Yiorgos Va
ΕΕ: Επανεκκίνηση της χρηματοπιστωτικής απορρύθμισης κατά παραγγελία τραπεζών
Τη βδομάδα που πέρασε (30/9) ο πρώην λομπίστας του Σίτυ και νυν ευρωπαίος επίτροπος χρηματοπιστωτικής (απορ)ρύθμισης λόρδος Χιλ, παρουσίασε το πολυαναμενόμενο πολυετές σχέδιο της Κομισιόν για μια «Ένωση κεφαλαιαγορών».
Δεν πρόκειται για τίποτα λιγότερο από την επανεκκίνηση της διαδικασίας φιλελευθεροποίησης και ενιαιοποίησης των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών αγορών που «διακόπηκε από την κρίση», όπως λένε τα ίδια τα τραπεζικά λόμπι www.icmagroup.org/…/AFME-ICMA-Roundtable-30-September-2014-… Για να το πούμε ακόμα πιο απλά, τελειώνει η εποχή που η ΕΕ παρίστανε ότι αντιδρά στην χρηματοπιστωτική κατάρρευση του 2008 και μπαίνουμε στην εποχή που συνεχίζει να κάνει αυτά που έκανε και πριν σα να μην έγινε η κρίση ποτέ.
Ως πρώτη προτεραιότητα μπαίνει η μείωση των κεφαλαιακών απαιτήσεων για την τιτλοποίηση, έτσι ώστε αυτή να ξαναρχίσει να αυξάνεται ραγδαία. «Τιτλοποίηση» είναι το πακετάρισμα των προσδοκώμενων εσόδων από διάφορα στεγαστικά και άλλα δάνεια σε κινητές αξίες και η πώληση τους, βασικά από τις τράπεζες.
Η μεγαλύτερη σε χρονικό και γεωγραφικό εύρος χρηματοπιστωτική κρίση της ιστορίας προέκυψε όταν έσκασαν υπερ-εκτιμημένες τιτλοποιημένες αξίες που είχαν ως βάση τους μη εξυπηρετούμενα στεγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ. Η ΕΕ τώρα χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα το ότι οι ευρωπαϊκές τιτλοποιημένες αξίες άντεξαν πολύ περισσότερο από τις αμερικανικές, «ξεχνά» όλη την κοινωνική καταστροφή που προκάλεσε η χρηματοπιστωτική αυτή κρίση – συμπεριλαμβανομένου και του σκασίματος της κατασκευαστικής φούσκας και σε χώρες της ΕΕ όπως η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Ολλανδία - σε όλη την Ευρώπη, κι επιχειρεί να τις αναβαπτίσει ως τη λεωφόρο για την επιστροφή στην ανάπτυξη των ευρωπαϊκών οικονομιών.
Φαίνεται μάλιστα να υπάρχει ιδιαίτερη βιασύνη, αφού η πρώτη νομοθετική πρόταση προωθείται άμεσα στα δυο άλλα όργανα της ΕΕ (Κοινοβούλιο και Συμβούλιο), προφανώς έτσι ώστε να διασωθούν δια της αναχρηματοδότησής τους οι τρέχουσες τιτλοποιήσεις των τραπεζών που συνήθως έχουν χρόνο ζωής πέντε με επτά χρόνια.
Η Κομισιόν υιοθετεί απόλυτα τη γνωμάτευση έρευνας που έγινε κατά παραγγελία του λόμπι των ευρωπαϊκών τραπεζών που κυριαρχούν στις κεφαλαιαγορές (AFME), ότι το πρόβλημα των ευρωπαϊκών οικονομιών είναι ότι εξαρτώνται πολύ από τον τραπεζικό δανεισμό, ενώ θα έπρεπε οι εταιρείες να μπορούν να δανείζονται περισσότερο από δημόσιες (χρηματιστήρια) και μυστικές κεφαλαιαγορές (shadow banking, private equity), όπως γίνεται στις ΗΠΑ και τη Βρετανία.https://www.bcgperspectives.com/…/AFME_Bridging_Growth_Gap_…
Οι χάντρες που θέλουν να πουλήσουν στους ιθαγενείς ευρωπαίους είναι ότι η επανεκκίνηση του πυρετού των τιτλοποιήσεων θα γίνει για τα μάτια των Μικρών και Μεσαίων Επιχειρήσεων που αναφέρονταν 39 (!) φορές στο προκαταρκτικό κείμενο (Green Paper) και θα ωφεληθούν, λένε, από το ότι οι τράπεζες θα πακετάρουν και θα πουλάνε τα δάνεια που τους δίνουν στις κεφαλαιαγορές κι έτσι θα έχουν πιο πολύ ρευστό για να τους δανείσουν. Η ιστορία δείχνει ότι οι τράπεζες απλά τσεπώνουν το κέρδος από τη μεταπώληση των δανείων και σε τίποτα δεν αλλάζει η κατάσταση για τις χρεωμένες μικρές επιχειρήσεις. Από τα τιτλοποιημένα δάνεια εξάλλου ελάχιστα είναι αυτά που είναι προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ο ισχυρισμός που επαναλαμβάνεται συνεχώς στα κείμενα της Κομισιόν ότι η τιτλοποίηση βοηθά την ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας όχι μόνο δεν επαληθεύεται, αλλά φαίνεται ότι είχε τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα: το χρηματοπιστωτικό χάος και την αναιμική – στην καλύτερη περίπτωση – ανάπτυξη. Η Κομισιόν όμως δε μπαίνει καν στον κόπο να μας εξηγήσει γιατί θεωρεί ότι αυτή τη φορά θα γίνει κάτι διαφορετικό.
Ο πραγματικός στόχος είναι να ξαλαφρώσουν οι ισολογισμοί των τραπεζών και να αυξηθούν οι δυνατότητες κερδοφορίας τους. Στόχος είναι επίσης η τιτλοποίηση να επεκταθεί και σε χώρες που μέχρι τώρα έκαναν πολύ περιορισμένη χρήση της όπως η Γερμανία και η Γαλλία. Απ'ότι φαίνεται οι τράπεζές τους τη χρειάζονται.
Δεν είναι βέβαια να απορεί κανείς πώς η Κομισιόν καταλήγει στις νομοθετικές αυτές προτάσεις, όταν στη «διαβούλευση» που έκανε 110 από τους 120 συμμετέχοντες ήταν χρηματοπιστωτικοί κολοσσοί, ενώ οι ίδιες οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ήταν απούσες και τη γνώμη των υπολοίπων δέκα (κυρίως ΜΚΟ και συνδικάτων όπως αυτες-άhttp://www.finance-watch.org/…/1148-who-will-benefit-from-c…) την πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων. Αντιθέτως, είναι να απορεί κανείς πώς οι Ευρωπαίοι ανέχονται ακόμα τη γραφειοκρατία αυτή να συνεχίζει να νομοθετεί για λογαριασμό τους αγκαλιά με τις τράπεζες και τις υπόλοιπες πολυεθνικές.
Ένα πολύ καλό άρθρο από τους Ewald Engelen και Anna Glasmacher του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ αναλύει το νέο σχέδιο της Κομισιόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου