Αρχίζουν τη Δευτέρα (17/07) οι εργασίες εκσκαφής στον Τύμβο Μακεδονίτισσας με στόχο να εντοπιστούν και να ταυτοποιηθούν τα λείψανα των εναπομεινάντων 19 Ελλαδιτών, από σύνολο 32, που μετέβαιναν στο μοιραίο Νοράτλας, που κατερρίφθη από φίλια πυρά τα ξημερώματα της 22ας Ιουλίου του 1974…
Ως γνωστόν στην επιχείρηση συμμετείχαν 15 Νοράτλας. Τρία απ΄ αυτά δεν επέστρεψαν ποτέ πίσω. Το ένα, το μοιραίο «Νίκη 4», κατέπεσε φλεγόμενο στην περιοχή Μακεδονίτισσας, ενώ άλλα δύο υπέστησαν σοβαρές ζημιές και δεν μπορούσαν να απογειωθούν εκ νέου (κατεστράφησαν δια πυρός υπό ανδρών της Αεροπορικής Δύναμης τας απογευματινάς ώρας της ίδιας ημέρας» αναφέρει το πόρισμα της ενόρκου προανάκρισης που διενεργήθηκε από την ηγεσία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων). Ένα ακόμη Νοράτλας δεν έφθασε ποτέ στην Κύπρο. Είχε χάσει τον προσανατολισμό του (σημ. η αιτιολογία που δόθηκε ήταν ότι χάλασε η πυξίδα) και προσγειώθηκε στην Ρόδο.
Οι έχοντες το πρόσταγμα έκριναν –προφανώς- ότι προείχε ο αφανισμός οποιονδήποτε στοιχείων που θα μαρτυρούσαν την από αέρος επιχείρηση για ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς με μια μοίρα καταδρομών. Γι΄ αυτό και θάφτηκε το μοιραίο αεροπλάνο, μαζί και νεκροί καταδρομείς…
Απόλυτα ενδεικτική της κατάστασης που επικρατούσε στον χώρο, αλλά και των συνθηκών της εποχής, είναι και η κατάθεση που έδωσε στην αστυνομία στο πλαίσιο της ουσιαστικής διερεύνησης και ταυτοποίησης νεκρών και αγνοουμένων του 1974 –ο ιδιοκτήτης και χειριστής του εκσκαφέα Κώστας Σάββα Ποκεριζές, 25 χρόνια μετά την μοιραία συντριβή του Νοράτλας (22/12/1999) και την οποία δημοσίευσε την Κυριακή (26/07) η εφημερίδα «Πολίτης».
Αυτούσια η κατάθεση του χειριστή του εκσκαφέα:
«Κατά το έτος 1974, είχα δικό μου εκσκαφέα. Όταν έγινε η εισβολή, με έκαμαν επίταξη με τον δικό μου εκσκαφέα. Την Τρίτη ημέρα της εισβολής, τον Ιούλιο του 1974, με κάλεσαν στην αστυνομία και πήγα με τον εκσκαφέα μου. Εκεί στην αστυνομία Δευτεράς είχε και έναν Ελλαδίτη αξιωματικό και με διέταξε να πάω στο κέντρο Μακεδονίτισσα.
Αφού σταμάτησα τον εκσκαφέα μου, μπήκα μέσα στο κέντρο. Εκεί είχε τρεις Έλληνες αξιωματικούς, ενώ ήμαστε μέσα στο κέντρο, ήλθε ένα αυτοκίνητο φορτηγό, νομίζω μάρκας Dodge. Ήξερα τον σιοφέρη του φορτηγού, γιατί δουλεύκαμε μαζί στον Παρασκετυαΐδη. Δεν ξέρω όμως το όνομά του. Άμα ήρτε το φορτηγό βγήκα μαζί με τους τρεις αξιωματικούς, που δεν ήξερα τα ονόματά τους.
Εκεί κάτω από τους πεύκους είδα νεκρούς στρατιώτες. Τους έβαζαν στις πατανίες (σημ. κουβέρτες) και τους φόρτωναν στο φορτηγό. Απ΄ ό,τι θυμούμαι από το μέρος αυτό μάζεψαν 8 στρατιώτες και έλεγαν ότι ήταν Ελλαδίτες που ήταν μέσα στο αεροπλάνο.
Αφού μάζεψαν τους νεκρούς αυτούς, ο Ελλαδίτης αξιωματικός μου είπε να τον ακολουθήσω με τον εκσκαφέα μου. Αυτός προχώρησε και πήγε εκεί σε μια λαξιά, που τώρα είναι ο Τύμβος της Μακεδονίτισσας. Άμα πήγα εκεί είδα ένα αεροπλάνο καμένο και οι μηχανές του ήταν δυο πεταξούμενες, η μια πιο μακριά. Εκεί ο αξιωματικός αυτός μου είπε να θάψω τις μηχανές και το αεροπλάνο για να μην φαίνεται τίποτε.
Έξω από το αεροπλάνο θυμούμαι ότι είδα 8 στρατιώτες που ήταν μισοκαμένοι. Αυτούς τους έβαλαν σε φορτηγό αυτοκίνητο και το φορτηγό έφυγε. Εγώ άνοιξα δυο λάκκους και έβαλα στον καθέναν από μια μηχανή. Στη συνέχεια άρχισα για να θάψω το αεροπλάνο εκούντουν (σημ. έσπρωχνα) χώμα με τη χούφτα του εκσκαφέα μου για να κάμω πάγκο για να βγω πάνω στην καμπίνα του αεροπλάνου. Άμα βγήκα στην καμπίνα, την άνοιξα και μέσα είδα πέντε νεκρούς που ήταν κρουσμένοι (σημ. καμένοι) και δεν αναγνωρίζονταν
Εγώ τότε άρχισα και έβαζα χώμα για να σκεπαστεί το αεροπλάνο, να μην φαίνεται. Το χώμα άρχισα και το έβαλλα μέσα στην καμπίνα του αεροπλάνου. Οι πέντε νεκροί που ήταν μέσα στην καμπίνα σκεπάστηκαν που το χώμα. Τους νεκρούς δεν τους πιάσαμε γιατί δεν μπορούσαμε όπως ήταν μέσα στην καμπίνα. Σαν έβαζα χώμα, σε μια στιγμή είδα στη χούφτα του τρακτέρ ακόμα έναν νεκρό και τον έβαλα μαζί με το χώμα μέσα στην καμπίνα του αεροπλάνου. Αφού σκέπασα με χώμα την ουρά του αεροπλάνου, πήγα στην μπροστινή πλευρά για να το σκεπάσω.
Όταν όμως πλησίασα μπροστά είδα χαμαί στο χώμα κοντά στο αεροπλάνο χειροβομβίδες και φοβήθηκα μήπως εκραγούν και σταμάτησα. Εγώ στην περιοχή εκεί έμεινα μόνος μου, διότι οι Ελλαδίτες αξιωματικοί έφυγαν, αφού φόρτωσαν τους νεκρούς στο φορτηγό.
Στη συνέχεια με τον εκσκαφέα μου επέστρεψα στη Δευτερά και πήγα στον αστυνομικό σταθμό Δευτεράς και τους ανέφερα ότι εκεί που σκέπαζα το αεροπλάνο είδα χειροβομβίδες και έφυγα χωρίς να το σκεπάσω όλο. Εκεί είχε έναν Ελλαδίτη αξιωματικό, ο οποίος μου είπε ‘εντάξει, όταν όμως σε χρειαστούμε θα σε ξαναφωνάξουμε’. Εγώ δεν ξαναπήγα στη Μακεδονίτισσα για να συμπληρώσω το έργο μου και δεν ξέρω τι έγινε μετά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου