Το ελληνοκυπριακό αστικό κατεστημένο όχι μόνο καταλήστευσε τον λαό με τα σχέδια αναμόρφωσης της αστικής οικονομίας σε αγαστή συνεργασία με την Ε.Ε., αναδείχτηκε σε έναν από τους πιο δεινούς εκμεταλλευτές της ξένης εργασίας, αλλά πλέον δίνει δυναμικό παρόν στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αξιοποιώντας ταυτόχρονα και τον ενεργειακό παράγοντα για να αναβαθμίσει το γεωστρατηγικό του ρόλο, επιδιώκοντας να σφραγίσει τις εξελίξεις στο μακρόχρονο Κυπριακό ζήτημα.
Από αυτή επομένως την σκοπιά εφορμά για να χαράξει την στρατηγικής σημασίας συνεργασία με το Ισραήλ, να οικοδομήσει τον επιθετικό Άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου, μετατρέποντας το νησί στο σημαντικότερο αεροπλανοφόρο στην περιοχή, με καθοριστικό ρόλο σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Ασία-Βόρεια Αφρική-Μέση Ανατολή. Πρόσφατα, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Κάμερον, έθεσε στη διάθεση της Γαλλίας τη βρετανική βάση στην Κύπρο για τις αεροπορικές επιδρομές κατά του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, σε συνδυασμό με τον πλούτο των διευκολύνσεων που προσφέρει η Κυπριακή Δημοκρατία, που επίσης διατηρεί στρατιωτική συνεργασία με τη Γαλλία.
Στο πλαίσιο αυτό όχι μόνο εντείνεται η συνεκπαίδευση με τις Ένοπλες Δυνάμεις των παραπάνω χωρών, αλλά πραγματοποιούνται πολεμικοί εξοπλισμοί και μετασχηματισμοί στην Εθνική Φρουρά που ενισχύουν τα μισθοφορικά της χαρακτηριστικά, με έμφαση στις Ειδικές Δυνάμεις. Είναι ψηφίδες του τιμήματος του κόστους που καλείται να καταβάλλει ο λαός για την εξυπηρέτηση των στρατηγικών στόχων που έχει θέσει ο αστικός κόσμος.
Ο υπαρκτός κίνδυνος εκδίκησης για το βρώμικο ρόλο του Κυπριακού κράτους δίνει το πρόσχημα για την επιβολή του σύγχρονου κράτους διαρκούς έκτακτης ανάγκης του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού της εποχής μας, όπου ο Στρατός αναλαμβάνει αστυνομικά καθήκοντα και η αστυνομία στρατιωτικοποιείται, ώστε να αντιμετωπίσουν τις λεγόμενες ασύμμετρες απειλές –μετανάστες, κοινωνικά κινήματα κλπ-, με τα σύγχρονα δόγματα Άμυνας/Ασφάλειας που στοχοποιούν «εσωτερική και εξωτερική απειλή»! Πρόσφατα, ο Υπουργός Άμυνας Χριστόφορος Φωκαΐδης συμμετείχε ως κύριος ομιλητής σε συνέδριο που διοργάνωσε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας (ΕΟΑ) και το Eurodefense-Deutshcland. Στην ομιλία του, με θέμα τις προκλήσεις θαλάσσιας ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Υπουργός ανέδειξε τον αναβαθμισμένο γεωστρατηγικό ρόλο της Κύπρου, αναλύοντας τις πρωτοβουλίες της Κυπριακής κυβέρνησης προς την κατεύθυνση της δημιουργίας στρατηγικών σχέσεων με χώρες της Μ.Ανατολής. Το ζήτημα της «Ασφάλειας», εκτός από την ιδιαίτερη αξία που έχει για τους σχεδιασμούς του Κυπριακού κατεστημένου (εκμετάλλευση ενεργειακών πηγών), εργαλειοποιείται για να δικαιολογηθεί η συμμετοχή της Κύπρου στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, η σύναψη συμμαχιών με το κράτος Δολοφόνο Ισραήλ και τους Δικτάτορες της Αιγύπτου, η ενεργή σύμπραξη της στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ αλλά και της Ε.Ε., όπου η Γερμανία κρατά πρωταγωνιστικό ρόλο. Ενώ σταδιακά απομακρύνεται ολοένα από την Ρωσία.
Αυτός είναι ο σύγχρονος πόλεμος που δεν στρέφεται κυρίως εναντίον κρατών, είτε σε εθνικό είτε σε υπερεθνικό επίπεδο από ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ, στον οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία δηλώνει παρόν, έχοντας ως καθοδηγητή και συμβουλάτορα το κράτος Τρομοκράτη Ισραήλ.
Στο πλαίσιο αυτό η αρθρογραφία τονίζει ότι «στελέχη της Εθνικής Φρουράς θα συμβάλουν από την ερχόμενη εβδομάδα στα μέτρα ασφαλείας κατά της τρομοκρατίας στη Κύπρο. Θα τοποθετηθούν στα αεροδρόμια Λάρνακας και Πάφου αλλά και σε στατικές σκοπιές σε επιλεγμένους χώρους, υψηλής επικινδυνότητας. Η Κυπριακή Εθνική Φρουρά, όπως αποκαλύπτει η εφημερίδα «Πολίτης» έχει συμφωνήσει να διαθέσει 120 Εθελοντές Πενταετούς Υποχρέωσης, υπαξιωματικούς και αξιωματικούς που υπηρετούν στα ΟΥΚ, τις Καταδρομές και τη Στρατονομία, και μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της αντιτρομοκρατικής αστυνόμευσης. Στη βάση της νομοθεσίας που διέπει την Εθνική Φρουρά και τον Κυπριακό Στρατό, επιτρέπεται η απόσπασή τους στην αστυνομία, ώστε να μπορούν να εκτελούν αστυνομικά καθήκοντα. Ως εκ τούτου θα μπορούν να ερευνούν, να ελέγχουν και να συλλαμβάνουν πολίτες, έχοντας τις εξουσίες που η νομοθεσία δίνει στους αστυνομικούς. Τα 120 στελέχη της Εθνικής Φρουράς που έχουν επιλεγεί, ενδεχομένως από σήμερα θα περάσουν από εκπαίδευση στην Αστυνομική Ακαδημία, ώστε να γνωρίζουν τα βασικά αστυνομικά καθήκοντα και στη συνέχεια θα έχουν μια σύντομη εκπαίδευση στη Μηχανοκίνητη Μονάδα Άμεσης Δράσης της Αστυνομίας για τη χρήση των όπλων που χρησιμοποιεί η αστυνομία. Όταν ολοκληρωθούν σε λίγες μέρες οι δύο φάσεις της εκπαίδευσης θα τοποθετηθούν στα αεροδρόμια, στα λιμάνια και σε άλλους χώρους».
Αστοί αναλυτές αποκαλύπτουν ότι η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι το πρόσχημα, αφού οι συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές που εμπλέκουν τον Στρατό στην Αστυνόμευση της Κοινωνίας έχουν πολύ ευρύτερους στόχους, κινούνται στο πλαίσιο σύγχρονων πολιτικών αποφάσεων όλων των καπιταλιστικών μητροπόλεων και έχουν βάθος χρόνου: «Η απόφαση για αξιοποίηση μελών της Εθνικής Φρουράς επιβλήθηκε λόγων των πληροφοριών για τρομοκρατικά χτυπήματα σε ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και λόγω της ανάγκης της αστυνομίας για ενίσχυση. Η αστυνομία το τελευταίο διάστημα έχει καλύψει ανάγκες που υπερβαίνουν τις δυνατότητες του αριθμού του προσωπικού που διαθέτει, το οποίο είναι μειωμένο εξαιτίας των αφυπηρετήσεων και της απαγόρευσης πρόσληψης νέων αστυνομικών λόγω μνημονίου. Η ενίσχυση της αστυνόμευσης με στελέχη του στρατού εφαρμόζεται και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαιτέρως μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι. Ο στρατός συμμετέχει επικουρικά για σκοπούς ασφάλειας και σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά την αστυνομία στα συνήθη καθήκοντά της. Στην Κύπρο αρχικώς το μέτρο προβλέπεται να διαρκέσει για τρεις μήνες».
Επισημαίνουμε όμως ότι το ελληνοκυπριακό κατεστημένο έχει πολύτιμους συμβούλους από το Κράτος Τρομοκράτης Ισραήλ. Και σας καλούμε να μελετήσετε την ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο Counterpunch και μεταφράστηκε από το omniatv.com, με τίτλο «H Παλαιστίνη Παγκοσμιοποιείται: Το Ισραήλ και η Βιομηχανία Παγκόσμιας Καταστολής», του Τζόναθαν Κουκ. «Σ’ ένα κόσμο που υποτίθεται ότι βυθίζεται σ’ έναν διαρκή πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία, προβλέπεται ότι στο μέλλον θα είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι. Εδώ και 18 χρόνια ο Τζεφ Χάλπερ, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της Ισραηλοπαλαιστινιακής σύγκρουσης, βοηθώντας Παλαιστίνιους στις κατεχόμενες περιοχές να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους, που τα κατεδαφίζει το Ισραήλ. Καθώς ετοιμάζεται να παραιτηθεί από επικεφαλής της Ισραηλινής Επιτροπής Ενάντια στις Κατεδαφίσεις Σπιτιών [Israeli Committee Against House Demolitions (ICAHD)], εκδίδει ένα καινούργιο βιβλίο με θέμα το Ισραήλ.
Το κύριο συμπέρασμα του Χάλπερ είναι ανησυχητικό. Το Ισραήλ, λέει, παγκοσμιοποιεί την Παλαιστίνη. Η πλατειά έρευνα του πρώην καθηγητή ανθρωπολογίας, τον ώθησε σ’ έναν τομέα με τον οποίο δεν είναι και τόσο εξοικειωμένος: την παγκόσμια βιομηχανία όπλων. Ο Χάλπερ υποστηρίζει ότι το Ισραήλ επωφελείται – και οικονομικά και διπλωματικά – από τα συστήματα ελέγχου που έχει αναπτύξει στα κατεχόμενα εδάφη. Εξάγει την τεχνογνωσία σε παγκόσμιες ελίτ που επιθυμούν να διατηρήσουν τα προνόμιά τους μπροστά σε εξωτερικές αλλά και εσωτερικές προκλήσεις. Σ’ ένα κόσμο που υποτίθεται ότι βυθίζεται σ’ έναν διαρκή πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία, προβλέπεται ότι στο μέλλον θα είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι. Το βιβλίο του Χάλπερ, με τίτλο «Πόλεμος Ενάντια στους Ανθρώπους: To Ισραήλ, οι Παλαιστίνιοι και η Παγκόσμια Καταστολή», καταδεικνύει ότι το Ισραήλ προσφέρει νέες δυνατότητες σχετικά με τις πιο πρόσφατες εξελίξεις σ’ αυτό που ονομάζει «πόλεμο ασφαλειοκρατίας». Η κεντρική θέση του βιβλίου προέκυψε καθώς προσπαθούσε να καταλάβει γιατί το μικροσκοπικό Ισραήλ τα καταφέρνει τόσο καλά στον οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό τομέα, συγκριτικά με τις δυνατότητές του. Πως γίνεται το Ισραήλ να έχει τόση επιρροή – όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη αλλά, κι αυτό είναι το πιο παράξενο – σε χώρες τόσο ποικίλες όπως η Ινδία, η Βραζιλία και η Κίνα;
Καμιά από τις συνηθισμένες εξηγήσεις – ενοχή για το ολοκαύτωμα, η δύναμη του λόμπυ, ούτε ακόμα κι η ανάπτυξη του Χριστιανικού φονταμενταλισμού – δεν φαίνεται να προσφέρουν μια ολοκληρωμένη απάντηση.
Παγκόσμια καταστολή. Ο Ζεέβ Μαόζ, ένας ισραηλινός καθηγητής πολιτικών επιστημών που ζει στην Καλιφόρνια, έκανε τον Χάλπερ να δει το θέμα από μια άλλη σκοπιά. «Παρατήρησε ότι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του σιωνιστικού κινήματος ήταν να προσδένεται στο άρμα μιας ηγεμονικής δύναμης και να την υπηρετεί,» λέει ο Χάρπερ. Οι σιωνιστές το έκαναν αυτό από την αρχή, καλλιεργώντας την βρετανική υποστήριξη στην Παλαιστίνη. Μετά την ίδρυσή του ως κράτος, το Ισραήλ βοήθησε τους Γάλλους στο Σουέζ το 1956, και μετά το 1967 το Ισραήλ υποκατέστησε τις Η.Π.Α. στην Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Σήμερα, η αυξανόμενη επιρροή του Ισραήλ, ισχυρίζεται ο Χάλπερ, αντανακλά την τοποθέτησή του στο κέντρο της ταχύτατα ανερχόμενης βιομηχανίας «παγκόσμιας καταστολής», συμβουλεύοντας και υποστηρίζοντας στρατούς, αστυνομίες και υπηρεσίες εσωτερικής ασφαλείας σε όλο τον κόσμο. Στον μετά την 11η Σεπτεμβρίου κόσμο, το Ισραήλ είναι ο βασιλιάς της ασφάλειας – ή η «γη της ασφάλειας», όπως ένας σημαντικός ισραηλινός αναλυτής το έθεσε πρόσφατα. Και με αποφασιστικότητα το Ισραήλ, αρχίζει να ποντάρει σ’ αυτή τη χρησιμότητά του, για να κερδίσει ευρύτερη πολιτική και διπλωματική υποστήριξη, λέει ο Χάρπερ, ακόμα και αν η διεθνής κοινότητα νοιώθει πια εξοργισμένη από τα 50 χρόνια κατοχής. Τέτοια υποστήριξη, με την προσθήκη και μεγάλου μέρους του αραβικού κόσμου, συχνά παραμένει κρυμμένη από την κοινή θέα. Η δυσοίωνη προειδοποίηση του Προέδρου των ΗΠΑ Ντουάϊτ Άϊζενχάουερ από τη δεκαετία του ’50 ότι ένα ανεξέλεγκτο «στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα» απειλούσε να πάρει την εξουσία πίσω από το προσωπείο της δημοκρατίας, χρειάζεται να επικαιροποιηθεί με καινούργια στοιχεία, λέει ο Χάρπερ. Περιγράφει την ανάδυση αυτού που αποκαλεί το σύμπλεγμα των πυραύλων: κυριαρχία πλήρους φάσματος από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της μέσω της συνδυασμένης δραστηριότητας σε στρατιωτικό επίπεδο, και στους τομείς της εσωτερικής ασφάλειας, της επιτήρησης, της παρακολούθησης και της επιβολής των νόμων. Μετά από δεκαετίες ελέγχου των Παλαιστινίων υπό κατοχή, σημειώνει, το Ισραήλ είναι αξεπέραστο σ’ αυτούς τους τομείς. Χρησιμοποιεί τις κατεχόμενες περιοχές ως ένα γιγαντιαίο εργαστήριο για την ανάπτυξη και τη δοκιμή καινούργιων ιδεών, τεχνολογίας, τακτικών και οπλοστασίου.
Μία υπερδύναμη όπλων. Κατά τη συνάντησή μας στο σπίτι του στη Δυτική Ιερουσαλήμ, ο Χάλπερ υπογραμμίζει έντονα ότι αυτός, σκιαγραφεί μόνο περιγραφικά την καινούργια παγκόσμια επιχείρηση καταστολής της οποίας ηγούνται οι ΗΠΑ. Έχει μπει σε καινούργια αχαρτογράφητα ύδατα. Δημοσιογράφοι, αναλυτές και ακαδημαϊκοί έχουν αποφύγει να διεξάγουν την αναγκαία έρευνα, ισχυρίζεται, και προτιμούν να περιορίζονται αυστηρά στον τομέα εξειδίκευσής τους. Ο Χάλπερ ενδιαφέρθηκε για μία ανάλυση της «μεγάλης εικόνας» ενώνοντας τις τελείες. Κι αυτό, τον ανάγκασε να εξερευνήσει ένα άγνωστο πεδίο, να διαβάσει τα κείμενα κλειδιά μελετών ασφαλείας, να ασχοληθεί εντατικά με τις εργασίες ειδικών στην τρομοκρατία, και να συναντηθεί με γαλονάδες στρατηγούς. Ο Χάλπερ επισημαίνει ότι το Ισραήλ ξοδεύει περίπου το 8% του ΑΕΠ του το χρόνο σε στρατιωτικές δαπάνες, σχεδόν το διπλάσιο των κατά κεφαλή δαπανών των ΗΠΑ. Παρά το μέγεθός του, το Ισραήλ έχει περισσότερα στρατιωτικά αεροσκάφη από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Το Ισραήλ έχει τέσσερεις από τους 100 μεγαλύτερους κατασκευαστές όπλων, και κατατάσσεται μέσα στις 10 πρώτες χώρες στο εμπόριο όπλων, σύμφωνα δε με κάποιες άλλες κατατάξεις, ανέρχεται στην τέταρτη θέση. Βάσει του Παγκόσμιου Δείκτη Στρατικοποίησης το Ισραήλ στέφεται το πιο στρατικοποιημένο κράτος στον πλανήτη κάθε χρόνο από το 2007.
Τον Μάϊο το Ισραήλ κέρδισε άλλη μια διάκριση, αυτήν της «υπερδύναμης στον κυβερνοχώρο», με τις εταιρείες του, να πουλάνε το ένα δέκατο από τις συνολικές πωλήσεις υπολογιστών και τεχνολογίας ασφαλείας δικτύων, στον κόσμο. Αυτός ο εστιασμός στα στρατιωτικά και οπλικά συστήματα έχει οδηγήσει το Ισραήλ σε επίσημες στρατιωτικές σχέσεις με 130 χώρες, πολλές απ’ αυτές δικτατορίες, γνωστές για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υπάρχουν αναφορές από τις οποίες προκύπτει ότι το Ισραήλ έχει συνάψει επί πλέον αμφίβολης φύσης μυστικές συμφωνίες και με περισσότερα καθεστώτα. Αυτό το μήνα τα Ηνωμένα Έθνη αποκάλυψαν ότι το Ισραήλ παραβιάζει το Δυτικό εμπάργκο πωλήσεων όπλων στο Νότιο Σουδάν, τροφοδοτώντας, τον εκεί εμφύλιο πόλεμο. Επικριτές του ισχυρίζονται επίσης, ότι το Ισραήλ, έχει συμβούλους και εκπαιδευτές που δρουν μυστικά στο Νότιο Σουδάν.
Το Τέλος των Συμβατικών Πολέμων. Αλλά το μεγάλο ταλέντο του Ισραήλ, λέει ο Χάρπερ, είναι να εκμεταλλεύεται την πρόσφατη έμφαση στον «πόλεμο ασφαλειοκρατίας» [Tο φαινόμενο κατά το οποίο όλες οι κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, εντός και εκτός μιας χώρας, μπορούν να μετατραπούν σε ζητήματα εθνικής ασφάλειας. Αυτό το φαινόμενο, έγκειται κατά βάση στο γεγονός ότι μετατρέπεται σε ζήτημα ασφάλειας οτιδήποτε ορίζεται ως τέτοιο από τους αρμόδιους]. «Οι πόλεμοι μεταξύ κρατών είναι σε μεγάλο μέρος τους, κάτι που ανήκει στο παρελθόν» παρατηρεί. «Σ’ αυτό το νέο είδος πολέμου, τα τζετ F-35 και τα πυρηνικά όπλα, είναι πολύ λιγότερο χρήσιμα. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι οι ικανότητες που έχει αναπτύξει το Ισραήλ μετά από έναν αιώνα «καταστολής εξεγέρσεων» εναντίον των Παλαιστίνιων. Το Ισραήλ είναι η χώρα στην οποία θα απευθυνθείς όταν πρόκειται για πόλεμο ασφαλειοκρατίας». Η ανάγκη γι’ αυτό το είδος πολέμου εντοπίστηκε μετά την επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003, σημειώνει. Οι συμβατικοί πόλεμοι ανάμεσα στα κράτη παραδοσιακά περιλάμβαναν τρεις φάσεις: προετοιμασίες των επιχειρήσεων, την επίθεση καθ’ εαυτή και το αποτέλεσμα..
Αλλά το Ιράκ – όπως και το Αφγανιστάν πριν απ’ αυτό – έφερε στην επιφάνεια ένα τέταρτο στάδιο: την ανάγκη για σταθεροποίηση και διατήρηση της ειρήνης μετά την αλλαγή καθεστώτος. Η βιομηχανία καταστολής που έχει ανθήσει μετά την 11η Σεπτεμβρίου, παρατηρεί ο Χάλπερ, επεκτείνεται τώρα προς στη Δύση. Καθώς ο στρατός αναλαμβάνει όλο και περισσότερα από τα καθήκοντα μιας αστυνομικής δύναμης, σε πολέμους στο εξωτερικό, όπως στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, πίσω στην πατρίδα, η αστυνομία γίνεται όλο και πιο στρατικοποιημένη. Η αστυνομία στο Φέργκιουσον δε διαφέρει σε τίποτα από τους συμπατριώτες της στο στρατό των ΗΠΑ στο Ιράκ. [Πράγματι, διάφοροι επικεφαλείς της αστυνομίας των ΗΠΑ έχουν ταξιδέψει στο Ισραήλ για "αντιτρομοκρατική εκπαίδευση", και επίσης έλαβαν εκπαίδευση από ισραηλινούς ειδικούς στην αντιτρομοκρατία που επισκέφτηκαν τις ΗΠΑ. Επίσης, ο Διευθυντής της Αστυνομίας του Φέργκιουσον, εκπαιδεύτηκε σε "έλεγχο πλήθους" στο Ισράηλ το 2011. Παλαιστίνιοι από τη Γάζα, μετέδιδαν μέσω τουϊτερ πληροφορίες στους διαδηλωτές του Φέργκιουσον, κατά τη διάρκεια των ταραχών, για το πως ν' αντιμετωπίζουν τα δακρυγόνα. Η εκπαίδευση που προσφέρει το Ισραήλ για έλεγχο πλήθους, εξάγεται σε όλο τον κόσμο. Για παράδειγμα αστυνομίες από την Ινδία, τον Καναδά, τη Βραζιλία και την Κίνα, έχουν λάβει εκπαίδευση στις τεχνικές καταστολής. Η γαλλική αστυνομία κάλεσε τις ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ για εκπαίδευση στον έλεγχο εξεγέρσεων. Η ελληνική αστυνομία, πριν από τους Ολυμπιακούς έλαβε εκπαίδευση από την Ισραηλινή για σενάρια που περιλαμβάνουν "αντιμετώπιση τρομοκρατικών ενεργειών και εξεγέρσεων" και η "συνεργασία" της ελληνικής με την ισραηλινή αστυνομία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. ].
«Αυτό που βλέπουμε είναι η άνοδος του κράτους ασφαλείας – ένα διαρκή «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», τον κόσμο σε μια μόνιμη κατάσταση συναγερμού. Οι παραδοσιακοί διαχωρισμοί μεταξύ της αστυνομίας και του στρατού, μεταξύ της εσωτερικών και των εξωτερικών υπηρεσιών ασφαλείας – μεταξύ του FBI και της CIA, αν θέλετε – καταρρέουν.»
Πολεμιστές Αστυνομικοί. Για τις ελίτ που βλέπουν κινδύνους να ελλοχεύουν σε κάθε γωνία, το Ισραήλ έχει την απάντηση: αυτό που ονομάζει τον «πολεμιστή αστυνομικό». Εδώ και δεκαετίες το Ισραήλ χρησιμοποιεί παραστρατιωτικές δυνάμεις όπως η Συνοριακή Αστυνομία, καθώς και μυστικές υπηρεσίες ασφαλείας όπως το Σιν Μπετ, του οποίου ο τομέας επιχειρησιακής δράσης δεν εμποδίζεται από τη διάκριση μεταξύ Ισραήλ και κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών. «Το Ισραήλ δημιούργησε εδώ και πολύ καιρό το μοντέλο στρατού και αστυνομίας που δουλεύουν μαζί, και τώρα είναι στην κατάλληλη θέση για να εκπαιδεύσει τον κόσμο» συμπεραίνει ο Χάλπερ. Το ζήτημα αυτό αναδείχθηκε αυτή την βδομάδα όταν η ισραηλινή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ένας παλιός αξιωματικός του στρατού, ο Γκαλ Χιρς θα έπαιρνε τη θέση του επικεφαλής της ισραηλινής αστυνομίας.
Τι διακυβεύεται; Δεν προσπαθούν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη να υπερασπιστούν τον εαυτό τους απέναντι σε πραγματικές τρομοκρατικές απειλές; Ο Χάλπερ πιστεύει ότι είναι σημαντικό να εξεταστούν αυτές οι εξελίξεις σ’ ένα ευρύτερο πλαίσιο: το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Δεν είναι σύμπτωση, πιστεύει, που οι ΗΠΑ επισείουν παγκόσμιες τρομοκρατικές απειλές την ώρα που ο πλούτος και η εξουσία έχουν απο-εθνικοποιηθεί, δημιουργώντας ένα αρχιπέλαγος συμφερόντων για τις ελίτ που εκτείνεται από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη μέχρι τη Σιγκαπούρη και τις Παρθένους Νήσους. Υπερεθνικές εταιρείες χρειάζονται ασφαλείς διαδρόμους για τη ροή του κεφαλαίου και της εργασίας, υποστηρίζει, ενώσω ο υπόλοιπος κόσμος μετατρέπεται σε έρημη γη ή σε παραγκουπόλεις. Η ανησυχία είναι στο πως να διατηρηθεί μια κοινωνική οργάνωση που θα ευνοεί τον καπιταλισμό καθώς μεγάλες μάζες στον πλανήτη φτωχοποιούνται και μετανάστες προσπαθούν απεγνωσμένα να δραπετεύσουν από τις συμφορές τους.
Εδώ είναι που υπεισέρχεται το Ισραήλ. Ο τόπος όπου το Ισραήλ έχει αναπτύξει τις ιδέες του και τις έχει εφαρμόσει είναι οι κατεχόμενες περιοχές, λέει ο Χάλπερ. Ο έλεγχος της Γάζας, για παράδειγμα, προσφέρει ένα προσχέδιο σε άλλα κράτη που εκφράζουν την ανησυχία τους για την επιτήρηση στο εσωτερικό τους, την συνοριακή ασφάλεια, τo αντάρτικο πόλης, τους κινδύνους από τη μετανάστευση, και για πολλά άλλα. «Οι Παλαιστίνιοι, υπό αυτή την έννοια, είναι μια σημαντική πηγή πλούτου για το Ισραήλ. Χωρίς τα κατεχόμενα εδάφη, το Ισραήλ θα ήταν Νέα Ζηλανδία. Θα ήταν ένας τουριστικός προορισμός, όχι μια περιφερειακή υπερδύναμη.»
Μία θέση στο τραπέζι του ΝΑΤΟ. Η βιομηχανία όπλων του Ισραήλ δεν στοχεύει απλώς στο να βγάλει λεφτά. «Φέρνει το Ισραήλ στο τραπέζι των χωρών του ΝΑΤΟ.» Το Ισραήλ διεξάγει στρατιωτικές ασκήσεις μαζί με το ΝΑΤΟ και βοηθά τους Ευρωπαίους στην ανάπτυξη μη επανδρωμένων αεροπλάνων επιτήρησης. Επίσης αναπτύσσει ολοένα και μεγαλύτερους στενούς δεσμούς, λέει ο Χάλπερ, με καθεστώτα τα οποία διατείνεται ότι είναι εχθροί του, όπως η Σαουδική Αραβία. «Οι Σαουδάραβες χρηματοδοτούν τον ΙΣΙΣ (το Ισλαμικό κράτος), πως λοιπόν μπορεί να εξηγηθεί η συμμαχία τους με το Ισραήλ; O κοινός παρανομαστής είναι οι «πολιτικές ασφάλειας». Δεν υπάρχει άλλο τέτοιο ζευγάρι χωρών, με συμφέροντα τόσο παραπλήσια μεταξύ τους όπως το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία». Όταν οι Σαουδάραβες ανέπτυξαν την Αραβική Πρωτοβουλία για την Ειρήνη το 2002, υποστηρίζει ο Χάλπερ, πρότειναν, σε αντάλλαγμα για το τέλος της κατοχής, την αναγνώριση του Ισραήλ από τον αραβικό κόσμο, ως περιφερειακής υπερδύναμης.
Ο Χάλπερ τονίζει ότι οι ΗΠΑ είναι ακόμα ο μεγαλύτερος πωλητής όπλων στον κόσμο με διαφορά. Αλλά το Ισραήλ, στην προσπάθειά του να επωφεληθεί σε τομείς που δεν έχουν καταληφθεί στην αγορά, αφήνει να διαφανεί ο αληθινός σκοπός των πωλήσεων όπλων: όχι η ασφάλεια, αλλά η καταστολή:
«Όταν το αποκαλείς «ασφάλεια», κλείνεις τη συζήτηση. Και ποιος δε θέλει ασφάλεια; Αλλά όταν το τοποθετείς ως «καταστολή», οι αληθινοί στόχοι έρχονται στην επιφάνεια».
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου