθηκε και πάλι το ζήτημα των εισαγωγών όπλων από την Ευρώπη. Τον Ιούλιο του ιδίου έτους οι ηγέτες της ΕΕ αναγνώρισαν επίσημα την ανάγκη να στηρίξουν το Ιράκ με όπλα. Οι πρώτες χώρες που ανακοίνωσαν την παράδοση αρμάτων μάχης ήταν η Ουγγαρία και η Τσεχική Δημοκρατία. Το καλοκαίρι του 2014 παρουσιάστηκαν στο κοινό 58 ουγγρικά Τ-72, τα οποίες υποτίθονταν ότι έπρεπε να παραδοθούν στην Ουκρανία, αντ 'αυτού αποστάλθηκαν στην Τσεχική Δημοκρατία για εργασίες εκσυγχρονισμού, και τώρα οι προσπάθειες των επισκευαστών είναι επικεντρωμένες στην εκτέλεση των συμβάσεων με το Ιράκ και τη Νιγηρία. Τον Ιανουάριο η Ουκρανία παρέδωσε 16 τανκς στην Αφρική, στον στρατό της Νιγηρίας. Αρκετά ΜΜΕ ερμήνευσαν αυτό το γεγονός ως την αρχή του εξοπλισμού της Ουκρανίας με υλικό από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Είναι ενδιαφέρον ότι η σύμβαση με το Ιράκ για την εξαγωγή των πάνω από 100 T-72, σύμφωνα με τις δηλώσεις που έκανε η τσεχική εταιρεία «Εξκάλιμπερ» (Excalibur), η οποία ασχολείται με την εξαγωγή των εκσυγχρονισμένων τανκς, είναι το σύνολο της παραγωγικής ικανότητας της εταιρείας για δύο χρόνια. Έτσι, η Ουκρανία θα πρέπει να περιμένει πολύ για να πάρει άρματα μάχης από την Τσεχική Δημοκρατία. Ο δεύτερος προμηθευτής για τις συμβάσεις αυτές - Ουγγαρία - έχει μόνο μερικές δεκάδες από αυτά τα άρματα μάχης, τα οποία εξακολουθούν να έχουν ανάγκη από επισκευές και εργασίες εκσυγχρονισμού και δεν αναμένεται να είναι κατά κάποιο τρόπο χρήσιμα για το Κίεβο.
Η Πολωνία φαίνεται να είναι η πιο ρεαλιστική επιλογή ως προμηθευτής. Στη σοβιετική εποχή αυτή η χώρα παρήγαγε με άδεια το Τ-72 και έχει μέχρι σήμερα τον μεγαλύτερο στόλο βαρέων αρμάτων μάχης στην Ανατολική Ευρώπη. Εκτός από τα 530 Τ-72, το οποία χρησιμοποιεί ο Πολωνικός Στρατός, υπάρχουν σε αποθήκευση 200 έως 300 μονάδες. Μέχρι στιγμής δεν είναι τίποτα γνωστό για πιθανά πολωνικά σχέδια για την παράδοση βαρέων όπλων στο Ιράκ, και έτσι θα μπορούσε κανείς να αναμένει ότι τα πολωνικά αποθέματα των βαρέων τεθωρακισμένων είναι διαθέσιμα για τη στήριξη του Ουκρανικό Στρατού. Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν πραγματικές δυσκολίες εδώ.
Η ίδια η πολωνική βιομηχανία τεθωρακισμένων δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση. Μετά την υπογραφή μιας σύμβασης με τη Μαλαισία για την προμήθεια 48 RT-91 (μια βελτιωμένη έκδοση του πολωνικού Τ-72) το 2003, ως αποτέλεσμα των προβλημάτων παραγωγής οι Πολωνοί εκτέλεσαν τη σύμβαση με δύο χρόνια καθυστέρηση. Από τότε τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλύτερα. Το πρόγραμμα για τον εκσυγχρονισμό των 40 τανκς για τον ίδιο τον Πολωνικό Στρατό σύρθηκε για τρία χρόνια. Φυσικά δεν είναι το ίδιο αν ένα άρμα μάχης, μετά την περίοδο αποθήκευσης, μετατρέεπται και πάλι λειτουργικό για χρήση ή αν εκσυγχρονίζεται. Παρ 'όλα αυτά, δεν έχει και νόημα να επικαλεστούμε ως αιτία την μεγάλη χωρητικότητα της πολωνικής βιομηχανίας - θα είναι επίσης στην καλύτερη περπίτωση σε θέση να συμβαδίσει με τις ουκρανικές απώλειες.
