Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015

Κύριε υπουργέ μεταναστευτικής πολιτικής, παρακαλώ παραιτηθείτε. Κραυγή απόγνωσης μιας εθελόντριας

Κύριε Υπουργέ,
Η ώρα είναι 6.13 το πρωί.
Χτες, τέτοια ώρα, κοιμόμουν για πρώτη φορά μετά από μία εβδομάδα καθώς 1 με 8 Δεκέμβρη βρισκόμουν στη Λέσβο για 3η φορά, ως εθελόντρια.
Συνήθως τέτοια ώρα εμφανίζονται οι τελευταίες βάρκες που φέυγουν από Δικελί και άλλα μέρη στα παράλια γύρω στις 4 το πρωί ερχόμενες γεμάτες πρόσφυγες (28 άτομα Κουρδοι / Ιρακινοί, 50 άτομα Πακιστανοί, 42 άτομα Σύριοι κ.ο.κ) στη νότια πλευρά της Λέσβου πια, αφού μετά τα δισεκατομύρια ευρώ που έδωσε η Ε.Ε απλόχερα στην Τουρκία, υποθέτω ξεκίνησαν οι περιπολίες από την Τουρκική αστυνομία στην περιοχή της Άσσου. Έπρεπε να πνιγούν κάποιες εκατοντάδες ( ή μήπως χιλιάδες?) πρόσφυγες μάλλον πρώτα. Σωστά. Και κυρίως, έπρεπε μάλλον να πνιγούν παιδάκια πολλά, για να αρχίσουν οι περοπολίες. Οι οποίες βέβαια δεν κατάφεραν τίποτα άλλο παρά να μετατοπιστεί το σημείο εκκίνησης του ταξιδιού.
Χτες λοιπόν, ξύπνησα στο κρεβάτι του σπιτιού μου για πρώτη φορά μετά από 8 νύχτες ξάγρυπνη κατά τη διάρκεια των οποίων κάναμε περιπολίες ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΑΠΟ ΔΑΝΙΑ, ΟΛΛΑΝΔΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ, ΙΣΠΑΝΙΑ και άλλες χώρες μαζί με τα ναυλωμένα από την Ύπατη Αρμοστεία λεωφορεία, με οδηγούς τον Κώστα, τον Δημήτρη και 2-3 ακόμη εξαιρετικούς οδηγούς λεωφορείων, Μυτιληνιούς.
Μαζί με τη Νεφέλη και τον Ράμαζαν, εργαζόμενους της Ύπατης Αρμοστείας.
Ενόσω κάποιοι άλλοι ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ξαγρυπνούσαν στη ΜΟΡΙΑ αναμένοντας τα γεμάτα λεωφορεία για να φροντίσουν τους πρόσφυγες. Και κυριότερα, ενόσω οι Δανοί που φέρουν ρίζες από την Παλαιστίνη κι έχουν παρατήσει τη ζωή τους στη Δανία, πουλώντας σπίτια και αφήνοντας δουλειές πίσω, βρίσκονται μεσοπέλαγα αναζητώντας με το τζετ σκι και το σκαφάκι τους, τους πρόσφυγες.

Και ενώ νόμιζα λοιπόν η έρμη πως θα μπορούσα να ξεκουραστώ και να χαρώ κάποιες στιγμές ηρεμίας με τον άνθρωπο μου & τα ζώα μου, εσείς αποφασίζατε πως είναι σώφρων να επιστραφούν στην Αθήνα 2500 μετανάστες που βρίσκονταν στην Ειδομένη, ένας Θεός ξέρει από πότε, ελπίζοντας να περάσουν τα σύνορα που η Ε.Ε αποφάσισε να κλείσει ερήμην της ανθρωπιάς και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Έτσι λοιπόν πήρα το αυτοκίνητο μου και αφού το γέμισα με παιχνίδια, παπούτσια και ρούχα συν κάποια βασικά αναλώσιμα που αγόρασα εμπνεόμενη από τη λίστα που κάποιος έφτιαξε πρόχειρα χτες, το απόγευμα της 9ης Δεκεμβρίου και πήγα μέχρι το Φάληρο. Ελπίζοντας πολλοί αλληλέγγυοι να έχουν κάνει το ίδιο.

Πήγα εκεί μονάχη μου, με σκοπό να συναντήσω φίλο Γερμανό δημοσιογράφο εκ Ελβετίας που ήρθε και στη Λέσβο την 2η Δεκεμβρίου για να βιώσει από κοντά το εθελοντικό έργο όλων αυτών των ανθρώπων που έχουν έρθει από κάθε γωνιά του πλανήτη ώστε να το αποτυπώσει στο φακό και να γράψει τις ιστορίες μας για γνωστό ίδρυμα με ανθρωπιστική δράση που εδρεύει στην Αμερική.

Βέβαια το φίλο μου δεν τον άφησαν να περάσει. Του έδωσαν ένα τηλέφωνο του Υπουργείου. Το οποίο φυσικά στις 22.30 δε σήκωσε κανείς οπότε και γύρισε στο ξενοδοχείο του άπραγος.
Αρχικά, οι αστυνομικοί δεν άφησαν ούτε εμένα να περάσω. Ήθελαν να αφήσω τα πράγματα που είχα φέρει στην είσοδο και να φύγω.... Δεν ήξεραν ότι αν δε μπω μέσα δε θα έφευγα μάλλον. Οπότε και μπήκα, αφού ο υπάλληλος σας κατάλαβε πως δεν αστειεύομαι.

Εκεί λοιπόν συνάντησα κάποιους αλληλέγγυους εθελοντές, 2 από Μαρόκο και φυσικά πολλοί Έλληνες οι οποίοι έβραζαν και μοίραζαν φακές και μακαρόνια με σάλτσα.... "Μπήκα" λοιπόν κι εγώ "στο παιχνίδι" και μέχρι τις 2 τα ξημερώματα μοιράζα φαγητό. Από τη 1 όμως είχαν φύγει οι αλληλέγγυοι Έλληνες και Μαροκινοί (που ήταν εκεί από πολύ πριν από εμένα) και έμειναν πίσω μόνο οι φίλοι μου, Νίκος και Κατερίνα (που ήρθαν άρων άρων κατά τις 12), με εμένα. Ο Νίκος δε, έχει εξετάσεις σε λίγες ώρες αλλά δε βαριέσαι, αφού έβγαλα ανακοίνωση στο facebook για ΑΜΕΣΗ ανάγκη από νερά, τσακίστηκε με το κορίτσι του (που με βοηθά εδώ και μήνες να βοηθώ πρόσφυγες στη Λέσβο και εδώ) και ήρθαν με 42 μεγάλα μπουκάλια νερό. Εγώ είχα ήδη αγοράσει 312 μπουκαλάκια νερό από το Flocafe εκεί δίπλα στα Village, παρέα με τον Γιώργο που ήρθε από Νοταρά "να κόψει κίνηση". Τα οποία φυσικά έφυγαν σε χρόνο DT και αυτό αφού τσακώθηκα με τους προσκόπους που δεν ήθελαν να αρχίσουμε να μοιράζουμε νερό μιας κι εγώ δεν ήμουν υπεύθυνη και έπρεπε λέει να ακολουθήσω τη δομή.
Σε ΠΟΙΑ ΔΟΜΗ αναφερόταν το παλικάρι, απορώ ακόμη....
Μάλλον σε αυτή τη δομή που επιτρέπει να υπάρχουν 700 μπουκαλάκια νερό μέσα στην αποθήκη και δεν τα δίνει για να μην αρχίσουν οι διενέξεις μιας και το γήπεδο είχε 2500 άτομα και όχι μόνο 700.
Σε εκείνη τη δομή που κρατά κουβέρτες σε κούτες οι οποίες ήρθαν από Κόρινθο μετά από δική μας έκκληση στο facebook, έγκλειστες στον αποθηκευτικό χώρο μιας και γι αυτές υπάρχει ο ίδιος φόβος.
FAIR ENOUGH.
Κι έχω τώρα τη Joann, Αμερικάνα κάτοικο Αγγλίας (που ήρθε για 3 ημέρες στην Αθήνα όσο ήμουν Λέσβο να βολιδοσκοπήσει την κατάσταση για να πει στους Αμερικάνους φίλους της ποιες είναι οι ανάγκες στην Αθήνα, στα camps, ώστε να ξεκινήσουν οι αποστολές) να με ρωτάει αν αξίζει τον κόπο να ακυρώσει το πάρτυ των γενεθλίων της την Παρασκευή για να ΞΑΝΑΕΡΘΕΙ ώστε να δουλέψει εθελοντικά στο γήπεδο με τους 2500. Θα την αφήσουν άραγε να μπει να βοηθήσει; Μπορεί να μας παρέχει λέει 2500 μερίδες φαγητό και άλλα τόσα νερά, αν η κυβέρνηση της (διαλυμένης) Ελλάδας δε μπορεί. 
Τι να της απαντήσω, κύριε Υπουργέ; Να κλείσει εισιτήρια;

Εμένα τα 180 ευρώ που έδωσα για τα νεράκια που δεν έπρεπε να μοιράσω, κατά τους προσκόπους, θα μου τα δώσει άραγε ποτέ κανείς από τη ΔΟΜΗ; Η να τα ζητήσω από τη γυναίκα από Βενεζουέλα, κάτοικο Αμερικής που έστησε go fund me για να πάω Λέσβο, κι αυτά;
Εντάξει, στην τελική, τώρα που το σκέφτομαι, δεν έγινε και τίποτε βέβαια, αφού κάπου τόσα μου δίνει το ταμέιο λόγω θανούσας μητέρας οπότε ας έιναι μία ακόμη δωρεά στη μνήμη της.

Κύριε Υπουργέ, μόλις τώρα αποχώρησε κι άλλη βαρκούλα από Τουρκία, με πληροφόρησε αλληλέγγυα Αραβόφωνη φίλη based στην Αμερική, οπότε οι ναυαγοσώστες από την ομάδα Lifeguard Hellas, Θάνος & Δημήτρης καθώς επίσης και ο Σαλάμ με τον Ζαμζάμ από τη Δανάζικη ομάδα διάσωσης Team Humanity και οι Ισπανοί PROACTIVA είναι σε ετοιμότητα, μην ανησυχείτε. 
ΟΛΑ ΚΑΛΑ.

Και τα "κοράκια", θα είναι εκεί να μαζέψουν τις βάρκες, τα ξύλα κόντρα πλακέ, τις μηχανές και το πετρέλαιο για να μην κουράζεται το άλλο υπουργείο, που νομικά του ανήκει αυτά τα πράγματα μόλις φτάσουν σε Ελληνική στεριά, σκεφτόμενοι τι θα τα κάνουν και ποιος θα τα μαζέψει υπό Κ.Σ.

Καλά που ο δήμος Λέσβου έχει φροντίσει να περνάνε το πρωί δημοτικοί υπάλληλοι με φορτηγάκια για να να περισυλλέγουν τις σωρούς σωσιβίων που ο Τζέι (Έλληνας Αρχιτέκτονας 25 ετών) πολύ ορθά σκέφτηκε να μετατρέψουμε σε τσάντες για να μην πάνε χαμένα (αφού έκανε πρώτα πιο βιώσιμη τη ζωή των προσφύγων στην Ιορδανία).

To γαμώτο είναι που με το παρελθόν σας κύριε Υπουργέ περίμεναμε ΟΛΟΙ, πολλά παραπάνω από εσας. Πάνω που έλεγα μάλιστα, αν έρθει ποτέ η ώρα να γίνω μάνα, να σκεφτώ σοβαρά τη γέννα στο νερό στην εναλλακτική κλινική....Μα καλα, τόσα χρόνια ακτιβισμός πού πήγαν? Δεν καταλαβαίνω. Τσάμπα τα πτυχία μου μαλλον. Το I.Q μου δεν είναι ανεπτυγμένο αρκετά τελικά.

P.s: Eλένη και Ανέττα, τελικά σχετικά με τα παπούτσια για τους πρόσφυγες δε βρήκαμε κανένα δωρητή να μας στείλει Λέσβο, Χίο και Σάμο, ε; Nα είναι καλά η κλιματική αλλαγή βρε που ΔΕΝ κάνει ΤΟΣΟ κρύο όσο έκανε προ 10ετίας τον Δεκέμβρη στην Ελλάδα, πάνε ΚΑΙ ξυπόλυτοι στα Βαλκάνια μέσω Αθήνας οι πρόσφυγες, why not?

Ελίζα, άνεργη με 2 πτυχία, 29 ετών.
http://fightforanimalslife-carpediem.blogspot.gr/

1 σχόλιο: