Όπως και στις ταινίες των Wachowski, έτσι και στη πραγματική ζωή του καπιταλισμού, το Matrix γεννά τους νεκροθάφτες του-κάπου κάπου, το πρόγραμμα με την κωδική ονομασία X-E-X' (εμπορευματοποίηση των όρων παραγωγής, επένδυση, άντληση υπεραξίας, συσσώρευση κεφαλαίου) κολλάει, φρακάρει, γεννά παρεκκλίνουσες πορείες, αντιστάσεις. Για αυτό το Matrix αναδιαρθρώνεται, και ο καπιταλισμός πραγματοποιεί, με δάκρυα και αίμα, στην καρδιά της κρίσης και ενάντια στον αντικαπιταλιστικό αγώνα των σωμάτων και των Ιδεών, ένα πελώριο Reloaded . Τελικά, το Matrix φαντάζει μια αλληγορία του ολοκληρωτικού καπιταλισμούΤα χρόνια της υποτιθέμενης παγκόσμιας ευημερίας του φιλελεύθερου καπιταλισμού ήταν, σύμφωνα με όλα τα στοιχεία, χρόνια εντονότατης παρακμής και κάμψης της οικονομίας, που όμως φτιασιδώθηκε για όσο άντεξαν οι κυβερνήσεις με μια σειρά επίπλαστων και επισφαλών μεθόδων εξασφάλισης της περίφημης "κίνησης της αγοράς." Με απλά λόγια: Η περίοδος 1990-2008 ήταν περίοδος συλλογικής υποβολής σε ένα χωρίς τέλος Matrix, το οποίο έφτασε η ώρα να αναγκαστούν οι κυβερνήσεις να βγάλουν απ' την πρίζα.
Σύντροφοι, το Μάτριξ που μας έτρεφε με ψευδαισθήσεις, που μας έκανε να φανταστούμε τον εαυτό μας ως φερέλπιδες επιχειρηματίες, στελέχη επιχειρήσεων, τραγουδιστές-μοντέλους και μοντέλα, γενικούς εξυπνάκηδες της μηντιοκρατίας, σνομπαρία της δεκάρας μεγαλωμένη με ΚΛΙΚ και free-press, αποστειρωμένους και ανέραστους καταναλωτές μιας άδειας και ανέφικτης εικόνας του εγώ μας, ψευδο-συνειδητοποιημένους πολίτες με οικολογικές και αισθητικές ανησυχίες, ανθρώπινες ενσαρκώσεις προκάτ, "πολιτικά ορθών" επιλογών--το σύμπαν όλο του ψευδούς μας, αυτάρεσκου, επηρμένου, αδιέξοδου κόσμου--καταρρέει.
Ανοίξτε τα μάτια, ατενίστε την έρημο του πραγματικού. Καλωσήλθατε. Κάποιοι από μας, που κόψαμε τη δίαιτα, σας περιμένουμε χρόνια πολλά, άλλοι λιγότερα. Δεν μας γνωρίζατε. Μιλούσαμε με λίγους, για να μην μας πάρετε για τρελούς και μας κλείσετε μέσα. Τώρα μιλάμε μαζί σας. Καλωσήλθατε λοιπόν, κοιτάξτε γύρω σας, τι όμορφα που καίγεται ο κόσμος που σας (και μας) έφτιαξε. Μα μη φοβάστε. Εδώ θα ζήσουμε, εδώ θα κατοικήσουμε, εδώ θα ξαναχτίσουμε τον κόσμο απ' την αρχή
Όπως το περιέγραφε κάποτε ο Αντώνης, ένας εκ των συνιδρυτών του ιστολογίου Radical Desire, το Τραύμα του Πραγματικού της καπιταλιστικής κρίσης του 2008 κατέδειξε πόσο πλασματική ήταν η συμβολική τάξη μέσα στην οποία διαμορφώθηκε η υποκειμενικότητα της περιόδου της υποτιθέμενης ''Ανάπτυξης'' και ''Ευημερίας'' στο δυτικό ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο. Ζούσαμε σε ένα Matrix, υπνωτισμένοι και παρέχοντας, αόρατα ενσωματωμένοι, τη ζωτική μας ενέργειά, αυτό που ο Μάρξ ονομάζει δαπάνη των μυών και του μυαλού, σαν μπαταρίες μέσα σε κάψουλες, όπως στον αθέατο κόσμο Matrix που τροφοδοτεί με μια ροή υπεραξίας των αιχμαλωτισμένων σωμάτων τη λειτουργία του θεαματικού καπιταλιστικού συστήματος. Εκτελώντας όλα τα προγράμματά του, μέσα στο οικονομικό, πολιτικό, αισθητικό καθημερινό τους έργο, οι άνθρωποι θέλησαν να πιστέψουν πως ζούσαν μια ''καλή ζωή'', ή έστω, την καλύτερη δυνατή.
Η Φούσκα έσκασε, μόνο που δεν ήταν απλώς η Φούσκα του πλασματικού κεφαλαίου και συνολικά του χρηματοπιστωτικού κυκλώματος, ούτε μοναχά η φούσκα της δήθεν αυτορρυθμιζόμενης Αγοράς. Ήταν η Φούσκα μιας συνείδησης που νόμιζε πως έφτασε τελικά, ύστερα από μια προοδευτική διαδικασία ρεαλιστικής διάψευσης των ολοκληρωτισμών, στο ειρηνικό Τέλος της Ιστορίας, και μιας επιθυμίας που νόμιζε πως έφτασε στο κρυμμένο της μυστικό, πέρα από τη μεσολάβηση του Λόγου και των Ιδεολογιών-το Χρήμα. Το Χρήμα, ή Χ-ρήμα, αυτό που υποσχέθηκε πως δεν είναι το αντικείμενο ούτε το υποκείμενο, αλλά η ίδια η ενέργεια της επιθυμίας-x. Όπου x, όλα όσα πουλιούνται και αγοράζονται: σεξ, βιβλία, δόξα, αυτά που αγοράζει η Master-Card-με εξαίρεση μερικά πράγματα που είναι ανεκτίμητα. Όπως τα τελευταία οχυρά του δυτικού κόσμου, το έθνος και η οικογένεια.
Μια απάντηση στη κρίση του Χρήματος-Κεφαλαίου μπορεί να είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια ανασυγκρότησης των κλονισμένων αξιών της Οικογένειας και του Έθνους. Ανακατεμένη με θρησκεία, ή, πέρα από τον δυτικό κόσμο, με κυρίαρχη τη Θρησκεία, αλλά αναπόφευκτα, το σημερινό κοσμοιστορικό περιβάλλον στο πλαίσιο σχηματισμένων συγγενειακών αλυσίδων και εθνοκρατικών αναφορών. Αυτή η οπισθοδρόμηση στα χαμένα πάτρια εδάφη, προβάλλεται ως κυρίαρχη εναλλακτική στον καπιταλισμό σήμερα. Χωρίς να αναιρεί αυτές τις διαστάσεις και τους πραγματικούς όρους ύπαρξής τους, το Radical Desire πήγαινε πιο μακριά, πολύ πιο πέρα.
Η ριζοσπαστική επιθυμία είναι μια πρωτόλεια, αλλά αναγκαία, αντίδραση στη κρίση του Matrix. Επιθυμία μέχρι το τέλος, πέρα από αυτό. Όμως αυτή η επιθυμία δεν μπορεί να επαναλάβει απλώς τα ονόματα και τις προκατασκευασμένες λύσεις του παρελθόντος, ούτε μπορεί, ταυτόχρονα να χάσει όλες τις συντεταγμένες τους. Από την εποχή των αναρχικών εξεγέρσεων και των πρώιμων σοσιαλιστικών επαναστάσεων, το καπιταλιστικό Matrix έχει κάνει reloaded. Και από την άλλη μεριά, κάθε επανάσταση και κάθε καπιταλιστική αναδιάρθρωση, κάτι μαθαίνουν από τον προηγούμενο ιστορικό κύκλο του θανάτου και της ζωής.
Το Leninreloaded του Αντώνη, ήταν μια προσπάθεια πολιτικού προσανατολισμού και επαναξοπλισμού στο χαώδες Πραγματικό, μια προσπάθεια επανάληψης της επιθυμίας αλλά και της πολιτικής κρίσης του Λένιν, όμως με σύγχρονο τρόπο, απέναντι σε ένα σύστημα τόσο αναμορφωμένο, όσο και αντιφατικό, που προσεγγίζει τα ιστορικά του όρια. Σε ένα κείμενό του, όπου εξηγεί τα δύο συνθετικά του Lenin-Reloaded, φαίνεται το πως αντιλαμβάνεται ο Αντώνης αυτή τη διαλεκτική της επανάληψης-με-διαφορά, του Κώδικα και της καθορισμένης αποκωδίκωσης με την επανάληψή του σε νέες συνθήκες. http://leninreloaded.blogspot.gr/2012/10/reloaded.html. Ωστόσο κατά τη γνώμη μου, το Leninreloaded δεν κατάφερε να γίνει κατανοητό ως προς τον καινοτόμο χαρακτήρα του, παρά μόνο ως μια παιδαγωγική κατήχηση σε μερικές διαχρονικές αλήθειες που υπερασπίστηκαν οι Μάρξ, Ένγκελς και Λένιν. Το Radical Desire ήταν η δομή του προβλήματος και η διατύπωση του ερωτήματος, το Leninreloaded ήταν μια προσωρινή, συμβατική λύση.
Το Radical Desire ήταν αυτό που είπε πως ήταν-μια ριζοσπαστική επιθυμία μέχρι το τέλος πέρα από τον καπιταλισμό, που αναγνώριζε πως η εποχή μας είναι καταδικασμένη να σκεφτεί, να ξανασκεφτεί, και να διαβεί την Έρημο των Αφαιρέσεων, όπως έγραψε ο Benjamin, για να επιβιώσει και προσανατολιστεί ''υποκειμενικά'', δηλαδή από τη σκοπιά των υποκειμένων, στην Έρημο του Πραγματικού. Από το Radical Desire στο Leninreloaded, με τη μεσολάβηση του Matrix Reloaded, ήταν το πέρασμα από την Αφαίρεση στην Πολιτική Στράτευση, που έπρεπε να ανταποκριθεί στον αναδιαρθρωμένο, σε σχέση με την εποχή του Λένιν, ολοκληρωτικό καπιταλισμό.
Όμως υπάρχει πάντα μια απόφαση, μια θεμελιώδης απόφαση-και αυτό είναι η Ριζοσπαστική Επιθυμία. Συνήθως σε ωθεί εκεί, η ζωή η ίδια, η υλική καταστροφή, η πνευματική κατάρρευση,
ένα θανατηφόρο βραχυκύκλωμα.
Ας επιστρέψουμε στο σημείο αυτό.
Το Κόκκινο Χάπι, όχι το Μπλε.
Όχι στο ψέμα, στην πλάνη, στον κόσμο των ειδώλων και των μισών ζωών, στη σκηνοθετημένη πραγματικότητα.
Ναι στην υπερπραγματικότητα, βουτιά στην παγωμένη έρημο του Πραγματικού, του ''ουτοπικού'' παραληρήματος και της αποτελεσματικής αντίστασης ενάντια στον κόσμο που φυλακίζει, στον κόσμο της εκμετάλλευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου