Ύστερα από τον ΦΠΑ και το ταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, έρχεται η σειρά των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και της νέας «σωτηρίας» των τραπεζών –η «βολή» κατά των αγροτών και των πρόωρων συντάξεων μετατίθεται για τα θερινά τμήματα της Βουλής. Βήμα το βήμα, γίνεται αντιληπτό το περιεχόμενο του τρίτου μνημονίου και οι καταστροφικές κοινωνικές του συνέπειες, ενώ παράλληλα αποκαλύπτεται το σχέδιο της ελληνικής αστικής τάξης και των δανειστών.
Ασφα­λώς, κε­ντρι­κός τους στό­χος είναι η εμ­βά­θυν­ση του «κα­θε­στώ­τος» υπερ­λι­τό­τη­τας που ήδη έχει εγκα­τα­στα­θεί με τα μνη­μό­νια 1 και 2. Στο πλαί­σιο όμως αυτού του γε­νι­κού στό­χου, ανα­δει­κνύ­ο­νται οι κε­ντρι­κές στο­χεύ­σεις: τρά­πε­ζες (νέο πα­κέ­το σω­τη­ρί­ας με δη­μό­σια χρη­μα­το­δό­τη­ση και με απα­γό­ρευ­ση οποιασ­δή­πο­τε πα­ρέμ­βα­σης του Δη­μο­σί­ου), Ασφα­λι­στι­κό (πε­ρι­κο­πές συ­ντά­ξε­ων, αύ­ξη­ση ορίων ηλι­κί­ας), ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις (ομα­δι­κές απο­λύ­σεις), «διεύ­ρυν­ση της φο­ρο­λο­γι­κής βάσης» (βαριά φο­ρο­λο­γία και στους αγρό­τες, πέραν των αυ­ξή­σε­ων στον ΦΠΑ), ξε­πού­λη­μα δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας (με τη με­τα­τρο­πή του ΤΑΙ­ΠΕΔ σε ανε­ξάρ­τη­το fund για το ξε­πού­λη­μά της). Προ­γραμ­μα­τι­κά λοι­πόν το τρίτο μνη­μό­νιο ισο­δυ­να­μεί με την ολο­κλή­ρω­ση του προ­γράμ­μα­τος «εσω­τε­ρι­κής υπο­τί­μη­σης» και με την επι­βο­λή «τε­λι­κής λύσης» για τις τρά­πε­ζες. 

Υπάρ­χει ωστό­σο και η πο­λι­τι­κή πλευ­ρά, που είναι εξί­σου κρί­σι­μη: τόσο η ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη όσο και οι δα­νει­στές επι­θυ­μούν να είναι η κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, εξ ονό­μα­τος της Αρι­στε­ράς, που θα ανα­λά­βει να ολο­κλη­ρώ­σει τη «βρό­μι­κη δου­λειά» της επι­βο­λής ενός τέ­τοιου αντι­λαϊ­κού «πα­κέ­του». Από τη μια, το να χρε­ω­θεί η Αρι­στε­ρά τόσο σκλη­ρές μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές είναι για τις αστι­κές-μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις μια πα­νη­γυ­ρι­κή «δι­καί­ω­ση» για τις επι­λο­γές των ίδιων. Από την άλλη, στις δε­δο­μέ­νες πο­λι­τι­κές συν­θή­κες, δεν υπάρ­χει πιο συμ­φέ­ρων για το σύ­στη­μα πο­λι­τι­κός συν­δυα­σμός για να ψη­φι­στεί και να προ­ω­θη­θεί η συμ­φω­νία σω­τη­ρί­ας των ελ­λη­νι­κών τρα­πε­ζών και δια­τή­ρη­σης της συμ­με­το­χής του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού στην Ευ­ρω­ζώ­νη. Ο συν­δυα­σμός «η κυ­βέρ­νη­ση έχει την ευ­θύ­νη της συμ­φω­νί­ας, της ψή­φι­σης και υλο­ποί­η­σής της, κι εμείς στη­ρί­ζου­με αλλά όχι χωρίς προ­ϋ­πο­θέ­σεις» είναι ο πιο βο­λι­κός και απο­τε­λε­σμα­τι­κός πο­λι­τι­κός συν­δυα­σμός για τα συμ­φέ­ρο­ντα της ελ­λη­νι­κής αστι­κής τάξης και των δα­νει­στών, του­λά­χι­στον βρα­χυ­πρό­θε­σμα. 


Νέα «σω­τη­ρία» των τρα­πε­ζών

Με τις νέες ρυθ­μί­σεις, εν­σω­μα­τώ­νε­ται στην ελ­λη­νι­κή νο­μο­θε­σία η ευ­ρω­παϊ­κή Οδη­γία για τη λει­τουρ­γία και τους όρους στή­ρι­ξης του τρα­πε­ζι­κού συ­στή­μα­τος με δη­μό­σια δα­πά­νη –με βάση τη γνω­στή από­φα­ση του Eurogroup για την τρα­πε­ζι­κή επο­πτεία και «εκ­κα­θά­ρι­ση» προ­βλη­μα­τι­κών τρα­πε­ζών. Η Οδη­γία αυτή εν­σω­μα­τώ­νει τη δυ­να­τό­τη­τα «κου­ρέ­μα­τος» των μη εγ­γυ­η­μέ­νων κα­τα­θέ­σε­ων κατά τη δια­δι­κα­σία «εξυ­γί­αν­σης» μιας τρά­πε­ζας. Η εντο­λή των δα­νει­στών για θω­ρά­κι­ση της ανε­ξαρ­τη­σί­ας των τρα­πε­ζών από οποια­δή­πο­τε κυ­βερ­νη­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση υλο­ποιεί­ται, αφού αρ­μό­δια αρχή για την «εξυ­γί­αν­ση» των τρα­πε­ζών ορί­ζε­ται το Τα­μείο Εγ­γύ­η­σης Κα­τα­θέ­σε­ων και Επεν­δύ­σε­ων (ΤΕΚΕ). Το Δη­μό­σιο δια­τη­ρεί ένα... τι­μη­τι­κό δι­καί­ω­μα όσον αφορά τις τρά­πε­ζες: «δι­καιού­ται» να δα­πα­νή­σει ποσά για την εξυ­γί­αν­σή τους. Ωστό­σο, η αύ­ξη­ση της με­το­χι­κής του συμ­με­το­χής στις τρά­πε­ζες πρέ­πει να είναι προ­σω­ρι­νή: οι τρά­πε­ζες, όπως και μέχρι τώρα, θα ανα­κε­φα­λαιώ­νο­νται με χρή­μα­τα του Δη­μο­σί­ου για να «εξυ­γιαν­θούν» και ύστε­ρα να δο­θούν ξανά στους ιδιώ­τες, οι οποί­οι στο με­τα­ξύ θα συ­νε­χί­σουν να στρογ­γυ­λο­κά­θο­νται στις διοι­κή­σεις τους... Αυτό εν­νο­εί η ει­ση­γη­τι­κή έκ­θε­ση του Γε­νι­κού Λο­γι­στη­ρί­ου του Κρά­τους όταν λέει ότι με τη ρύθ­μι­ση «είναι πι­θα­νή αύ­ξη­ση δα­πά­νης του Δη­μο­σί­ου». Και για να το πούμε πιο απλά: οι τρά­πε­ζες είναι μπρο­στά σε νέα stress tests, από τα οποία θα προ­κύ­ψουν νέες κε­φα­λαια­κές ανά­γκες, τις οποί­ες θα κα­λύ­ψει το ελ­λη­νι­κό Δη­μό­σιο, στο οποίο όμως απα­γο­ρεύ­ε­ται να ανα­κα­τεύ­ε­ται στη διοί­κη­σή τους και στη δια­δι­κα­σία «εξυ­γί­αν­σής» τους... 

Από το συ­νο­λι­κό ποσό των πε­ρί­που 86 δισ. ευρώ της νέας χρη­μα­το­δο­τι­κής σύμ­βα­σης, τα 25 δισ. ευρώ προ­ο­ρί­ζο­νται για τη νέα ανα­κε­φα­λαί­ω­ση των τρα­πε­ζών... 

Δεν χρειά­ζε­ται πολλή φι­λο­σο­φία για να κα­τα­λά­βου­με ότι το «πα­κέ­το τρά­πε­ζες» είναι κε­ντρι­κό και «υπαρ­ξια­κής» ση­μα­σί­ας για την ελ­λη­νι­κή αστι­κή τάξη. Είναι το «κυ­ρί­ως πιάτο» των νέων ρυθ­μί­σε­ων.


Το σχέ­διο των δα­νει­στών

Στο με­τα­ξύ, το νέο ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα βάλ­λε­ται στον διε­θνή Τύπο σαν μη υλο­ποι­ή­σι­μο. Εντυ­πω­σια­κό είναι το γε­γο­νός ότι το 71% των οι­κο­νο­μο­λό­γων που συμ­με­τεί­χαν σε δη­μο­σκό­πη­ση του Bloomberg πι­στεύ­ουν πως εξα­κο­λου­θεί να υπάρ­χει κίν­δυ­νος η Ελ­λά­δα να ανα­γκα­στεί να φύγει από την Ευ­ρω­ζώ­νη μέχρι το τέλος του 2016, ενώ το 70% είπε πως εκτι­μά ότι η χώρα θα είναι «ασφα­λής» για το υπό­λοι­πο του 2015 αν και πε­ρί­που το ήμισυ θε­ω­ρεί πως το τρίτο πα­κέ­το ύψους 86 δισ. ευρώ που επι­διώ­κει ο Αλέ­ξης Τσί­πρας θα είναι πολύ μικρό.

Πράγ­μα­τι, μια συμ­φω­νία που κατά τους «Financial Times» θα έχει απο­τέ­λε­σμα σω­ρευ­τι­κή ύφεση 12,8% στην τε­τρα­ε­τία, που σύμ­φω­να με την Κο­μι­σιόν θα ση­μά­νει ύφεση έως 4% το 2015 και έως 2% το 2016, που θα απο­γειώ­σει το χρέος πάνω από το 200% του ΑΕΠ, που επο­μέ­νως θα επε­κτεί­νει την ανερ­γία, τη φτώ­χεια και την εξα­θλί­ω­ση, δεν θα «βγαί­νει». Σε κάθε τρι­μη­νιαία αξιο­λό­γη­ση θα απαι­τού­νται πρό­σθε­τα μέτρα. Και όλο αυτό θα οδη­γή­σει με­σο­πρό­θε­σμα σε νέο, πλή­ρες αδιέ­ξο­δο. Οπότε, η πρό­τα­ση του Βόλφ­γκανγκ Σόι­μπλε για «επι­δο­τού­με­νο» από την ΕΕ Grexit θα επα­νέλ­θει πιο πιε­στι­κή και πιο πει­στι­κή, από μια Ευ­ρω­ζώ­νη που στο με­τα­ξύ θα έχει οχυ­ρω­θεί μέσω της «θε­σμι­κής της ενο­ποί­η­σης» που εξε­λίσ­σε­ται τα­χέ­ως. 

Έχο­ντας «δέσει» την από δω και πέρα πο­ρεία στη βάση της συμ­φω­νί­ας της 13ης Ιου­λί­ου με τις ρή­τρες «αυ­τό­μα­της» λήψης νέων μέ­τρων σε πε­ρί­πτω­ση που οι στό­χοι του προ­γράμ­μα­τος πέ­φτουν έξω, οι δα­νει­στές θα ελέγ­χουν ένα ένα τα επό­με­να βή­μα­τα, μην αφή­νο­ντας την κυ­βέρ­νη­ση να πάρει ανάσα. Και τα ελ­λη­νι­κά μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα θα τη σπρώ­χνουν πιο βαθιά στη μνη­μο­νια­κή πα­γί­δα με την τα­κτι­κή «εσείς έχετε την ευ­θύ­νη, εσείς νο­μο­θε­τεί­τε, εμείς στη­ρί­ζου­με αλλά όχι άνευ όρων». 

Όσο για το τι θα συμ­βεί στη δια­δι­κα­σία υλο­ποί­η­σης αυτών των μέ­τρων, είναι προ­φα­νές: ολο­κλή­ρω­ση της ιστο­ρι­κής λε­η­λα­σί­ας των ερ­γα­τι­κών κα­τα­κτή­σε­ων (μι­σθοί, συ­ντά­ξεις, κοι­νω­νι­κά επι­δό­μα­τα, ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις), της δη­μό­σιας πε­ριου­σί­ας (τα «εθνι­κά assets» όπως ανα­φέ­ρει η συμ­φω­νία), της ιδιω­τι­κής πε­ριου­σί­ας των λαϊ­κών τά­ξε­ων (πρώτη κα­τοι­κία, ακί­νη­τα), στο τέλος και του απο­θη­σαυ­ρι­σμέ­νου μι­σθού (κα­τα­θέ­σεις) αφού στις τρά­πε­ζες έμει­ναν μόνο οι μι­κρο­κα­τα­θέ­σεις ενώ οι με­γά­λες κα­τα­θέ­σεις (προ­ϊ­όν απο­θη­σαυ­ρι­σμού κερ­δών) έχουν ήδη απο­δρά­σει στο εξω­τε­ρι­κό. 

Με αυτά τα δε­δο­μέ­να, τα μέλη και τα στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλλά και οι βου­λευ­τές του που θα πα­λέ­ψουν για να απο­τρέ­ψουν την ψή­φι­ση ή την υλο­ποί­η­ση μιας τέ­τοιας συμ­φω­νί­ας, δεν υπε­ρα­σπί­ζο­νται με συ­νέ­πεια μόνο το πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τις απο­φά­σεις των συλ­λο­γι­κών του ορ­γά­νων, αλλά και την ερ­γα­τι­κή τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώ­μα­τα και τη νε­ο­λαία από τη νέα λε­η­λα­σία των δι­καιω­μά­των τους και της ζωής τους. http://rproject.gr/article/shedio-tis-astikis-taxis-kai-ton-daneiston