Θύματα Βασανιστηρίων του Άσαντ στην Αθήνα

Τον Ιανουάριο του 2014 η βρετανική εφημερίδα Guardian και το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN

δημοσιοποίησαν την έκθεση τριών πρώην εισαγγελέων, αρμόδιων σε εγκλήματα πολέμου, η οποία αποκάλυπτε τα συστηματικά βασανιστήρια του καθεστώτος Άσαντ σε αντιφρονούντες, κάνοντας λόγο για 11.000 εκτελέσεις στη Συρία μετά την έναρξη των συγκρούσεων το 2011.

Η έκθεση βασιζόταν στη μαρτυρία ενός φωτογράφου-λιποτάκτη της συριακής στρατιωτικής αστυνομίας, ο οποίος έφερε στην κατοχή του κάρτα μνήμης με περίπου 55.000 φωτογραφίες μέσα από τις τις συριακές φυλακές, που σύμφωνα με τον ίδιο είχαν τραβηχτεί από τον Μάρτιο του 2011 ως τον Αύγουστο του 2013. Στις φωτογραφίες απεικονίζονταν νεκροί κρατούμενοι χωρίς μάτια και άλλοι που έφεραν σημάδια ηλεκτροσόκ ή στραγγαλισμού.

Ο πληροφοριοδότης υποστήριξε, σύμφωνα με την 31σέλιδη έκθεση, πως έχασαν τη ζωή τους ενώ βρίσκονταν σε κρατητήρια και φυλακές του συριακού καθεστώτος.

Ένα χρόνο νωρίτερα, έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αποκάλυπτε συστηματικά και εκτεταμένα βασανιστήρια στη χώρα, τεκμηριώνοντας 31 μεθόδους βασανισμού και άλλων μορφών κακομεταχείρισης, τόσο από τις δυνάμεις ασφαλείας και το στρατό όσο και από τις φιλοκυβερνητικές ένοπλες συμμορίες shabiha. Στις μαρτυρίες τους στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, πολλά από τα θύματα κάνουν λόγο για ξυλοδαρμούς στα κέντρα κράτησης με ράβδους, μαστίγια και πλεγμένα καλώδια, ενώ αποκαλύπτουν ότι αυτή η πρακτική ονομαζόταν «haflet al-istiqbal» που σημαίνει «υποδοχή». Άλλοι αναφέρονται στο οδυνηρό «dulab» («η ρόδα»), όπου το θύμα μεταφέρεται μέσα σε μια ρόδα αυτοκινήτου -ενίοτε ανυψωμένη- και ξυλοκοπείται, ενώ η έκθεση παρατηρεί και την αύξηση της χρήσης του «shabeh», στο οποίο ο κρατούμενος κρέμεται από έναν υπερυψωμένο γάντζο ή από χειροπέδες στους καρπούς, ώστε τα πόδια του να κρέμονται απλώς πάνω από το έδαφος ή μέχρι οι άκρες των δακτύλων να ακουμπούν το δάπεδο.

Τον περασμένο Απρίλιο η Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Νάβι Πιλάι, αναφέρθηκε στη γενικευμένη πρακτική βασανιστηρίων τόσο στις συριακές φυλακές όσο και σε κέντρα κράτησης ενόπλων ομάδων όπως το Ισλαμικό Κράτος, το Μέτωπο Αλ Νούσρα, η Ασιφάτ Αλ Σάμαλ, η Άχραρ Αλ Σαμ και η Λίουα Αλ Ταουχίντ.

Σήμερα πολλοί από τους Σύρους πρόσφυγες που βρίσκονται στην Ελλάδα έχουν περάσει από τα φρικιαστικά κέντρα κράτησης και τις φυλακές του καθεστώτος Άσαντ στη Δαμασκό, στη Λατάκια, στη Χομς, στη Νταράα και στο Χαλέπι. Κάποιοι εξ αυτών δέχθηκαν να μας μιλήσουν για εκείνες τις μέρες.

Berzan Osman, 24, Συρία.

Φυλακίστηκε στην Δαμασκό, γιατί συμμετείχε σε διαδήλωση ενάντια στο καθεστώς. Τρεις ημέρες μετά την διαδήλωση ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας εισέβαλαν στο σπίτι του και συνέλαβαν τον ίδιο και τον αδερφό του. Περίπου 40 άτομα ήταν στοιβαγμένα στο ίδιο κελί. Έτρωγαν όλοι από ένα μικρό πιάτο και όποιος ήθελε να πάει στην τουαλέτα, τον έδερναν. Η πιο συχνή μορφή βασανισμού ήταν το μαστίγωμα με ηλεκτροφόρα καλώδια και το δέσιμο των χεριών και των ποδιών.

«Καθημερινά με μαστίγωναν με ηλεκτροφόρα καλώδια»

Zabir, 25, Συρία.

Τρεις μήνες έμεινε στην φυλακή της Δαμασκού. Οι φύλακες βασάνισαν τον ίδιο, όπως και τους υπόλοιπους κρατούμενους κουρδικής καταγωγής. «Σε κάθε κελί έμεναν πάνω από 30 κρατούμενοι κι έτρωγαν από ένα κοινό πιάτο φαΐ που μας έφερναν οι φύλακες κάθε πρωί. Άλλα κελιά ήταν μικρά σε μέγεθος με χαμηλά ταβάνια. Υπήρχαν άνθρωποι που είχαν να σταθούν όρθιοι για εβδομάδες».

«Υπήρχαν άνθρωποι που είχαν να σταθούν όρθιοι για μήνες»

Delsad, 24, Συρία.

Δούλευε ως οδηγός ταξί στην Δαμασκό. Ένα βράδυ στρατιώτες του καθεστώτος με την απειλή όπλων τον ανάγκασαν να βγει από το ταξί και να τους ακολουθήσει. Τον έκλεισαν σε ένα σκοτεινό κελί, όπου τον βασάνιζαν για 27 μέρες. «Καθημερινά με μαστίγωναν με ηλεκτροφόρα καλώδια». Αργότερα στο ίδιο κελί φυλάκισαν και τον θείο του, η τύχη του οποίου αγνοείται μέχρι σήμερα

«Την πρώτη φορά με έδεσαν σε ένα γάντζο από τους καρπούς και με χτυπούσαν με ξύλα σε όλο το σώμα»

Bassil, 20, Συρία.

Ήταν Μάρτιος 2014, όταν συνελήφθη από στρατιώτες κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. Μεταφέρθηκε σε φυλακή της Δαμασκού, όπου και υπέστη βασανιστήρια για τέσσερις μήνες. «Την πρώτη φορά με έδεσαν σε ένα γάντζο από τους καρπούς και με χτυπούσαν με ξύλα σε όλο το σώμα», θυμάται σήμερα. «Ακολούθησαν πολλά ακόμα βασανιστήρια. Κυρίως ηλεκτροσόκ».

«Το πιο φρικτό ήταν το «βασανιστήριο της κότας». Με έδεσαν πάνω σε μια βέργα, όπως τα κοτόπουλα και όλο το βάρος του σώματος έπεφτε στους καρπούς μου».

Samer, 30, Συρία.

Αξιωματικός του συριακού στρατού, συνελήφθη το 2013 γιατί αρνήθηκε να εκτελέσει εντολή ανωτέρου του σε επιχειρήση καταστολής πολιτών στην πόλη καταγωγής του. Για 1,5 χρόνο παρέμεινε σε κέντρο κράτησης, αρχικά στην πόλη Χομς και αργότερα στην Δαμασκό. Κρίθηκε αντικαθεστωτικός και βασανίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της κράτησής του. «Με έκαιγαν με τσιγάρα, μου έκαναν ηλεκτροσόκ, με χτυπούσαν με ραβδιά, προσπαθώντας να μου αποσπάσουν πληροφορίες. Τους εξηγούσα ότι αρνήθηκα την εντολή, όχι γιατί δεν ήμουν πιστός στον Ασάντ, αλλά γιατί η στρατιωτική επιχείρηση πραγματοποιούταν στην πόλη που γεννήθηκα. Δεν μπορούσα να εκτελέσω την διαταγή, καθώς γνώριζα αυτούς τους ανθρώπους. Τότε άρχισαν πιο επίπονα βασανιστήρια. Το πιο φρικτό ήταν το «βασανιστήριο της κότας». Με έδεσαν πάνω σε μια βέργα, όπως τα κοτόπουλα και όλο το βάρος του σώματος έπεφτε στους καρπούς μου. Δεν μπορεί να περιγραφεί ο πόνος. Οι καρποί μου έχουν αχρηστευθεί. Ούτε το πουκάμισό μου δε μπορώ να βάλω πια». Ο Samer απελευθερώθηκε ύστερα από εντολή ανώτερου αξιωματικού, ο οποίος τον γνώριζε προσωπικά, έπειτα από 1,5 χρόνο. Διέφυγε στην Τουρκία, πέρασε στην Ελλάδα και σήμερα βρίσκεται στη Σουηδία.

«Με έδεσαν σε μια ξύλινη τάβλα που δίπλωνε στα δύο, καταστρέφοντας τους μυς των ποδιών μου»

Nazim, 26, Συρία.

Συνελήφθη σε διαδήλωση κατά του καθεστώτος Άσαντ στη Δαμασκό. Παρέμεινε σε κέντρο κράτησης για 22 μέρες. Βασανίστηκε επί 13 συναπτές μέρες. «Με έδεσαν σε μια ξύλινη τάβλα που δίπλωνε στα δύο, καταστρέφοντας τους μυς των ποδιών μου. Με χτυπούσαν με ραβδιά στις πατούσες. Ήταν αφόρητο. Απελευθερώθηκα χάρη στη παρέμβαση του αδερφού μου που είχε γνωστούς στο καθεστώς». Λίγους μήνες αργότερα διέφυγε στην Τουρκία -σήμερα φιλοξενείται στην Ελλάδα από έναν Κούρδο φίλο του αδερφού του.

vice.com, lefterianews.wordpress.com