Την επόμενη πενταετία, η Αεροπορία των ΗΠΑ (USAF: United States Air Force) θα αυξήσει δραματικά τα προγράμματα μη επανδρωμένων αεροχημάτων, θα διπλασιάσει τον αριθμό των πιλότων τους και θα επεκτείνει την ανάπτυξη τους σε αεροπορικές βάσεις στην Καλιφόρνια ώστε να παρέχει στους στρατηγικού επιπέδου περιοχικούς διοικητές των ΗΠΑ βελτιωμένες δυνατότητες επιτήρησης και ισχύος κρούσης.
Τα ανωτέρω περιλαμβάνονται σε μελέτη που το κόστος υλοποίησης της ανέρχεται σε 3 δις δολάρια ΗΠΑ (2,733 δις ευρώ) και η οποία έχει υποβληθεί προς έγκριση στο Κογκρέσο των ΗΠΑ. Η σύνταξη της μελέτης διήρκεσε μήνες και σκοπός της είναι η επίλυση των προβλημάτων της δύναμης των μη επανδρωμένων αεροχημάτων (που έχει χαρακτηριστεί από ανώτατους στρατιωτικούς ως «καταπονημένη», «ελλιπώς στελεχωμένη» και «υποεκτιμημένη»).
Η προτεινόμενη αναβάθμιση και επέκταση των δυνατοτήτων συμπίπτει χρονικά με την εντατικοποίηση των αμερικανικών αεροπορικών προσβολών κατά του Ισλαμικού Κράτους αλλά και τις συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις χρήσης μη επανδρωμένων αεροχημάτων σε αποστολές, σε όλο τον κόσμο.
«Σήμερα, όλες τις φορές που ένα πλήρωμα MQ-1 ή MQ-9 επιχειρεί συμμετέχει σε επιχειρήσεις» δήλωσε χαρακτηριστικά ο πτέραρχος Herbert “Hawk” Carlisle, διοικητής της Διοίκησης Αεροπορικής Μάχης (ACC: Air Combat Command) της Αεροπορίας των ΗΠΑ, που έχει την ευθύνη που εποπτεύει τις επιχειρήσεις των μη επανδρωμένων σε όλο τον κόσμο. «Κατά συνέπεια θα πρέπει να αναπτύξουμε την ικανότητα», συμπλήρωσε.
Συγκεκριμένα η Αεροπορία των ΗΠΑ σχεδιάζει να προσθέσει 75 αεροχήματα MQ-9 Reaper στον στόλο των 175 MQ-9 Reaper και των 150 MQ-1 Predator που σήμερα διαθέτει, να αυξήσει τον αριθμό των μοιρών που τα επιχειρούν από οκτώ σε 17 και να αυξήσει την οροφή της δύναμης των πιλότων, χειριστών αισθητήρων και του λοιπού υποστηρικτικού προσωπικού κατά 3.500 άτομα.
Σε ότι αφορά την χωροταξική κατανομή οι αεροπορικές βάσεις Beale (πλησίον του Sacramento, στην Καλιφόρνια), Davis-Monthan (πλησίον της Tucson, στην Αριζόνα), Langley (πλησίον του Newport News, στη Βιρτζίνια) και η διακλαδική βάση Pearl Harbor – Hickam (πλησίον της Honolulu, στη Χαβάη) θεωρούνται οι πιο πιθανές νέες τοποθεσίες για την ανάπτυξη μη επανδρωμένων αεροχημάτων.
Στον σχεδιασμό περιλαμβάνεται και η δημιουργία ενός κέντρου επιχειρήσεων μη επανδρωμένων αεροχημάτων στην αεροπορική βάση Lakenheath, στο Suffolk, της Βρετανίας, που όμως προϋποθέτει τη σύναψη διακρατικής συμφωνίας με τη Βρετανία.
Ας σημειωθεί ότι σήμερα το σύνολο σχεδόν των επιχειρήσεων – πτήσεων των μη επανδρωμένων αεροχημάτων, ασχέτως του αεροδρομίου απ’ όπου επιχειρούν, ελέγχεται από το μοναδικό κέντρο ελέγχου που βρίσκεται στην αεροπορική βάση Creech, πλησίον του Las Vegas, στη Νεβάδα. Όμως το στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό της βάσης, που αριθμεί 3.325 άτομα, είναι αναγκασμένο να μετακινείται από και προς τη βάση καθώς η βάση δεν διαθέτει κτιριακές υποδομές διαβίωσης.
Με βάση τη μελέτη η δημιουργία των πέντε νέων κέντρων ελέγχου επιχειρήσεων μη επανδρωμένων αεροχημάτων θα κοστίσει περί το 1,5 δις δολάρια ΗΠΑ (1,366 δις ευρώ). Σε κάθε αεροπορική βάση θα τοποθετηθούν περί τα 400 έως 500 άτομα (πιλότοι, χειριστές αισθητήρων και προσωπικό υποστήριξης), διαδικασία το κόστος της οποίας εκτιμάται σε επιπλέον 1,5 δις δολάρια ΗΠΑ.
Οι πολλαπλές βάσεις επιχειρήσεων μη επανδρωμένων αεροχημάτων θα επιτρέπουν τη μεταβίβαση του ελέγχου εν εξελίξει επιχειρήσεων ώστε να γίνεται πλήρης εκμετάλλευση των διαφόρων χρονικών ζωνών. Με αυτό τον τρόπο εκτιμάται ότι θα μειωθεί το τεράστιο επιχειρησιακό έργο του προσωπικού της αεροπορικής βάσης Creech και ταυτόχρονα το ψυχολογικό βάρος και άγχος των πιλότων και των χειριστών αισθητήρων.
Ας σημειωθεί ότι λόγω των πολύ εντατικών ρυθμών αλλά και της φύσης της εργασίας τους έχουν καταγραφεί ψυχολογικά προβλήματα στους πιλότους και τους χειριστές αισθητήρων των μη επανδρωμένων αεροχημάτων που μέσα σε ελάχιστες ώρες (όσο διαρκεί η υπηρεσία τους) μάχονται σε θέατρα επιχειρήσεων ανά τον κόσμο και μετά την υπηρεσία τους μεταβαίνουν αυτόματα στην καθημερινή ζωή. Όπως έχει καταγραφή αυτή η ταχεία αλλά και συνεχής εναλλαγή βιωματικού περιβάλλοντος έχει ως αποτέλεσμα να επηρεάζεται σε σημαντικό βαθμό η ατομική και οικογενειακή ζωή τους.
Για παράδειγμα οι πιλότοι μη επανδρωμένων αεροχημάτων καταγράφουν σε ετήσια βάση περί τις 900 ώρες πτήσης, που ως μέγεθος είναι υπετριπλάσιο των ωρών πτήσης που κατά μέσο όρο καταγράφει ένας πιλότος μαχητικών. Καθώς οι περισσότεροι πιλότοι μη επανδρωμένων αεροχημάτων ήταν προηγουμένως πιλότοι μαχητικών, βομβαρδιστικών και μεταφορικών, η μετάβαση στο νέο καθεστώς αποδείχθηκε κάθε άλλο παρά ομαλή. Για αυτό τον λόγο η στρατολόγηση μίας νέας γενεάς πιλότων είναι πλέον ύψιστη προτεραιότητα.
Επίσης, η μελέτη αποσκοπεί στη δημιουργία μίας πιο παραδοσιακής δομής διοίκησης των δυνάμεων που επιχειρούν μη επανδρωμένα αεροχήματα. Παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των μη επανδρωμένων αεροχημάτων αλλά και των επιχειρήσεων που αυτά διεξαγάγουν έχουν αυξηθεί εκθετικά την τελευταία δεκαετία, η δομή διοίκησης (με την παραδοσιακή έννοια του όρου) κατά βάση είναι ανύπαρκτη.
Μάλιστα, προκειμένου να μειωθεί η πίεση στο προσωπικό ο Ashton Carter, υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ αποφάσισε το περασμένο καλοκαίρι να μειώσει τον αριθμό των ανά 24ωρο εναέριων περιπολιών μάχης (CAP: Combat Air Patrol) από 65 σε 60, ενώ ταυτόχρονα αύξησε τα μηνιαία επιδόματα επιβράβευσης στους έμπειρους πιλότους μη επανδρωμένων αεροχημάτων.http://www.defence-point.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου