Μεταφράσαμε και δημοσιεύουμε τη συνέντευξη που έδωσε ο Αλεξέι Μαρκόφ (πολιτικός κομισάριος του εθελοντικού κομμουνιστικού τάγματος 404 που λειτουργεί στα πλαίσια της Ταξιαρχίας Φάντασμα) στη Βερόνικα Γιουκνίνα (από την ομάδα επικοινωνίας της κομμουνιστικής μονάδας). Σημειώνουμε ότι η Βερόνικα βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Ελλάδα και θα είναι σήμερα (Παρασκευή) και αύριο (Σάββατο) ομιλήτρια στις Αναιρέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα.
Βερόνικα Γιουκνίνα (Β. Γ.) Τι πιστεύεις για το μέλλον του κομμουνισμού στη Ρωσία;
Αλεξέι Μαρκόφ (Α.Μ.) (χαμογελάει) Η άνοδος του κομμουνισμού είναι αναπόφευκτη σαν την ανατολή του ήλιου, είναι ζήτημα χρόνου και αναγκαίων δυνάμεων. Καταλαβαίνεις ότι η ανάπτυξη του πολιτισμού δεν είναι όμως απλά ζήτημα χρόνου, αλλά και ζήτημα της αφοσίωσης των ανθρώπων. Μπορεί κανείς να κάθεται στον καναπέ και να περιμένει την άνοδο του κομμουνισμού, η οποία όμως ποτέ δε θα έρθει. Μπορεί όμως και να προσπαθεί, να δουλεύει για αυτό το σκοπό κάθε μέρα και κάθε ώρα. Εγώ δεν προσπαθώ να καταλάβω αν αυτό θα συμβεί σε ένα ή σε πενήντα χρόνια, και αν εγώ ή τα παιδιά μου δε ζήσουμε αρκετά για να το δούμε να γίνεται πραγματικότητα, τα εγγόνια μας θα τα καταφέρουν. Ο ίδιος ο Λένιν έλεγε «ακόμα και αν δεν πετύχουμε τη νίκη της κοινωνικής επανάστασης…» αλλά μετά από λίγα χρόνια ήρθε το 1917. Είναι πιθανό σε λίγα χρόνια κάτι να αλλάξει στην παγκόσμια πολιτική. Παρά τη φαινομενική παντοδυναμία των ΗΠΑ, τα πάντα μπορούν να αλλάξουν σε λίγα χρόνια. Ίσως η Ιστορία μάς δώσει άλλη μια ευκαιρία και θα το κάνουμε καλύτερα από ό,τι την προηγούμενη φορά. Σε τελική ανάλυση, και ο καπιταλισμός χρειάστηκε αρκετό χρόνο για να εγκαθιδρυθεί.
Αλεξέι Μαρκόφ (Α.Μ.) (χαμογελάει) Η άνοδος του κομμουνισμού είναι αναπόφευκτη σαν την ανατολή του ήλιου, είναι ζήτημα χρόνου και αναγκαίων δυνάμεων. Καταλαβαίνεις ότι η ανάπτυξη του πολιτισμού δεν είναι όμως απλά ζήτημα χρόνου, αλλά και ζήτημα της αφοσίωσης των ανθρώπων. Μπορεί κανείς να κάθεται στον καναπέ και να περιμένει την άνοδο του κομμουνισμού, η οποία όμως ποτέ δε θα έρθει. Μπορεί όμως και να προσπαθεί, να δουλεύει για αυτό το σκοπό κάθε μέρα και κάθε ώρα. Εγώ δεν προσπαθώ να καταλάβω αν αυτό θα συμβεί σε ένα ή σε πενήντα χρόνια, και αν εγώ ή τα παιδιά μου δε ζήσουμε αρκετά για να το δούμε να γίνεται πραγματικότητα, τα εγγόνια μας θα τα καταφέρουν. Ο ίδιος ο Λένιν έλεγε «ακόμα και αν δεν πετύχουμε τη νίκη της κοινωνικής επανάστασης…» αλλά μετά από λίγα χρόνια ήρθε το 1917. Είναι πιθανό σε λίγα χρόνια κάτι να αλλάξει στην παγκόσμια πολιτική. Παρά τη φαινομενική παντοδυναμία των ΗΠΑ, τα πάντα μπορούν να αλλάξουν σε λίγα χρόνια. Ίσως η Ιστορία μάς δώσει άλλη μια ευκαιρία και θα το κάνουμε καλύτερα από ό,τι την προηγούμενη φορά. Σε τελική ανάλυση, και ο καπιταλισμός χρειάστηκε αρκετό χρόνο για να εγκαθιδρυθεί.
Β.Γ. Ας πούμε πως είμαι μια κομμουνίστρια της Δύσης. Εμείς οι κομμουνιστές κοιτάζουμε με ελπίδα προς το Ντονμπάς. Είστε παράδειγμα για εμάς, κάτι για το οποίο είμαστε περήφανοι, δεν έχουμε πια ήρωες παρά μόνο ερείπια των σοσιαλιστικών ιδεών, την άρνηση του ρώσικου (σοβιετικού) παραδείγματος. Μας δίνετε τη δυνατότητα να ονειρευόμαστε ένα μέλλον στο οποίο κανείς θα μπορεί να μιλά χωρίς ντροπή. Καταλαβαίνετε πόσο σημαντικοί είστε;
Α.Μ. (γελώντας) Ειλικρινά όχι, δεν καταλαβαίνουμε, είμαστε ίσοι με τον καθένα στον κόσμο. Ακόμα και οι Ισπανοί που ήρθαν σε εμάς δεν είναι υπερήρωες, είναι κανονικοί άνθρωποι που κατάγονται από κανονικές χώρες. Αλλά μερικές φορές πρέπει να ξεκουνηθεί κανείς από τον καναπέ, να κλείσει την τηλεόραση, να ετοιμάσει το σακίδιό του και να φύγει, αυτό είναι όλο. Δεν υπάρχει τίποτα μπερδεμένο, ακόμα κι εγώ νόμιζα ότι εδώ πολεμούσαν υπεράνθρωποι επιπέδου τερμινέιτορ και ρόμποκοπ. Αντί αυτού, εδώ έρχονται ανθρακωρύχοι, ταξιτζήδες, γιατροί, δάσκαλοι… Μακάρι να γίνεις ηρωίδα στον πόλεμο, εμείς είμαστε πολύ μακριά από αυτό. Παρ’ όλα αυτά, ο καθένας μας προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο. Αν κανείς είναι μόνος του είναι δύσκολο, χίλιοι άνθρωποι κάτι μπορούν να κάνουν, εκατό χιλιάδες άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν το μέλλον της χώρας. Χρειαζόμαστε αυτούς τους εκατό χιλιάδες, έτοιμους να θυσιάσουν την προσωπική τους άνεση, το χρόνο τους, και κάποιες φορές ακόμα και τη ζωή τους, για να αλλάξουν τον κόσμο.
Β.Γ. Σκέφτεσαι να αφήσεις τα πάντα μετά τον πόλεμο και να επιστρέψεις στο ζεστό σου γραφείο στη Μόσχα;
Α.Μ. Βεβαίως, έχω μεγάλα σχέδια για μια μακρά, ειρηνική και ευτυχισμένη ζωή. Αν όμως εδώ εξακολουθήσουν να χρειάζονται τη βοήθειά μου, όχι ως πολεμιστή κομμουνιστικής μονάδας αλλά ως εργάτη ή μάνατζερ, αν είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν εδώ δίκτυα επικοινωνίας… Αν δω ότι αυτό είναι απαραίτητο για το λαό και όχι ένα μάτσο ολιγάρχες, θα μείνω εδώ. Πάντα είναι μέτωπο, κάτι που είναι λίγο διαφορετικό, αλλά είναι ένα μέτωπο εργατών. Αν ήρθα εδώ για να κάνω πόλεμο, θα μείνω και για να οικοδομήσω την ειρήνη. Δε μου αρέσει ο πόλεμος, θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν τελείωνε όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Αλλά δε θα επέτρεπα ποτέ στους φασίστες να νικήσουν.
Β.Γ. Σκότωσες ποτέ κάποιον;
Α.Μ. Ελπίζω όχι, εδώ δεν υπάρχει αυτό το είδος πάλης στο οποίο μπορείς να κοιτάξεις τον εχθρό στα μάτια. Οι άνθρωποι εδώ πολεμούν κατά κύριο λόγο τον εχθρό με πυροβολικό και οι μαχητές δε βλέπουν ποτέ αν σκότωσαν κάποιον. Ο εχθρός απέχει χιλιόμετρα…
https://solidarityantifascistukraine.wordpress.com/2015/06/12/%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%8C%CF%86-1000-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B9-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC/
https://solidarityantifascistukraine.wordpress.com/2015/06/12/%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%8C%CF%86-1000-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%AC%CF%84%CE%B9-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%AC/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου