Πώς διαμορφώνεται το μέλλον των υπηρεσιών υπαίθρου στην εποχή της δεύτερης φοράς αριστερά και του τρίτου μνημονίου
Το να μπει κανείς στην Ιατρική δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ακόμα δυσκολότερο είναι το τι θα κάνει μετά το πτυχίο, ερώτημα που πλέον απασχολεί όλο τον κόσμο της σχολής και όχι μόνο τα ''μεγάλα έτη''. Η αλήθεια είναι πως σε συνθήκες κρίσης οι περισσότεροι έχουμε το αίσθημα ότι δεν ξέρουμε που πάμε και που βρισκόμαστε, ότι το πτυχίο που πήραμε δεν μπορεί να μας εξασφαλίσει και κάτι βέβαιο, ενώ πολλοί σκέφτονται τη λύση(;) του εξωτερικού.
Το γνωστό σαν ''αγροτικό'' αποτελεί πλέον για όλους τον πρώτο σταθμό του πτυχιούχου Ιατρικής για να έρθουν στη συνέχεια οι αναμονές, η ειδικότητα κλπ. Και γιατί το τονίζουμε για όλους; Στο σχέδιο νόμου με τίτλο «ΙΔΡΥΣΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ ΑΝΟΙΑΣ, ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΠΕΡΙΓΕΝΝΗΤΙΚΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ» αναφέρεται στο κεφάλαιο Γ', άρθρο 11- εν μέσω διάφορων φωτογραφικών διατάξεων- πως: «Πτυχιούχοι ιατρικών σχολών που επιθυμούν να υποβάλλουν αίτηση για την έναρξη της ειδικότητας, υποχρεούνται να έχουν εκπληρώσει την υποχρέωση υπηρεσίας υπαίθρου. Η παρούσα διάταξη έχει εφαρμογή από τη δημοσίευσή της και αφορά τίτλους σπουδών, η ημερομηνία χορήγησης των οποίων ανατρέχει στην ημερομηνία δημοσίευσης της διάταξης. Οι διατάξεις που έχουν θεσπίσει νόμιμη απαλλαγή για τις προβλεπόμενες κατηγορίες ιατρών εξακολουθούν να ισχύουν». Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι το αγροτικό είναι υποχρεωτικό και μετά την ολοκλήρωση του θα μπορεί κανείς να κάνει αίτηση για ειδικότητα.
Ας δούμε όμως πίσω από τις λέξεις...
Κανείς δεν αμφισβητεί αφετηριακά τη χρησιμότητα της υπηρεσίας υπαίθρου για την κατάρτιση των νέων ιατρών αλλά και για την μικρή οικονομική ανακούφιση που τους παρέχει. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να κλείσουμε τα μάτια και να μην αναζητήσουμε για ποιο λόγο το αγροτικό έγινε υποχρεωτικό. H πολιτική υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης δημιουργεί κενά, κενά για τα οποία πολλάκις έχουμε ακούσει από ενημερωτικά δελτία για νησιά και απομονωμένα χωριά. Οι κάτοικοι αυτών των περιοχών βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος της μοίρας τους, μιας και τις περισσότερες φορές αναγκάζονται να καλύψουν πολύωρες αποστάσεις μέχρι το κοντινότερο μεγάλο αστικό κέντρο . Τα κενά αυτά ήρθε να μπαλώσει το Υπουργείο Υγείας των κυβερνήσεων των πρώτων μνημονίων καθιστώντας υποχρεωτικό το αγροτικό, με το νέο ιατρό να καλείται να ανταποκριθεί με μικρούς μισθούς, με απλήρωτες εφημερίες, με λεφτά απ' την τσέπη του για μετακινήσεις και κάτω από αντίξοες συνθήκες ,αφού ο απαραίτητος εξοπλισμός τόσο ιατρικών υλικών όσο και φαρμάκων για την αναγκαία περίθαλψη των ασθενών συνήθως απουσιάζει. Μια κατεύθυνση που υλοποιείται από όλες τις κυβερνήσεις που έχουν υπάρξει από την κρίση και μετά. Ταυτόχρονα ο νόμος αυτός περί υποχρεωτικού αγροτικού φέρνει και διάφορα πιο πρακτικά προβλήματα που έχουν να κάνουν με την αύξηση του χρόνου αναμονής σε κάποιες ειδικότητες και με τον περιορισμό στο πώς θα σχεδιάζει ο νέος ιατρός τη συνέχεια της εκπαίδευσης του.
Δεν είναι τυχαίο ότι το αγροτικό προ κρίσης ήταν προαιρετικό. Όπως επίσης καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι σε νομοσχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προτεινόταν οι απόφοιτοι να μπορούν να κάνουν το αγροτικό κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής τους θητείας. Με μια πρώτη ματιά αυτό αποτελεί ελάφρυνση για τους φοιτητές Ιατρικής, παρόλα αυτά δε μπορούμε να βλέπουμε το θέμα του στρατού τόσο απλά. Το γεγονός ότι ένας τελειόφοιτος ιατρικής θα κάνει τον αγροτικό ιατρό σε ένα άγονο μέρος κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας δεν σημαίνει ότι σταματάει να είναι σε στρατιωτική θητεία, απλά θα πρέπει να παίρνει και την ευθύνη να καλύψει υγειονομικά ολόκληρες περιοχές χωρίς κανένα εργαλείο πέρα από το στηθοσκόπιο του και με εκπαίδευση που θα παρέχεται για ελάχιστο καιρό από στρατιωτικούς γιατρούς (πολύ λιγότερη κι από την ήδη ανεπαρκή που λαμβάνει κανείς πριν την έναρξη του αγροτικού).
Ταυτόχρονα, με βάση το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, εδραιώνονται και θεσμικά πλέον αντιθέσεις στο στρατό, αφού δημιουργούνται ουσιαστικά στρατιώτες 2 ταχυτήτων: οι επιστήμονες, που θα κάνουν τη δουλειά τους για να καλύπτουν και τις τρύπες του κράτους και όλοι οι υπόλοιποι που δεν ήταν τόσο ''τυχεροί'' και δε μπόρεσαν να σπουδάσουν, που θα κάνουν τις ''χαμαλοδουλειές''. Με αυτόν τον τρόπο κιόλας οι ανάγκες κάποιον περιοχών θα καλύπτονται από το μηχανισμό του στρατού αναβαθμίζοντας έτσι την ύπαρξη του στην κοινωνία, ως αυτού που καλύπτει τα κενά που δημιουργεί η Πολιτεία, θυμίζοντας άλλες εποχές. Παράλληλα, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διευκρινίσεις όσον αφορά τους μισθούς, με δεδομένο ότι αρκετοί φαντάροι παλεύουν για να λαμβάνουν κάποιο εισόδημα στο χρόνο της θητείας τους, αλλά αγνοούνται χαρακτηριστικά -μάλλον- επειδή θίγουν το εθνικό ιδεώδες.
Από την εξαγγελία του υποχρεωτικού αγροτικού μέχρι σήμερα, μέσα από τις γενικές του συνελεύσεις, ο σύλλογος μας έχει πάρει θέση υπέρ της κατάργησης του υποχρεωτικού αγροτικού με αγωνιστικά πλαίσια που έθεταν το ζήτημα υπό μια ευρύτερη οπτική και συνδέοντας το με τη γενικότερη κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει στο σήμερα ένας νέος εργαζόμενος. Το τελευταίο διάστημα η Νέα Προοπτική αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέμα του αγροτικού (κάνοντας ένα διάλειμμα από την ενασχόληση τους με τα πάρτι γνωριμίας πρωτοετών, τα μοιράσματα sos μαθημάτων με αντάλλαγμα τις ψήφους στις εκλογές και τα πάρε-δώσε με τους καθηγητές ), αντιμετωπίζοντας το, όμως, αποκομμένα και χωρίς να επιχειρεί καν να ανοίξει το θέμα στο σύλλογο μέσα από μια Γενική Συνέλευση.
Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως το ζήτημα του αγροτικού -όπως και μια σειρά άλλων ζητημάτων π.χ. εξετάσεις για την ειδικότητα, έχει άμεση σχέση με την άθλια κατάσταση που επικρατεί στην ''υγεία''. Την ίδια στιγμή που οι περικοπές στην υγεία αυξάνονται, οι μισθοί μειώνονται, νοσοκομεία κλείνουν, θέσεις μένουν κενές, την ίδια ώρα που όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του λαού αποκλείεται από την ποιοτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη οι νέοι πτυχιούχοι θα καλούνται να κλείσουν τις τρύπες του συστήματος καλύπτοντας ως αγροτικοί ιατροί μεγάλο εύρος περιοχών και παρέχοντας στον κόσμο μια ''πρόχειρη'' πρωτοβάθμια περίθαλψη χωρίς τα κατάλληλα μέσα και την επαρκή εμπειρία και βοήθεια.
Σε μια περίοδο, δηλαδή, που οι ελλείψεις στο ΕΣΥ είναι τεράστιες, υπάρχει σαφής κατεύθυνση από το κράτος για συνέχιση της υποβάθμισης του συστήματος υγείας και όσων εμπλέκονται σε αυτό -εργαζόμενοι και ασθενείς, αφού το πρόβλημα θα διογκώνεται όσο προχωράει η επίθεση της κυβέρνησης σε συμφωνία με τις επιταγές της ΕΕ και του κεφαλαίου. Κόντρα στην γενικότερη απαξίωση είναι απαραίτητος ο συντονισμός των φοιτητικών συλλόγων των υγειονομικών σχολών μεταξύ τους και με τους εργαζόμενους στον κλάδο της υγείας για να σταματήσει αυτή η απαξίωση του ΕΣΥ και για να υπάρξει ένας αγώνας για την υγεία που θα αποτελεί κοινωνικό αγαθό και θα απαντά στις πραγματικές ανάγκες του κόσμου. Ο μόνος τρόπος να σταματήσουμε το ρέκβιεμ του δημόσιου συστήματος υγείας είναι ο δρόμος της ανατροπής -μέσω ενός πανυγειονομικού-πανκοινωνικού μετώπου- της Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ που συνεχίζει να βυθίζει στην εξαθλίωση όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής!
ΠΑΦ ΕΑΑΚ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437 Diktiospartakos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου