Στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, εκδικάζεται η αγωγή του Αμπντουλάχ Οτσαλάν κατά του Ελληνικού Δημοσίου σχετικά με την παράδοσή του στην Τουρκία το 1999. Έκτοτε, είναι φυλακισμένος στο νησί Ιμραλί, στη Θάλασσα του Μαρμαρά. Εκεί έγραψε–επηρεασμένος και από το Ζαπατίστικο Κίνημα και τα γραφτά του Μάρεϋ Μπούκτσιν- το βιβλίο με τον τίτλο: «κληρονόμοι του Γκιλγκαμές». Στο εν λόγω βιβλίο απορρίπτει όλες - και τις Κούρδικες - μορφές εθνικισμού, κάνει γενική κριτική του κράτους, ακόμα και του σοσιαλιστικού, και προτάσσει την απελευθέρωση των γυναικών. Οδήγησε σε πολλές συζητήσεις και στο ίδιο το κουρδικό κίνημα, αλλά και στο διεθνές, το οποίο ανανέωσε το ενδιαφέρον του για το κουρδικό ζήτημα.
Όταν αποφασίστηκε, το 2009, το πρώτο Κοινωνικό Φόρουμ της Μεσοποταμίας να πραγματοποιηθεί στο Ντιγιαρμπακίρ, υπήρξε παράλληλα ένα Camp, όπου συμμετείχαν πολλές εκατοντάδες άνθρωποι από την Ευρώπη. Σε ανταλλαγή απόψεων με την κουρδική νεολαία και τις γυναικείες οργανώσεις διατυπώθηκε η νέα ιδέα του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος: Λαϊκός συνομοσπονδισμός!
Η επανάσταση στην Rojava αντιπροσωπεύει μια μοναδική διαδικασία δημοκρατίας βάσης, ισότητας φύλων και οικολογίας, στα δυτικά του Κουρδιστάν. Στις 19 Ιούλη 2012 στο Kobanî ξεκίνησε η επανάσταση στη περιοχή. Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του Λαϊκού Συμβουλίου του δυτικού Κουρδιστάν (MGRK) ο πληθυσμός έδιωξε το καθεστώς Μπάαθ της Συρίας, σε μεγάλο βαθμό αναίμακτα. Ενώ η υπόλοιπη Συρία βυθιζόταν σε εμφύλιο πόλεμο η Rojava πρότεινε έναν τρίτο δρόμο πέρα από το καθεστώς Μπάαθ και τη Συριακή Αντιπολίτευση.
Οι Κούρδοι, έθνος μοιρασμένο σε τέσσερα κράτη είναι το πιο μεγάλο –πληθυσμιακά- αλύτρωτο έθνος στον κόσμο. Έχει μπει πάλι στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια γιατί ένα σημαντικό τμήμα του έχει επιδοθεί σε μια επανάσταση η οποία δείχνει και το δρόμο για όλους τους λαούς, ώστε να υπάρξει καλύτερη μοίρα για όλον τον πλανήτη.
Ένας λαός που στο παρελθόν είχε φεουδαρχικές-πατριαρχικές δομές και έγινε στήριγμα μεγάλων αυτοκρατοριών της Οθωμανικής και της Περσικής, στη συνέχεια προδόθηκε από τις διεθνείς συμφωνίες όπως της Λωζάννης του 1923 ή της Βαγδάτης του 1955 και από τις υποσχέσεις του Μουσταφά Κεμάλ για αυτονομία, ένας λαός που τα κράτη της Τουρκίας, της Συρίας, του Ιράκ και του Ιράν εφήρμοσαν στο σώμα του πολιτικές εθνοκτονίας, ένας λαός με αργή αστικοποίηση, ένα λαός με ένα συγκρουσιακό μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα, που αργότερα επιχειρούσε αποσχίσεις τύπου «εθνικής-κρατικής αυτοδιάθεσης», κάνει σήμερα μια παραδειγματική επανάσταση. Αρνείται το μοντέρνο κράτος ως υπόδειγμα οργάνωσης διακηρύσσοντας το δημοκρατικό συνομοσπονδισμό, αρνείται την εθνική πολιτική συγκρότηση αποδεχόμενος κάθε άλλη εθνότητα και θρησκευτική συσσωμάτωση, αρνείται την πατριαρχία τοποθετώντας στο επίκεντρο τη γυναίκα, αρνείται το μιλιταρισμό οργανώνοντας μονάδες αυτοάμυνας, αρνείται την ιδεολογική μονοκρατορία ξεπερνώντας τους πολιτικούς ανταγωνισμούς και γραμμές των διαφόρων απελευθερωτικών οργανώσεων σε συμβούλια απελευθέρωσης, αρνείται το κόμμα ως μορφή απελευθέρωσης μετασχηματίζοντάς το σε δύναμη ξεπεράσματος ιεραρχικών δομών, αρνείται τη σύγκρουση με το κράτος και αμύνεται απέναντι σε αυτό αλλά και σε κάθε εισβολέα για να υπερασπίσει της ελευθεριακές του κατακτήσεις, αρνείται να συμμαχήσει με τη στρατηγική της αποσταθεροποίησης που έχουν οι δυτικές δυνάμεις και τα ενεργούμενά τους χτίζοντας δομές μιας δημοκρατικής, δίκαιης και οικολογικής κοινωνίας.
Ίσως δεν θα μαθαίναμε κάτι για αυτό, αν δεν υπήρχε η συντονισμένη επέλαση του Ισλαμικού Κράτους και στην περιοχή του Νότιου Κουρδιστάν για τη δημιουργία του «Λεβάντε». Αντίστροφα με την αραβική άνοιξη που αποδεκατίστηκε πολύ γρήγορα ως δύναμη αγανάκτησης χωρίς οργάνωση, όραμα και προοπτική ελευθερίας και χρησιμοποιήθηκε ως πεδίο βολής υπερατλαντικών συμφερόντων και τοπικών επεκτατισμών, οι κούρδοι διάλεξαν το δρόμο ενός θετικού προτάγματος, ενός αμυντικού ριζοσπαστισμού, μιας Δημοκρατικής Αυτονομίας. Ο φορέας αυτής της κατεύθυνσης υπήρξε το κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας PYD[1] και το Κίνημα των Συμβουλίων TEV-DEM[2].
Θα δημοσιεύσουμε στη συνέχεια το πώς έχουν χτίσει βήμα-βήμα τις δομές αυτής της Δημοκρατικής Αυτονομίας.
[1] PYD: Partiya Yekîtiya Demokrat –Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας. Ιδρύθηκε το 2003. Το PYD είναι το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα των Κούρδων στην Rojava / Συρία και είναι ένας εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Αυτονομίας.
[2] TEV-DEM: Tevgera Demokratik, που σημαίνει Κίνημα των Συμβουλίων.
Πηγή: topikopoiisi.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου