Παλαιστίνη /Γυναίκες από τις Ταξιαρχίες Abū ʿAlī Muṣṭafā" (Abu Ali Mustapha Brigades)
το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης εχει ονομασει το ένοπλο τμήμα του στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη "Ταξιαρχίες Abū ʿAlī Muṣṭafā" (Abu Ali Mustapha Brigades).
Το «Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης» (ΛΜΑΠ),είναι παλαιστινιακή οργάνωση η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως «μαρξιστική – λενινιστική» και ιδρύθηκε το 1967.
“Οι Ταξιαρχίες Αμπού Άλι Μούσταφα”ειναι η ένοπλη πτέρυγα του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Από την ίδρυσή της αποτελεί σταθερά τη δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη μέσα στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ), στην οποία κυριαρχεί η Φατάχ, ιστορικό κίνημα του Γιάσερ Αραφάτ και σήμερα του προέδρου του Κράτους της Παλαιστίνης, Μαχμούντ Αμπάς.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια η οργάνωση δεν συμμετέχει στις συνεδριάσεις της εκτελεστικής επιτροπής της ΟΑΠ.
Την περίοδο κατά την οποία η Δυτική Όχθη και η Λωρίδα της Γάζας είχαν διαφορετικές κυβερνήσεις, η πρώτη υπό την ηγεσία της κοσμικής Φατάχ και η δεύτερη υπό την ηγεσία της ισλαμιστικής Χαμάς, το ΛΜΑΠ θεωρούσε και τις δύο ως μη έχουσες νομιμοποίηση, λόγω της μη διεξαγωγής εκλογών στην Παλαιστίνη από το 2006.
Το ΛΜΑΠ θεωρείται επισήμως τρομοκρατική οργάνωση τόσο από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, όσο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από την ίδρυσή του αποπειράθηκε να αναπτύξει σχέσεις τόσο με παγκόσμιες όσο και με τοπικές δυνάμεις, αρχικά για μικρό χρονικό διάστημα με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, ενώ στη συνέχεια με τη Σοβιετική Ένωση και, σε μεγάλο βαθμό, με τη σύμμαχο της τελευταίας, Συρία.
Βοήθεια λάμβανε επίσης τόσο από τις τότε φιλοσοβιετικές Νότια Υεμένη και Λιβύη, όσο και από το μπααθικό καθεστώς του Ιράκ.
Όταν η βοήθεια από το ανατολικό και φιλοανατολικό μπλοκ μειώθηκε δραστικά στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στη δεκαετία του 1990, το ΛΜΑΠ έψαξε για νέους συμμάχους και ανέπτυξε σχέσεις με ριζοσπαστικές ισλαμιστικές οργανώσεις, οι οποίες διατηρούσαν δεσμούς με το Ιράν.
Οι δεσμοί του ΛΜΑΠ με το Ιράν ενδυναμώθηκαν μετά την ανοικτή υποστήριξη από πλευράς Χαμάς στους Σύρους σουνίτες αντικαθεστωτικούς αντάρτες στον συριακό εμφύλιο πόλεμο.
Το ΛΜΑΠ παρέμεινε στο πλευρό του κοσμικού, φιλοσιιτικού καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ και η Τεχεράνη, η οποία επίσης στηρίζει τον Σύρο πρόεδρο, το «επιβράβευσε» με αύξηση της οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας.
Η οργάνωση έχει γενικά «σκληρές» θέσεις σε ό,τι αφορά το παλαιστινιακό και κατακρίνει τις συμβιβαστικές τάσεις της κοσμικής σοσιαλδημοκρατικής Φατάχ.
Δεν επιθυμεί καμία διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση του Ισραήλ και προκρίνει λύση όχι δύο, αλλά ενός κοσμικού κράτους στην Παλαιστίνη, κοινού για Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς, χωρίς αναφορά στα εβραϊκά σύμβολα.
Η στρατιωτική πτέρυγα του ΛΜΑΠ είναι οι Ταξιαρχίες του Αμπού Αλί Μουσταφά. Η οργάνωση είχε πρωταγωνιστήσει σε ένοπλες αεροπειρατείες στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές του 1970.
Εδώ και χρόνια, έχει αποκηρύξει τις επιθέσεις αυτοκτονίας ως μέθοδο πάλης κατά του Ισραήλ
==
Στις 27 Αυγούστου 2001, οι σιωνιστές δολοφόνησαν τον Abu Ali Mustafa! ο Abū ʿAlī Muṣṭafā, συνδέθηκε με το ελληνικό αντιδικτατορικό κίνημα και αγαπούσε την Ελλάδα σαν πατρίδα του και τους Έλληνες ως αδελφούς του.
Γεννήθηκε το 1938 στην Καντά της Τζενίν.
Σπούδασε στο Αμάν. Ήταν φίλος και συναγωνιστής του Κώστα Τσίμα. Μια συνεργασία από τα χρόνια της αμερικανοκίνητης δικτατορίας μέχρι τη δολοφονία του.
Το 1955 μπήκε στον αγώνα με τη συμμετοχή του στο Εθνικιστικό Αραβικό Κίνημα (Arab Nationalist Movement). Το 1957 τον συνέλαβαν οι αρχές της Ιορδανίας για την πολιτική του δράση υπέρ της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης.
Φυλακίστηκε στην Ιορδανία για δύο χρόνια και με την αποφυλάκισή του ανέλαβε την ηγεσία του ένοπλου τμήματος του Εθνικιστικού Αραβικού Κινήματος
στη Δυτική Όχθη.
Μετέπειτα, το 1967, γνωρίστηκε με τον Χριστιανό γιατρό, τον μαρξιστή George Habash και μαζί με τα στελέχη της αριστερής πτέρυγας του Εθνικιστικού Κινήματος ίδρυσαν το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (Popular Front for the Liberation of Palestine - PFLP).
Δίπλα στον ηγέτη του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, George Habash, ανέλαβε τις στρατιωτικές επιχειρήσης και αργότερα ανέλαβε καθήκοντα υπαρχηγού της οργάνωσης.
Μετά την κατοχή από το Ισραήλ και της Δυτικής Όχθης (1967) πέρασε τα επόμενα 32 χρόνια στη φιλόξενη Δαμασκό.
Στη Συρία... που δεν εγκατέλειψε ποτέ το Παλαιστινιακό κίνημα και παραμένει η μοναδική πλέον αραβική χώρα που συνεχίζει μέχρι σήμερα τον αγώνα για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Ήταν στέλεχος πρώτου μεγέθους στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και μάλιστα διατέλεσε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της οργάνωσης (υπουργός του Αραφάτ στην ΟΑΠ)
Το Σεπτέμβρη του 1999 επέστρεψε στη Δυτική Όχθη, όταν στον ορίζοντα άρχισε να διαφαίνεται μια συμφωνία μεταξύ Αραφάτ και του ισραηλινού πρωθυπουργού Μπάρακ,
Τον Ιούλη του 2000 εκλέγεται Γενικός Γραμματέας του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, μετά την αποχώρηση του Παλαιστίνιου ηγέτη George Habash.
Δολοφονήθηκε άνανδρα από το ισραηλινό ναζιστικό καθεστώς στις 27 Αυγούστου 2001.
Στην πρωτεύουσα της Παλαιστινιακής Αρχής, τη Ραμάλα, δύο πύραυλοι ισραηλινού ελικοπτέρου στόχευσαν το γραφείο του και τον δολοφόνησαν ενώ έγραφε ένα κείμενο.
Πρόκειται για τον πιο γηραιό Παλαιστίνιο πολιτικό που δολοφόνησαν οι ισραηλινοί.
Στη μνήμη του, το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης ονόμασε το ένοπλο τμήμα του στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη "Ταξιαρχίες Abū ʿAlī Muṣṭafā" (Abu Ali Mustapha Brigades).
Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις (Al Jazeera) λίγο πριν τη δολοφονία του, επισημαίνει:
"Πιστεύουμε ότι ο Παλαιστινιακός λαός, οι Παλαιστίνιοι της διασποράς κι οι Παλαιστίνιοι στα κατεχόμενα, έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να πολεμούν με κάθε μέσο, συμπεριλαμβανομένου του ένοπλου αγώνα, γιατί πιστεύουμε ότι η σύγκρουση είναι διαρκής, ενώ η τακτική μπορεί να είναι μεταβαλλόμενη".
Σε ερώτηση αναφορικά με τον κίνδυνο να τον δολοφονήσουν οι ισραηλινοί, απάντησε:
"Είμαστε όλοι στόχοι μόλις αρχίζουμε να κινητοποιούμαστε. Κάνουμε το καλύτερο για να αποφύγουμε τα όπλα τους, αλλά ζούμε μια βρώμικη σιωνιστική κατοχή της γης μας και ο στρατός τους βρίσκεται λίγα μέτρα απεναντί μας. Φυσικά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, αλλά έχουμε μια δοπυλειά να κάνουμε και τίποτα δεν θα μας σταματήσει".
Ανυπολόγιστη η βοήθεια του στον αντιδικτατορικό μας αγώνα...
Ευγνωμοσύνη για την Ελλάδα που στάθηκε πάντα στο πλευρό του Παλαιστινιακού αγώνα για Λευτεριά...
Η Ελλάδα αναγνώρισε το Ισραήλ με απόφαση του ΥΠΕΞ στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, του Αντώνη Σαμαρά, αλλάζοντας την πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου.)ηταν ο πρωτος που αναγνωρισε τον ΓΙασερ Αραφατ ως Παλαιστινιο προεδρο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου