Σώζουν τις τράπεζες, αυτοκτονούν οι πολίτες

Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει με βεβαιότητα ποιος επέβαλε να πληρώσουν τόσο υψηλό τίμημα και οι πολίτες που είχαν επιλέξει τα ομόλογα των Banca Etruria, Cassa di Risparmio di Ferrara, Carichieti και Banca Marche

Συντάκτης: Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελλάκης

Η οικονομική κρίση έχει αφήσει στην Ιταλία ανοικτές πληγές, οι οποίες δεν είναι καθόλου εύκολο να επουλωθούν. Τα συναισθήματα που γέννησε η τραγική σειρά αυτοκτονιών των περασμένων ετών δεν ανήκουν οριστικά σε μια μαύρη σελίδα της πρόσφατης Ιστορίας της χώρας.

Ενας ακόμη συνταξιούχος, ο Λουιτζίνο Ντ΄Αντζελο, εξήντα οκτώ ετών, πρώην υπάλληλος της ιταλικής υπηρεσίας ηλεκτροδότησης Ene, έθεσε τέρμα στη ζωή του, όταν διαπίστωσε ότι είχε χάσει όλες τις οικονομίες που είχε βάλει στην άκρη έπειτα από σαράντα χρόνια δουλειάς.

Η διάσωση τεσσάρων τραπεζών που κινδύνευαν να χρεοκοπήσουν (ανάμεσά τους και η Banca Etruria με πελάτη τον Λουιτζίνο) πραγματοποιήθηκε χάρη σε τρεις μεγάλους τραπεζικούς κολοσσούς της Ιταλίας, τις San Paolo, Ubi και Unicredit.

Αποφασίστηκε, όμως, παράλληλα, ότι έπρεπε να πληρώσουν μέρος του κόστους και οι πολίτες: όλοι οι κάτοχοι μετοχών και ομολόγων των τραπεζών που «διασώθηκαν», έχασαν όλα τα χρήματά τους.

Πρόκειται για εκατόν τριάντα χιλιάδες άτομα, τα οποία τις περασμένες ημέρες διαδήλωσαν ηχηρά μπροστά από το Κοινοβούλιο της Ρώμης.

Ο Λουίτζι έχασε περίπου εκατό χιλιάδες ευρώ. Μετά τον θάνατό του, η γυναίκα του, στην πόλη Τσιβιταβέκια, κοντά στη Ρώμη, βρήκε στον υπολογιστή μια επιστολή, με την οποία της εξηγούσε τον λόγο που τον οδήγησε σε πλήρη απελπισία, όταν κατάλαβε ότι δεν υπήρχε καμία λύση.

«Θα προσπαθήσω να τραβήξω μπροστά, αν τα καταφέρω», δήλωσε η χήρα στους Ιταλούς δημοσιογράφους.

Οι ενώσεις των Ιταλών καταναλωτών απευθύνουν έκκληση προς τους πολίτες «να μην προβούν σε απονενοημένες πράξεις», αλλά συνεχίζουν να συλλέγουν καταγγελίες και στοιχεία για να οργανώσουν μαζικές δικαστικές προσφυγές.

Τώρα, η κυβέρνηση της Ρώμης προσπαθεί να αλλάξει πορεία πλεύσης και μελετά τη δυνατότητα να εγκριθεί έκτακτη βοήθεια προς τους πελάτες των εν λόγω τραπεζών και να τους δοθεί περίπου το ένα τρίτο των χρημάτων που έχασαν λόγω της «διάσωσης».

Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει με βεβαιότητα, όμως, ποιος ευθύνεται για την αυτοκτονία του Λουιτζίνο, ποιος επέβαλε τη βούλησή του να πληρώσουν τόσο υψηλό τίμημα και οι πολίτες που είχαν επιλέξει τα ομόλογα των Banca Etruria, Cassa di Risparmio di Ferrara, Carichieti και Banca Marche.

Πηγές της Τράπεζας της Ιταλίας ανέφεραν ότι η λύση αυτή επιβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Χθες, όμως, ο αρμόδιος Ευρωπαίος επίτροπος, Τζόναθαν Χιλ, απάντησε ότι «οι τράπεζες που διασώθηκαν πωλούσαν στον κόσμο μη κατάλληλες υπηρεσίες» και αυτό το γεγονός «είχε προσωπικές συνέπειες για κάποια άτομα στην Ιταλία».

Ο Χιλ πρόσθεσε ότι «η τελική ευθύνη για τη διαδικασία διάσωσης είναι της ιταλικής κυβέρνησης».

Κανείς ουσιαστικά δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για αποφάσεις και μέτρα τα οποία, στην πραγματικότητα, απομονώνουν όλο και περισσότερο τους πελάτες των τραπεζών, θεωρώντας, ουσιαστικά, ότι πρέπει να φέρουν μέρος της ευθύνης της κακοδιαχείρισης και των σχεδίων των μεγάλων υπερπληρωμένων μάνατζερ.

Τις λεπτομέρειες της αυτοκτονίας του Λουιτζίνο Ντ΄Αντζελο θα ερευνήσουν τόσο η ιταλική δικαιοσύνη όσο και ειδική εξεταστική επιτροπή.

Θα πρέπει να εξακριβωθεί, μεταξύ των άλλων, αν η απόφαση της κυβέρνησης με την οποία δόθηκε πράσινο φως στη διάσωση των τεσσάρων προβληματικών τραπεζών, σέβεται τις κύριες αρχές του ιταλικού Συντάγματος.

Περιττό να προσθέσει κάποιος ότι τραγικές ιστορίες σαν και αυτή μας κάνουν να νιώθουμε και πάλι ανήμποροι, με την επίγνωση ότι πέντε χρόνια ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης άφησαν ακόμη πιο ευάλωτους και μόνους τους πολίτες της τεχνοκρατικής αυτής Ευρωπαϊκής Ενωσης.http://www.efsyn.gr/