Εξίσου παράλογο είναι να παραδούμε την θέση των Πολωνών κυβερνητικών αξιωματούχων. Οι διατυπώσεις της κυβέρνησης της Πολωνίας, σε σχέση με την προμήθεια όπλων στην Ουκρανία, είναι ξεκάθαρες: Μόνο εάν υπήρχε μια κοινή απόφαση μεταξύ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Μια εξίσου σημαντική προϋπόθεση είναι η πληρωμή των όπλων από την ουκρανική πλευρά - οι γείτονες δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν δώρα στο Κίεβο. Σε αυτό το πλαίσιο, η δήλωση του Πολωνού υπουργού Άμυνας Τόμας Σεμόνιακ ότι η Πολωνία είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή να πωλήσει στην Ουκρανία άρματα μάχης RT-1, προκαλεί σαρκασμό. Στην πραγματικότητα, αυτό το μοντέλο για το οποίο περιγράφεται ότι βασίζεται σε χαρακτηριστικά τεχνολογίας «stealth» υπάρχει ως ένα ενιαίο πειραματικό μοντέλο, και η παραγωγή του δεν μπορεί καν υποθετικά να αρχίσει πριν από το 2018. Ωστόσο, τα μέσα ενημέρωσης στην Ουκρανία δεν φαίνεται να κατάλαβαν τον σαρκαστικό τόνο, και το περασμένο φθινόπωρο διέδιδαν με επευφημίες ότι η Πολωνία είναι λίγο πριν την παράδοση «αόρατων» αρμάτων μάχης στην Ουκρανία.
Η Βουλγαρία θα μπορούσε να είναι μια άλλη πηγή για βαρέα άρματα μάχης, καθώς η χώρα αυτή έχει ενδεχομένως αποθηκευμένα έως και 150 μονάδες. Αλλά η Βουλγαρία βλέπει περισσότερο ελκυστική την προοπτική της πώλησης του υλικού στο Ιράκ. Σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει συμβόλαια με το Ιράκ, Βούλγαροι αξιωματούχοι δώρισαν στο Ιράκ 10 οβιδοβόλα D-20 από τα αποθέματα του στρατού και χιλιάδες φορητά όπλα. Αυτό συνέβη αναμφίβολα με την ελπίδα μιας σημαντικής συμφωνίας όπλων.
Επιπλέον, η Βουλγαρία δεν έχει αναπτύξει επαρκώς την βιομηχανία τεθωρακισμένων της, και η κατάσταση των ιδίων των βουλγαρικών αρμάτων μάχης, στις μονάδες του στρατού, είναι μακριά από το ιδανικό καθεστώς. Μια έκθεση του Βουλγαρικού Κοινοβουλίου, η οποία δημοσιεύθηκε το φθινόπωρο του 2014, έδειξε ότι μόνο το 20% των βουλγαρικών Τ-72 έχουν τα απαραίτητα ανταλλακτικά, και το 80% των μπαταριών των αρμάτων έχουν καταναλώσει τα αποθέματα τους, και ως εκ τούτου είναι πολύ αναξιόπιστα. Ως εκ τούτου, τα αποθηκευεμένα Τ-72 του Βουλγαρικού Στρατού εξυπηρετούν πλέον απλά ως ανταλλακτικά για αυτά τα 80 τανκς αυτού του μοντέλου που είναι ακόμα ενεργά στις μονάδες του στρατού.
Όσον αφορά τις βιομηχανικές εκγαταστάσεις - μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας η χώρα έχει χάσει το δυναμικό του στρατιωτικού-βιομηχανικού συμπλέγματός της, σε υψηλό βαθμό. Τα εργοστάσια δεν έχουν ούτε εξειδικευμένο προσωπικό σε επαρκή ποσότητα, ούτε ο εξοπλισμός τους είναι σε θέση να παράγει άρματα μάχης σε έναν αριθμό που θα μπορούσε να ικανοποιεί το ουκρανικό μέτωπο. Στην κύρια μονάδα επισκευών για τα άρματα μάχης της χώρας, το 2013 και το 2014 εξελίχθηκαν πολλές διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις, κατά τις οποίες οι εργαζόμενοι απαιτούσαν οφειλομένους μισθούς. Το εργοστάσιο είναι εδώ και χρόνια στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, καθώς και το κέντρο πολλών σκανδάλων διαφθοράς.
Οι ρουμανικές εταιρείες είναι σε παρόμοια θέση. Η χώρα δεν έχει καμία σχέση με το Τ-72, ο στρατός χρησιμοποιεί το εντελώς ξεπερασμένο Τ-55, και η Ρουμανία δεν είναι ακόμη σε θέση να βοηθήσει άλλες χώρες στον τομέα της επισκευής των αρμάτων μάχης. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 25 ετών η ρουμανική αμυντική βιομηχανία συνεχώς «μεταρρυθμίζεται», ή για να είμαστε πιο ακριβείς, απλά αποσυναρμολογείται. Το 2014 πολλές εταιρείες ήταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Τον Μάιο του 2014 η κυβέρνηση στο Βουκουρέστι είχε θεσπίσει έναν νόμο με τον οποίο διαγράφηκαν κάπου 200 εκατομμύρια δολάρια χρέος της βιομηχανίας όπλων της. Η Ρουμανία βλέπει τη σύγκρουση στην Ουκρανία ως απειλή για την ασφάλειά της, ιδιαίτερα εν όψει της δυνατότητας της αναθέρμανσης της σύγκρουσης στην Υπερδνειστερία. Δεδομένου ότι έχει τον περισσότερο απαρχαιωμένο στρατό σε όλη την Ανατολική Ευρώπη, η Ρουμανία αντιμετωπίζει την ανάγκη να εκσυγχρονίσει τις στρατιωτική της ικανότητα γρήγορα. Σε μια τέτοια περίπτωση φυσικά, τα ουκρανικά προβλήματα είναι δευτερεύοντα.
Όσον αφορά τις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, η Σερβία είναι η μόνη με σημαντικούς πόρους, αλλά η Σερβία δεν θα βοηθήσει το Κίεβο κατά της Ρωσίας - για προφανείς λόγους. Η Σλοβακία, η οποία έχει τουλάχιστον 100 T-72 στο απόθεμα, είναι αντιμέτωπη με τα ερείπια της στρατιωτικής βιομηχανίας της από τη σοβιετική εποχή, και δεν έχει να προσφέρει τίποτε.
Ως εκ τούτου, μπορεί να λεχθεί ότι η δυνατότητα προμήθειας της Ουκρανίας με βαρέα άρματα μάχης από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, είναι καθαρά θεωρητική. Η καλύτερη επιλογή για την Ουκρανία θα είναι η άμεση παράδοση έτοιμων αρμάτων μάχης από μονάδες των ενόπλων δυνάμεων των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Αν παραδούμε για λίγο την πολιτική πτυχή ενός τέτοιου εγχειρήματος, η εξέλιξη θα ήταν στην πραγματικότητα απαράδεκτη για τις ένοπλες δυνάμεις των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης. Παρά την αυξανόμενη ένταση στην Ευρώπη, τα χρήματα που προορίζονται για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς στις περισσότερες από αυτές τις χώρες δεν πρόκειται να αυξηθούν κατά τα προσεχή χρόνια, στην καλύτερη περίπτωση θα παραμείνουν σταθερά εκεί που είναι σήμερα. Ακόμη και αν αυτή η θεωρητική δυνατότητα της προμήθειας της Ουκρανίας με άρματα μάχης από τις ενεργές μονάδες των ενόπλων δυνάμεων των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, εξελιχθεί στην πράξη, μέσω της αντικατάστασης αυτού του υλικού με τανκς από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, απλά δεν υπάρχουν αρκετά από αυτά τα άρματα μάχης για να καλυφθούν οι απαιτήσεις της Ουκρανίας. Οι χώρες που συνορεύουν με την Ουκρανία δεν είναι ικανοποιημένες με το μέγεθος και τις δυνατότητες των δικών τους ενόπλων δυνάμεων, και τώρα όλες ζητούν ενισχύσεις για στρατιωτικά αγήματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δυτική Ευρώπη.
Μια πιο ρεαλιστική δυνατότητα, ιδιαίτερα η επισκευή και η προμήθεια βαρέων αρμάτων μάχης από τα αποθέματα, θα είναι γόνιμη μόνο εάν υπήρχε μια ενιαία πολιτική βούληση στην Ευρώπη και μια κινητοποίηση της βιομηχανικής ικανότητας στην Ανατολική Ευρώπη, καθώς και στις δυτικές χώρες. Για να παίξει κάποιο ρόλο η παράδοση αρμάτων μάχης στην Ουκρανία, θα πρέπει να υπάρξει η βεβαίωση ότι θα πρέπει να είναι μια πανευρωπαϊκή επιχείρηση. Μυστικές παραδόσεις δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν, όπως αναμένεται να ανακαλυφθούν μόλις εμφανιστούν στο μέτωπο. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει στην Δύση μια κοινή βούληση για τον οπλισμό της Ουκρανίας. Πολλοί ηγέτες της ΕΕ δεν θέλουν να παρέχουν στην Ουκρανία όπλα, τουλάχιστον σε αυτό το χρονικό διάστημα. Χώρες όπως η Τσεχική Δημοκρατία και η Σλοβακία, οι οποίες θεωρητικά θα επικεντρώνεται στην προετοιμασία όλων αυτών των παραδόσεων, είναι επίσης σαφώς έναντι αυτών των παραδόσεων. Η Τσεχική Δημοκρατία έχει σταματήσει ακόμα και την πώληση των καψουλών για πιστόλια στην Ουκρανία. Η Πολωνία δεν έχει, αν και έχει υποστηρίξει ανοιχτά την Μαϊντάν, την επιθυμία ούτε τα μέσα για να εμπλακεί η ίδια σε αυτή τη σύγκρουση.
Επομένως, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι αυτή τη στιγμή η μόνη ρεαλιστική επιλογή που έχει το Κίεβο είναι για μια γραμμή τροφοδοσίας από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, για ανταλλακτικά αρμάτων μάχης. Ωστόσο, οι προμήθειες σε μεγάλες ποσότητες φαίνονται απίθανες, εκτός και εάν η Δύση αποφασίσει να βοηθήσει συλλογικά. Η δυνατότητα των παραδόσεων αυτών δεν θα πρέπει να αποκλείεται εντελώς - το Κίεβο σε κάθε περίπτωση αναμένεται να κάνει αποφασιστικές προσπάθειες σε αυτή την κατεύθυνση. Το Κίεβο είναι πιθανό να ενδιαφέρεται κατά κύριο λόγο για κινητήρες και άλλα μηχανικά μέρη, τα οποία αυτή τη στιγμή παρουσιάζουν για τους Ουκρανούς κατασκευαστές τα περισσότερα προβλήματα. Παρ' όλα αυτά, η Ουκρανία, σύμφωνα με τις άνω ενδείξεις, θα πρέπει να λύσει το πρόβλημα μόνη της, τουλάχιστον κατά τους προσεχείς μήνες. Αυτό σημαίνει ότι εάν επαναληφθούν οι εχθροπραξίες, το τεθωρακισμένο συστατικό των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων σίγουρα θα καταρρεύσει.
Βέβαια, περιττό να υπενθυμιστεί ότι η παρουσία ενός άρματος μάχης σε μια θέση στάθμευσης, δεν το κάνει αυτόματα και μία μάχιμη μονάδα. Σε μονάδα μάχης μετατρέπεται μόνο όταν είναι απολύτως έτοιμο για δράση στο σύνολό του - το πυροβόλο του, τα πολυβόλα του, τα σκοπευτικά του, ο ασύρματός του. Στη συνέχεια, χρειάζεται και ένα πλήρωμα - με κίνητρα και εκπαίδευση. Και δεν έχει σημασία πόσο κίνητρα έχει το πλήρωμα που θα λάβει θέση μέσα στο άρμα μάχης, εάν ο οδηγός δεν μπορεί να ακούσει τον αρχηγό μέσω του ασύρματου, τότε είναι επικίνδυνο να στείλετε αυτό το άρμα μάχης σε μια εθνική οδό, πόσο δα σε ένα πεδίο μάχης... http://defencenews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου