Κείμενο της ακτιβίστριας Elina Pahnke από την Σουηδία, η οποία βρέθηκε στην Μυτιλήνη τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε.
Μυτιλήνη, ποιά είσαι;
Αν κάποιος/α με ρωτήσει θα της απαντήσω: είσαι η Ευρώπη.
Είσαι ο Ali Hassan Sura ο οποίος απελάθηκε στην Καμπούλ μετά από πέντε χρόνια διαμονής στην Αγγλία και χρειάστηκε να διαφύγει πάλι από τα βουνά.
Είσαι το μαχαίρι που έμπηξε στην κοιλιά του όταν έμαθε ότι θα απελαθεί και το νοσοκομείο στο Birmingham όπου έμεινε για τέσσερις μέρες.
Τώρα πια έχει σταματήσει να ονειρεύεται τα βράδια.
Είσαι ο Emad Dabol ο οποίος γνώρισε την αρραβωνιαστικιά του στο πανεπιστήμιο και τώρα αναγκάστηκε να την αφήσει πίσω. Η οικογένεια και οι φίλοι του είναι όλοι νεκροί και εκείνος αναρωτιέται:
Γιατί πρέπει να αγωνιζόμαστε παντού και πάντα;
Γιατί πρέπει να συγκρουόμαστε συνεχώς με την αστυνομία;
Γιατί μας μισούν όλοι;
Ευρώπη, είσαι ο λόγος για τον οποίο ο Emad Dabol προτιμά να επιστρέψει στην Συρία από το να αργοπεθαίνει στους δρόμους κάποιας από τις πόλεις σου.
Είσαι ο Μohamad Kassoumeh ο οποίος έχει σύντομα γενέθλια και θέλει να τα γιορτάσει στην Σουηδία. Έχασε τον δρόμο στην θάλασσα και μαζί το πορτοφόλι του. Μια ζωή έχει περάσει από τότε που έβγαλε αυτή την φωτογραφία για την ηλιοκαμένη ταυτότητα του. Από τότε τα πράσινα μάτια του μαύρισαν από τον πόλεμο.
Αν ήθελες, Ευρώπη, θα μπορούσες να του δώσεις ένα πρόωρο δώρο γενεθλίων με το να σβήσεις όλα τα σύνορα και να προετοιμάσεις όλους τους δρόμους από τους οποίους θα περάσει ο Μohamad.
Ο Σεπτέμβρης βρήκε τον Μohamad, τον Ali και τον Emad στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη, στην Μακεδονία και στην Σερβία.
Ο Οκτώβρης θα τους βρει στην Ουγγαρία και την Αυστρία.
Ο Νοέμβριος ίσως να τους βρει στην Γερμανία, στην Σουηδία, στο Βέλγιο.
Θα περπατήσουν μαζί με την Nour που είναι έγκυος στον έβδομο μήνα και την Gadeer που ονειρεύεται την Αμερική.
Θα συναντήσουν τον Apudurrahaman ο οποίος λατρεύει την ερμηνεία του Nicholas Cages στην ταινία “National Treasure” και θα πετύχουν τον Kojak Damir ο οποίος κάποτε ήταν τουριστικός οδηγός στην Ελλάδα και τώρα επέστρεψε ως πρόσφυγας.
Και θα συναντήσουν εσένα, Ευρώπη!
Είσαι οι πολιτικοί που σηκώνουν τείχη στις θάλασσες και μετά θρηνούν βλέποντας πνιγμένα παιδιά.
Είσαι ο ένστολος που λέει: «μπορείς να τραβήξεις βίντεο αλλά όταν αρχίζω να χτυπώ πρόσφυγες, κλείσε το»
Είσαι οι τουρίστες που φωτογραφίζουν τον Jamil Malahfji λες και είναι η Ακρόπολη και όχι ένας άνθρωπος ο οποίος επίσης έχει όνειρα.
Είσαι ο ιδιοκτήτης καφέ που διώχνει τον Ayham Al από το μαγαζί του λες και είναι σκυλί.
Είσαι η διαδήλωση φασιστών που περνάει μπροστά από παιδιά που ξέφυγαν από τον πόλεμο και ουρλιάζει «γυρίστε πίσω στις χώρες σας».
Και ενώ ο Ali, ο Emad και ο Mohamad μετρούν πόσες μέρες έχουν βιώσει χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχουν, πόσοι από τους φίλους τους είναι νεκροί, και πόσες μέρες θα αντέξουν πριν η ελπίδα τους εξαφανιστεί τελείως, εσύ Ευρώπη άρχισες να μετράς ποσοστώσεις προσφύγων.
Ευρώπη, είσαι η άγνοια!
Είσαι ένας φούρνος όπου το ψωμί κοστίζει 1,8 ευρώ για μένα αλλά 2 ευρώ για τον Mohamad Kassoumeh. Είσαι μια ουρά όπου κόσμος περιμένει για ένα χαρτί το οποίο πιστοποιεί ότι δεν έχουν χαρτιά.
Είσαι ο κλεμμένος χρόνος από μια άλλη ζωή όπου θα μπορούσαμε να φάμε μαζί.
Μια ζωή όπου θα γελούσαμε μαζί, θα ερωτευόμασταν και θα απογοητευόμασταν παρέα.
Ευρώπη, για όλα αυτά δεν θα σε συγχωρήσω ποτέ!
Μετάφραση: Άθως Σιμωνέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου