Χθες ήταν η επέτειος της εξέγερσης η οποία ανέτρεψε το καθεστώς Μουμπάρακ, αλλά αυτό που γιορτάστηκε ήταν η «Μέρα της Αστυνομίας» | AP PHOTO/ AMR NABIL
Συντάκτης: Μαργαρίτα Βεργολιά
Θεωρητικά, η χθεσινή ημέρα ήταν διπλά γιορτινή στην Αίγυπτο: για την «Εθνική Ημέρα της Αστυνομίας», που κρατά από το 1952 και για την «Ημέρα της Επανάστασης», η οποία θεσμοθετήθηκε έναν χρόνο μετά την ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ από τη λαϊκή εξέγερση της εγχώριας «αραβικής άνοιξης», το 2011. Επίσημα και ανεπίσημα, πάντως, τιμήθηκε μόνον η πρώτη...
Με τις ατομικές ελευθερίες στην Αίγυπτο ξανά στον «γύψο», η πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου -σημείο αναφοράς των διαδηλώσεων υπέρ του εκδημοκρατισμού- ήταν χθες άδεια, με εξαίρεση καμιά 300αριά οπαδούς του πρώην αρχηγού του στρατού, νυν προέδρου Αμπντέλ Φάταχ αλ Σίσι, οι οποίοι μοίραζαν γλυκά και λουλούδια σε περαστικούς και σε άνδρες των -πανταχού παρουσών- δυνάμεων ασφαλείας.
Μοναδική... παραφωνία ένας διαδηλωτής, που κουβαλούσε στην Ταχρίρ ένα κλουβί με μια μινιατούρα του ισλαμιστή Μοχάμεντ Μόρσι: του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου στη μετα-Μουμπάρακ εποχή, ο οποίος ανετράπη το 2013 από τον Αλ Σίσι και τώρα σαπίζει στη φυλακή (μαζί με όλα σχεδόν τα επιτελικά στελέχη της «τρομοκρατικής» Μουσουλμανικής Αδελφότητας), αντιμέτωπος με σωρεία κατηγοριών, για μία από τις οποίες είχε ήδη καταδικαστεί στην εσχάτη των ποινών.
Αντίστοιχη είναι η μεταχείριση που επιφύλαξε το καθεστώς Αλ Σίσι σε αρκετούς από τους πρωτεργάτες και μη της επανάστασης του 2011.
«Δεκάδες χιλιάδες έχουν συλληφθεί και οι φυλακές της χώρας τώρα ξεχειλίζουν, με πληθώρα καταγγελιών για βασανισμούς και κρατήσεις χωρίς την απαγγελία κατηγοριών ή δίκη», λέει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο υποδιευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, Σαΐντ Μπουμεντούχα.
«Οταν θα είμαι ελεύθερος, που δεν το βλέπω να συμβαίνει σύντομα, θέλω να ταξιδέψω στο εξωτερικό, μακριά από κάποιο μέρος όπου την προσοχή μου θα αποσπούν συγκρούσεις», έλεγε χθες με παράπονο ο Αλάα Αμπντέλ Φάταχ, φυλακισμένος ακτιβιστής κι ένας από τους διασημότερους μπλόγκερ της Αιγύπτου.
Οχι τυχαία, σχεδόν κανείς δεν ανταποκρίθηκε στο χθεσινό κάλεσμα της «ξεδοντιασμένης» κι εκτός νόμου Μουσουλμανικής Αδελφότητας για διαδηλώσεις, κι όσοι λίγοι το αποτόλμησαν αντιμετώπισαν την άγρια καταστολή των δυνάμεων ασφαλείας.
Μέχρι και το κοσμικό «Κίνημα Νεολαίας 6ης Απριλίου», που είχε πρωτοστατήσει στις διαδηλώσεις του 2011, αρκέστηκε να καλέσει τα μέλη του να ντυθούν στα μαύρα, σε βουβή ένδειξη πένθους για τη χαμένη ελπίδα της «αραβικής άνοιξης» στην πολυπληθέστερη αραβική χώρα. Κι όχι μόνον...
Ποια δημοκρατία;
AP PHOTO/ AMR NABIL
Πέντε χρόνια μετά, τις προσδοκίες για εκδημοκρατισμό έχει διαδεχθεί η πλήρης διάψευσή τους. «Υποτιμήσαμε εκείνες τις δυνάμεις που εναντιώνονται στη δημοκρατία και στα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο άλλες δυνάμεις καταστολής και καταστροφής ήταν σε θέση να καλύψουν τα κενά που δημιουργήθηκαν με τις εξεγέρσεις», λέει η Σάρα Λία Γούιτσον, εκτελεστική διευθύντρια της ανθρωπιστικής οργάνωσης Human Rights Watch, μιλώντας στο New Yorker.
Καθεμία από τις κατά τόπους διενέξεις έχει γίνει πιο περίπλοκη λόγω της παρέμβασης περιφερειακών «παικτών», προκειμένου να παρεμποδίσουν τη νέα αραβική τάξη, σχολιάζει το ίδιο το αμερικανικό περιοδικό. «Δεν έχει να κάνει πια με το τι θέλουν οι Αιγύπτιοι ή οι Σύροι», υπερθεματίζει η Γούιτσον.
«Σήμερα, ένας επαναστάτης δεν πολεμά μόνον εναντίον των γραφειοκρατών στη χώρα του, αλλά έναντι γραφειοκρατών που βρίσκονται χιλιάδες μίλια μακριά. Είναι πολλά τα “πιόνια” στο “παιχνίδι”, με πόρους και εξουσία να επηρεάζουν ή και να υπαγορεύουν το αποτέλεσμα. Είναι μια πολύ πιο δύσκολη μάχη».
Το καταδεικνύουν: (α) η νέα κοινωνική αναταραχή στην Τυνησία -«γενέτειρα» της «αραβικής άνοιξης» και μέχρι σήμερα το μοναδικό της «success story»- με «αιχμή του δόρατος» τη χρόνια υψηλή ανεργία, (β) η κατάσταση στην Αίγυπτο, (γ) η πολεμικο-διπλωματική «άβυσσος» για την κρίση στη Συρία, όπου ο πολιτικός διάλογος μεταξύ κυβέρνησης και «μετριοπαθούς» αντιπολίτευσης πήρε χθες παράταση για την Παρασκευή και... βάλε, και (δ) ο άλυτος «γρίφος» τής -επίσης βυθισμένης στον εμφύλιο- Λιβύης, όπου μόλις χθες κατέρρευσε στο Κοινοβούλιο η προτεινόμενη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση εθνικής ενότητας, αποστολή της οποίας υποτίθεται ότι ήταν να μπει τέλος στο χρόνιο χάος.
http://www.efsyn.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου